Uważność buddyjska i uważność świecka

Uważność jest obecnie popularną praktyką w naszym społeczeństwie. Jest to omawiane w magazynach informacyjnych. Gospodarze telewizyjni przeprowadzają wywiady z instruktorami uważności. Sklepy sprzedają specjalne ubrania, zegary i dzwonki, aby pomóc praktykującym uważność, a sesje uważności są dopasowane do harmonogramu pracy w biurach, firmach i szatniach. Uważność stała się najnowszym szaleństwem, które ma nas doprowadzić do relaksu i zredukować stres.

Świeckie praktyki uważności, które są pomocne dla ludzi w całym społeczeństwie, wywodzą się z buddyjskiej praktyki uważności. Dziś rozwinęły się one w sposób odbiegający od ich pochodzenia w tradycji duchowej. Ważne jest rozróżnienie tych dwóch rodzajów uważności, aby ludzie wiedzieli, co praktykują i dlaczego.

Znajomy buddysta z Singapuru, który uczy świeckiej uważności, powiedział mi, że w wielokulturowym, wieloreligijnym społeczeństwie, takim jak Singapur (i Stany Zjednoczone), ludzie, którzy nie są buddystami, mogą chcieć nauczyć się świeckiej uważności medytacja aby pomóc im się uspokoić i nawiązać kontakt z ich uczuciami. Ale nie zostaną przyciągnięci do tej praktyki, a tym samym stracą korzyści, jeśli uważność zostanie uznana za praktykę buddyjską.

Z drugiej strony ludzie, którzy poszukują duchowej ścieżki i chcą poznać buddyzm, ponieważ szukają duchowego wyzwolenia lub pełnego przebudzenia, będą chcieli studiować z buddyjskim nauczycielem i poznać subtelną nietrwałość, cztery szlachetne prawdy, bezinteresowność, altruistyczną intencję, odrodzenie i tak dalej. Nauczą się, jak robić zarówno analizy, jak i rozmieszczanie medytacja na te tematy, umiejętności, których nie znajdą w praktyce świeckiej uważności.

Co to jest uważność?

Buddyzm definiuje uważność jako czynnik mentalny, który skupia się na cnotliwym obiekcie i jest w stanie utrzymać koncentrację umysłu na tym obiekcie. Chociaż tradycyjna definicja wymaga skupienia się na obiekcie cnotliwym, może to być również obiekt neutralny, taki jak oddech. W palijskim (sati) i sanskrycie (smrti) uważność jest tym samym słowem, co „pamięć” lub „pamiętanie”. Funkcje uważności zapobiegają rozproszeniu uwagi na inne obiekty. Kultywowanie uważności dotyczy zarówno naszej praktyki etycznego postępowania, jak i rozwoju koncentracji.

Uważność w praktykowaniu etycznego postępowania

W kontekście etycznego postępowania ci z nas, którzy są buddystami, kultywują uważność zasady, czy świecki czy klasztornyi dziesięciu cnotliwych czynów, które pragniemy kultywować. Pamiętamy o wartościach i zasadach, którymi chcemy żyć i zgodnie z nimi postępujemy. Kiedy zapominamy o naszych zasady, pojawia się beztroska i samozadowolenie. Zaniedbując refleksję nad naszymi wartościami lub tym, jakim typem człowieka chcemy być, jesteśmy ciągnięci w tę i inną stronę przez przedmioty przywiązanie i złość które przychodzą do głowy. Kiedy pamięć o naszych wartościach i zasady znika, nie możemy ich użyć do ułożenia lub wsparcia naszego codziennego życia i życia w sposób etyczny.

Uważność ściśle współpracuje z innym mentalnym czynnikiem zwanym świadomością introspektywną (P. sampajañña, sanskr. samprajanya), tłumaczonym również jako „umysłowa czujność” lub „czujność”. Ten czynnik mentalny jest jak mały szpieg, który obserwuje, czy jesteśmy świadomi naszych wartości i zasady i czy postępujemy zgodnie z nimi. To mały zakątek umysłu, który bada: „Ja mówię. Czy to, co mówię, jest zgodne z prawdą? Czy sprzyja harmonii między ludźmi? To miłe? Czy to odpowiedni moment, aby to powiedzieć?” Świadomość introspekcyjna zauważa: „Jak się miewam ciało ruszać się teraz? Jak moje fizyczne ruchy i gesty wpływają na innych ludzi? Czy jestem świadomy innych ludzi w moim otoczeniu i tego, jak wpływają na nich moje działania?”

