Nasze cele duchowe

• Dwa cele duchowe obozów dzielą się na: wysoki status i zdecydowaną dobroć
• Wiara jako przyczyna dobrego odrodzenia (wysoki status)
• Mądrość jako przyczyna określonej dobroci (wyzwolenia)
• Znaczenie obu
• Co porzucić, co praktykować: stosowanie nauk w naszym życiu

uczyłem się Drogocenna girlanda przez Nagardżunę podczas odosobnienia i pomyślałem, że podzielę się z wami częścią tego, co obejmuje. Ponieważ w pierwszej części naprawdę podkreśla, że ​​nasze cele duchowe dzielą się na dwa obozy. Jednym z nich jest to, co nazywają „wysokim statusem”, co oznacza odrodzenie się na wyższym poziomie. Druga to „określona dobroć”, czyli osiągnięcie wyzwolenia lub pełnego przebudzenia. I te dwa są ze sobą powiązane, ponieważ są szanse, że nie osiągniemy pełnego przebudzenia w tym życiu, więc musimy stworzyć serię dobrych odrodzeń – innymi słowy odrodzeń o wysokim statusie – abyśmy mogli, w każdym z nich, ponownie praktykować Dharma. Naszym głównym celem jest określona dobroć – wyzwolenie lub, w naszym przypadku jako praktykujących mahajanę, pełne przebudzenie. Ale najważniejszą rzeczą, którą musimy teraz zrobić, najbardziej nieuchronną rzeczą, jest upewnienie się, że w przyszłym życiu nastąpi dobre odrodzenie, abyśmy mogli kontynuować praktykę.

Następnie Nagardżuna wyjaśnia, że ​​wiara jest przyczyną dobrego odrodzenia, a mądrość jest przyczyną określonej dobroci. Przez wiarę rozumie tutaj wiarę w prawo karmy oraz funkcjonowania naszych działań i ich wyników. Innymi słowy, nasze działania mają wymiar etyczny i przynoszą rezultaty. Nazywa się to wiarą, ponieważ zrozumienie prawa karmy a jego wyniki nie są oczywistą rzeczą i nie jest czymś, co możemy nawet uświadomić przez wnioskowanie na podstawie faktu. To coś, na czym musimy polegać na autorytatywnym świadectwie wiarygodnej istoty, takiej jak Budda aby móc w pełni zrozumieć. Więc staramy się pielęgnować tę wiarę w Budda i w pismach, które uczą o tym karmy, ponieważ mając tę ​​wiarę, będziemy chcieli zachować dobre etyczne postępowanie, będziemy chcieli tworzyć cnotliwe czyny, a następnie na bazie tych cnotliwych czynów będziemy mieli kolejne dobre odrodzenie, w którym będziemy mogli dalej praktykować , przeżyj kolejne dobre odrodzenie, w którym kontynuujemy praktykę i tak dalej i dalej. I we wszystkich tych odrodzeniach rozwijamy również naszą mądrość aż do momentu, w którym nasza mądrość stanie się wystarczająco silna, aby na zawsze całkowicie rozmontować całe egocentryzm. Tak więc, gdy mamy tę serię dobrych odrodzeń i rozwijamy naszą mądrość, powoli będziemy mogli mieć lepszą kontrolę nad naszymi umysłami, a następnie osiągniemy pewien punkt na ścieżce, w którym wyeliminujemy wszystkie nabyte dolegliwości, wtedy będziemy będzie w stanie zacząć eliminować od korzeni wszystkie wrodzone dolegliwości, a następnie w końcu zostaną one całkowicie wyeliminowane. A jeśli będziemy kontynuować stamtąd, to również oczyścimy umysł ze wszystkich subtelnych plam i subtelnego dualistycznego poglądu, a ostatecznie doprowadzimy do pełnego przebudzenia. Więc mówi, że to jest droga, którą musimy iść.

