Życie w opactwie Gampo w stylu zachodnim

Bhikszuni Tsultrim Palmo

Ustanowienie miejsca zamieszkania dla monastyków na Zachodzie jest wyzwaniem i daje satysfakcję. Nasza społeczność, Opactwo Gampo w Nowej Szkocji w Kanadzie, przeszła przez lata wiele zmian. Została założona przez Czogjam Trungpa Rinpocze, który uciekł do Indii po nieudanym tybetańskim powstaniu przeciwko chińskim komunistom w 1959 roku. Dalajlamazostał duchowym doradcą młodzieży”. lamaszkoła, w której wyszkolono młodą reinkarnację lamowie w Indiach. Rinpocze otrzymał khenpo stopień, najwyższy stopień naukowy. Następnie otrzymał stypendium Spauldinga i uczęszczał na Uniwersytet Oksfordzki, gdzie studiował religię porównawczą, filozofię i sztuki piękne. Studiował także układanie kwiatów i uzyskał w tym dyplom w Sogetsu School. W Anglii Trungpa Rinpocze zaczął nauczać Dharmy ludzi Zachodu, był współzałożycielem Samye Ling Medytacja Centrum i nauczyłem się płynnie mówić po angielsku. Po wypadku samochodowym zrezygnował ze swojego klasztorny szaty, aby uniknąć tybetańskiej kultury i fascynacji religijnej ludzi Zachodu. Ożenił się z Angielką i na zaproszenie swoich zachodnich studentów przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na Uniwersytecie Kolorado i nawiązał przyjaźń ze znanym mistrzem Zen Suzuki Roshi. Zaczął szeroko nauczać, zakładając organizacje Wadżradhatu, Szambali i Nalanda, co zostanie wyjaśnione później.

W 1983 Trungpa Rinpocze postanowił założyć klasztorny ustawienie dla swoich uczniów i poprosił ludzi o przeniesienie się do Nowej Szkocji z Boulder w Kolorado. Znaleźliśmy farmę i stodołę na 220 akrach na wyspie Cape Breton, odległym i cichym miejscu. Najbliższa wioska znajdowała się godzinę jazdy nad górą. Ane Pema Chodron został poproszony o kierowanie opactwem iw 1984 roku mała grupa z nas, wyświęconych i świeckich, zamieszkała tam. Do 1985 roku nieruchomość została w całości opłacona, uwalniając nas od ciężaru hipoteki. Również w 1985 r. Czcigodny. Thrangu Rinpocze zgodził się być naszym opat, stanowisko, którego Trungpa Rinpocze nie mógł zająć, ponieważ nie był klasztorny. W naszym imieniu „Gampo” oznacza Gampopę, ucznia Milarepy, który ustanowił monastycyzm w Karma Linia Kagyu w XI wieku i połączyła jogę i klasztorny ścieżki. „Opactwo” oznacza, że ​​nie jest to klasztor ani klasztor żeński, ponieważ mieszkają tam mnisi, mniszki i świeccy. Zakonnice i mnisi wspólnie ćwiczą, uczą się, pracują i jedzą, chociaż mieszkamy w dwóch oddzielnych budynkach.

Nasz pierwszy klasztorny Program był prowadzony przez chińskiego bhikszuni, Czcigodnego Yuen Yi, który szkolił nas ściśle, ale z humorem. W kolejnych latach uczył nas zachodni mnich, Lama Droupgyu; nasz opat, Trangu Rinpocze; niemiecka zakonnica Theravada, Ayya Khema; uczony dr Herbert Guenther; Dziamgon Kongrul Rinpocze; i Ponlop Rinpocze. W 1986 roku mieliśmy swój pierwszy varsa (Pali: wasa, tybetański: włócznia), rekolekcje w porze deszczowej, a w 1987 roku odbyliśmy trening gry na tybetańskich instrumentach muzycznych, robiąc torma (ciasta rytualne) i tworzenie mandali z piasku. Ponieważ nauczyliśmy się tych umiejętności wcześnie i uczymy ich, nie jesteśmy już zależni od Tybetańczyka lamowie aby to zrobić. W 1990 roku rozpoczęły się pierwsze trzyletnie rekolekcje w języku angielskim w naszym ośrodku rekolekcyjnym Sopa Choling.

