Buddyjskie błogosławieństwo małżeństwa

Zrób to Modlitwa siedmiu kończyn od Król Modlitw albo Praktyka Czenrezika, a następnie prowadzić ludzi w medytacja nad miłującą dobrocią. Następnie partnerzy mówią sobie nawzajem oraz swoim przyjaciołom i rodzinie:

Cieszymy się dzisiaj nie tylko dlatego, że możemy dzielić się radością naszej miłości z przyjaciółmi i rodziną, ale także dlatego, że mamy możliwość wyrażania naszych aspiracji na przyszłość.

Dążymy do tego, aby nasza duchowa ścieżka stała się rdzeniem naszego wspólnego życia. Pomożemy sobie na ścieżce do oświecenia, podlewając w sobie nasiona miłości, współczucia, hojności, etyki, cierpliwości, radosnego wysiłku, koncentracji i mądrości. Kiedy starzejemy się i przechodzimy różne wzloty i upadki cyklicznej egzystencji, dążymy do przekształcenia ich w ścieżkę miłości, współczucia, radości i spokoju.

Zdajemy sobie sprawę, że zewnętrzne Warunki w życiu nie zawsze będzie gładko i że wewnętrznie nasze własne umysły i emocje czasami utkną w negatywnym sposobie myślenia. Kiedy tak się dzieje, staramy się postrzegać wszystkie te okoliczności jako wyzwanie, które pomoże nam wzrastać, otworzyć nasze serca, zaakceptować siebie, innych i samo życie; i wzbudzić współczucie dla wszystkich innych, którzy również są nieszczęśliwi lub cierpią w tym momencie. Dążymy do tego, aby uniknąć ograniczania się, zamykania lub wyrażania opinii, i pomożemy sobie nawzajem dostrzec wszystkie strony sytuacji i wnieść do niej akceptację, elastyczność i spokój.

Dążymy do ciągłego pamiętania o własnych Budda charakter, siebie nawzajem, jak również Budda natura wszystkich żywych istot. W ten sposób zawsze będziemy świadomi, że istnieje nadzieja, że ​​wszyscy możemy w końcu osiągnąć stan trwałego szczęścia, a wszelkie nieszczęścia są tymczasowe.

Zdajemy sobie sprawę, że tak jak my sami jesteśmy tajemnicą, tak druga osoba jest tajemnicą dla nas. Dążymy do zrozumienia siebie, siebie nawzajem i wszystkich żywych istot oraz do patrzenia na wszystkie tajemnice życia z ciekawością i radością.

Dążymy do zachowania i wzbogacenia naszego wzajemnego uczucia i dzielenia się nim ze wszystkimi istotami. Weźmiemy za przykład uczucia, które żywimy do siebie nawzajem, troskę, troskę, przywiązanie do siebie nawzajem oraz naszą wizję wzajemnego potencjału i wewnętrznego piękna i spróbujemy otworzyć nasze serca, aby czuć się w ten sposób bezstronnie wobec wszystkich istot. Zamiast podążać spiralą do wewnątrz z powodu naszej wzajemnej miłości, staramy się promieniować tą miłością na zewnątrz do wszystkich istot. Będziemy badać własne umysły i nieustannie dyskutować ze sobą, aby ta wizja pozostała żywa w naszych sercach.

Kiedy nadchodzi czas rozstania, czy to przez śmierć, czy inną fluktuację cyklicznej egzystencji, staramy się spojrzeć wstecz na nasz czas z radością – radością, że spotkaliśmy się i podzieliliśmy się tym, co zrobiliśmy – i akceptacją, że nie możemy się trzymać na zawsze. Z głębi naszych serc będziemy sobie życzyć dobrze i pomagać sobie nawzajem w nowym życiu.

Dążymy do zapamiętania wad ignorancji, złość i czepianie się przywiązania i stosować antidota na Dharmę, kiedy pojawiają się one w naszych umysłach, i pomagać sobie nawzajem w tym. Staramy się pamiętać, że jesteśmy głęboko związani ze wszystkimi żywymi istotami i że wszystkie były dla nas dobre w tym i poprzednich życiach. Dążymy do pełnego oświecenia, aby przynosić im jak najskuteczniejsze korzyści, z całym naszym współczuciem, mądrością i umiejętnościami. Dążymy do rozwijania mądrości rozumiejącej relatywną funkcjonalną naturę rzeczy i mądrości znającej ich głębszy sposób istnienia – że są pozbawione wrodzonej egzystencji. Każdego dnia, w miarę postępów na ścieżce, dążymy do bycia cierpliwymi wobec siebie i innych, wiedząc, że zmiany następują powoli i stopniowo, a nasze wewnętrzne zasoby oraz pomoc Buddów i bodhisattwów są dla nas zawsze dostępne.