Myślałem, że tak często, kiedy przychodzimy do Dharmy, to jest tak, cóż karmy to jest jak [odsuwa to] „I tak tego nie rozumiem, to trochę moralistyczne, więc chcę przejść bezpośrednio do określonego dobra”. I to czasami wpędza nas w kłopoty, ponieważ jesteśmy…. Okazuje się, że jesteśmy królikiem, a nie żółwiem. Coś w tym stylu. Robimy skróty. To właśnie robimy. Próbuję zrobić skrót.

Następnie w tekście Nagardżuna opisuje przyczyny wyższego statusu, przyczyny dobrego odrodzenia. Słyszeliśmy to wszystko w kontekście lamrim, ale Drogocenna girlanda został napisany przed lamrim powstały teksty. Bardzo interesujące jest więc zobaczyć to z perspektywy Nagardżuny i zobaczyć, jak lamrim została oparta na tym, czego nauczał Nagardżuna Drogocenna girlanda.

Co porzucić

Więc zaczyna od przyczyn odrodzenia w górnej części, powstrzymując się od dziesięciu niecnót. Nie będę w to wchodził, bo już wiesz, czym one są. Ale mówi, że istnieje szesnaście przyczyn odrodzenia. Szesnaście czynników, które musimy wprowadzić do naszej praktyki. Pierwszych dziesięciu powstrzymuje się od dziesięciu niecnót. Następnie są trzy inne, które nazywamy „godnymi winy działaniami do porzucenia” i trzy inne, które należy ćwiczyć. Tak więc bycie porzuconym to zażywanie środków odurzających, ponieważ to powoduje, że nasz umysł, wiesz, złe decyzje, jest dość rozmyty i trudny do medytować kiedy jesteś odurzony. Chociaż kiedy po raz pierwszy pojechałem do Kopan w 1975 roku, większość ludzi pochodziła z ulicy Freak Street…. I mówiąc: „Oh Lama, co myślisz o upuszczeniu kwasu, a następnie medytacji.” Twoje wizualizacje muszą być naprawdę dobre, kiedy to robisz. [Śmiech] Kolory są bardzo jasne. Robisz naprawdę dobrą sprawę, aby Lama [Yeshe] za wartości palenia narkotyków i upuszczania kwasu przed medytacją. I Lama po prostu spojrzałby na nas i powiedział: „Twój umysł już ma halucynacje, kochanie. Nie musisz tego robić. A potem wygłaszał przemówienie na temat pustki, żeby wyjaśnić, jak już mamy halucynacje.

Następnym do porzucenia jest niewłaściwe źródło utrzymania. Tak więc w kontekście świeckiego praktykującego jest to produkcja lub sprzedaż broni, trucizn, pornografii, środków odurzających lub wszystkiego, co szkodzi innym. Lub nawet robić legalny biznes, ale oszukiwać ludzi wagami, których używasz, lub kłamać i oszukiwać swoich klientów lub klientów. Jeśli chodzi o monastykę, to pięć niewłaściwych źródeł utrzymania, przez które przeszedłem wcześniej, więc nie będę o nich mówił. Wymienię je tylko: aluzje, pochlebstwa, dawanie małego prezentu, aby dostać duży, stawianie kogoś w sytuacji, w której nie może odmówić ci czegoś (lub bycie pretensjonalnym, sprawianie, że ktoś myśli, że jesteś naprawdę ważny, więc coś ci dadzą), a potem hipokryzja.

Więc to jest druga sprawa. Środki odurzające do porzucenia, niewłaściwe środki do życia do porzucenia.

A potem krzywdzenie innych jest trzecią rzeczą do porzucenia. Może to być krzywdzenie ich fizycznie, nawet przez rzeczy, które nie są w stanie ich zabić – wiesz, bicie ich, uprawianie seksu bez zabezpieczenia i zarażenie ich chorobą lub krzywdzenie innych emocjonalnie lub tym podobne rzeczy.

A więc to są pozostałe trzy godne nagany rzeczy do porzucenia.

