Ongepaste aandacht

• Beoordeling
• Het zaad van de aandoening
• Voorwerpen die de aandoeningen veroorzaken
• Nadelige invloeden
• verbale stimuli
• Gewoonte
• Ongepaste beslissende aandacht
• Aandacht besteden aan het enige dat fout gaat in plaats van de 100 dingen die goed gaan
• Te veel nadruk op ervaringen en trauma's uit onze kindertijd

LR 056: Tweede edele waarheid (Download)

We hebben het gehad over de oorzaken van aandoeningen.¹ We hebben de eerste vijf oorzaken doorgenomen, namelijk:

1. Het zaad van de aandoening

2. Voorwerpen die de aandoeningen veroorzaken
   We zullen dergelijke objecten onvermijdelijk tegenkomen, maar het is mogelijk om er geen aandacht aan te schenken. Ik weet niet of iemand het ooit doet, maar het is mogelijk om naar de winkel te gaan en alleen te kopen wat je van plan bent te kopen.

   Aangezien dharma erg gerelateerd is aan het dagelijks leven, kun je dit als onderdeel van je beoefening proberen: voordat je gaat winkelen, vraag jezelf eerst af wat je echt moet krijgen in plaats van waar je zin in hebt. Ga dan naar de winkel om dat te halen en probeer de winkel te verlaten zonder iets anders te krijgen. Ik vind het een heel goede oefening. Het is een soort van geest training dat voorkomt dat we onze geest laten meeslepen door de objecten die we tegenkomen.

   En waar gaan we winkelen als we iets nodig hebben? Gaan we naar het winkelcentrum om het enige te halen wat we nodig hebben, of gaan we naar de winkel om de hoek waar wat we nodig hebben beschikbaar is? Het hele idee van een winkelcentrum is dat je tien keer meer koopt dan je nodig hebt, dus zodra je er bent, heb je het bijna gehad.

   Ik heb wel medelijden met de mensen die winkelcentra bezitten en wens ze het beste. Ik wil niet dat ze door armoede op straat komen te staan. [gelach] Maar dit is echt iets om naar te kijken - hoe we ons verhouden tot winkels en winkels en al het andere. Hoe vaak we ervoor kiezen om te gaan winkelen en wat we kiezen om te kopen terwijl we daar zijn. Het soort winkels waar we heen gaan. We leren veel over onszelf door naar deze dingen te kijken. We zien hoe geconditioneerd we zijn.

3. Nadelige invloeden zoals vrienden die ons aanmoedigen om negatieve acties te ondernemen

4. Verbale prikkels – boeken, lezingen en in het bijzonder de media
   We hadden het erover dat we enerzijds de invloed van de media op ons herkennen, vooral reclame, en dat we ons er anderzijds niet van weerhouden om ermee bezig te zijn. Met andere woorden, we herkennen de invloed en we zeggen: "Oh, we worden zo gecontroleerd door Madison Avenue", maar we stoppen ook en lezen de advertenties en de billboards en bekijken de ongewenste e-mail. Als we een beetje discipline hadden, is het heel goed mogelijk om niet zo betrokken te zijn - om de tijdschriften niet te krijgen, om de advertenties niet te lezen als we een artikel in een tijdschrift lezen, om niet naar de ongewenste e-mail en de catalogi te kijken . Het is mogelijk. [gelach] Ik hoop dat mensen zich de afgelopen week meer bewust waren geweest van de invloed van de media.

5. Gewoonte
   De kracht van gewoonte is een belangrijke factor in het ontstaan ​​van onze aandoeningen. Weet je nog dat we het hadden over de vier resultaten van karma, was een van hen "resultaten vergelijkbaar met de oorzaak in termen van uw gebruikelijke gedrag?" Met andere woorden, als je de gewoonte aanleert om te liegen, wordt het in het volgende leven gemakkelijker om te liegen. Als je er een gewoonte van maakt om mensen in dit leven te vertellen, in het volgende leven, zal het heel gemakkelijk zijn om het te doen.

   Wel, het is hetzelfde met de aandoeningen. Als we er een gewoonte van maken jaloers te zijn, zullen we veel jaloers zijn. Als we er een gewoonte van maken om boos te zijn, zullen we veel boos zijn. Met boosheidje kunt bijvoorbeeld soms zien hoe de geest zo rusteloos is; het is op zoek naar iets om boos op te zijn. De boosheid energie is er. We zijn er zo aan gewend dat we iets moeten vinden om boos op te zijn. En we zullen iets vinden. Of we zijn gewend aan gehechtheid en we vinden iets om aan gehecht te zijn.