Od 1989 roku dwa razy w roku publikujemy Głęboka ścieżka pokoju (PPP), czasopismo International Kagyu sangha Stowarzyszenie mnichów i mniszek buddyjskich. Kopie są wysyłane do ośrodków Kagyu na całym świecie i są pozytywnie odbierane.

Program

Autonomiczne klasztorny społeczność rozwijała się powoli, ale stale na przestrzeni lat. Do 1996 roku mieliśmy pięciu mnichów i czterech mnichów plus innych z niższymi święceniami. Co roku niektórzy przyjmują święcenia stałe lub czasowe. Dwadzieścia cztery osoby ukończyły pierwsze trzyletnie odosobnienie (które w rzeczywistości trwało sześć lat, ponieważ ludzie naprzemiennie przechodzili sześciomiesięczne okresy wchodzenia i wychodzenia!) w 1996 roku, a drugie trzyletnie odosobnienie w Sopa Choling rozpoczęło się w 1997 roku. Wszyscy odosobnieni Sopa Choling są wyświęceni na czas ich odosobnienia. Są w ścisłym odwrocie i dosłownie oddzieleni od świata, w tym opactwa Gampo, płotem. Jedynymi osobami upoważnionymi do wejścia na teren odosobnienia są kucharze, drupon lub ten, który kieruje odosobnieniem i konserwatorami.

Bhikszu i bhikszuni, nowicjusze, ludzie, którzy są parmarabjungs (prenowicjusze ze święceniami na całe życie) i ci ze święceniami tymczasowymi, wszyscy mieszkają w opactwie Gampo. Niektórzy pracownicy przyjeżdżają na sześć miesięcy lub rok, aby pracować, ćwiczyć i uczyć się. Ponadto są uczestnicy programu i goście, którzy zostają na krótkie okresy czasu. Każda osoba świecka, która przychodzi do opactwa Gampo, musi wziąć piątkę zasady, przestrzegaj zasad opactwa Gampo i postępuj zgodnie z naszym codziennym harmonogramem, który obejmuje medytacja. Wszyscy spotykają się regularnie z medytacja instruktor.

Zazwyczaj prowadzimy cztery programy rocznie dla ogółu społeczeństwa — trzy dla początkujących i jeden dla zaawansowanych. Oprócz nauk Ane Pemy Chodron i starszych zakonników zapraszamy do odwiedzin lamowie i innych nauczycieli. My robimy varsa, rekolekcje w porze deszczowej i dwa jednomiesięczne datunowie każdego roku. Podczas tych my medytować przez dziewięć lub dziesięć godzin dziennie. W 1997 r. rozpoczęliśmy miesięczną pracę tymczasową klasztorny szkolenia dla młodych dorosłych w wieku od siedemnastu do dwudziestu pięciu lat. Daje im to alternatywę dla muzyki i narkotyków, zapewniając intensywny trening Dharmy w krótkim czasie klasztorny ustawienie przed pójściem na studia lub założeniem rodziny. Przyjęliśmy ideę czasowych święceń z tradycji therawady, a Thrangu Rinpocze wyraził zgodę i zaczął udzielać tymczasowych święceń śluby. Chociaż czasowe święcenia kapłańskie są powszechne w krajach therawady, nie były one wcześniej udzielane w tradycji tybetańskiej. Ale odkryliśmy, że ma korzystny wpływ na tych, którzy go przyjmują, zwłaszcza na młodych dorosłych.