Co ćwiczyć

Następnie są jeszcze trzy [do praktyki] (żeby uzyskać szesnaście).

Pierwszy robi ofiary tym, którzy są godni. Oferując jest zawsze praktyką, do której zachęcają wszystkie religie, zwłaszcza w Dharmie. A ci, którzy są godni, mówi Nagardżuna, są naszymi nauczycielami, naszymi nauczycielami Dharmy, ludźmi, którzy pokazują nam dobry przykład, a właściwie, ogólnie rzecz biorąc, wszystkimi czującymi istotami. Więc praktyka bycia hojnym. Bycie hojnym w dobrach materialnych. Jest hojność ochrony innych przed niebezpieczeństwem. Hojność miłości oraz zachęcanie i wspieranie ludzi, gdy tego potrzebują. A czwarta to hojność Dharmy, dzielenie się Dharmą z innymi. Dlatego chcemy praktykować hojność.

Następnie szanuj tych, którzy są godni honoru. Więc znowu nasi nauczyciele, nauczyciele Dharmy, nawet ludzie, którzy nie są naszymi nauczycielami Dharmy, ale wiedzą więcej niż my. Ludzi, którzy mają wiele doskonałych cech, którzy tworzą wiele cnót. Okazywanie szacunku i honorowanie tych ludzi.

Nawiasem mówiąc, kiedy mówił o hojności, nazwał to „oddaniem z szacunkiem”. To nie było tylko dawanie. Dawał z szacunkiem. Więc tutaj, kiedy jest szansa na zrobienie oferuje, aby zrobić to sami, kiedy możemy, zamiast prosić innych. Oczywiście, może prosisz znajomego, aby wziął oferuje do Bodhgayi zrobić ofiary, więc w porządku. Ale kiedy możemy, zrób to sami.

A potem także pełne szacunku dawanie jest dawaniem obiema rękami. Niektórzy ludzie, kiedy coś dają, przechodzą obok, po prostu kładą to przed tobą i idą dalej. A to nie jest tak naprawdę dawanie. Wiesz, że? Naprawdę nie udaje ci się nawiązać połączenia z drugą osobą. Więc bardzo dobrze jest naprawdę dać obiema rękami i zatrzymać się na chwilę i zrobić oferuje czas połączenia, kiedy tylko możemy. Zamiast „cóż, spieszę się, oto to i kontynuuję…”.

A potem trzecia rzecz do praktyki, w tekście mówi po prostu „miłość”. Ale ma na myśli cztery niezmierzone: miłość, współczucie, radość i spokój ducha. Naprawdę je praktykuję, ponieważ sprawia to radość naszemu umysłowi i poprawia nasze relacje. Zmieniając własne nastawienie i zmniejszając niektóre z naszych poważnych dolegliwości, łatwiej będzie praktykować poprzednie piętnaście.

Stosując to do naszego życia

Właśnie streściłem kilka wersetów w krótkim czasie, ale myślę, że masz esencję. Ale jest w tym naprawdę sporo do przemyślenia. Wiecie, ilekroć słyszymy nauki Dharmy lub coś czytamy, sprawdzając nasze życie naukami Dharmy – więc jak moje życie odpowiada temu, czego w tym przypadku naucza Nagardżuna. I czy śledzę te szesnaście, czy też trochę odrzucam niektóre z nich, ignoruję inne, czy jestem zbyt leniwy, aby zrobić kilka z nich lub racjonalizować kilka kolejnych…. Więc naprawdę używam go jako sposobu na myślenie o tym, jak mogę się poprawić.

Jest to wiele rodzajów kontemplacji, które chcemy wykonywać podczas odosobnienia, gdzie mamy okres ciszy, w którym możemy naprawdę przemyśleć te rzeczy, zamiast 18 milionów rzeczy przyciągających naszą uwagę, możemy naprawdę siedzieć i myśleć o naukach i zastosować je w naszym życiu.