Komentarz do prośby do Tara

• Cechy naszych nauczycieli, do których należy dążyć
• Przez cały dzień możemy przypominać sobie o motywacji, którą chcemy kultywować

Green Tara Retreat 045: Komentarz do prośby skierowanej do Tary (pobieranie)

Czytałem Pabongka Rinpocze Wyzwolenie w dłoni. Jedną z rzeczy, które mówi, jest to, że kiedy nauczasz Dharmy, musisz się uśmiechać. Czcigodny robi to bardzo dobrze. Mówi, że był jeden Gesze, który nauczał i który się nie uśmiechał. On tylko zmarszczył brwi i skarcił swoich uczniów. Przypuszczam, że i tak otrzymali nauki Dharmy.

W sadhanie pierwszego pokolenia zwracamy się do Tary z prośbą: „Niech każda żywa istota, która tylko mnie słyszy, widzi, pamięta, dotyka lub rozmawia ze mną, natychmiast zostanie oczyszczona ze wszystkich swoich problemów i ich przyczyn. . Oby osiągnęli szczęście doczesne i szczęście ostateczne. Obym poprowadził ich do oświecenia”. Oto, co mówi: „Niech każda żywa istota, która tylko słyszy, widzi, pamięta, dotyka lub mówi do mnie…”

To jest duże dążenie. Nasze modlitwy dedykacyjne w naszej sadhanie Czenreziga mają podobny werset: „Niech każdy, kto mnie tylko widzi, słyszy, pamięta, dotyka lub rozmawia ze mną, zostanie uwolniony w tej samej chwili od wszelkiego cierpienia”.

Myślę o tym od dłuższego czasu. Jakim trzeba być człowiekiem, jaką trzeba mieć cechę, aby to mogło być prawdą: że każdy, kto mnie tylko słyszy, widzi, pamięta, dotyka lub rozmawia ze mną, jest w tej samej chwili uwolniony od całego cierpienia? To jest zadziwiające.

W trakcie mojego życia w Dharmie spotkałem, jak sądzę osobiście, dwie osoby, które dały mi wskazówkę na ten temat. Jednym z nich był jeden z nauczycieli Czcigodnego Chodrona, Geshe Yeshe Tobden, o którym od czasu do czasu mówi jako o mnich który jest tak skromny, że zawsze wygląda trochę niechlujnie i jego szamtab [dolna szata] jest trochę przekrzywiona i nigdy nie dowiesz się, jakim był znakomitym praktykiem. Kilka lat temu przyjechał nauczać w Dharma Friendship Foundation w Seattle. Ponieważ byłem bardzo nowy w Dharmie, a jego obecność była taka, że ​​samo siedzenie obok niego było uczuciem takiego szczęścia i akceptacji, a nawet po prostu odczuwaniem jego miłości. Nie chodziło o to, że uśmiechał się do uczniów. Nie był tego rodzaju osobą. Nie był towarzyski; nie był jednym z tych wesołych tybetańskich nauczycieli. Był miły, ale bardzo skupiony na tym, czego uczył. Jakość jego energii była tak czysta, jak moja interpretacja, że ​​można było prawie po prostu płakać, będąc blisko niego.

Miałem to samo doświadczenie, kiedy słyszałem przemawiającego Czcigodnego Paldena Gyatso, także w Seattle. On był mnich który był w więzieniu [w Tybecie] przez chyba 30 lat i był torturowany. Kiedy przemawiał — nie pamiętam teraz treści jego przemówienia, ale wiem, że mówił o swoim pobycie w więzieniu z taką miłością i współczuciem. Miał tę samą energię. Był tak daleko ode mnie, jak ja od tego aparatu. Nie mogłem po prostu nie płakać, by być blisko miłości i współczucia tego człowieka. Myślę, że to musi być część jakości. A teraz Jego Świątobliwość, którego nigdy nie spotkałem osobiście, ale kilka razy słyszałem, jak nauczał z tysiącami ludzi. Zauważyłem, że im dłużej mijają dni nauki, tym bardziej wszyscy są szczęśliwsi. Wydaje się, że wszyscy stają się coraz lżejsi i lżejsi, więc jest to ta sama jakość. Jak to zdobyć?

Kilka tygodni temu, kiedy nauczał Czcigodny Chodron Trening Umysłu Jak Promienie Słońca Myślę, że dała nam klucz. Pochodzi z opowieści o narodzinach i brzmi: „Widząc, słysząc, pamiętając, spotykając lub rozmawiając z nimi, zawsze rób wszystko, co będzie korzystne dla czujących istot i przyniesie im pokój”. I oczywiście przez „przyniesienie im pokoju” interpretuję jako pokój wyzwolenia i oświecenia; z pewnością może także spokój tej chwili. Tak więc „Czy to widząc, słysząc, pamiętając, spotykając czy rozmawiając z nimi, zawsze rób wszystko, co będzie korzystne dla czujących istot i przyniesie im pokój”.

Ćwiczyłem z tym, więc miałem go w kieszeni przez kilka tygodni. Po prostu używam tego jako sposobu przypominania sobie przez cały dzień motywacji, którą staramy się utrzymać przez cały dzień: nikogo nie krzywdzić, przynosić pożytek, tworzyć cnotę i pamiętać bodhiczitta. Jest to piękne krótkie streszczenie tego, jak możemy przynieść korzyść innym. Jestem przekonany, że praktykowanie tego naprawdę jest przyczyną bycia osobą, dla której jeśli tylko ktoś nas zobaczy, usłyszy, zapamięta, dotknie lub porozmawia z nami, natychmiast uwolni się od wszelkiego cierpienia.

Zajmuje to dużo czasu, ale chciałem jeszcze raz podkreślić, że dla ludzi, którzy słyszeli te nauki i aby zwrócić na nie uwagę wszystkich ludzi, którzy praktykują Odosobnienie Tary z Daleka i tych, którzy nie słuchają czwartkowe wieczorne nauki. Myślę, że jest to bardzo kluczowy element do zrozumienia, jak wykonywać tę praktykę.