Czytałem w wiadomościach historię, która jest dobrym przykładem tego, jak uważność i introspekcyjna świadomość współpracują ze sobą w praktyce etycznego postępowania. Piłkarz, który miał 6'5” i ważył 300 funtów, ćwiczył w parku. Usłyszał krzyki kobiety i poszedł zbadać sprawę. Została zaatakowana przez mężczyznę w biały dzień. Kiedy piłkarz podbiegł, by pomóc, zdał sobie sprawę, że jest bardzo dużą osobą i że ludzie mogą się go przestraszyć, zwłaszcza jeśli szybko do nich podchodzi. Pobiegł z tą świadomością, bo nie chciał wszystkich przestraszyć, odciągnął mężczyznę od kobiety i posadził. Przyszedł inny mężczyzna, który trzymał go tam do przyjazdu policji. Następnie piłkarz odprowadził kobietę na pewną odległość i pomógł jej się uspokoić, ponieważ była bardzo zdenerwowana. Przez cały ten czas był świadomy swojego rozmiaru i wpływu, jaki wywierał na innych.

Mówimy, że był uważny, co jest prawdą, ale miał też introspekcyjną świadomość. Uważał, aby nikogo nie przestraszyć i miał introspektywną świadomość, aby być świadomym tego, jak się porusza, tak aby w drodze na pomoc nikt się nie przestraszył oprócz napastnika. To dobry przykład uważności na to, jak chciał się zachować i introspektywnej świadomości sprawdzającej, czy postępuje w ten sposób. Policja ogłosiła piłkarza i innych mężczyzn bohaterami, ale piłkarz powiedział: „Nie jestem bohaterem. Po prostu robiłem to, co każdy powinien zrobić, gdy ktoś potrzebuje pomocy”.

Uważność w rozwijaniu koncentracji

W kontekście rozwijania jednopunktowego umysłu spokoju (śamatha), uważność skupia się na obiekcie, którego używasz do kultywowania koncentracji. Powinien to być przedmiot, który znasz. Jeśli używasz Budda jak twoje medytacja obiekt, patrzysz na posąg, obraz lub obraz przedstawiający Budda zapamiętać, jak wygląda, wyraz twarzy, gesty rąk i tak dalej. Następnie spuść wzrok i przywołaj ten obraz w swojej mentalnej świadomości. Spokój jest kultywowany przez mentalną świadomość, a obiekt spokoju jest obiektem mentalnym. Spokoju nie osiąga wzrokowa świadomość wpatrująca się w świecę lub kwiat. Uważność zapamiętuje obiekt koncentracji i utrzymuje na nim uwagę, więc nie pamiętasz wczorajszego filmu ani tego, co ktoś zrobił w zeszłym tygodniu, co cię wkurzyło. Nie jesteś senny ani nie zasypiasz, ale koncentrujesz się na obiekcie medytacja.

In medytacja, introspekcyjna świadomość sprawdza, czy twoja uważność jest nadal włączona medytacja obiekt, jeśli umysł jest niespokojny i rozproszony na przedmiot przywiązanielub jeśli umysł jest otępiały, ospały lub rozluźniony. Jeden zakątek umysłu od czasu do czasu zauważa: „Czy nadal jestem na obrazie Budda?” Jeśli nie, to aktywuje odpowiednie antidotum, które pozwoli ci odnowić uważność na obiekcie medytacja.

W ten sposób te dwie rzeczy, uważność i introspekcyjna świadomość, działają w tandemie w większości sytuacji. Są to dwa czynniki mentalne, które powinniśmy rozwijać, nie tylko w naszym medytacja praktyce, ale także w życiu codziennym.

Korzyści płynące z rozwijania uważności i introspekcyjnej świadomości

Na ścieżce buddyjskiej podążamy trzy wyższe szkolenia etycznego postępowania, koncentracji i mądrości. Kolejność tych trzech zaczyna się od najłatwiejszego i stopniowo staje się trudniejsza. Praktykując etyczne postępowanie, nasza uważność i świadomość introspekcyjna automatycznie się poprawiają. Ćwiczymy uważność naszego zasady dotyczące czynności werbalnych i fizycznych oraz pielęgnować introspektywną świadomość, która prowadzi nas do życia zgodnie z nimi. Poprawiają się nasze relacje z innymi i mamy mniej poczucia winy i żalu — dwóch czynników, które utrudniają kultywowanie koncentracji. Ponieważ nasza uważność i świadomość introspekcyjna są już nieco rozwinięte, kultywowanie spokoju na obiekcie medytacja jest łatwiej.