Ongepaste beslissende aandacht

De laatste oorzaak van de aandoeningen wordt ongepaste beslissende aandacht genoemd. Dat is de technische vertaling. Aandacht is een mentale factor die we hebben en die altijd aan het werk is. Het is een zeer krachtige mentale factor, want wat er met ons gebeurt, hangt sterk af van waar we aandacht aan besteden.

We betalen ongepaste aandacht wanneer we ons concentreren op objecten die onze aandoeningen veroorzaken of verkeerde gedachten hebben over die objecten. Waar letten we overdag op? Vaak letten we niet op de honderd goede dingen die goed gaan; we letten op het enige dat fout gaat. dat is ongepaste aandacht. Het is gescreende aandacht. We kiezen ervoor om aandacht te schenken aan de man die ons afsnijdt op de snelweg en onze hele dag te laten verpesten, ook al waren twintig mensen diezelfde dag misschien heel aardig voor ons. Omdat we aandacht besteden aan het ding dat een ongepast object is, genereren we veel kwellingen.

We besteden niet alleen aandacht aan objecten zoals ijs of wat het ook is, maar we besteden ook aandacht aan onze ideeën, onze interpretaties over de objecten, en we gaan veel verhalen vertellen.

Er is nog een woord dat ik hier naar voren ga brengen. Het wordt niet specifiek vermeld, maar het is zeer relevant voor dit onderwerp van: ongepaste aandacht. De Tibetaanse term is nam-tog. Lama Yeshe vertaalde het altijd als 'bijgeloof'. Een meer beleefde vertaling is "vooroordeel" of "vooronderstelling".

"Bijgeloof" in het Westen betekent geloven in iets dat niet bestaat en er dan helemaal opgewonden van raken. Lama zei dat dat precies is wat we doen, dus vertaalde hij nam-tog als bijgeloof. Je ontmoet iemand, een gewoon persoon, en dan raakt je hoofd helemaal in de war: 'Ze zijn zo prachtig! Ze zijn zo geweldig! Ze zijn zo getalenteerd...' Hij zei dat dit compleet bijgeloof is! We geloven in iets dat niet bestaat en het raakt ons.

Een andere manier om ernaar te kijken is, het is slechts een vooroordeel. We vormen veel meningen en vooroordelen over dingen. We maken veel interpretaties over hoe dingen zijn en wie mensen zijn. En dan gebruiken we constant onze ongepaste aandacht om op die vooroordelen te focussen.

We ontwikkelen een vooroordeel, wat een soort vooroordeel is, en dan richten we ons erop en piekeren we er steeds weer over. Het vooroordeel verdiept zich en wordt heel stevig en hard in onze geest. Ook al hebben we ze nog nooit ontmoet of gesproken, we zijn ervan overtuigd dat ze helemaal afschuwelijk zijn en we zullen nooit met ze praten!

Als we een conceptie hebben, besteden we er aandacht aan; we staan ​​er bij stil. En dat zorgt ervoor dat de kwellingen ontstaan. We zitten tjokvol met deze vooroordelen. Zoals ik al zei, een van onze grote problemen is dat we alles geloven wat we denken. Het is waar! We zitten zo vol met meningen, ideeën, adviezen en vooroordelen als we naar iedereen en elke situatie kijken. We besteden aandacht aan deze vooroordelen, geloven erin en bekijken de dingen door dat kader.

Gisteren kwam er iets heel interessants naar voren in de leer van generaal Lamrimpa dat hiermee verband houdt. Iemand vertelde Gen-la dat het in het Westen heel gewoon is dat mensen denken dat ze van jongs af aan getraumatiseerd zijn, en dat er veel therapie nodig is om die misbruiken en trauma's uit hun vroege leven te herbeleven en opnieuw te ervaren. ze op en werk ze uit om de boosheid of welke emotie dan ook die ermee verbonden was.

Ik sprak vanmorgen met Leslie en ze zei dat sinds Gen-la's vorige bezoek, iedereen heel erg heeft geprobeerd hem ervan te overtuigen dat we zo in de war zijn vanwege onze jeugdervaringen.

