Print Friendly, PDF & Email

Gehechtheid aan het lichaam

Gehechtheid aan het lichaam

Onderdeel van een serie leringen over de tekst De essentie van een menselijk leven: woorden van advies voor lekenbeoefenaars door Je Rinpoche (Lama Tsongkhapa).

  • Gehechtheid aan het uiterlijk en de gezondheid van de lichaam
  • Gehechtheid aan eten en kleding
  • Realistisch kijken naar het doel van de lichaam
  • De lichaam uiteindelijk sterft, en de karma we creëren in relatie tot het gaat met ons mee naar het volgende leven
  • Het ontwikkelen van een goede relatie met de lichaam

De essentie van een menselijk leven: Gehechtheid aan de lichaam (Download)

Denk daarom bij het zien en horen van de dood van anderen,
"Ik ben niet anders, de dood zal spoedig komen,
zijn zekerheid in no twijfelen, maar geen zekerheid over wanneer.
Ik moet afscheid nemen van mijn lichaam, rijkdom en vrienden,
maar goede en slechte daden zullen volgen als schaduwen.

De laatste keer dat we het hadden over: "Ik moet afscheid nemen van mijn rijkdom en vrienden." We spraken over hoe we zo hard werken om rijkdom en vrienden en familie te hebben, en goedkeuring, en reputatie, en dat alles in dit leven, en hoe we veel schadelijke karma in het proces om dit te doen. Dan, op het moment dat we sterven, scheiden we ons af van al deze dingen, en onze karma gaat met ons mee, maar onze bezittingen blijven hier, onze familie en vrienden blijven hier. Hoe daarover nadenken ons echt helpt onze prioriteiten te stellen over wat belangrijk is in ons leven en hoe we onze tijd kunnen besteden.

We kwamen niet bij de derde daarvan: 'Ik moet afscheid nemen van mijn lichaam.” Daar wilde ik het vandaag over hebben.

Allereerst rijkdom, vrienden en familieleden, en onze lichaam zijn waarschijnlijk de drie dingen waaraan we het meest gehecht zijn. We willen bezittingen en het succes en comfort dat ze vertegenwoordigen. We willen vrienden en familieleden voor de emotionele veiligheid, opnieuw het succes, de waardering en alles waar ze voor staan. En dan onze lichaam- die bij ons is vanaf het moment van geboorte, waar we nooit van gescheiden zijn geweest, waar we zielsveel van houden en waar we zoveel van ons leven voor zorgen - op het moment dat we dit sterven lichaam blijft hier en ons bewustzijn gaat alleen verder met alle karmische zaden die we hiervoor hebben gecreëerd lichaam.

Als we kijken naar onze houding ten opzichte van onze lichaam we kunnen zeggen: “Nou, ik ben hier niet aan gehecht lichaam.” Je hoort mensen: “Ik ben hier niet aan gehecht lichaam. Ik ben niet bang voor de dood. Geen probleem." Maar ze krabben zichzelf en: "Oh! Ik krabde mezelf. Het doet zo veel pijn. Oh nee, wat gebeurt er als dit geïnfecteerd raakt? Echt, we hebben geen gehechtheid deze lichaam. Kom op.

We zijn hier erg aan gehecht lichaam. We zijn gehecht aan zijn uiterlijk, omdat we zoveel van ons gevoel van eigenwaarde krijgen als we een aantrekkelijke, jonge, mooie, gezonde, atletische lichaam. En we worden genegeerd als we een oude hebben lichaam, of een gehandicapte lichaam, of wie weet wat. Erg gehecht aan de manier waarop dit lichaam uitziet.

We besteden veel tijd aan het aankleden hiervan lichaam. Kleding is eigenlijk alleen maar bedoeld om de huid te beschermen lichaam. Dat is wat de vinaya zegt. We dragen kleding om de lichaam van hitte en kou en insecten en dat soort dingen. Maar in de samenleving gebruiken we onze kleding om veel aan te geven, nietwaar? Je hoeft alleen maar de kranten en alle advertenties over kleding te bekijken. Kijk naar wat ze dragen tijdens de Academy Awards en Emmy Awards, en al dat soort dingen, hoe de mensen zich kleden. Ik kijk ernaar en het is alsof, oh mijn god, ik zou me zo schamen om dat soort kleding te dragen. Of dat soort NIET-kleding. [gelach]

En toch zijn mensen zo gehecht aan hun kleding, die ook sociale status vertegenwoordigt, omdat we ons kleden volgens onze sociale status, ons zelfbeeld en ons beroep.

