De zes vormen van lijden van levende wezens

• De onzekerheid en onbevrediging van het cyclische bestaan
• Onze neiging om altijd beter en anders te willen
• De juiste conclusie die je kunt trekken als je over deze onderwerpen mediteert

Als we het hebben over de zes soorten dukkha die van toepassing zijn op alle gebieden van het cyclische bestaan, was de eerste dat dingen altijd onzeker zijn en de tweede dat dingen onbevredigend zijn. De Rolling Stones hadden gelijk. Maar als we naar onze geest kijken, is onze geest nooit tevreden. Of we nu naar iemand of iets in de buitenwereld kijken, we willen altijd dat het beter is, we willen dat het anders is. Als we deze hebben, willen we die. Zodra we die hebben, willen we iets anders. Wat we ook krijgen, het raakt uit de mode, het wordt geüpgraded, dus het is onbevredigend. De geest is altijd ontevreden, op zoek naar meer en beter.

En zelfs als we naar onszelf verwijzen, zijn we niet erg tevreden met onszelf, toch? We zijn extreem zelfkritisch en altijd: "Oh, ik zou dit moeten doen, ik zou dit moeten zijn, ik zou, ik zou moeten..." En natuurlijk, wat andere mensen van ons denken, die zijn ook altijd ontevreden over ons. Dan raken we helemaal in de war en proberen we te worden wat we denken dat ze willen dat we zijn. We raken verstrikt in het proberen te zijn wat we denken dat we zouden moeten zijn. We hebben nooit echt stilgestaan ​​en naar de situatie gekeken, we blijven maar in dat soort cirkels ronddraaien.

Wanneer we ons de onbevredigende aard van het cyclische bestaan ​​realiseren - niet alleen hoe we ontevreden zijn in ons leven, maar waar we ook geboren worden in een cyclisch bestaan, het is ook onbevredigend. Als je een soort wedergeboorte hebt, wil je een andere soort. Als je dat soort hebt, wil je een ander soort. Als je een mens bent, wil je een deva wedergeboorte (een hemelse wedergeboorte). "Oh, ik wil een god van zintuiglijk genot zijn en al deze luxe zintuiglijke genoegens hebben. Dat klinkt heel goed.” Maar dan krijg je dat, en dat is een tijdje geweldig, en als je sterft, verlies je dat, dus het is onbevredigend. Je wilt een staat van eenpuntige concentratie, dus dat krijg je. Je bent geboren in het vormrijk of het vormloze rijk. Dat is leuk voor een tijdje. Maar wanneer de karma ben je daarmee klaar, dan val je weer naar de lagere sferen en ben je weer ongelukkig en ontevreden. Dus er is die constante ontevredenheid die maar doorgaat.

Wanneer we mediteren als je tot de conclusie komt van: "Nou, ik ben altijd ontevreden, dus verpest de wereld", dat is niet de juiste conclusie. Dat is de verkeerde conclusie. Maar daar komen veel mensen op af, nietwaar? Ze kijken om zich heen en het is als: "Ik heb dit gedaan, ik heb dat gedaan, er is niets de moeite waard om te doen, dus ik zal gewoon de hele dag zitten en dronken worden omdat al het andere onbevredigend is." Natuurlijk is je drank ook onbevredigend. En het is gewoon duurder dan al het andere dat je doet. Dus alleen maar zeggen: "Nou niets is de moeite waard" is niet de juiste conclusie.

Als we zien dat dingen onbevredigend zijn, dan zien we dat dit komt door de aard van het cyclische bestaan, en vooral omdat we onder invloed zijn van gehechtheid. Zolang we hebben gehechtheid alles zal onbevredigend zijn. Is het niet? Waar we ook gaan, wat we ook doen, met wie we ook zijn, hoeveel ruzies we ook winnen, hoeveel mensen ons ook mogen, wat voor plezier we ook hebben, welke avonturen we beleven, geen van de het zal het uiteindelijk snijden. Als we ons dit vroeg realiseren, en we zien dat dit een attribuut is van cyclisch bestaan, dan genereren we de wens om vrij te zijn van cyclisch bestaan. Dat is de juiste conclusie.

Hoe gaan we om met de ontevredenheid tussen nu en wanneer we bevrijding bereiken van het cyclische bestaan? We verminderen onze gehechtheid. Hoe minder gehechtheid we hebben, hoe minder ontevreden we zullen zijn.

We brengen de onvrede recht in het klooster. Ik vertel mensen altijd dat er verschillende dingen zullen zijn die je niet leuk vindt aan de abdij, of aan een religieuze gemeenschap waar je naartoe gaat. De manier waarop de keuken werkt, zal je niet bevallen. Je gaat het schema niet leuk vinden. En je zult niet houden van de manier waarop de gebeden worden gezongen of hoe de... meditatie is gestructureerd. Rechts? Niemand is er blij mee. Je brengt je onvrede binnen, daar ben je niet blij mee. En dan kijk je om je heen en zeg je: "Oh, weet je, het gras is groener aan de andere kant van de... meditatie hal." Of een andere manier om het te zeggen is: "Oh, ze zingen de gezangen mooier in dit andere klooster." Dus dan wil je naar een ander klooster. Je wilt naar een andere plek. Gewoon hetzelfde, op zoek naar iets anders dat je meer tevreden zal maken.

Het punt is dat dit de aard is van het cyclische bestaan, wat betekent dat het de aard van onze geest is die onder invloed staat van vastklampende bijlage en hunkering, en onwetendheid. We moeten ernaar streven om vrij te zijn, en voordat we dat doen, moeten we dat soort hunkering voor iets nieuws, iets anders, iets avontuurlijkers, iets, iets.

Nu, het verminderen van de hunkering en vastklampen, en het verminderen van de ontevreden geest, betekent niet dat als iets niet werkt, je het vergoelijkt en zegt: "Hier zal ik tevreden mee zijn." Het betekent niet dat in de samenleving als er onrecht is - of zelfs in de... kloosterlijk gemeenschap als er iets niet correct wordt gedaan - als er mensenrechtenschendingen zijn of zoiets, betekent dat niet dat je gewoon zegt: "Nou, dat is gewoon mijn ontevreden geest, en als ik meer tevreden zou zijn, zouden deze dingen er niet toe doen, dus laat het gewoon vallen”, dat klopt niet. Ik zeg dit omdat we de neiging hebben om in onze praktijk tot veel extremen over te gaan, en ofwel erg rusteloos en ontevreden zijn of we zeggen gewoon: "Nou, bla," en dat is ook geen juiste houding. Als er iets mis is, als er iets niet goed wordt gedaan, of iemand gewond raakt, dan spreken we dat uit.