Op een conferentie hoorde ik iemand zeggen dat we de kindertijd tegenwoordig beschouwen als iets waar we van moeten herstellen. Dit is het idee in onze cultuur. Iedereen probeert terug te gaan naar zijn kindertijd en zich dit en dat te herinneren, wat hun ouders zeiden en wat er gebeurde en hoe ze zich voelden. Er is al deze nadruk dat om te genezen, je al deze dingen moet herinneren en ze opnieuw moet ervaren.

Als reactie hierop zei Gen-la: “Het verleden is het verleden, denk er niet aan. Vergeet het!" Natuurlijk zaten de mensen daar heel beleefd, maar ik denk dat binnen iedereen zei: “Wacht even, Gen-la! Dat zegt mijn therapeut niet.” [gelach] Er was daar zeker een cultureel verschil.

Gen-la was waarschijnlijk een tiener of begin twintig toen hij plotseling zijn land moest verlaten. Hij moest zijn familie achterlaten en naar een vreemd land gaan. Hij kende de taal niet. Hij was een vluchteling en had geen geld. Hij wist niet wat er gebeurde. Hij was afgesneden van alles en iedereen. Zijn moeder stierf voordat hij haar weer kon zien.

Je hebt het over vroege trauma's. Nou, Gen-la had er een. Maar je kijkt naar Gen-la vandaag. Hij zit niet helemaal vast in: “Nou, in 1959 gebeurde dit en dat gebeurde….” Het is geen voorwerp van zijn dagelijkse gedachten. Het gebeurde. Hij herkende het. Hij ging niet in ontkenning, maar ging verder met zijn leven.

Maar in onze cultuur, onze nam-tog, is ons vooroordeel dat deze dingen heel serieus en belangrijk zijn. Je vergeet ze niet. Echt niet! Dus gaan we terug en herbeleven ze voortdurend opnieuw en opnieuw. Ik denk niet dat Gen-la teruggaat en 1959 heel erg herbeleeft. Maar we zullen teruggaan en onze 1959 herbeleven, soms dagelijks. Dit vooroordeel, samen met de ongepaste aandacht die eraan vasthakt, laat de kwellingen ontstaan. Het is ook saai om er de hele tijd aan te denken, dus we geven er wat meer pit aan, vooral als je een therapeut hebt die je aanmoedigt om dat te doen.

Nu bekritiseer ik de therapie niet. Er gebeuren veel goede dingen in therapie. Maar ik denk dat er soms ook sociale druk is, en wat je in therapie ervaart, wordt ook beïnvloed door de vooroordelen van de therapeut. Wat ik probeer te zeggen is dat het geen onfeilbare, onfeilbare, heilige methode is. Ik zeg niet dat er niets goeds aan is. Er zijn veel goede dingen over.

Evenzo zeg ik niet dat onze ervaringen in de vroege kinderjaren ons niet hebben beïnvloed. Ze hebben zeker invloed op ons gehad. Wat ik zeg is, hoeveel ze ons beïnvloeden, hangt af van hoeveel aandacht we eraan besteden. Hoe meer we ze herbeleven en erop ingaan, en hoe meer we ons onder druk gezet voelen om veel emoties om hen heen te voelen, hoe meer we de emoties zullen voelen, en ze zullen behoorlijk prominent in onze geest worden.

Geshe Jamyang, die lesgeeft in het centrum in Olympia en ook psycholoog is, adviseert zowel Aziaten als westerlingen. Ik vroeg hem naar ervaringen in de vroege kinderjaren en ik zei: "Als je Aziaten raad geeft, ga je dan door al deze dingen heen op dezelfde manier als mensen gewoonlijk doen met westerlingen?" Hij zei: "Nee, dat is niet nodig." Hij zei dat de Aziaten, vooral degenen die als boeddhist zijn opgegroeid, accepteren dat er lijden is in de wereld. Ze accepteren dat er verandering is. Hij behandelt mensen die in Cambodja zijn opgegroeid - onze jeugdtrauma's zijn niets vergeleken met die van deze mensen - en het is niet altijd nodig om terug te gaan en die dingen te onthouden.

