Życie monastyczne: żywa tradycja

Kupić z Szambala or Amazonka

Za każdą stroną książki kryje się historia. Ta historia niekoniecznie jest wyrażona w treści książki; jest raczej historią życia ludzi zaangażowanych w jej pisanie i produkcję. W przypadku Wybór prostoty, historia obejmuje życie wielu ludzi i sposób, w jaki te życia krzyżowały się w określonych momentach historii.

Dorastając w Ameryce z klasy średniej, w latach 60. stałem się nastolatkiem. Daleko od spokojnej cierpliwości, jaką kojarzy się z buddyzmem, nie byłam tym, do czego można by pomyśleć, że jestem prawdopodobnym kandydatem klasztorny wyświęcenie. Jednak kiedy natknąłem się na BuddaJego nauki w 1975 roku, w wieku dwudziestu czterech lat, przemawiały do ​​mojego serca w mocny sposób, a dwa lata później zostałam zakonnicą w tradycji tybetańskiej.

W 1989 roku byłem na wycieczce dydaktycznej w USA, a podczas postoju w Seattle mój gospodarz zabrał mnie do Amerykańskiego Stowarzyszenia Buddyjskiego Evergreen. Tam poznałam Bhikshuni Jendy, chińską zakonnicę z Tajwanu. Przyjaźń rozwinęła się szybko i pogłębiła się w 1992 roku, kiedy osiadłem w Seattle jako nauczyciel rezydent w Fundacja Przyjaźni Dharmy. Była uczennicą Czcigodny Mistrz Wu Yin, wybitna nauczycielka z Tajwanu, która założyła własny klasztor, instytut edukacyjny i prasę buddyjską. Czcigodny Mistrz Wu Yin miał ponad stu uczniów bhikszuni, którzy byli znani z tego, że byli jednymi z najlepiej wykształconych na Tajwanie.

Po konferencji w 1993 roku, podczas której prezentacja Bhikszuniego Tenzina Palmo na temat losu zachodnich monastyków w tradycji tybetańskiej spowodowała, że ​​Jego Świątobliwość Dalajlama żeby płakać, kilka z nas, mniszek z Zachodu, wpadło na pomysł zorganizowania programu edukacyjnego dla zakonnic z Zachodu. Nazwaliśmy to Życie jako zachodnia mniszka buddyjska i zaplanował to na luty 1996 r. w Bodhgaya w Indiach, miejscu Buddaoświecenie.

Ponieważ pełne święcenia (bhikszuni) dla kobiet nie rozprzestrzeniły się w Tybecie, zwróciłyśmy się o poradę do naszych chińskich sióstr. Bhikshuni Jendy zasugerował, abyśmy zaprosili Czcigodny Mistrz Wu Yin aby nas uczyć, aw 1995 roku udałem się do jej świątyni na Tajwanie, aby osobiście przekazać zaproszenie. Czcigodny Mistrz Wu Yin nigdy wcześniej nie uczył ludzi Zachodu i dzień po dniu błagałem ją, by znosiła niewygody życia w Indiach, aby szerzyć Dharmę wśród grupy niezależnych, nonkonformistycznych zakonnic z Zachodu.

4 lutego 1996 r., w dniu ceremonii otwarcia Życie jako zachodnia mniszka buddyjskaThe Stupa oznaczenie miejsca Buddaoświecenie w Bodhgaya w Indiach świeciło w zachodzącym słońcu. W pobliżu bramy zgromadzili się zakonnice, mnisi, świeccy, nauczyciele, uczestnicy i personel. Przyciągnięcie blisko stu uczestników z całego świata, Życie jako zachodnia mniszka buddyjska było oddolnym przedsięwzięciem, którego głównym celem była pomoc pierwszemu pokoleniu zachodnich mniszek praktykujących tybetańską tradycję buddyjską w nauce winajaThe klasztorny dyscyplina.

Z nauczycielami i uczniami idącymi w procesji okrążyliśmy Oświecenie Stupa, marmur wewnętrznego chodnika jest chłodny pod naszymi stopami. Następnie usiedliśmy pod drzewem bodhi z jego rozłożystymi gałęziami i ofiarowaliśmy modlitwy, aby program się powiódł, a jego korzyści rozkwitły i przyniosły szczęście wszystkim istotom. Weszliśmy do małego sanktuarium wewnątrz kolumna. W obecności Budda statua oraz z mniszkami, mnichami i świeckimi praktykującymi, Czcigodny Mistrz Wu Yin powiedziany:

Ponad dwadzieścia pięćset lat temu Buddamacocha, Mahapradżapati i pięćset kobiet z klanu Siakja przeszło przez niewiarygodne trudności, aby poprosić o wyświęcenie bhikszuni od Budda. Udzielając im pozwolenia na wejście do zamówienia, Budda potwierdził zdolność kobiet do praktykowania Dharmy, wyzwolenia się z cyklicznej egzystencji i osiągnięcia oświecenia. Od ponad dwudziestu pięciu stuleci kobiety praktykują Dharmę i osiągają korzystne rezultaty. Teraz czerpiemy korzyści z ich praktyki i Dharmy, którą zachowali i przekazali. Naszym przywilejem i obowiązkiem jest uczenie się i praktykowanie Dharmy nie tylko w celu osiągnięcia duchowych urzeczywistnień, ale także przynoszenia korzyści innym poprzez zachowanie i przekazywanie tych cennych nauk przyszłym pokoleniom.

