Międzynarodowa ceremonia pełnych święceń w Bodh Gaya

Międzynarodowy program pełnych święceń był pod wieloma względami niezwykły. Był to jeden z pierwszych głównych kroków w kierunku przywrócenia święceń bhikszuni (pełnych święceń dla kobiet) w krajach takich jak Sri Lanka, gdzie wymarła wieki temu i wprowadzenia tych cennych święceń w krajach i tradycjach, w których wcześniej nie istniały . Wcześniej tylko kilku z nas z tradycji, w których brakowało święceń bhikszuni, udało się po nie na Tajwan, Hongkong lub do Korei, podczas gdy w ostatnich latach odbyły się dwa małe święcenia w USA i dwa we Francji. Wyświęcenie bhikszuni zostało udzielone zarówno przez sanghi bhikszuni, jak i bhikszu, jak określa to vinayaThe klasztorny dyscyplina.

Po drugie, program święceń był prawdziwie międzynarodowy i obejmował ludzi z 22 krajów. Czterech nowych mnichów pochodziło z Konga i obecnie studiuje Dharmę na Tajwanie. Było około 18 nowych zachodnich bhikszuni, 20 ze Sri Lanki, 28 z Maharastry (Indie) i około 8 Nepalczyków, a także wielu innych. Linia bhikszuni rozprzestrzeniła się ze Sri Lanki do Chin w V wieku i wymarła na Sri Lance w XI wieku z powodu zniszczeń wojennych. Teraz wrócił od Chińczyków na Sri Lanki. Gdy byłem świadkiem, jak Sri Lanki brali bhikszuni przysięga, zastanawiałem się, czy były to wcielenia tych poprzednich chińskich bhikszuni i czy Chińczycy dający przysięga były inkarnacjami lankijskich bhikszuni czy odwrotnie? Albo, jak ktoś mi zwrócił uwagę, być może wszyscy już osiągnęli oświecenie i to była zupełnie nowa partia!

Istotne było również to, że w święceniach uczestniczyło około dziewięciu szanowanych lankijskich mnichów. Do tej pory w tradycji Therawady istniał silny opór przed ponownym wprowadzeniem linii bhikszuni, więc ich aprobata i uczestnictwo było ważnym krokiem. Ponadto Birmańczyk mnich i tajski mnich— obydwie z tradycji, które również są odporne na wprowadzenie święceń bhikszuni — brali udział w udzielaniu święceń. Jeden Tybetańczyk mnich był wśród tych, którzy udzielali święceń i Jego Świątobliwości Dalajlama wysłał przedstawiciela w celu obserwacji procedury. Jednak ze smutkiem zauważono nieobecność tybetańskich mniszek przyjmujących święcenia: były tam tylko dwie tybetańskie mniszki, wszystkie pozostałe tybetańskiej tradycji pochodziły z Zachodu lub z Ladakhu. Jednak dwóch zachodnich bhikszuni z tradycji tybetańskich — Wen. Karma Lekshe Tsomo i ja — zostaliśmy zaproszeni do bycia świadkami aczaryów wśród mnichów, którzy przekazali przysięga.

Zakonnice z Maharastry były byłymi nietykalnymi, które przeszły na buddyzm od lat pięćdziesiątych. Większość była biedna i niewykształcona. Podążają za tradycją Theravada i ich nauczycielem, m.in mnich również z Maharastry, przywiózł ich do Bodhgaji na święcenia. Mieli od 20 do 80 lat. 20-latek studiuje teraz Dharmę na Tajwanie i ma duży potencjał. Spotkałem jej matkę, która bardzo poparła święcenia córki. Początkowo organizatorzy nie zamierzali dopuścić do wyświęcania starszych kobiet, które były już nowicjuszkami. Na Tajwanie wyświęcanie osób starszych jest odradzane, ponieważ nie chcą, aby ludzie wstępowali do klasztoru tylko po to, aby mieć miejsce do życia i aby inni mogli się nimi opiekować na starość. Ale podczas indywidualnej rozmowy, którą przeprowadził każdy kandydat, 80-letnia zakonnica powiedziała, że ​​zabije się, jeśli jej odmówi. Nie trzeba dodawać, że mistrz zmienił zdanie! Wszyscy podziwiali jej determinację. Chociaż niektóre starsze zakonnice miały problemy fizyczne z dyscypliną, 80-latka skłoniła się i uklękła ze wszystkimi innymi, mimo że musiała używać laski do chodzenia. Zainspirowała wszystkich!

Nepalskie mniszki, które również są Theravadą, napotkały opór ze strony nepalskich mnichów, ale jedna, która ich wspiera, towarzyszyła im tutaj i uczestniczyła w święceniach, co również było dużym krokiem. Byli młodzi i chętni do nauki i praktyki.

Czcigodny Thubten Chodron jest jednym z 12-osobowej sangha bhikszuni udzielającej święceń.

Dla mnie bycie częścią 12-osobowego bhikszuni . było pokornym przywilejem sangha udzielając święceń. Kiedy weszliśmy do sali, przy dźwiękach wielkiego bębna i dzwoniącego wielkiego dzwonu, pomyślałem: „Gdybym miał nagle umrzeć teraz, podczas udzielania święceń, byłbym zadowolony ze swojego życia”. Im dłużej jestem wyświęcony, tym cenniejsze są święcenia, tym bardziej cenię życzliwość tych, którzy je zachowali przez wieki, i tym bardziej modlę się, abym mógł je zachować w czystości, inspirować innych do ich przyjęcia i zachowywania oraz przekaż to innym. Praktykowanie w świątyni z innymi mnichami przynosi bardzo szczególną energię – poczucie czystości i szlachetności dążenie— czego nie doświadczyłem nigdzie indziej.

W dzień nowiu po zakończeniu programu ośmiu mnichów, którzy pozostali w Bodhgaja, spotkało się w kolumna zrobić sodziong, nasza dwumiesięczna spowiedź i oczyszczenie ceremonia. Poprosiliśmy o skorzystanie z pokoju na drugim piętrze w środku? kolumna i tam odprawiliśmy ceremonię przy świecach. O ile mi wiadomo, był to dopiero drugi raz od co najmniej XI wieku sodziong zostało wykonane przez bhikszuni w Bodhgaja, po raz pierwszy na pierwszym spotkaniu Sakyadhita w 1987 roku. Wszyscy czuliśmy szczególną radość, gdy zakończyliśmy ceremonię – szczególną radość, która pochodzi z bycia klasztorny.