Hij denkt dat gebeurtenissen in de vroege kinderjaren zo veel invloed hebben op westerlingen, omdat westerlingen wordt geleerd dat deze gebeurtenissen veel invloed op hen zouden hebben. Dus vanaf het moment dat we jong zijn, herinneren we ons de gebeurtenissen die plaatsvonden en als we volwassen zijn, leggen we er zoveel nadruk op. Kijk maar naar het idee van het innerlijk gewonde kind - iedereen zou terug moeten gaan en zich herinneren wat er gebeurde toen ze een baby waren, toen ze drie waren en toen ze zes waren. Door dit algemene vooroordeel, en door er veel aandacht aan te besteden en dan veel aandacht te besteden aan de dingen die we ons herinneren, laten we ons op een bepaalde manier voelen.

Waar ik tegenaan loop, is dat het niet zo hoeft te zijn. Als we zo denken, wordt het ook zo. Maar het hoeft niet zo te zijn, want zo hoeven we niet te denken. Het hangt er dus van af wat onze vooroordelen zijn en op welke vooroordelen we letten.

Publiek: [onhoorbaar]

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Precies. Het hangt ook af van hoe we interpreteren wat ons in de kindertijd is overkomen. Twee kinderen kunnen in hun kindertijd hetzelfde overkomen, maar het ene kind kan er gloeiend uit komen en het andere kan er gewond uitkomen. Dit komt door de manier waarop ze naar de situatie kijken, en dat heeft veel te maken met hun conditionering uit vorige levens, hun karma uit vorige levens, hun gebruikelijke manier van denken. Het is niet alleen de situatie. Veel van de dingen die ons sterk beïnvloedden toen we kinderen waren, deden dat omdat een deel van ons erin geloofde dat ze ons veel zouden beïnvloeden.

Ik weet zeker dat we ons allemaal gevallen kunnen herinneren waarin we iemand een ervaring uitlegden die we hadden, en ze antwoordden: "Wauw, hoe heb je dat ooit overleefd?" en toch was het voor ons geen big deal. We zijn er goed doorheen gekomen. En dan waren er ervaringen die echt kleine dingen waren, maar op de een of andere manier bleven ze zo levendig in onze herinnering. Het is dus geen objectieve realiteit.

Laat me het even hebben over conditionering. We zijn geconditioneerd door vorige levens. We zijn ook veel geconditioneerd in dit leven. Maar verschillende mensen reageerden verschillend op hun conditionering. Al sinds ik jong was, als ik mensen vijandige uitspraken hoorde doen over verschillende groepen mensen, over mensen van een andere religie of een ander ras, voelde ik me ongelooflijk verdrietig en afgestoten door die manier van spreken. Toch zullen er andere mensen zijn die, daar ben ik zeker van, bij het horen van die woorden zouden zeggen: “Ja, dit is zeker waar. Dit is hoe ik mijn leven ga leiden. Dit zijn de juiste waarden om te hebben.”

Dus hoe je in verschillende situaties reageert, hangt af van je eerdere conditionering. Misschien heb je iets gehoord en ben je boos geworden, maar iemand anders die hetzelfde hoorde, voelde zich misschien tevreden. Het is niet alleen de situatie, maar onze vorige conditionering, onze karma en onze huidige kwellingen, en hoe we ons verhouden tot de ervaringen, die bepalen wat er vanaf daar gebeurt.

Ik denk dat dit heel belangrijk is om te begrijpen. We hebben de neiging om dingen als onafhankelijke objectieve realiteiten te zien, maar dat zijn ze niet. Het zijn dingen die door oorzaken worden geproduceerd. Als je een van de oorzaken verandert, zal het resultaat niet hetzelfde zijn. Het wordt iets anders.

Bovendien hebben dingen niet slechts één oorzaak. Alles is het gevolg van vele oorzaken. Je verandert een van de vele oorzaken en het resultaat verandert. Het is dus niet alsof er iets moet bestaan. Het bestaat simpelweg omdat er alle oorzaken waren waardoor het bestond. Het is een afhankelijk ontstaan. Als u een van de oorzaken verandert, is het mogelijk dat het resultaat niet optreedt; het ding zal er niet zijn.

Het is hetzelfde met al onze stemmingen, gevoelens, interne fenomenen die ons overkomen - het zijn geen solide objectieve dingen; ze ontstaan ​​simpelweg omdat er oorzaken zijn. Je verandert de oorzaken en die dingen zullen er niet zijn. Het zijn geen stevige dingen.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Ik zeg niet dat het boeddhisme hetzelfde kan doen als therapie. Ik denk dat het boeddhisme een heel ander doel en doel heeft. Therapie is goed voor sommige dingen en boeddhisme is goed voor andere dingen, en er is ook een overlappend gebied.

