Jedzenie z wdzięcznością

• Wyjaśnienia drobnych zmian w tłumaczeniu kontemplacji
• Znaczenie przygotowania naszych umysłów do jedzenia
• Uświadomienie sobie życzliwości tych, którzy udostępniają nam jedzenie
• Znaczenie hojności w kreowaniu przyczyn posiadania pożywienia w przyszłych żywotach

Mówienie o jedzeniu i jedzeniu, oczywiście, przygotowanie naszego umysłu do jedzenia i naszego nastawienia podczas jedzenia jest bardzo ważne. Wczoraj mówiłem o motywacji, jaką powinniśmy mieć i mówiłem szczególnie o czwartej i piątej z pięciu kontemplacji, które wykonujemy z chińskiej tradycji buddyjskiej. Wrócę dzisiaj i zacznę od numeru jeden, ponieważ to naprawdę przygotowuje nasze umysły tylko na ogólny stosunek do jedzenia.

Sposób, w jaki robimy to w opactwie, brzmi:

Rozważam wszystkie przyczyny i Warunki i życzliwość innych, dzięki którym otrzymałem ten pokarm.

Zmieniłem to trochę z chińskiej wersji. Wersja chińska nie zawiera „życzliwości innych”, mówi tylko o przyczynach i Warunki otrzymać jedzenie. Dodałem „życzliwość innych”, ponieważ dla mnie, gdy jesz, jedną z wielkich rzeczy, która staje się bardzo oczywista, jest to, że jedzenie pochodzi od innych.

Tutaj w Opactwie nasze jedzenie pochodzi z hojności ludzi, którzy przynoszą jedzenie do Opactwa. Ponadto, nawet jeśli jesteś osobą świecką (i dla nas tutaj w opactwie), jedzenie jest uprawiane przez innych. Jest sadzone, transportowane, zbierane, przetwarzane (lub nie przetwarzane) przez innych. Cały sposób zdobywania pożywienia jest zależny od innych. Nawet jeśli część żywności pochodzi z naszego ogrodu, którą wyhodujesz w domu, to chyba że byłeś tym, który zdobył nasiona i byłeś tym, który je posadził, opiekował się ogrodem i robił wszystko, poza tym, że pochodzi z inni. Zwykle kupujemy nasiona, inni ludzie pomagają nam w pielęgnacji ogrodu i tak dalej. Zwłaszcza ludzie, którzy jedzą mięso, czego nie robimy tutaj w Opactwie, ale życzliwość innych…. Mój Boże, istoty oddają całe swoje życie za twoje śniadanie, obiad i kolację. Więc myślę, że naprawdę mądrze jest sprawdzać to i mieć poczucie wdzięczności wobec tych istot, ponieważ nie wiem o tobie, ale nie byłbym zbyt chętny…. Kiedy jestem bodhisattwa Chętnie zaoferuję moje ciało na obiad innych, ale teraz myślę, że nie wiem, czy jestem na to gotowy.

Naprawdę pomyśl o życzliwości innych. A potem pomyśl o przyczynach i Warunki. Tutaj możemy uwzględnić myślenie o karmy które stworzyliśmy, abyśmy teraz mieli żywność, którą możemy zaoferować Trzy klejnoty. Jak tworzymy karmy nawet mieć jedzenie? To dzięki hojności, dzieleniu się jedzeniem z innymi, hojności.

W krajach rozwiniętych mamy tendencję do przyjmowania za pewnik obecności jedzenia na stole. Nie należy tego brać za pewnik. Zależy to od wielu przyczyn i Warunki które funkcjonują przez całe życie pod względem transportu i łatwości dostęp do żywności i braku wojny. I zależy to od tego, czy poprzez poprzednie akty hojności stworzyliśmy przyczynę otrzymania pożywienia.

To również skłania nas do zadawania pytania: „Ile jestem hojny w tym życiu? Czy nadal tworzę przyczynę posiadania pożywienia w przyszłych żywotach?” To tylko patrzenie na absolutne minimum przyszłych żywotów, nawet nie myślenie o stworzeniu zasługi na wyzwolenie i pełne przebudzenie, ale nawet zasługę za posiadanie jedzenia i picia w przyszłych żywotach. Naprawdę o tym pomyśl.