W naszym codziennym życiu, oprócz kultywowania uważności i introspektywnej świadomości tego, co mówimy i robimy, monitorujemy również umysł, ponieważ nasze fizyczne i werbalne działania mają swoje źródło w umyśle. Dbamy o to, aby nasze umysły były skierowane na wartościowe przedmioty. W ciągu dnia pomocne jest sprawdzenie: „Czy mój umysł w La-La Land wyobraża sobie coś pięknego, czego chcę? A może w Krainie Żalu myślę o czymś, co zrobiłem w przeszłości i nie czuję się dobrze? A może spaceruję Aleją Pamięci, myśląc o tych wszystkich ludziach, których znałem w liceum i zastanawiam się, co teraz robią? Kiedy introspekcyjna świadomość zauważy tego rodzaju myśli, zatrzymaj się i zadaj sobie pytanie: „Czy to dobry obiekt, na którym można się teraz skupić? Czy myślenie o tym ma jakieś korzyści dla mnie lub dla innych?” Zauważymy, że wiele razy to, o czym myślimy, jest całkowitą stratą czasu.

Uważność buddyjska i uważność świecka

Uważność jest teraz najnowszą i największą modą, podobnie jak joga lata temu, i ważne jest, aby odróżnić uważność świecką od uważności buddyjskiej: to nie to samo. Świecka uważność wyrosła z vipassany medytacja nauczał w buddyzmie Theravada. W latach 60-tych i 70-tych młodzi ludzie tacy jak Jack Kornfield, Sharon Salzburg, Joseph Goldstein i inni udali się do Birmy i Tajlandii, gdzie nauczyli się vipassany (wglądu) medytacja, która obejmowała praktykę uważności i tzw Dharma Buddy. Ale kiedy wrócili do Stanów Zjednoczonych, nauczali uważności i vipassany po prostu jako medytacja technikę, która pomogłaby ludziom być spokojniejszym i bardziej świadomym. Nie chcąc nauczać religii, nie nauczali uważności i vipassany w kontekście nauk buddyjskich, takich jak cztery szlachetne prawdy, ośmiokrotna szlachetna ścieżkaLub trzy wyższe szkolenia. O ile rozumiem, z tego wywodzi się świecki ruch uważności. Chociaż świecka uważność ma swoje korzenie w buddyzmie, różni się od uważności praktykowanej w buddyzmie.

Na przykład dr Jon Kabat-Zinn rozpoczął program redukcji stresu oparty na uważności (MBSR). Wiele lat temu, kiedy po raz pierwszy spotkałem dr Kabat-Zinn, MBSR było czymś nowym, a rezultaty były ekscytujące. Teraz jest program szkoleniowy i ludzie mogą być certyfikowani jako nauczyciele i oferować kursy i rekolekcje. Dla osób z przewlekłym bólem MBSR działa bardzo dobrze. Jest to świeckie szkolenie otwarte dla osób wszystkich wyznań lub osób bez wyznania; nie jest praktyką buddyjskiej uważności, która polega na praktykowaniu określonej formy etycznego postępowania, poznawaniu odradzania się i zrozumieniu, co praktykować, a co porzucić na ścieżce do wyzwolenia i pełnego przebudzenia.

Uważność świecka i uważność buddyjska różnią się pod kilkoma względami: motywacją, kontekstem, techniką, rezultatem i ogólnym podejściem. Sposób, w jaki stosuje się uważność, również jest inny. Niektóre różnice dotyczą następujących obszarów.

1. Motywacja

W praktyce buddyjskiej naszą motywacją jest albo wyzwolenie z samsary (tj. osiągnięcie nirwany), albo osiągnięcie pełnego stanu Buddy. Naszą motywacją jest całkowite oczyszczenie umysłu i przezwyciężenie wszelkich mentalnych dolegliwości i ignorancji. Ci, którzy dążą do stanu arhata, dążą do tego, by stać się wyzwoloną istotą, która nie jest już uwięziona w samsarze. Ci, którzy chcą zostać buddami, rozwiną się bodhiczitta- dążenie aby stać się w pełni przebudzonym, aby jak najlepiej przynieść pożytek wszystkim żywym istotom i poprowadzić je do pełnego przebudzenia. Dołożą wszelkich starań, aby przezwyciężyć wszelkie ślady postawy egocentrycznej i zastąpić ją szczerą altruistyczną intencją przynoszenia pożytku czującym istotom. Innymi słowy, praktykowanie buddyjskiej uważności odbywa się z motywacją współczucia, która przenika wszystkie aspekty naszego życia praktykujących buddyzm.