Ook zeggen dat er iets gebeurt als gevolg van: karma is geen manier om het op te poetsen en voor te verpakken en op te ruimen. Natuurlijk kan iemand dat doen en zeggen: "Oh, het is gewoon... karma”, maar dan geloven ze dat misschien niet echt in hun hart. Het ding gaat ze nog steeds opeten.

Ik denk dat als iemand er echt diep over nadenkt en in zijn hart accepteert dat iets te wijten is aan... karma, kan het een heel ander effect hebben. Dus ik denk niet dat zeggen dat iets te wijten is aan karma is een oppervlakkige manier om daarmee om te gaan. Het kan zijn dat het iets is dat niet past bij ons, met waar we nu zijn.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Als we zeggen: "Ik ben een boos persoon", maakt dat alles zo concreet en onvermijdelijk. Als we zeggen: "Ik heb de gewoonte om boos te worden", nou, een gewoonte is iets dat slechts een opeenvolging van soortgelijke gebeurtenissen is; het is een geconditioneerd fenomenen en kan worden gewijzigd. Er is dus een subtiel verschil. We denken dat ze hetzelfde bedoelen, maar we vertellen onszelf echt heel andere dingen. De ene is: “Ik ben dit, en alles is solide en concreet en inherent aanwezig. Dat is mijn persoonlijkheid. Dat is mijn karakter. Het kan niet veranderen.” De andere is: "Ik ben dit zeer vloeiende ding vanwege verschillende conditioneringen, en ik wil deze verminderen en de anderen vergroten." Het is een heel andere manier van kijken naar wie we zijn.

Zodra we onze gevoelens gaan zien als deze concrete dingen die als onafhankelijke objectieve entiteiten zijn ontstaan, wordt het heel moeilijk om ons ervan te bevrijden. We zouden onszelf moeten zien als vloeiende mensen, als opeenhopingen van verschillende soorten conditionering, in plaats van als concrete persoonlijkheden.

Er is een Chinees gezegde dat het gemakkelijker is om een ​​dynastie te veranderen dan om een ​​karakter te veranderen. Als we het vooroordeel hebben dat we niet kunnen veranderen, en we besteden er vervolgens verkeerde aandacht aan, dan kan het vooroordeel ons belemmeren om te groeien. We zouden bijvoorbeeld kunnen zeggen: 'Dit is mijn karakter. Dit is mijn persoonlijkheid. Wat kan ik er aan doen?" Als we de vooroordelen beginnen te herkennen en zien dat ze helemaal niet nodig zijn, kunnen we elke ochtend tegen onszelf zeggen: “Ik heb de Buddha natuur. ik kan een worden Buddha,” in plaats van: “Ik ben zo gevuld met boosheid. Ik ben zo opgehangen!”

Dit is waar het om gaat met aandacht - wat vertellen we onszelf? Aan welke van de vele gedachten die door onze geest gaan, besteden we aandacht en herhalen we voor onszelf? Wat zijn onze mantra's? "Ik ben slecht." "Ik ben verschrikkelijk." "Ik ben hopeloos." Het is gewoon een kwestie van aandacht en gewoonte. We moeten de gewoonte veranderen, de aandacht op iets anders richten, en dan ziet de hele wereld er anders uit. Je zou denken dat de wereld veranderd is, maar dat gebeurde niet; alleen de geest veranderde.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Vanuit een boeddhistisch oogpunt, waar je naar op zoek bent, is hoe die gewoonten nu worden uitgespeeld. U hoeft de oorzaak van die gewoontehouding of reactie niet terug te voeren naar de kindertijd. Het is voldoende om te zien wat de gewoonte is zoals het zich afspeelt in ons volwassen leven. Als het terugleiden naar de kindertijd je wat nieuwe informatie en enig begrip geeft, geweldig. Maar het is niet altijd nodig om dat te doen. Vaak kun je gewoon omgaan met de aandoening zoals die nu opkomt.

Dat zijn de oorzaken van de ellende. Het is interessant. Elke keer dat ik dit leer, begrijp ik er andere dingen over en komen er andere dingen naar voren. Hoe meer je hierover nadenkt en dit in gedachten houdt en op deze manier naar de dingen in je leven kijkt, hoe dieper je begrip zal zijn.

1. "Afflictions" is de vertaling die Eerwaarde Chodron nu gebruikt in plaats van "verontrustende houdingen". ↩