Nasz codzienny plan zaczyna się od godziny porannego śpiewania, które obejmuje: Cztery Dharmy Gampopy, prośby do linii i Sutrę Serca – i milczy medytacja o 6:30 oprócz intonowania piątki zasady w sanskrycie wszystkie inne pieśni i praktyki wykonywane są w języku angielskim. Po śniadaniu my medytować, albo jako grupa w sali sanktuarium, albo indywidualnie w naszym pokoju. O godzinie 11:00 obowiązuje opcjonalny okres nauki. Wszyscy milczą do południa, kiedy jemy obiad. Po obiedzie pracujemy cztery godziny, a potem zbieramy się na godzinę medytacja i wieczorne śpiewy. Po kolacji jest lekcja lub cisza medytacja. Światła gasną o 10:00 Sobota to nieplanowany dzień, więc możemy spać i robić, co chcemy. Wszyscy, łącznie z kucharzem, mają wolny dzień. Niedziela to całodniowa praktyka i wiele osób spotyka się z ich medytacja instruktorem. Przez cały dzień milczymy i wspólnie ćwiczymy w sanktuarium. Często po południu jest rozmowa.

Trzech z naszych mnichów pasjonuje się studiowaniem Dharmy, więc nasz dział studiów jest silny i żywotny. Oferujemy stałe kursy dla szamaty (praktyki rozwijającej koncentrację) oraz nyndro (praktyki wstępne), często uczył Pema Chodron. Thrangu Rinpocze odwiedza i naucza w opactwie Gampo mniej więcej dwa razy w roku, instruuje nas także Ponlop Rinpocze i inni nauczyciele. W 1996 r. Instytut Nythartha, zainspirowany klasztorny uczelnie lub szedraw tybetańskich klasztorach. Jej celem jest przekazywanie nauk linii Kagyu i Njingma zaawansowanym studentom z Zachodu.

Opactwo Gampo zapewnia środowisko i szkolenie dla osób, które chcą poznać klasztorny ścieżka. Szkolenie składa się z czterech etapów. Pierwszy to kandydat. Mężczyźni lub kobiety, którzy są zainteresowani zostaniem mnichami lub mniszkami, proszeni są o zamieszkanie w opactwie Gampo przez okres próbny co najmniej sześciu miesięcy jako członkowie personelu lub jako płacący goście. Drugi jest przed-nowicjuszem—parmarabjung po tybetańsku — zobowiązanie na całe życie, w którym bierze się piątkę zasady: aby uniknąć zabijania, kradzieży, nierozsądnych zachowań seksualnych, kłamstwa i środków odurzających. The parmarabjung przykazanie unikanie nierozsądnych zachowań seksualnych obejmuje celibat. Zamiast zostać przednowicjuszem, wiele osób przyjmuje tymczasowe święcenia, udzielane na okres od sześciu miesięcy do roku, po czym zwykle opuszczają opactwo i wracają do życia świeckiego. Trzeci etap to bycie nowicjuszem – a śramanera or śramanerika. Ten święceń udziela się po roku przed-nowicjuszem. Biorąc nowicjusza przysięga jest dożywotnim zobowiązaniem do klasztorny życie. Odbywa się co najmniej trzy lata przed przejściem do czwartego stopnia, pełnego wyświęcenia na bhikszu lub bhikszuni. Kiedy Thrangu Rinpocze daje klasztorny święceń bhikszuni wraz z mnichami występują w charakterze świadków, co jest praktyką niespotykaną w społeczności tybetańskiej.

Rytuały klasztorne

Jak uczymy się w winaja, są trzy ważne klasztorny rytuały: posadha, varsa, prawarana. Od 1984 roku robiliśmy to wszystko w opactwie Gampo, a teraz używamy angielskich tłumaczeń tych rytuałów. Posadha odbywa się co dwa miesiące, w nowiu i pełni księżyca, a jego celem jest ożywienie cnoty i oczyszczenie wszystkiego, co niecnotliwe, powstało w związku z naszym zasady. Ponieważ to jest oczyszczenie obrzęd, posadha robi się rano przed jedzeniem. Przebiega w następujący sposób: gandhi, drewniany instrument używany od czasów starożytnych do nazywania sangha dla posadha, brzmi. Bierzemy oczyszczenie podlać wodę przed wejściem do pokoju, a następnie pokłonić się, recytować sutry i ofiarować torma. Świeccy wychodzą z pokoju i kontemplują swoją piątkę zasady w innym pokoju. W pokoju świątynnym klasztorny przywódca czyta sutrę dyscypliny, a parmarabjungs a świeccy czasowo wyświęceni spowiadają się. Następnie opuszczają świątynię i dołączają do świeckich. Następnie nowicjusze wspólnie odprawiają spowiedź i odchodzą. Na koniec mnisi i bhikszuni dokonują spowiedzi, po czym odczytywana jest Sutra Pratimoksza. W tym momencie wszyscy wracają do pokoju sanktuarium, a my recytujemy schronienie i bodhisattwa śluby razem i weź ósemkę zasady na dzień. Następnie okrążamy budynek – na zewnątrz lub wewnątrz, w zależności od pogody – grając na instrumentach muzycznych, a następnie wracamy do pokoju świątynnego, aby poświęcić tę zasługę.

