Werset 23-2: Medytacja chodzenia mahajany

• Sposób chodzenia mahajany medytacja on bodhiczitta
• Palijski sposób chodzenia medytacja na bezinteresowności
• Sposób chodzenia Prasangika medytacja na bezinteresowności

41 Modlitwy o kultywowanie bodhiczitta: Werset 23-2 (pobieranie)

Robiliśmy wersety 22 i 23 z 41 Modlitwy Bodhisattwa. Werset 22 jest:

„Obym szedł ku pomyślności wszystkich istot”.
To jest modlitwa bodhisattwa podczas stawiania stopy w dół.

A werset 23 mówi:

„Obym mógł podnieść wszystkie czujące istoty z cyklicznej egzystencji”.
To jest modlitwa bodhisattwa podczas podnoszenia stopy.

Masz wersję mahajany chodzenia medytacja: kiedy podnosisz stopę, podnosisz czujące istoty z samsary, kiedy stawiasz stopę w dół, idziesz ku pomyślności wszystkich czujących istot. Chodzi o to, aby pamiętać o tym tak bardzo, jak to możliwe, kiedy idziemy, ponieważ jeśli to zrobimy, odnowimy bodhiczitta i zapoznaj się z bodhiczitta motywacja w naszym umyśle raz za razem, co jest bardzo ważne.

Właśnie czytałem w kanonie palijskim, kiedy mówią o czterech praktykach uważności, jest praktyka, kiedy praktykujesz uważność ciało, kiedy idziesz, być świadomym poruszania stopami. Zwykle uważałem, że w tym stanie nie chodzi tylko o bycie świadomym poruszania stopami, zawsze wyczuwałem, że musi być w tym coś więcej, więc zwykle wkładałem obserwowanie zależności stóp jedna na drugiej, obserwowanie nietrwałość kroku. Ale kiedy właśnie studiowałem o tym w komentarzach palijskich, mówią o tym, jak właściwie medytować nad bezinteresownością, ponieważ widzą bezinteresowność w czasie, gdy chodzisz. Więc niszczysz wszystkie małe chwile ciało na różne momenty, różne części ciało które chodzą i rozkładają wszystkie chwile chodzenia na poszczególne części, i rozkładają intencję wejścia do indywidualnej chwili umysłu i badania wszystkich tych rzeczy, czy są one ciało albo umysł, widząc, że nie ma w nich jaźni.

To jest główny sposób, w tradycji Pali, że ty… medytować na bezinteresowności jest naprawdę uzyskanie bardzo wyrafinowanej świadomości różnych części tego ciało, różne momenty umysłu i widząc, że nie ma w nich jaźni. Więc myśląc o tym sposobie medytacji nad bezinteresownością – a tutaj mamy sposób na rozwój bodhiczitta gdy chodzimy, wyrywamy czujące istoty z samsary, idziemy w kierunku ich dobrobytu – widzimy, że to, co jest powszechne w całej tej sprawie, to nie pozwolić, by ani jedna chwila nie minęła bez zastosowania Dharmy do tego, co robimy.

Niezależnie od tego, czy medytujemy nad bezinteresownością, czy generujemy bodhiczittachodzi o to, aby w każdej chwili naszego życia mieć świadomość Dharmy, abyśmy używali wszystkiego, co robimy w naszym życiu, aby przywrócić nam pewne zrozumienie Dharmy, niezależnie od tego, czy jest to zrozumienie bodhiczitta lub zrozumienie bezinteresowności.

To prowadzi nas z powrotem do tego, co nazywają „Dharmą w codziennym życiu”. Co jest naprawdę bardzo trudne, prawda? Wystarczająco trudno jest uświadomić sobie, jakie emocje odczuwamy w momencie, gdy je odczuwamy, i radzić sobie z tymi obrzydliwymi rzeczami, nie mówiąc już o pamiętaniu, kiedy idziemy – albo chodzić z bodhiczitta lub chodzić z umysłem badającym bezinteresowność.

Lama Zopa ma sposób chodzenia, w którym badasz bezinteresowność, pytając: „Kto idzie?” i widząc, że mówimy tylko „idę”, ponieważ ciało idzie. Więc to zależy od ciało że nazywamy „ja” i dlatego mówimy „idę”. Inne niż tylko etykietowanie w zależności od ciało i umysł, nie ma „ja”, które kroczy. Więc to pokazuje prasangika sposób medytowania o bezinteresowności podczas spaceru. Ale chodzi o to, że cokolwiek robimy, aby w tym czasie mieć trochę świadomości Dharmy.

To już wymaga dużo uważności i dużo tego mentalnego czynnika, dla którego wciąż nie mamy dobrego tłumaczenia. Teraz bawię się „sprawdzaniem introspekcji” lub „sprawdzaniem introspekcyjnym”. Sampradżniata to termin sanskrycki. W rzeczywistości ma to taki sam sens, jak każde z tłumaczeń, które wymyśliliśmy.