Prawie codziennie przez następne trzy tygodnie, Czcigodny Mistrz Wu Yin nauczył nas pratimokszy bhikszuni, zasady w pełni wyświęconych mniszek. Zmusiła nas do głębokiego myślenia, a także do śmiechu i płaczu, gdy nas uczyła, wypytywała nas, modliła się z nami, odpowiadała na nasze pytania, a nawet kazała układać skecze o naszych przeżyciach jako zakonnice. Z Bhikshuni Jendy jako jej tłumaczem, nauki dotarły do ​​nas krystalicznie czyste i miały głęboki wpływ na nasze życie.

Chcąc udostępnić te nauki innym, przepisałem jej taśmy, zredagowałem materiał i zbombardowałem Bhikshuni Jendy niezliczonymi punktami do wyjaśnienia i nowymi pytaniami, na które należy odpowiedzieć. Wybór prostoty jest wynikiem tego procesu i mamy nadzieję, że wiele osób skorzysta na jego przeczytaniu.

Ze względu na rosnące zainteresowanie buddyzmem i znaczenie wybitnych zakonników, takich jak laureat Pokojowej Nagrody Nobla, Jego Świątobliwość Dalajlama, wielu ludzi jest ciekawych buddyzmu klasztorny styl życia. Widzą buddyjskich monastyków – od Jego Świątobliwości Dalajlama i Thich Nhat Hanh do nowo wyświęconych mnich albo zakonnica – spacerująca po ulicach każdego większego zachodniego miasta, na lotniskach iw telewizji i zastanawiająca się: „Jak wygląda ich życie? Co sprawia, że ​​ci ludzie tykają?

Ludzie zdają sobie sprawę, że znajomość cudzych tradycji wzbogaca ich własną duchową praktykę. Na przykład wielu katolickich mnichów i mniszek wyraziło zainteresowanie nauką o zasady i styl życia mnichów buddyjskich. Ta książka daje ogromną szansę na taki międzyreligijny dialog.

Co więcej, niezależnie od tego, czy jesteśmy buddyjskimi mnichami, wiedząc, zasady może sprawić, że będziemy bardziej świadomi naszego zachowania. Na przykład zakonnicy mają przykazanie nie oglądać rozrywki z motywacją przywiązanie lub rozproszenie. Nawet jeśli tego nie mamy przykazanie, warto jednak uświadomić sobie rolę, jaką rozrywka odgrywa w naszym życiu. Czy włączamy radio za każdym razem, gdy wsiadamy do samochodu? Czy spędzamy godziny surfując po kanałach w telewizji? Jaki jest zdrowy sposób odnoszenia się do rozrywki i jak odróżnić rozrywkę od zdobywania istotnych i potrzebnych informacji o bieżących wydarzeniach? Takie pytania są ważne, aby każdy mógł zastanowić się i nauczyć zasady wywołuje introspekcję i dyskusję na te tematy.

Co więcej, chociaż naukowcy uniwersyteccy zbadali winajaThe klasztorny dyscypliny, niewiele o niej napisano z użyciem słownictwa i stylu odpowiedniego dla ogółu społeczeństwa. Wybór prostoty jest czytelny i pouczający dla wszystkich. Pełna historii opisujących działalność Buddauczniów, którzy doprowadzili do jego ustanowienia zasady, pokazuje, że chociaż środowisko społeczne zmieniło się od Buddaczas, podstawowa ludzka natura nie. W tych opowieściach ożywają nasze własne słabości i złe nawyki i zaczynamy rozumieć konieczność etycznej dyscypliny dla harmonijnego społeczeństwa i szczęśliwego umysłu.

Ta książka przedstawia klasztorny życie jako żywa tradycja. Pokazuje, jak żyć etycznie w codziennym życiu w nowoczesnym społeczeństwie, ponieważ BuddaNauki nie istnieją w księgach w statycznej, suchej formie. Ewolucja i zastosowanie zasady do życia ludzi w każdym pokoleniu jest żywym procesem. Ponadto, gdy świeccy praktykujący dowiadują się więcej o klasztorny styl życia dzięki tej książce, ich wiara w szczerość klasztorny liczba praktykujących wzrośnie, ponieważ zobaczą, że monastycy mogą im pomóc i zainspirować ich na tej ścieżce.

Czytając tę ​​książkę, osoby rozważające przyjęcie święceń lepiej zrozumieją klasztorny życia i dlatego będzie w stanie podejmować świadome i przemyślane decyzje dotyczące święceń. Ci, którzy są nowicjuszami, nauczą się wszystkiego zasady i będą w stanie trenować w nich, zanim faktycznie je otrzymają, podczas gdy ci, którzy są w pełni wyświęceni, zrozumieją, co praktykować, a co porzucić na ścieżce, umożliwiając im w ten sposób zachowanie ich zasady czysto i postęp na ścieżce.

W Nowy Rok Księżycowy Czcigodny Mistrz Wu Yin Powiedz nam,

Wcześnie rano poszedłem na Oświecenie Stupa i modliliśmy się o pokój, aby wypełnił nasz świat i aby Dharma była podtrzymywana. Modliłem się, aby Buddamądrość i światło towarzyszą każdemu z was, abyście przynieśli Dharma Buddy do każdego zakątka świata, który odwiedzasz, umiejętnie dzieląc się nim zgodnie z dyspozycjami ludzi i kultury danego miejsca. Każdy z was zachowuje w sobie Dharmę i praktykując Buddanauki i przestrzeganie winajaujarzmisz swoje działania ciało, mowa i umysł. Z tego powodu dbajcie o siebie, nie z egoizmu, ale po to, aby kultywować swoją mądrość, gromadzić pozytywny potencjał i przynosić korzyści wszystkim istotom.

Jestem pewien, że te same aspiracje rozciąga na wszystkich, którzy czytają jej książkę.