Jeśli jest czy odosobnienie deszczów zostało ustanowione przez? Budda Siakjamuni. W porze monsunowej, aby nie szkodzić plonom i licznym owadom, które wówczas rosły, mnisi nie chodzili do wiosek po jałmużnę czy nauczać. Zamiast tego studiowali i medytowali w jednym miejscu, zwykle w ogrodzie podarowanym przez jednego z Buddazamożni świeccy uczniowie. W ten sposób powoli ewoluowały klasztory lub viharas. Po ustąpieniu deszczów niektórzy mnisi pozostali w mieszkaniach, aby utrzymać je do następnego monsunu, a z czasem zgromadzenia te przekształciły się w wspólnoty. W Indiach odosobnienie przed deszczami trwa trzy miesiące i odbywa się w porze monsunowej, w miesiącach letnich. w Karma Tradycja kagju w Tybecie trwa siedem tygodni, więc w opactwie Gampo również robimy to przez siedem tygodni. Początkowo nasze deszczowe odosobnienie było latem. Jednak od 1997 roku trwa zima, która jest naturalnym sezonem na odosobnienie w Kanadzie. To jest ścisłe odosobnienie, więc granice są ustalone, a poza ludźmi, którzy robią dla nas zakupy, nie ma przychodzenia i odchodzenia. Nie ma telefonów, projektów ani pracy, z wyjątkiem utrzymania opactwa. Zachowujemy ciszę i skupiamy się na naszym medytacja praktyka i nauka winaja.

Trzeci rytuał, prawarana odbywa się w ostatni dzień odwrotu deszczów. Polega na zniesieniu specjalnych ograniczeń tego odosobnienia. Tradycyjnie w Tybecie pobliscy wieśniacy przybyli do klasztoru poprzedniego wieczoru prawarana, a starsi mnisi przez całą noc wygłaszali wykłady Dharmy. W opactwie wszyscy wyświęceni wygłaszają prelekcje w wigilię prawarana. Jest to wspaniała okazja dla wszystkich zakonników, aby w przyjaznej, niekrytycznej atmosferze wygłosić to, co często jest ich pierwszą mową Dharmy. Cieszymy się, że trzy niezbędne trzy klasztorny rytuały w naszym opactwie na Zachodzie.

Praktykowanie Dharmy

Nasze szkolenie jest zarówno w zakresie Karma Linie Kagyu i Njingma oraz nasze główne medytacja praktykami są śamatha i wipaśjana, czyli spokojne przebywanie i szczególny wgląd. W Opactwie Gampo i Sopa Choling stosujemy się do wytycznych Trungpy Rinpocze, przeznaczonych dla zachodnich studentów. Zauważył, że ludzie Zachodu potrzebują solidnej podstawy śamathy, spokojnego przebywania lub spokój praktyka siedząca, przed rozpoczęciem innych medytacji. Ta praktyka jest gdzieś pomiędzy vipassaną w stylu therawady a siedzeniem zazeni robimy to z otwartymi oczami. Jako naszą główną praktykę robimy to przez minimum cztery godziny dziennie.

