Dlaczego zakony mają znaczenie we współczesnym świecie?

List pochodził od osoby przebywającej w więzieniu, która odbyła krótki wyrok za włamanie do mieszkania i naruszenie zakazu kontaktu. Zbrodnia, ale nie brutalna. Jednak wrzał w złość ponieważ jego „przyjaciel” miał romans z żoną i zgwałcił jego córkę. Jego list mówił o jego niekontrolowanej wściekłości i pragnieniu zemsty, które go zżerały. Codziennie planował, jak zabić „przyjaciela” i jego żonę po wyjściu z więzienia.

Studenci w Rosji oferujący khatę.

Na szczęście, na sugestię praktykującego buddyzmu w więzieniu, przeczytał moją książkę Oswajanie umysłu i stało się niewyobrażalne — był w stanie im wybaczyć. List zakończył podziękowaniem za napisanie książki i mrożącym krew w żyłach zdaniem „Dziękuję, że pomogłeś mi nie zostać mordercą”.

Dlatego zakonnicy mają znaczenie we współczesnym świecie.

Bez bycia klasztornyNigdy nie miałbym czasu ani okoliczności niezbędnych do studiowania i praktykowania Dharmy lub napisania książki o Dharmie.

Nasz Nauczyciel, Budda, był klasztorny. To samo w sobie mówi wiele o znaczeniu klasztorny sposób życia, trening etycznego postępowania, koncentracji, mądrości i współczucia.

Przed omówieniem, jak wzmocnić sangha- klasztorny społeczność – musimy wiedzieć, jaką wartość wnosi dla współczesnego społeczeństwa. Podczas gdy klasztorny życie przynosi niesamowitą korzyść osobom, które wyświęcają, tutaj zbadam role tych klasztorny społeczność we współczesnym społeczeństwie. Te role obejmują:

• zachowanie nauk Dharmy i przekazywanie ich przyszłym pokoleniom;
• bycie widoczną obecnością ludzi zachowujących etyczne postępowanie i kultywujących miłującą dobroć i współczucie; działanie jako moralne sumienie społeczeństwa;
• dawanie przykładu znajdowania szczęścia poprzez prosty styl życia szanujący środowisko;
• zakładanie klasztorów i innych miejsc, w których można znaleźć nauki, poradnictwo duchowe i wspierające duchowe przyjaźnie;
• ustanowienie centralnych miejsc dla tekstów Dharmy, świętych przedmiotów i cennych duchowych artefaktów; i wiele więcej.

Wykorzystam opactwo Sravasti, w którym mieszkam, aby zilustrować niektóre z tych punktów, ponieważ jest to sytuacja, z którą jestem najbardziej zaznajomiony. Istnieje jednak znacznie więcej świątyń i klasztorów, które wyróżniają się na tych obszarach i są lepszymi przykładami.

Zachowanie nauk Buddy i przekazanie ich przyszłym pokoleniom

Historycznie, uczenie się, zachowywanie i nauczanie Dharmy, aby Buddanauki będą podtrzymywane z pokolenia na pokolenie było obowiązkiem sangha wspólnota. Od pierwszych dni bhatakasu— zakonnicy, których obowiązkiem było zbieranie i zapamiętywanie sutr — nie tylko przekazywali przekaz tekstowy z pokolenia na pokolenie, ale także nauczali Dharmy zarówno zakonników, jak i świeckich praktykujących. Kiedy pisanie stało się popularne, stało się to klasztorny społeczność, która redagowała i drukowała pisma święte oraz pisała do nich komentarze. Współcześni monastycy nie tylko zapamiętują pisma święte, ale także przejęli inicjatywę w ich digitalizacji, przyczyniając się do globalnego badania i tłumaczenia sutr i komentarzy.

