Gehechtheid aan samadhi

• Het belang om alle gebieden van het cyclische bestaan ​​als onbevredigend te zien
• Het gevaar van gehechtheid naar diepe staten van concentratie
• Onthouden dat we afstand doen van dukkha, niet van geluk

We zijn hier op dit vers:

Gewelddadig gegooid te midden van golven van verontrustende houdingen en karma;
Geplaagd door hordes zeemonsters, de drie soorten lijden;
We zoeken jouw inspiratie om een ​​intens verlangen te ontwikkelen
Om vrij te zijn van deze monsterlijke oceaan van grenzeloos en wreed bestaan.

Dat is in de eerste plaats de eerste van de vier edele waarheden zien - de waarheid van dukkha - dat alles in het cyclische bestaan ​​onbevredigend is.

Eén ding dat belangrijk is als we mediteren over de waarheid van dukkha, is om niet alleen ons menselijke rijk als onbevredigend te zien, maar om het godenrijk ook als onbevredigend te zien. Op ons niveau kunnen we nu denken: "Wel, wie zou er in zijn volle verstand geboren willen worden in een van die godenrijken, omdat je gewoon verstrikt raakt in al je gehechtheid- als het een god van het rijk van het verlangen is. Of je bent gelukzalig in je samadhi, maar wat heb je eraan, als je een vorm of een vormloze rijksgod bent?” We kunnen denken: "Wel, waarom wil iemand daar zelfs geboren worden?" Maar we realiseren ons niet dat er veel is gehechtheid naar die toestanden van zijn, en dat? gehechtheid ontstaat vooral wanneer we diepe concentratie beginnen te ontwikkelen. Er kan een neiging zijn wanneer sereniteit wordt bereikt - sereniteit is shamatha, of kalm blijven - wanneer dat wordt bereikt, om daar echt naar te verlangen gelukzaligheid van samadhi. En als we dat doen en daar stoppen, en geen volledige afkeer hebben van het hele cyclische bestaan, dan zullen we niet de impuls hebben om leegte te realiseren, en dus zullen we geen volledige bevrijding bereiken. In plaats daarvan raakt de geest gewoon als een mot naar het licht, raakt zo verstrikt in de... gelukzaligheid van samadhi, dat we daar blijven, en dan creëert dat wat het onveranderlijke (of onwankelbare) wordt genoemd karma die de oorzaak creëert om geboren te worden in het corresponderende niveau van de vorm of vormloze rijksabsorpties. En aangezien een van de verontreinigingen is: gehechtheid voor de hogere rijken – deze niveaus van diepe concentratie – dan ontstaat dat, en de geest blijft in dat soort toestand, in dat soort wedergeboorte, totdat dat karma eindigt, en dan kerplunk, weer naar de lagere rijken. Het is dus erg belangrijk bij het ontwikkelen van verzaking, hebben verzaking voor heel samsara.

Het is ook belangrijk als we het hebben over verzaking, om te beseffen dat we geen afstand doen van geluk. We zien af ​​van dukkha. Veel mensen halen dat in de war en denken: "oh, het boeddhisme heeft het over" verzaking, dat betekent dat ik gewoon moet lijden. En door lijden zal ik verlichting bereiken.” Dat is wat deze ernstige ascetische praktijken van zelfkwelling met zich meebrengt, iets dat de Buddha echt ontmoedigd.

We moeten niet vergeten dat we dukkha, de onbevredigende ervaringen en hun oorzaken, de zes onderliggende aandoeningen en alle andere aandoeningen, afzweren of opgeven. Het doel dat we doen is omdat we echt geluk willen. We geven echt geluk niet op, hoewel we wel voorbij de dukkha willen gaan, of de onbevrediging, van verandering, wat wij gewone wezens plezier noemen. Herinner je je die nog? Dat ene lijden is afgenomen en het andere is nog klein. Dat we het wel willen opgeven, omdat we zien dat het niet voldoet. Maar dat is een andere vorm van dukkha. Echt geluk is niet iets dat we willen opgeven.

Ook bij het beoefenen van het pad is het prima om plezier te hebben, het is prima om gelukkig te zijn. Er zit niets kwaads in. Waar we ons bewust van willen zijn, is gehecht raken aan dat geluk, omdat de gehechtheid is wat ons verpest. Soms kunnen we net zo gehecht zijn aan iets als we het niet hebben, als wanneer we het wel hebben. We kunnen kijken, als we zijn hunkering een nieuw object of hunkering een relatie of zoiets, we kunnen er al erg aan gehecht zijn voordat we het hebben. Het hebben is niet de enige manier om gehecht te zijn. En evenzo is het niet hebben van het niet de enige manier om gehecht te zijn. Het is dus prima om geluk te hebben, maar we willen gewoon voorkomen dat we erin vast komen te zitten en tevreden zijn met gewoon plezier dat het niet snijdt in termen van het brengen van blijvende vrede en geluk.