Jak zobaczyć Tara

• Niewłaściwe jest rzutowanie ludzkich cech na Tarę lub postrzeganie jej jako teistycznego boga
• Kiedy modlimy się lub składamy prośby, jest to psychologiczna metoda inspirująca naszą praktykę

Rekolekcje Zielonej Tary 009: Jak zobaczyć Tarę (pobieranie)

Jeśli chodzi o niektóre zadane pytania, ktoś powiedział, że zaleciłem, abyśmy nie antropomorfizowali Tary, ale niektóre wyrażenia w sadhanie sprawiają, że jest z tego powodu zdezorientowana. Na przykład, kiedy mówimy „Matko Taro” lub kiedy mówimy „Tara, proszę, zaopiekuj się mną” i tym podobne rzeczy. Przez antropomorfizację miałem na myśli — i dzieje się tu kilka rzeczy. Jeśli zmienimy Tarę w osobę, po prostu okaże się, że jest zielona, ​​a nie w jakimkolwiek kolorze, jaki zwykle mają ludzie (co jest bardzo różnorodne, ale nie spotykamy zbyt wielu zielonych). Wtedy jest jak wszyscy inni w moim życiu. Odrzuca mnie. Krytykuje mnie. Porzuca mnie. Jakakolwiek jest nasza rzecz, zwykła rzecz, którą projektujemy na ludzi i odnosimy się do nich, jak na nas reagują, po prostu robimy to również z Tarą. To nie działa, prawda? Robimy z Tary jakąś inną osobę, sprawiamy, że jest taka, jak wszyscy w naszym życiu, na których to zaprojektowaliśmy, a następnie odnosimy się do niej w ten sposób. To nie działa w naszym medytacja wcale.

Z drugiej strony, jeśli antropomorfizujemy Tarę i uczynimy z niej boga (jak boga teistycznego), wtedy gdy powiemy: „Tara, proszę, chroń mnie”. Spodziewamy się, że zejdzie na dół, wciągnie nas i zabierze nas swoim magicznym dywanem do czystej krainy Potala. To też nie zadziała w naszym medytacja. Taki pomysł nie pasuje do buddyzmu. To jeden z powodów, dla których nie chcę antropomorfizować.

Kiedy mówimy w niektórych modlitwach prośby: „Tara, proszę, zainspiruj mnie” lub „Proszę błogosławić sobie uświadomić to czy tamto”, to, co robimy, jest bardzo zręczną metodą psychologiczną (ponieważ zwykle projektujemy wszystko na zewnątrz). Odnosimy się do Tary jako przyszłości budda którym będziemy. Prosimy o inspirację z tej przyszłości budda zintegrować się z nami już teraz, abyśmy zyskali te realizacje. Albo patrzymy na Tarę jak na kogoś, kto już jest budda i prosimy ją o zachętę, inspirację do rozwijania tych realizacji. Nie prosimy, żeby przyszła i włożyła nam do głowy realizacje, bo to niemożliwe. Jest jeden werset, który mówi, że Budda nie możesz wlać w nas jego realizacji, tak jak wlewasz wodę. Nie może ich przelać na ciebie, tak jakbyś przelewał pieniądze z jednego konta na drugie. (Nie sądzę, żeby ten [ostatni] przykład był w pismach świętych). Ale tak nie jest. W jaki sposób Budda „daj nam realizacje”? Dzieje się tak, ucząc nas Dharmy i instruując nas, jak medytować na tym i zintegrować te nauki z naszym własnym umysłem. To właśnie mówimy sobie, kiedy prosimy o pomoc Tary.

Nawet w sytuacji, gdy bardzo cierpimy, jeśli wołamy do Tary o pomoc, jeśli mamy karmy może Tara mogłaby interweniować i zmienić sytuację zewnętrzną. Zwykle prosimy o to, o co prosimy, „Tara, proszę pomóż mi dostrzec narzędzia mentalne, które muszę teraz przywołać na początek mojej praktyki, abym mógł poradzić sobie z tą niefortunną sytuacją w sposób, który przekształci ją w ścieżkę Dharmy do oświecenia”. To właśnie mówimy, kiedy mówimy: „Tara, proszę, pomóż mi. Jestem śmiertelnie chory, proszę, pomóż mi.” To, co naprawdę mówimy, to danie mi narzędzi do przekształcenia tego doświadczenia w ścieżkę Dharmy. Jeśli stworzyłem karmy w przeszłości, aby móc wyleczyć się z tej choroby, pomóż temu karmy dojrzeć. Ale nie możemy poprosić Tary o zrobienie czegoś, czego nie stworzyliśmy karmy się wydarzyć. Jeśli poprosimy: „Proszę, wylecz mnie”, ale nie zgromadziliśmy tego karmy być wyleczonym, to się nie stanie. Jeśli naprawdę zawołamy i powiemy: „Proszę, pomóż mi zobaczyć metody Dharmy, które można zastosować, aby mój umysł był szczęśliwy i spokojny”, z pewnością Tara może to zrobić.

Prosząc w ten sposób, to znaczy otwierać nasz umysł i przyjmować go tak, że kiedy Tara daje nam jakieś instrukcje, w rzeczywistości ich wysłuchamy, zważamy i zwracamy na to uwagę. Zwykle myślimy, że jesteśmy naczyniami bardzo otwartymi i chłonnymi. Jeśli przyjrzymy się, jak często faktycznie stosujemy nauki Dharmy, które przekazuje nam nasz nauczyciel (w sposób indywidualny lub w grupie), jak często faktycznie stosujemy się do instrukcji, to zobaczymy, że jest z naszej strony pewna poprawa to trzeba zrobić. Tak więc wystosowanie tej prośby oznacza powiedzenie sobie: „Muszę poprawić z mojej strony i naprawdę spróbować postępować zgodnie z instrukcjami”. Wiele razy idziemy do naszego nauczyciela i mówimy: „Mam ten problem, co mam zrobić?” Otrzymujemy instrukcje, a potem tego nie robimy. Mówimy tak: „No cóż, to brzmi dobrze, ale mój nauczyciel tak naprawdę nie rozumie, na czym polega mój problem”, więc nawet nie próbujemy instrukcji. Albo mówimy: „Och, to byłoby dobre, ale później to zrobię”. Wiesz jak to jest. Robimy to cały czas. Tak więc celem tych modlitw proszących jest otworzenie naszych umysłów, abyśmy naprawdę poważnie potraktowali instrukcje i spróbowali zastosować je, niezależnie od tego, czy są dane indywidualnie, czy w grupie – aby użyć narzędzi z naszego zestawu narzędzi.