We wszystkich wiekach i we wszystkich krajach ogromna większość nauczycieli była zakonnikami, podobnie jak większość medytujących we wszystkich tradycjach buddyjskich. W ten sposób zakonnicy przekazują przekazywaną Dharmę — studiowanie pism świętych i edukację — i… urzeczywistniona Dharma— urzeczywistnienia w strumieniach umysłów praktykujących. Jeśli chodzi o przekazywaną Dharmę, oprócz nauczania uczniów w swoich klasztorach i ośrodkach Dharmy, wielu mnichów podróżuje do miejsc, w których Dharma jeszcze się nie rozprzestrzeniła lub kiedyś się rozprzestrzeniła, ale zanikła. Niektórzy zakonnicy zakładają instytuty buddyjskie, aby kształcić sangha oraz buddyjskie i/lub świeckie uniwersytety z wydziałami studiów buddyjskich. Ponadto wiele klasztorów, klasztorów i świątyń ma strony internetowe, na których dostępne są bezpłatnie nagrania wideo i audio z naukami. To rozprzestrzenia Dharmę daleko i szeroko w sposób, który wcześniej nie był możliwy.

Nie umniejsza to faktu, że na przestrzeni wieków byli znakomici świeccy nauczyciele i praktykujący, którzy osiągnęli urzeczywistnienie i osiągnęli przebudzenie. Raczej podkreśla, że klasztorny życie zapewnia optymalną sytuację do uczenia się, ćwiczenia i nauczania Buddawyzwalające przesłanie. Dlaczego? Mnisi mają więcej czasu na poświęcenie się Dharmie, ponieważ nie żenią się ani nie mają dzieci. Zaopatrzenie rodziny w środki finansowe, wychowywanie dzieci, wypełnianie obowiązków społecznych i rodzinnych pochłania mnóstwo czasu. W przeciwieństwie do tego, codzienny rozkład zajęć w klasztorze opiera się na studiowaniu Dharmy, praktyce i służbie. Fakt, że są zaplanowane okresy na wykłady i studia Dharmy, zapamiętywanie, medytacja, nauczanie i służenie społeczeństwu oznacza, że ​​wszystkie te działania są realizowane. Klasztorny struktura integruje również Dharmę w codziennych czynnościach, takich jak spożywanie posiłków; nie sposób zapomnieć o ofiarowaniu naszego jedzenia i dedykacji dla naszych dobroczyńców, ponieważ cała społeczność wspólnie śpiewa przed i po posiłku.

Widoczna obecność ludzi zachowujących etyczne postępowanie i kultywujących miłującą dobroć i współczucie

Czytamy relacje w sutrach osób, które jako pierwsze zainteresowały się Buddanaukami, a później stali się jego naśladowcami, po prostu będąc świadkami sposobu, w jaki BuddaJego uczniowie zachowywali się z pokorną godnością. Życie w czystości zasady zmienia zachowanie osoby. Porzucając pragnienie krzywdzenia innych, staje się pokorny; dzięki zaufaniu osoby, która potrafi kontrolować swoje dolegliwości, zyskuje godność. Kiedy stykamy się z takimi ludźmi, nie tylko czujemy się bezpiecznie, nasz umysł jest podniesiony na duchu, a serce cieszy się po prostu wiedząc, że tacy ludzie istnieją.

Oprócz etycznego postępowania, które jest podstawą klasztorny życie, jeśli ktoś kultywuje miłującą dobroć i współczucie, otacza go atmosfera życzliwości i łatwości. Czujemy się zrelaksowani i zaczynamy się zastanawiać, jaki jest klucz do jej dobroci. Wszystko to przyciąga nas do nauki Dharma Buddy. W naszych niespokojnych czasach, kiedy ci, którzy mają być liderami w rządzie, biznesie i edukacji, są skorumpowani i bezduszni wobec cierpienia, jakie powodują, ludzie łatwo zniechęcają się i popadają w rozpacz. Kiedy jednak wejdą w kontakt z osobą, która promieniuje dobrocią i cichą godnością etycznego postępowania, ich duch się podnosi. Przejście obok takiej osoby po ulicy lub nawiązanie z nią rozmowy w kolejce przywraca wiarę w człowieczeństwo. Odkąd sangha członkowie są łatwo identyfikowani po ich szatach, wpływ takich spotkań jest silniejszy.

