Onze intelligentie waarderen

• Hoe we enig Dharma-begrip nodig hebben voordat we ons kostbare menselijke leven echt kunnen waarderen
• Enig geloof in andere bestaansgebieden helpt ons de kostbaarheid van dit leven te begrijpen
• Nadenken over de ervaring van andere levensvormen
• Gezien het feit dat we een product zijn van oorzaken en voorwaarden
• De moeilijkheden van oefenen in andere situaties

De essentie van een menselijk leven: onze intelligentie waarderen (Download)

We gaan verder met vers 3:

Jij met fijne eigenschappen, je hebt gewonnen
Deze geschikte en ontspannen menselijke vorm.
Als je mij volgt die spreekt om anderen te helpen,
Luister goed, ik heb iets te zeggen.

Wat hij hier eerst zegt, is dat hij Palden aanspreekt, de persoon die erom vroeg, en zegt: "Je hebt een geschikte en ontspannen menselijke vorm." Wat betekent dat je de vrijheden en het fortuin hebt van een kostbaar mensenleven.

Dat is een van de eerste dingen die we onderweg moeten begrijpen. En hoewel het aan het begin komt - om ons leven en de betekenis ervan te waarderen en de zeldzaamheid en moeilijkheid om het te bereiken - kunnen we die pas echt ervaren als we enig idee hebben van de rest van het pad. Want tenzij we iets weten over de Dharma, en enig idee hebben van waar we spiritueel heen willen, zonder dat kunnen we de waarde van dit leven niet zien. Want als onze geest alleen gericht is op de acht wereldse zaken, en dat is het doel van ons leven, dan zegt iemand "je hebt vrijheid en fortuin", en jij zegt: "Nou en, andere mensen hebben meer. Ik heb niet genoeg. De wereld is niet goed genoeg voor mij.”

Waar of niet waar? Ja? We reageren met jaloezie of wat dan ook.

Maar als we de Dharma echt waarderen en wat de Dharma voor ons kan doen, dan waarderen we ons leven.

Wat ik ook zie, is dat wanneer we enig geloof hebben dat er andere rijken van bestaan ​​zijn, dat ons echt helpt de kostbaarheid van ons menselijk leven te begrijpen. Want als we niet aan andere sferen denken, of als de enige andere sferen waar we aan denken de dieren zijn, dan zeg je: 'Nou, oké, ik zou als kat in de abdij geboren kunnen worden. onwetendheid is gelukzaligheid, zeggen ze, en ik kan de hele dag slapen, en niemand de baas over me - behalve Pipsqueak die me de hele tijd achtervolgt ..." Maar er is geen gevoel van alleen de kostbaarheid van het hebben van menselijke intelligentie en de mogelijkheden die we als mens hebben.

Maar als we echt nadenken over het feit dat we in andere levensvormen geboren zouden kunnen worden, en hoe het zou zijn om de ervaring van iemand in die levensvorm te hebben... Voor onze geest om gevangen te zitten in een lichaam van andere levensvormen…. Dan waarderen we echt ons kostbare mensenleven.

Nu, als het moeilijk voor ons is om aan andere levensvormen te denken, begin dan te denken aan je hele leven als 90 jaar oud en seniel. Stel je voor dat; dat je hele leven zo was. En vergelijk het dan met de mogelijkheid die je nu hebt. Of stel je voor dat je je hele leven als een éénjarige of een tweejarige bent, en je denkt dat je daar nooit voorbij kunt evolueren. Dat is nog steeds menselijk. Maar zou je in een baby's willen verblijven? lichaam voor meerdere decennia? Of verblijf in een bejaardentehuis lichaam tientallen jaren en is dat je hele leven geweest? Moeilijk. Als we echt naar bevrijding streven, zien we dat wanneer we vastzitten in bepaalde lichamen, de geest zeer, zeer beperkt is. Wat de geest kan doen is zo (smal, beperkt).

Het is heel nuttig om zo te denken, omdat we anders onze huidige ervaring als vanzelfsprekend beschouwen, en we denken dat we altijd de intelligentie en bekwaamheid hebben gehad die we nu hebben, en die altijd zullen hebben. Maar zelfs als je denkt aan een tijd dat je erg ziek was... Heb je ooit koorts gehad en een soort van delirium gehad en kun je niet helder denken? Hoe zou dat dan zijn, als je hele leven die mentale toestand zou zijn?