Motywacją do wykonywania świeckiej uważności jest po prostu bycie spokojniejszym, lepsze samopoczucie i mniej problemów w życiu. Motywacja jest całkowicie związana z tym życiem — aby uspokoić stres w tym życiu, aby stać się spokojniejszym z mniejszymi psychicznymi zawirowaniami w tym życiu. Nie ma mowy o przyszłych żywotach, wyzwoleniu czy pełnym przebudzeniu.

2. Kontekst

W buddyzmie praktyka uważności jest wyjaśniana w kontekście czterech szlachetnych prawd: jesteśmy istotami, które mają duhkha, czyli niezadowalające doświadczenia; te doświadczenia pochodzą z krążenia w samsarze z powodu ignorancji; istnieje ścieżka praktyki, aby oczyścić umysł i przezwyciężyć te przyczyny; i ta ścieżka prowadzi do nirwany, stanu ostatecznego spokoju i spełnienia. Buddyjska uważność łączy się z mądrością, która bada i penetruje ostateczna natura osób i zjawiska. Jest praktykowany jako dodatek do innych medytacji i metod, które razem rozwijają różne aspekty naszego umysłu. Wspiera ją etyczne postępowanie i współczucie, cechy, które przejawiają się w naszym codziennym życiu.

Świecka uważność jest praktykowana w kontekście stawania się bardziej produktywnym pracownikiem lub lepszym rodzicem i partnerem. Nie ma mowy o etycznym postępowaniu czy współczuciu; nie ma wskazówek, jak rozpoznać cnotliwy stan umysłu lub niecnotliwy. Może to doprowadzić do tego, że ktoś pomyśli: „Pamiętam złość w stosunku do tej osoby, która mnie obraziła; Jestem świadomy chęci odwetu; Jestem świadomy otwierania ust i obrażania drugiej osoby; Jestem świadomy poczucia satysfakcji, ponieważ postawiłem tę osobę na swoim miejscu, aby już więcej mnie nie obraziła”. Z pewnością taka nasza „uważność”. złość i pragnienie a działania, które nimi kierujemy, nie doprowadzą do szczęścia.

3. Technika

Połączenia medytacja technika też jest inna. W buddyjskiej praktyce uważności my medytować na czterech ustanowieniach uważności: uważności ciało, uczucia, umysł i zjawiska. Tutaj uważność nie jest zwykłą uwagą, która obserwuje wszystko, co pojawia się w umyśle, bez osądzania, jak w świeckiej uważności. Buddyjska praktyka czterech zasad uważności polega raczej na rozwijaniu przenikliwego, dociekliwego umysłu, który stara się dokładnie zrozumieć, czym jest ta ciało czym są przyjemne, a jakie nieprzyjemne uczucia i w jaki sposób pragnienie przyjemne uczucia i niechęć do nieprzyjemnych działają w naszym życiu. Jesteśmy świadomi tego, jak powstają szczęśliwe uczucia przywiązanie, nieszczęśliwe uczucia wywołują złość, a neutralne uczucia powodują ignorancję lub zamęt. Cztery ustanowienia uważności to wnikliwe studium ciało i umysł oraz osoba, która jest wyznaczona w zależności od ciało i umysł. Jego ostatecznym celem jest generowanie mądrości, która pokonuje ignorancję i pragnienie.

Buddyjska uważność to nie tylko obserwacja własnego umysłu. Polega ona na badaniu relacji między ciało, umysł, wpływy zewnętrzne i tendencje karmiczne zaszczepione w strumieniu umysłu podczas poprzednich wcieleń. Uświadamia nas to, co wewnętrzne i zewnętrzne Warunki które wpływają na nasze życie, co pozwala nam je dostrzec Warunki z mądrością i kwestionować nasze założenia i uprzedzenia. Buddyjska uważność prowadzi nas do zbadania, czy sposób, w jaki rzeczy się pojawiają, jest w rzeczywistości tym, w jaki sposób istnieją.

Co więcej, w praktyce buddyjskiej uważność jest po prostu częścią naszej praktyki duchowej. Istnieje wiele innych praktyk, które wykonujemy, ponieważ nasz umysł jest złożony: jedna praktyka sama w sobie nie przyniesie wyzwolenia. Nasz medytacja praktyka opiera się na studiowaniu i rozważaniu nauk św Budda.

