Negowanie wrodzonej egzystencji

• Istnienie nieodłączne nie równa się istnieniu
• Pustka nieodłącznej egzystencji nie równa się nieistnieniu
• Coś, co jest zależne, nie istnieje z natury

Green Tara Retreat 20: Negowanie wrodzonej egzystencji nie oznacza, że ​​nic nie istnieje (pobieranie)

Wczoraj mówiłem, że nieodłączne istnienie jest czymś, co nie istnieje, ale wydaje nam się, że przedmioty z natury istnieją. Te [istniejące z natury] środki istnieją z własnej strony, bez zależności od jakichkolwiek innych czynników. Kiedy negujemy wrodzone istnienie, nie negujemy całego istnienia; wrodzone istnienie nie równa się istnieniu. W ten sam sposób pustka lub pustka przyrodzonej egzystencji nie równa się nieistnieniu. Kiedy negujemy wrodzone istnienie, nie mówimy, że rzeczy nie istnieją.

To bardzo ważna kwestia, bo inaczej można by dojść do skrajności nihilizmu i powiedzieć: „No cóż, pustka oznacza nieistnienie, więc przyczyna i skutek nie istnieją, karmy nie istnieje, ścieżka do oświecenia nie istnieje. Mogę więc robić wszystko, co chcę, ponieważ przyczyna i skutek nie mają znaczenia; moje czyny nie mają żadnych konsekwencji moralnych”. To bardzo niebezpieczny widok. Pustka tego nie oznacza. Jeśli tak myślisz, to masz zły widok.

Zależne powstawanie – nazywają je królem rozumowań lub królową rozumowań. Czemu? Zależne powstawanie nie tylko neguje przyrodzone istnienie, ale także ustanawia istnienie konwencjonalne. Robi obie rzeczy jednocześnie. Jak?

• Ponieważ jeśli rzeczy powstają w sposób zależny, to istnieją. Ponieważ współzależne powstawanie oznacza, że ​​rzeczy łączą się i wpływają na siebie nawzajem i tworzą coś nowego, więc istnieją. A więc to jest ustalenie, że rzeczy istnieją.
• Mówiąc, że powstają one w sposób zależny, ustalamy, że nie powstają niezależnie, a zatem nie istnieją z natury.

Dlatego bardzo pomocne jest dla nas zastanowienie się, w jaki sposób rzeczy są zależne, a następnie przyjęcie tego, aby powiedzieć: „No cóż, jeśli są zależne, to nie istnieją z natury, ale istnieją”.

Zawsze jest to bardzo trudne, ponieważ nasz umysł ma tendencję do utożsamiania istnienia z wrodzonym istnieniem, a pustkę z nieistnieniem. Czemu? Ponieważ tego nie wiemy. Jesteśmy tak przyzwyczajeni do pojawiania się nam wrodzonej egzystencji, że nie wyobrażamy sobie istnienia innego niż to. Dlatego właśnie ta cienka linia negowania wrodzonej egzystencji, a jednocześnie konwencjonalnie ustanawiania przyczyny i skutku, jest tak cienka, cienka. Ponieważ nasz umysł po prostu chce się czegoś uchwycić. Jeśli nie ma czegoś prawdziwego, czego można by się uchwycić, po prostu podnosimy ręce i mówimy: „Cóż, nie ma w ogóle nic”. Bardzo trudno jest nam znaleźć środek z uważnym umysłem. To w odpowiedzi na pytanie osoby, która zapytała: „Czym jest pustka?” Trochę o to chodzi.