W Opactwie Gampo, podobnie jak w innych ośrodkach Szambali, ludzie wykonują tę praktykę siedzenia przez dwa lub trzy lata. Po tym, na polecenie ich medytacja instruktorze, każdy uczeń uczęszcza na trzymiesięczny kurs zwany seminarium Wadżradhatu. Podczas tego kursu studiujemy trzy pojazdy — therawadę, mahajanę i… Wadżrajana– i praktykuj śamathę. Na koniec otrzymujemy pozwolenie na rozpoczęcie pierwszego z Karma Kagju praktyki wstępne, pokłony. Każdy z nyndrolub praktyki wstępne, odbywa się po zakończeniu poprzedniego i każda praktyka wymaga przekazu ustnego. Trzy osoby w naszym sangha są upoważnieni do udzielenia takiego zezwolenia. Po zakończeniu praktyki wstępne, osoba może otrzymać Annutara Jogę Tantra przekaz Wadżrajogini, który początkowo przekazał Trungpa Rinpocze, a obecnie przekazuje go jego syn, Mipham Rinpocze. Po skończeniu mantr dla Wadżra Jogini możemy otrzymać Czakrasamwharę upodmiotowienie. W tym momencie ćwiczyliśmy medytacja przez minimum sześć lat i są zakwalifikowane do udziału w trzyletnich odosobnieniach w Sopa Choling.

Najwspanialszą i najtrudniejszą praktyką jest mieszkanie w klasztorze. Dla osób wyświęconych i zainteresowanych klasztorny życie, praktyka życia we wspólnocie jest bardzo potężna. Biorąc śluby upraszczamy nasze życie, a to pozwala nam skierować całą naszą energię na praktykę budzenia się ze snu ignorancji. Sprzyja temu otoczenie i napięty harmonogram, aw tym sensie życie w opactwie jest łatwe. Z drugiej strony jest to bardzo trudne, ponieważ otrzymujemy natychmiastową informację zwrotną i tak wyraźnie widzimy nasze nawykowe wzorce. W klasztorze nie ma dokąd uciec, więc musimy pracować z własnymi umysłami. Nasz zwyczaj obwiniania innych za nasz ból nie działa tu na długo, bo to miejsce jest dla medytacja praktyka i studiowanie Dharmy. Nieustannie wracamy do siebie, żeby się zbadać. Kiedy ludzie słyszą słowa „klasztor”, „opactwo” lub „klasztor”, często mają romantyczny obraz doskonałego, harmonijnego, świętego miejsca lub okropny obraz surowego, pozbawionego radości więzienia. Opactwo Gampo w rzeczywistości nie jest żadnym. Środowisko fizyczne jest bardzo piękne, a ludzie pochodzą z różnych środowisk i mają różne osobowości. Łączy ich jednak wspólne zaangażowanie i chęć do pracy nad sobą, aby się obudzić.

Przez jakiś czas byłem dyrektorem gminy. Jest to również wspaniała praktyka służenia innym oraz przyjmowania krytyki z wdziękiem i mądrego odpowiadania na nią. Jak we wszystkich ośrodkach Dharmy, odnajdując umiejętne środki komunikowanie się jest wyzwaniem, podobnie jak znalezienie równowagi między byciem zbyt pobłażliwym i zbyt surowym, między pozwalaniem ludziom na robienie tego, co ich pasjonuje, a posiadaniem prawdziwej społeczności. Wydawanie poleceń z „powinien” i „nie powinno” nie działa z ludźmi Zachodu. Stają się nieszczęśliwi i przygnębieni. Zadaniem lidera jest nabycie umiejętności posługiwania się ludźmi oraz pomaganie im w rozwoju i stawaniu się bardziej miękkimi i mniej egocentrycznymi. Nie ma na to ogólnej recepty; z każdą osobą należy postępować w inny sposób.

Organizacja

Szambala jest organizacją parasolową założoną przez Trungpę Rinpocze, a obecnie kierowaną przez jego syna Miphama Rinpocze. Zawiera trzy gałęzie: Trening Szambali uczy świeckiej ścieżki treningu duchowego; Vajradhatu to buddyjska gałąź organizacji, do której należy opactwo Gampo; a Nalanda to gałąź, która wnosi kontemplacyjną perspektywę do sztuki, zdrowia, edukacji i biznesu. Obejmuje to Instytut Naropy i Komitet Tłumaczeń Nalanda.