Nie wiem jak wy, ale kiedy o tym myślę, moje skąpstwo w jedzeniu naprawdę wychodzi na wierzch. Kiedy jadę indyjskim pociągiem, niekoniecznie jestem tak chętny do dzielenia się z innymi odrobiną jedzenia, którą mam. Albo kiedy dostaję jakiś rodzaj jedzenia, które lubię, nie dzielę się nim z innymi, ale raczej dzielę się jedzeniem, którego nie lubię z innymi w nadziei, że im się spodoba. Ponieważ bardzo często usprawiedliwiam to: „Cóż, inni mają inny gust, więc mogą im się podobać takie rzeczy”. Ważniejsza jest moja własna skąpstwo i egocentryzm. Przyjrzyj się dobrze tego rodzaju rzeczom i stwórz przyczyny i Warunki aby móc otrzymywać jedzenie.

Kontempluję własną praktykę, nieustannie staram się ją doskonalić.

Ten też zmieniłem z oryginalnego chińskiego. Oryginalny Chińczyk powiedział coś w stylu: „Przeanalizuję swoją praktykę, aby zobaczyć, czy zasługuję na jedzenie”, co oznaczało: „Czy zachowuję zasady i spełniam swoją część umowy, aby zasłużyć na hojność innych ludzi, którzy dają jedzenie?” Ale ponieważ mówiono o „zasłużeniu” na to jedzenie, wiem, że dla ludzi na Zachodzie ten rodzaj języka może być dużym przyciskiem. Pomyślałem więc, że prawdziwym celem tej linii jest skłonienie nas do poprawy naszej praktyki, prawda? Naprawdę zapytać, czy moja praktyka jest wystarczająca, aby była godna dawcy? oferuje jedzenie dla mnie, a potem wymyślasz: „Cóż, chcę poprawić swoją praktykę, aby stać się bardziej wartościowym”. Więc stawiam to raczej w pozytywach niż w oryginale z powodu odmiennego sposobu, w jaki umysły działają w różnych kulturach. Ponieważ myślę, że dla wielu osób, zwłaszcza jeśli ludzie mają zaburzenia odżywiania, to myślenie o „zasłużeniu” na jedzenie…. Lub jeśli ludzie mają duży problem z samooceną, myślenie o słowie „zasługuje” jest bardzo napiętym słowem. Więc wolę to pominąć.

Chodzi o to, że powinniśmy próbować i stale ulepszać naszą praktykę, a nie tylko popadać w samozadowolenie, że „Tak, jest jedzenie, więc to, co robię, jest wystarczająco dobre, po prostu to zostaw”. Ale żeby spróbować ulepszyć naszą praktykę.

Idąc tym tropem, w kanonie palijskim mówi się o czterech osobach, które otrzymują ofiary rekwizytów. Rekwizytami może być jedzenie lub schronienie, odzież i lekarstwa.

1. Ci, którzy nie zachowują swoich zasady dobrze jeszcze odbierz ofiary są jak złodzieje, zdobywają to, co nie jest ich.
2. Ci, którzy trzymają swoje zasady ale nie mają jeszcze urzeczywistnienia, pracują nad tym, są jak dłużnicy, którzy zaciągają pożyczkę na jedzenie i tak dalej, co ich odżywia, aby w końcu mogli uzyskać urzeczywistnienia.
3. Ludzie, którzy wchodzą w strumień, raz powracający i nie powracający, są jak ludzie, którzy biorą udział w ich dziedzictwie, to jeszcze nie jest ich, ale ponieważ mają świadomość pustki, wielki „owoc” stanu buddy lub wyzwolenia jest w zasięgu wzroku, więc oni”. ponownie uczestnicząc w ich dziedzictwie.
4. Ci, którzy jedzą jedzenie tak jak właściciele, to ci, którzy osiągnęli stan arhata lub stan buddy, ponieważ ukończyli ścieżkę i są tymi, którzy są całkowicie godni jedzenia.

Myślę, że uwzględnilibyśmy tutaj również bodhisattwów ósmego, dziewiątego i dziesiątego poziomu. Pomaga nam jednak dostrzec, że mamy obowiązek, który dobrowolnie postanowiliśmy dotrzymać zasady, a jednak nie powinniśmy być dumni, że: „Cóż, jestem przykazanie uchwyt, więc tak, powinieneś dać mi jedzenie. Ale zdaj sobie sprawę, że jesteśmy jak dłużnik biorący pożyczkę na jedzenie, abyśmy mogli teraz dobrze ćwiczyć i zdobywać osiągnięcia.