Wat ik zeg is dat een deel van ons probleem met het niet ervaren van het kostbare menselijke leven en de betekenis ervan is dat de schijn van het huidige moment zo sterk is dat we denken dat het permanent is, dat het voor altijd zal duren. En dat is een groot probleem in onze geest. Want dan nemen we alles maar voor lief en klagen dat het niet beter is. En we raken ook betrokken bij al onze onbeduidende problemen omdat we denken dat ons leven op lange termijn geen zin heeft.

Dat is een moeilijkheid die we hebben. En ik denk ook dat als we geen gevoel hebben voor wedergeboorte, we ons leven niet meer waarderen. Want als we dit gevoel voor wedergeboorte hebben, en dat we in andere levensvormen herboren kunnen worden…. Dat ik niet altijd mezelf ben – dit is het belangrijkste, ik ben niet altijd mezelf…. Dat is in de hele zaak van leegte terechtkomen, nietwaar? Terwijl als we het gevoel hebben 'ik zal altijd zijn wie ik nu ben', jongen, is dat dan niet grijpen naar het inherente bestaan? Vastgrijpen op permanentie. De geest is volledig opgegaan in de wortel van samsara. En dan boos worden op andere mensen die over wedergeboorte praten, en hen vertellen dat ze helemaal gek zijn.

Ik denk dat zelfs als mensen in eerste instantie geen gevoel voor wedergeboorte kunnen krijgen, het op een laag pitje moet blijven staan. Houd een open geest. Kijk of het idee van wedergeboorte je kan helpen sommige dingen over je leven te begrijpen.

Ik weet het, voor mij, zelfs lang voordat ik boeddhist werd, toen ik een klein kind was, vroeg ik: "Waarom ben ik als ik geboren?" Omdat het voor mij heel duidelijk was dat ik een fortuin had in het leven toen ik opgroeide in Amerika van de middenklasse dat de meeste andere mensen in de wereld niet hadden. Dit was lang voordat ik het boeddhisme leerde. En ik dacht: “waarom ben ik met dit fortuin geboren? Het is zeker niet eerlijk.” Dus waarom zijn we geboren…. Waarom ben ik als ik geboren? En als je later een volwassene blijkt te zijn die niet de volwassene was die je ouders van je hadden gepland, dan vraag je ook: "Hoe is dit zo gekomen?" Want als het alleen maar natuur en opvoeding was, hadden we allemaal moeten opgroeien tot de exacte volwassenen die onze ouders wilden dat we waren.

Is iemand van jullie precies wat je ouders wilden dat je was? Kom op. We hebben onze eigen persoonlijkheden, nietwaar? We hebben onze eigen gedachten. We hebben onze eigen waarden en doelen. Hoe komt dat? Er moet een andere factor zijn dan alleen genen en conditionering in dit leven. Er moet zijn.

Nadenken over wedergeboorte helpt ons misschien te begrijpen hoe het komt dat we zijn zoals we zijn, en helpt ons te denken: "Oké, als ik ben zoals ik ben, omdat ik bepaalde oorzaken in het verleden heb gecreëerd (omdat het systeem van oorzaak en gevolg functioneert) ), dan zullen de doelen die ik nu creëer van invloed zijn op wat ik in de toekomst word.”

We begrijpen dat allemaal in termen van onze initiële opvoeding. Daarom wilden onze ouders dat we goed onderwijs kregen. Als je een goede opleiding krijgt, krijg je een goede carrière, dan verdien je veel geld, dan ben je gelukkig. Dat is hun manier om dingen te zien. Dus we groeiden op met enig vertrouwen in oorzaken en voorwaarden.

Maar ons geloof in oorzaken en voorwaarden is alleen in dit leven. Het is vrij smal. Hoe zit het met toekomstige levens? Hoe zit het met vorige levens? Kunnen we onze geest uitbreiden met een groter systeem van oorzaak en gevolg?