Chciałbym podzielić się z wami kilkoma przykładami. Pewien amerykański przyjaciel studiował i praktykował Dharmę z tybetańską społecznością w Dharamsali w Indiach przez kilka lat, po czym wrócił do Nowego Jorku — miasta, które nigdy nie śpi, jak to się powszechnie nazywa. Pewnego dnia zobaczył mnich na peronie metra po drugiej stronie stacji. Samo spojrzenie na szaty przypomniało mu o Dharmie io tym, jak chciał żyć swoim życiem, i natychmiast podbiegł, by spotkać mnich.

Pewnego dnia byłem w samolocie i mężczyzna, który był trochę podchmielony, przyszedł ze mną porozmawiać. Wiedział, że jestem jakimś duchownym i mówił o swoich życiowych żalach. Wyjaśniłem mu proste buddyjskie idee bez używania buddyjskiego żargonu, co pomogło mu uspokoić umysł. Innym razem lot transatlantycki, na którym byłem, został przełożony, a następnie odwołany. Wszyscy pasażerowie martwili się, że spóźnią się na loty łączone i dotrą tam, gdzie muszą być na czas. Zrobiłem tylko to, co musiałem zrobić, a kilka godzin później, kiedy wszyscy w końcu weszliśmy na pokład nowego samolotu, podeszła do mnie kobieta i powiedziała: „Byłeś taki spokojny podczas tego wszystkiego. Obserwowanie cię pomogło mi się zrelaksować.

Kilka lat temu podczas konferencji w Tajpej mistrzyni zaprosiła wielu swoich uczniów na posiłek do restauracji. Przyjechaliśmy z różnych hoteli, ale wysiedliśmy na tej samej stacji metra. Nagle wszędzie wokół zobaczyłem bhiksuni – na schodach, na ulicy – ​​i poczułem się szczęśliwy i pełen energii do praktyki. Ponieważ zakonnicy łatwo rozpoznać po naszych szatach, pojawiają się takie nieoczekiwane okazje do przyniesienia korzyści innym.

Moralne sumienie społeczeństwa

Patrząc na to, co dzieje się w sferze politycznej, biznesowej, finansowej, przemysłowej i wojskowej naszych współczesnych społeczeństw, widzimy ludzi przytłoczonych chorobami psychicznymi, takimi jak chciwość, złość, arogancja, oszustwo i okrucieństwo. Oczywiste jest ich lekceważenie dobra innych i brak uwzględnienia wpływu ich działań na innych. Jako Budda powiedział dawno temu, żyjemy w wieku degeneracji.

Niezależnie od tego, czy jesteśmy zakonnikami, czy świeckimi wyznawcami, bez względu na wyznawaną religię, podstawą życia religijnego jest postępowanie etyczne. Ale postępowanie etyczne nie jest domeną samej religii; jest ceniony i niezbędny także w świeckim społeczeństwie. Aby ludzie żyli razem w pokoju, zaufanie jest niezbędne, a etyczne postępowanie — którego istotą jest nieszkodliwość — jest podstawą zaufania. Ponadto, aby jednostki i społeczeństwa mogły się rozwijać, niezbędna jest troska i troska o siebie nawzajem. Prowadzony przez BuddaNauki monastyczne są widocznym przykładem ludzi, którzy robią wszystko, co w ich mocy, aby pielęgnować etyczne postępowanie, a także miłość i współczucie dla wszystkich innych. Zabrali zasady aby celowo szkolić ich ciało, mowy i umysłu, aby powstrzymać się od krzywdzenia innych. Celowo kultywują cztery niezmierzone postawy wobec wszystkich istot: spokój ducha, miłość, współczucie i radość.