Czcigodny Thrangu Rinpocze jest opat opactwa Gampo i otrzymujemy od niego instrukcje, święcenia i inicjacje. Podobnie mieszkańcy Sopa Choling otrzymują od niego inicjacje na trzyletnie odosobnienie. Starsi bhikszuni i bhikszu są upoważnieni do udzielania tymczasowych święceń. Bhikshuni Pema Chodron jest naszym kierownikiem duchowym i głównym nauczycielem rezydentem. Od 1997 roku zatrudniliśmy na administratora absolwenta Sopa Choling.

Połączenia klasztorny Rada i naczelnicy wydziałów pomagają w administrowaniu opactwem. The klasztorny rada składa się ze wszystkich mniszek i mnichów mieszkających w opactwie, także tych wyświęconych czasowo. Spotyka się w dni posadha i podejmuje ogólne decyzje dotyczące polityki i poglądów. Dwa razy w miesiącu szefowie departamentów zbierają się, aby omówić finanse i budowę oraz podejmować codzienne decyzje, aby zapewnić sprawne funkcjonowanie opactwa. W każdy poniedziałek na spotkaniu domowym wszystkich mieszkańców każdy jest informowany o planach krótko- i długoterminowych. Wymieniamy opinie i informacje, przedstawiamy nowych mieszkańców, żegnamy starych.

Opactwo Gampo to organizacja non-profit działająca w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Nasze dochody pochodzą z trzech źródeł: 1) darowizn; 2) programy, opłaty zwiedzających i składki mieszkańców; oraz 3) tantiemy z książek i nagrań Ane Pemy Chodron, zbiórki funduszy dokonywane przez zakony, oraz ofiary otrzymane z nauczania. Wszyscy zakonnicy żyją w opactwie na wolności. To ich dom i oni nim rządzą. Mnisi i mniszki, którzy nie mają żadnych dochodów, otrzymują 35 dolarów miesięcznego stypendium na potrzeby osobiste. Wszystkie nie-klasztorny pracownicy proszeni są o wpłacanie co najmniej 5 USD dziennie, jeśli są w stanie, na pokrycie rachunku za żywność.

Nasze główne wydatki to żywność, konserwacja i budowa. Posiadamy duży ogród, który w okresie letnim uzupełnia nasze jedzenie. Jesteśmy wegetarianami, ale czasami jemy ryby. Do ogrzewania wykorzystujemy drewno, a w niedalekiej przyszłości będziemy sami wytwarzać prąd ze strumienia na naszej posesji.

Planujemy, że mnisi i mniszki będą przebywać, praktykować, studiować i pracować w opactwie Gampo przez setki lat. Tymczasem w najbliższej przyszłości wstrzymamy na kilka lat fizyczną rozbudowę i modernizację Opactwa Gampo i skoncentrujemy się na klasztorny działania i programy. Zorganizujemy również roczny program dla tymczasowych zakonników i będziemy kontynuować naukę winaja. Trzyletnie odosobnienia w Sopa Choling będą kontynuowane, podobnie jak Instytut Nythartha. Chcielibyśmy, aby nauki Ane Pemy Chodron stały się bardziej dostępne dla ogółu społeczeństwa, organizując co roku więcej programów i propagować Dharmę poza Opactwem, stając się bardziej dostępnymi dla nauk. Istnieje zainteresowanie nauczaniem medytacja w więzieniach i pracy z umierającymi, a także w dialogu międzyreligijnym.

Opactwo Gampo ma hasło: „Projekty nie są ważne – ludzie są”. To przypomina nam, że jesteśmy tu po to, by służyć i ćwiczyć przebudzenie, a nie po to, by tworzyć idealne opactwo. Życie w opactwie sprowadza nas na ziemię i niszczy wszelkie zamki z piasku, jakie możemy mieć w głowie. Opactwo Gampo to przyjazne miejsce, które pomogło wielu ludziom. Jesteśmy dumni z tego, co wydarzyło się do tej pory i jesteśmy niezmiernie wdzięczni wszystkim mądrym nauczycielom, którzy pomogli nam się rozwijać. Teraz patrzymy w przyszłość z ufnością, ale także ze świadomością, że dopiero co rozpoczęliśmy i mamy przed sobą długą drogę.