Als we in die richting denken en dan kijken naar ons kostbare mensenleven…. Dat we menselijke intelligentie hebben, en hoe spectaculair is dat als we die op een waardevolle manier sturen. Als we onze menselijke intelligentie niet op een ethische manier sturen, worden we erger dan dieren. Omdat dieren alleen anderen zullen doden en schaden als ze worden bedreigd. Mensen doen het voor de lol, voor sport, voor macht, zonder enige goede reden. Of een politieke blah blah. Dieren zouden anderen nooit kwaad doen zoals mensen dat doen.

Als we onze menselijke intelligentie echt waarderen, moeten we kijken hoe we die gebruiken. Welke oorzaken creëer ik? Hmmm? En wat zou er gebeuren als ik deze menselijke intelligentie niet had? Wat zou ik dan kunnen doen? Wat zou er gebeuren als ik lichamelijk of geestelijk ernstig gehandicapt zou zijn, zodat ik de Dharma niet zou kunnen begrijpen? Grote problemen. Of wat zou er gebeuren als mijn geest zo rigide was in mijn eigen vooroordelen dat wanneer ik Dharma-leringen hoorde, ik ze gewoon van de hand wees omdat ze het niet eens waren met mijn mening? En ik was erg trots op mijn eigen mening. Dan weer grote problemen.

Of wat er zou gebeuren als we het diepe spirituele verlangen hadden dat we allemaal hebben, maar we leefden in een wereld waar de... Buddha niet was verschenen en er geen leringen waren? Of er was geen sangha gemeenschap. Of er waren geen geschriften of leraren. Dus je had een heel vurig spiritueel verlangen, maar je kon geen pad vinden dat logisch voor je was. Je had alle andere voorwaarden voor een goed leven, maar je kon geen pad vinden dat logisch was. Of wat zou er gebeuren als we werden geboren als een persoon die helemaal geen spirituele interesse had? Gewoon helemaal gericht op geld verdienen, beroemd zijn, een goed seksleven hebben. Wat gebeurt er als dat de doelen van ons leven waren en we hebben ons hele leven ernaar gezocht zonder ook maar te denken aan het geluk van anderen, of aan ons eigen toekomstige leven.

Als we echt kijken naar hoe we hadden kunnen zijn, naar de omstandigheden van ons leven, dan hadden ze zo gemakkelijk iets anders kunnen zijn. Als ik als mijn ouders was geboren, had ik hier nu niet gezeten. Omdat mijn ouders een heel andere manier van denken hadden, hele andere doelen in het leven. Als ik als een van de kandidaten voor de komende presidentsverkiezingen was geboren, zou ik hier nu niet zitten. Wie weet over wat voor onzin ik zou praten.

Ik denk dat het belangrijk is om op een bepaald niveau te begrijpen dat we geconditioneerd zijn fenomenen. Dat ik niet altijd de persoon ben die ik nu lijk te zijn; dat wie ik op dit moment lijk te zijn, wordt bepaald door eerdere dingen. En die conditionering betekent vergankelijkheid en vergankelijkheid. En dat ik niet weet wat ik ga worden. En dus terwijl ik het goede heb voorwaarden Ik heb nu het is echt van extreem belang dat ik die gebruik voorwaarden en niet alleen mijn leven verspillen met stommiteiten. En met stommiteiten bedoel ik dingen die ons niet naar een goede wedergeboorte leiden, of die ons niet naar bevrijding en verlichting leiden, maar dingen die ons gewoon in ons kleingeestige hoofdje houden van: "Ik vind dit leuk, maar ik hou daar niet van. En hoe komt het dat zij het wel kunnen en ik niet?” Ken je die geest? Zo'n tijdverspilling. En toch hebben we het zo vaak.

Enig bewustzijn van ons kostbare menselijke leven en de betekenis die in termen van dharma aan ons leven kan worden ontleend, zorgt voor een totale revolutie in hoe we ons voelen over het leven. En als we het goed begrijpen, zullen we nooit meer depressief worden. Want als je kijkt, waar denken we aan als we depressief worden? Onszelf en onze huidige toestand. Nadenken over kostbaar menselijk leven en de zin van ons leven, trekt ons eruit. (Hier heb ik het niet over klinische depressie, ik heb het over de andere vormen van depressie.) Als we echt enig gevoel hebben voor de zin van ons leven, is het alsof je elke dag wakker wordt met het gevoel: “Wauw. Dit is geweldig. En ik heb zoveel geluk, en ik kan zoveel doen.”