Żyjąc razem w społecznościach rządzących się zasadami etycznymi, współczującą służbą, świadomością karmy i jego efekty oraz mądrość ostateczna natura, zakonnicy stawiają pytania społeczeństwu i jednostkom, które je tworzą. Cenimy uczciwość, wspólne zasoby i bogactwo, wzajemny szacunek i niestosowanie przemocy – prawda? Choć zakonnicy są niedoskonali, staramy się ćwiczyć nasze postawy i działania, aby odpowiadały tym uniwersalnym wartościom – czy myślisz, że robienie tego jest ważne również w twoim życiu? Choć jesteśmy samolubni, staramy się przezwyciężyć egocentryczną postawę, która wyrządza nam krzywdę i sprawia, że ​​krzywdzimy innych — jak zmieniłoby się twoje życie, gdybyś spróbował to zrobić? Co cię powstrzymuje?

Zakonnicy również przewodzą w toczącym się dialogu między buddyzmem a rozwojem XXI wieku. Zakonnicy nie unikają świata, ale starają się angażować ze współczuciem i mądrością. Nawiązują dialog z naukowcami i psychologami, uczestniczą w programach międzywyznaniowych i angażują się w swoich społecznościach poprzez wolontariat w więzieniach, hospicjach, schroniskach dla zwierząt i ośrodkach młodzieżowych. Opowiadają się również za prawami człowieka, takimi jak równość płci, równość rasowa i tak dalej.

Przykład szczęścia poprzez prosty styl życia szanujący środowisko

W naszym materialistycznym i konsumpcyjnym społeczeństwie sukces mierzy się naszym bogactwem, zasobami materialnymi, statusem społecznym i władzą nad innymi. Od dzieciństwa byliśmy przyzwyczajeni do osądzania innych ludzi i oceniania własnej wartości według tych standardów. The sanghajednak pociąga za sobą brak zainteresowania takimi rzeczami. Uczymy się być szczęśliwi, nosząc codziennie te same ubrania, jedząc dowolne jedzenie, które nam oferuje i mieszkając w dowolnym pokoju, który nam przydzielono. Nauczenie się tego nie jest łatwe, ale opłaca się uczynić nasze umysły bardziej elastycznymi i łatwiejszymi do zaspokojenia.

Kiedy inni widzą społeczność ludzi żyjących w ten sposób, kwestionuje to ich uprzedzenia i zmusza do przemyślenia tego, co jest ważne w życiu. Widzenie lub spędzanie czasu z grupą ludzi, którzy są szczęśliwi i życzliwi, mimo że żyją, sprawia, że ​​ludzie po prostu kwestionują własne wartości i priorytety. Zaczynają się zastanawiać: ci ludzie są szczęśliwi, ale nie mają zbyt wielu rzeczy osobistych. Cieszą się, mimo że nie mają najnowszych urządzeń, noszą modne ubrania, jeżdżą drogimi lub krzykliwymi samochodami. Żyją prosto, ale pod wieloma względami wydają się szczęśliwsi niż ci z nas, którzy mają dużo. Czy konsumpcjonizm i materializm rzeczywiście są drogą do szczęścia? Ten rodzaj pytań jest dla nas osobiście tak ważny, że możemy być autentycznymi ludźmi. Jest to niezbędne dla społeczeństwa, abyśmy skierowali nasze zasoby i energię na robienie tego, co ma sens — pomaganie sobie nawzajem.

Zmiana klimatu, zanieczyszczenie środowiska, wylesianie, zagrożone gatunki — jest tak wiele obszarów, w których nasze postawy i styl życia we współczesnym społeczeństwie lekceważą żywe istoty i ich środowiska. Wierzę, że sangha powinniśmy przewodzić w pokazywaniu, jak żyć w harmonii z otaczającym nas światem: jak możemy nazywać siebie Buddauczniów, jeśli nie staramy się żyć zgodnie z buddyjskimi wartościami i zasadami? Tutaj mamy pole do poprawy. Musimy przestać używać jednorazowych naczyń, kubków i sztućców, mimo że zmywanie naczyń na dużych imprezach zajmuje więcej czasu. Wszystkie nasze sprawy powinniśmy załatwić podczas jednej wycieczki do miasta, dzięki czemu zużywamy mniej paliwa i ograniczamy emisję dwutlenku węgla. Gdy potrzebujemy nowych pojazdów, musimy zaopatrzyć się w pojazdy hybrydowe, aw przyszłości, kiedy nas na nie stać, elektryczne.

