Złudne myślenie i etykietowanie

• Prawda nie istnieje z natury
• Jeśli chodzi o etykietowanie, istnieją kryteria, aby rzeczy istniały konwencjonalnie

Rekolekcje Zielonej Tary 061: Zwodnicze myślenie i etykietowanie (pobieranie)

Chodzi o cały temat posiadania odpowiedniego kontekstu dla podstawy desygnacji. Ktoś zapytał: „Jak odnieść to do pojęć prawdy i fałszu? Czy ktoś, kto jest bardzo uzdolniony w myśleniu urojeniowym, nie byłby w niebezpieczeństwie, że będzie w stanie wykorzystać konteksty na swoją korzyść, zamienić to, co jest prawdziwe w kłamstwo, lub vice versa. [Czy] byliby nieco usprawiedliwieni w swojej argumentacji, że są w stanie udowodnić, że w tym kontekście mówienie tego kłamstwa było w rzeczywistości mówieniem prawdy? Czy prawda ma nieodłączną egzystencję?”

Prawda nie istnieje wewnętrznie. Oprócz ludzi mających urojenia, reszta z nas (którzy są podobno normalni) cały czas mówi rzeczy, o których jesteśmy przekonani, że są prawdziwe. Jeśli dopisze nam szczęście, później zdamy sobie sprawę, że te rzeczy są całkowicie irracjonalne i nierealne. Jednak w chwili, gdy je wypowiadamy lub podejmujemy pewną decyzję, jest to podobne do: „To prawda i to jest to”. Tylko dlatego, że ktoś to mówi, nie czyni tego prawdą. W ten sam sposób, tylko dlatego, że coś nazywamy, nie czyni tego tym czymś.

Jeśli chodzi o etykietowanie, istnieją trzy kryteria, aby coś istniało konwencjonalnie, innymi słowy, aby istniała odpowiednia podstawa etykiety. Innymi słowy, podstawa może funkcjonować jako definicja tego, co podano na etykiecie.

Przede wszystkim musi to być coś, co jest zwyczajnie znane ludziom. Nie musi to oznaczać, że wszyscy o tym wiedzą, ale jest to coś, co jest znane.

Po drugie, nie zaprzecza temu inny konwencjonalny, niezawodny system rozpoznawania. Jeśli spojrzę tam i powiem: „Och, jest strach na wróble”. Mogę uwierzyć, że to strach na wróble; reszta z was ma ważnych poznających i widzicie, że to nie jest strach na wróble, ale Czcigodny Chonyi. Nie mogę nazwać jej strachem na wróble tylko dlatego, że tego chcę. Niezależnie od tego, czy mam urojenia, czy nie, czy kłamię, czy nie, nie mogę tego zrobić, ponieważ wiarygodni poznający innych ludzi mogą temu zaprzeczyć.

Trzecim kryterium jest to, że jest to coś, czemu nie zaprzecza najbardziej niezawodny system rozpoznawania. To jest osoba poznająca, która rozumie ostateczna natura: pustka.

Chociaż mogę tam spojrzeć i dostrzegam z natury istniejącego Chonyi, reszta z nas nie. Przyjmę, że nie wiem o tobie i czy masz ostateczny słuszny podmiot poznający, który może to obalić. Nie oznacza to, że istnieje tam z natury Chonyi tylko dlatego, że nie mamy poznających. Ponieważ są ludzie, którzy mają najbardziej wiarygodnego rozpoznawcę, (i) którzy mogą powiedzieć, że nie istnieje z natury Chonyi.

Aby coś było właściwą etykietą dla tej bazy, aby rzeczy istniały konwencjonalnie, te trzy kryteria dla rzeczy konwencjonalnych, tak naprawdę musisz mieć:

• Niektórym ludziom jest to powszechnie znane;
• Nie zaprzecza temu konwencjonalne niezawodne narzędzie do rozpoznawania; oraz,
• Nie jest to sprzeczne z ostatecznym, niezawodnym rozpoznawaniem.

Wtedy można powiedzieć, że konwencjonalnie istnieje.

Publiczność: To pytanie brzmi tak, jakby było trochę żywopłotowe na jakimś obszarze umiejętne środki. Czy to niektóre z rzeczy, o których mówią? Ponieważ czasami wydaje się, że buddowie i bodhisattwowie, a nawet tylko nasi nauczyciele, mówią rzeczy w określony sposób, który może być wyrwany z kontekstu. Podajesz przykład kogoś, kto przyszedł znaleźć Milarepę [jak w filmie o Milarepie]. Starzec po prostu odpowiada, gdy pytali: „Czy ten młody człowiek tu przyszedł?” Odpowiedź brzmiała: „Ludzie nie przechodzą w ten sposób zbyt często”. Zamiast tak lub nie, udzielił odpowiedzi na inne pytanie. Zastanawiam się tylko, czy to zaczyna zabezpieczać to, co zadają w tym pytaniu.

Czcigodny Thubten Chodron: Myślę, że ta osoba mówi konkretnie o urojonym myśleniu. Twój punkt na temat „czy nie ma czegoś takiego” umiejętne środki i mówienie nieco innych rzeczy różnym ludziom”, faktycznie porusza cały temat. Na przykład w Buddasutry, dla niektórych ludzi Budda powiedział: „Istnieje nieodłączne istnienie”. W innych sutrach zaprzeczał wrodzonemu istnieniu. Teraz ktoś mógłby powiedzieć: „Czy to nie Budda kłamliwy?" Cóż, [po prostu] spróbuj to powiedzieć! Nie wychodzi to zbyt dobrze. Tam mówimy Budda nie kłamał, bo rozmawiał z różnymi grupami ludzi. Jego intencją było doprowadzenie ich wszystkich do oświecenia. Nawet kiedy powiedział na przykład czittamatrom (czyli ludziom, którzy stali się wyznawcami czittamatry), że istnieje podstawa wszystkiego, interpretują to w jeden sposób – ale jego rzeczywista intencja miała inne znaczenie. The Budda nie kłamał, mówił rzeczy, które może pozornie wydawały się w jedną stronę, ale kiedy zajrzysz głębiej, rzeczywisty sens był taki.