Nic z tego nie jest obecne w świeckiej uważności. Chociaż różni instruktorzy świeckiej uważności mają nieco inne techniki, większość z nich koncentruje się na obserwacji oddechu, doświadczaniu wszelkich pojawiających się doznań i uczuć oraz obserwowaniu wszelkich myśli, które pojawiają się bez osądu.

W dzisiejszych czasach świecka uważność skłania się ku rozrywce. Kiedy dziennikarka z magazynu wellness poprosiła mnie o napisanie o uważności praktykowanej przez buddystów, opowiedziała mi o technikach kilku wiodących instruktorów świeckiej uważności. Obejmowały one słuchanie kojącej muzyki podczas obserwacji oddechu, oglądanie pięknych krajobrazów na ekranie komputera oraz oglądanie ładnych kształtów i uspokajających obrazów wyświetlanych na ekranie. Ma to na celu zmniejszenie stresu i odprężenie umysłu, co z pewnością pomaga ludziom, ale samo w sobie nie jest praktyką duchową.

Czy nauka świeckiej uważności może prowadzić do zainteresowania buddyzmem? Dla niektórych osób być może tak. Jednak z mojego doświadczenia wynika, że ​​ogromna większość ludzi, którzy przychodzą na nauki buddyjskie, nie została tam doprowadzona przez praktykowanie świeckiej uważności.

4. Wynik

Świecka uważność pomaga ludziom. Uczy się tego w bankach, drużynach sportowych, agentach nieruchomości i innych obszarach, w których pomaga ludziom się zrelaksować i złagodzić stres. Sprawia, że ​​ludzie są bardziej produktywni i lepsi w swojej pracy. Jednak nie zachęca ich to do zbadania swojej motywacji, życia etycznego ani współczucia dla innych. W niektórych przypadkach świecka uważność może sprawić, że ludzie staną się lepszymi trybikami w kole kapitalizmu. Ale to nie jest buddyjska uważność ani praktyka duchowa.
Krótko mówiąc, oba rodzaje uważności mają wartość. Świecka uważność pomaga złagodzić codzienne stresy i uspokoić ciało i umysł. Buddyjska uważność przekształca umysł tak, aby wyeliminować przywiązanie, złośći zamęt oraz rozwijać bezstronną miłość, współczucie i mądrość. Buddyjska uważność połączona z innymi praktykami prowadzi do wyzwolenia i pełnego przebudzenia.

5. Ogólne podejście

Kolejną różnicą między tymi dwoma rodzajami uważności, którą warto podkreślić, jest to, że buddyjska uważność i ogólnie nauki buddyjskie są oferowane bezpłatnie. Niektóre ośrodki buddyjskie na Zachodzie pobierają opłaty, ale w większości organizacji buddyjskich, zwłaszcza w Azji, nauki i medytacja instrukcje są oferowane bezpłatnie. Tworzy to ekonomię szczodrości, w której ludzie chcą dawać, ponieważ odnieśli korzyść z nauk Dharmy i nauczycieli. Wiedzą, że mnisi muszą jeść, a świątynia musi płacić za elektryczność i inne wydatki. Uczestnicy dają z serca i zgodnie ze swoimi możliwościami, nie ma żadnych opłat i nikt nie jest wykluczany ani uniemożliwiany w otrzymywaniu nauk buddyjskich z powodu braku pieniędzy.

Praktykujący świecką uważność często kupują aplikację. Ceny są różne i ogłaszane są rabaty. To dodaje zupełnie inny wymiar świeckiej uważności: jest to przedsięwzięcie zarobkowe i działalność biznesowa. Praktycy stają się klientami płacącymi za usługę iw ten sposób mają wpływ na to, czego się uczą. Pieniądze, które płacą klienci, są czynnikiem motywującym instruktorów, którzy mogą zmienić swoje medytacja technikę lub dodać określone nachylenie, aby zainteresować więcej osób.

Z drugiej strony nauczyciele buddyjscy są częścią linii, która sięga ponad 2,500 lat wstecz Budda. Chociaż pewne czynniki zewnętrzne mogą ulec zmianie w zależności od klimatu, kultury lub innych okoliczności zewnętrznych, same nauki nie ulegają zmianie.

Zarówno buddyjska uważność, jak i świecka uważność przynoszą korzyści swoim odbiorcom. Znajomość ich podobieństw i różnic pozwala nam na poszukiwanie rodzaju praktyki, która zaspokoi nasze obecne potrzeby