W Opactwie Sravasti staramy się robić to jak najwięcej, chociaż może to być niewygodne, a niektóre sangha członkowie mają trudności z przyzwyczajeniem się do tego. Odzyskujemy wszystko, co można poddać recyklingowi, a to robi wrażenie na świeckich zwolennikach, którzy z nami zostają. Uczą się sortować śmieci, kompostować resztki ze stołu, ponownie używać pojemników i plastikowych toreb, które kiedyś wyrzucali, a także jeździć wspólnie.

Miejsce, w którym można znaleźć nauki, poradnictwo duchowe i wspierającą duchową przyjaźń

Świeccy wyznawcy odnoszą ogromne korzyści, dołączając do zakonów w medytacja praktyka, intonowanie i studiowanie Dharmy. Kiedy odwiedzają klasztor na jeden dzień lub kiedy przebywają w klasztorze na kilkudniowe odosobnienie, świeccy wyznawcy doświadczają smaku spokoju, który towarzyszy integracji Dharmy w ich umysłach. Wspólna praktyka z zakonnikami różni się od samodzielnej praktyki w domu, gdzie łatwo rozpraszają nas obowiązki domowe. W klasztorze siedzą w cichej sali razem z zakonnikami, którzy dzielą się i wspierają ich duchowe aspiracje. Oddanie Dharmie, które ucieleśniają mnisi, inspiruje ich.

Ponieważ zakonnicy żyją w społecznościach, istnieje łatwe do zidentyfikowania miejsce, w którym ludzie wiedzą, że odbywają się studia i praktyka Dharmy. Kiedy ktoś przeżywa kryzys osobisty lub duchowy i potrzebuje porady lub gdy rodzina cierpi z powodu utraty bliskiej osoby, ludzie mogą natychmiast udać się do klasztoru lub świątyni i otrzymać potrzebną pomoc. Chociaż świeccy nauczyciele również nauczają i doradzają, ludzie nie mogą chodzić do swoich domów, kiedy potrzebują pomocy Dharmy. Ich domostwa mogą być zajęte zajęciami rodzinnymi lub mogą nie doceniać ingerencji w ich osobistą przestrzeń. Wielu nauczycieli świeckich ma pracę i nie jest dostępnych we wszystkich godzinach. Centra Dharmy są zwykle otwarte tylko wtedy, gdy mają miejsce jakieś działania; większość nie ma pełnoetatowych pracowników, którzy są w stanie oferuje poradnictwo, chodzenie do łóżka osoby umierającej, odmawianie modlitw za niedawno zmarłych i tak dalej.

Ponadto posiadanie fizycznego miejsca, które koncentruje się na praktyce duchowej, inspiruje ludzi. Opactwo Sravasti otrzymuje e-maile od ludzi z całego świata, którzy twierdzą, że pamiętanie o grupie ludzi żyjących na wzgórzu we wschodnim stanie Waszyngton, którzy aktywnie pielęgnują miłość i współczucie, daje im nadzieję. Wiele z tych osób nigdy nie było w opactwie, ale śledzą nasze żywe i zarchiwizowane nauki online lub czytają nasze publikacje. Widząc zdjęcia na naszej stronie, mają wyobrażenie o tym, jak prowadzimy nasze życie i uważają to za inspirujące. Wiedzą, że są ludzie, którzy chcą uczynić świat lepszym miejscem.

Centralne miejsce dla tekstów Dharmy, świętych przedmiotów i cenionych duchowych artefaktów

Klasztory — zwłaszcza te zbudowane wiele wieków temu — służą jako magazyny tekstów Dharmy, świętych przedmiotów i duchowych artefaktów. Kiedy praktykujący szukają konkretnego tekstu na temat praktyki, którą wykonują, kiedy uczeni szukają mało znanych rękopisów, kiedy wielbiciele chcą tworzyć zasługi w odniesieniu do świętych obiektów, takich jak stupy, posągi i obrazy Budda i medytacja bóstwa, a gdy badacze szukają starożytnych obiektów religijnych – klasztory są dobrym miejscem do odwiedzenia.

Niektóre świątynie i klasztory w Azji goszczą każdego dnia autobusy turystów. Ci turyści, z których wielu nie jest buddystami, mają zasiane nasiona Dharmy w swoich umysłach, widząc święte przedmioty i słuchając intonowania. Nawet na Zachodzie, gdzie buddyzm jest religią mniejszości, wielu ludzi odwiedza klasztory buddyjskie, aby zobaczyć, jacy są. Oni również pozostawiają ślady Dharmy w swoich strumieniach umysłu poprzez kontaktowanie się ze świętymi przedmiotami i rozmawianie z zakonnikami. Nasiona te dojrzeją w przyszłych żywotach i umożliwią im poznanie i nauczenie się Buddanauki.

Jak wzmocnić rolę zakonników?

Po omówieniu ról monastyków we współczesnym społeczeństwie, wróćmy do omawianego tematu – jak wzmocnić te role. Tutaj chciałbym przedstawić kilka sugestii, jak to zrobić. Wielu z was może już angażować się w niektóre z nich.

• Nawiąż kontakt z klasztorem i często tam chodź, aby słuchać mów Dharmy i praktykować.
• Pomóż publicznie udostępnić nauki przekazywane przez mnichów, publikując książki o Dharmie do bezpłatnej dystrybucji lub kupując książki wydawane komercyjnie, aby można je było wysyłać do więźniów i oferować ubogim i innym, którzy nie mogliby ich zdobyć w inny sposób.
• Sponsoruj strony internetowe klasztorów lub pomóż w ich tworzeniu i utrzymaniu.
• Zgłaszaj się jako wolontariusz do tłumaczenia nauk monastycznych na inne języki.
• Wspieraj zakonników finansowo i poprzez poświęcanie czasu na wolontariat, aby ich cnotliwe projekty służące społeczeństwu mogły się powieść. Lider, który chce otworzyć żłobek, dom opieki, hospicjum, szkołę, uniwersytet Dharmy, ośrodek młodzieżowy, schronisko dla bezdomnych lub poradnię, może to zrobić tylko z pomocą innych.
• Wspieraj zakonników, którzy chcą szerzyć Dharmę na obszarach świata, gdzie obecnie nie istnieje. Wiele krajów nie prowadzi działań Dharmy, a jeśli tak, to świątynie, klasztory i ośrodki nie są szeroko rozpowszechnione i łatwo dostępne.
• I wreszcie, najlepszym sposobem wspierania roli monastyków jest wyświęcanie i stawanie się klasztorny się! Jeśli masz duchową tęsknotę i chcesz wieść sensowne życie oparte na hojności, rozważ zbadanie klasztorny życie. Jeśli pragniesz poznać naturę swojego umysłu i chcesz postępować na ścieżce do przebudzenia, dołącz do sangha. Jeśli chcesz zobaczyć, jak Dharma rozkwita zarówno w twoim sercu, jak i na świecie, stań się klasztorny. Podczas klasztorny styl życia nie jest odpowiedni dla wszystkich, dla tych, którzy chcą się poświęcić Buddanauk, to wspaniałe doświadczenie.

Naszą dewizą w opactwie Sravasti jest „tworzenie pokoju w chaotycznym świecie”. Może BuddaCzterokrotne zgromadzenie — w pełni wyświęceni mnisi i mniszki oraz świeccy wyznawcy płci żeńskiej i męskiej — pracują razem, aby stworzyć pokój w naszym chaotycznym świecie, utrzymując naszą zasady cóż, żyjąc z mądrością i współczuciem oraz poświęcając swoje życie Trzy klejnoty.