We besteden zoveel tijd aan het versieren hiervan lichaam. Je moet sieraden hebben - zowel mannen als vrouwen hebben sieraden. Wij verzorgen ons haar. Je laat het lang worden, of je knipt het kort, of je probeert wat te krijgen. Zo veel over ons haar. Het verven, kammen, erover piekeren.

Ik denk wel eens: “Hoe zou het zijn als ik – voordat ik tot priester werd gewijd – de hele tijd (vooral als tiener en begin twintig) aan mijn haar kon denken. En dingen voor mijn haar doen. Het was ongelooflijk veel tijd. En ik moest uren, vele uren besteden aan het mediteren over het afknippen van mijn haar voordat ik mezelf zover kon krijgen om het te doen. Omdat ik haar had tot hier (taille-lengte), dat was prachtig. En het kostte me zoveel jaren om dit uit te laten groeien, en ik wil het niet afsnijden! Dus ik visualiseerde altijd, als ik nu sterf en ze stoppen me in een kist met mijn lange, mooie haar, dan komen mensen langs en kijken en zeggen: "Oh, ze heeft zo'n mooi haar, dat lijk." En de absurditeit daarvan zorgde ervoor dat ik mentaal in orde kwam met het afknippen van mijn haar. Het is alsof, wat heb ik aan dit haar als ik dood ben? Nul. En toch zoveel tijd en energie.

We denken aan de vorm van onze lichaamen ons gewicht. Als je te dun bent, wil je dikker worden. Als je te dik bent, wil je dunner worden. Ik ben opgegroeid, mijn familie, mijn ouders, al hun vrienden, een van de grootste gespreksonderwerpen was gewicht en hoe je het kunt verliezen. En ik ben opgegroeid met het idee dat als je volwassen bent, je te zwaar bent en je zoveel tijd besteedt aan zorgen maken over je gewicht, proberen het te verliezen, jezelf haten omdat je het niet kwijtraakt. Dat was het beeld dat ik van volwassenen had, want dat was de situatie met mijn ouders en al hun vrienden. En hoeveel tijd ze daar doorbrachten.

Hoeveel tijd, wanneer je uit eten wilt. Allereerst beslissen naar welk restaurant je gaat. Dat duurt minimaal een half uur. Ik weet niet of jouw familie net als mijn familie is? Maar eerst moet je praten over welk restaurant. Wil je Italiaans eten? Wil je Chinees eten? Welk Chinees restaurant, want deze heeft dit, die heeft dat. Of misschien wil je Thais eten. Of misschien moeten we het Marokkaanse eten eens proberen. Of het Israëlische eten. Of misschien ga je gewoon naar Pizza Hut voor iets snels en goedkoops. Zoveel tijd om te bespreken naar welk restaurant je moet gaan.

Dan eenmaal aangekomen in het restaurant nog een half uur overleggen wat te bestellen. Ik maak geen grapje, dit is mijn familie. En jij zit daar. Dit gerecht heeft dit en deze heeft dat. En dan de ober of serveerster roepen: "Kun je deze maken maar zonder dit ingrediënt, en in plaats daarvan deze andere toevoegen?" Dus al deze dingen over voedsel om dit te voeden lichaam, daar ben je een half uur mee bezig.

Het komt. Je eet het op zonder er aandacht aan te besteden. Behalve dat je moet zeggen dat het echt goed is. En dan zeg je na de maaltijd: 'Oh, ik heb zoveel gegeten, ik voel me misselijk. Maar het was zo lekker.” En dat is om de lichaam. En dat is gewoon uit eten gaan.

Hoe zit het met de tijd die we besteden aan het naar de supermarkt gaan en het eten koken? En alle advertenties bekijken wie korting heeft op welk eten. Je knipt alle coupons uit, je gaat naar deze markt om geld te besparen met deze coupons. En dan geef je geld uit aan gas en vervuil je het universum nog meer door door de stad te rijden naar de andere supermarkt waar ze verschillende coupons hebben voor andere dingen waar je nog een stuiver of een dubbeltje of misschien een kwartje kunt besparen. Rechts?

Als we kijken, is de hoeveelheid tijd gewoon om dit te behouden lichaam levend met voedsel, kleding. Hoe zit het dan met onderdak? Over het bouwen van een gebouw gesproken. Een gebouw kopen. Hoeveel tijd je besteedt aan het zoeken van onderdak hiervoor lichaam. En dan natuurlijk, als je eenmaal een schuilplaats hebt, klagen dat het niet toereikend is. De kamer is te koud, de kamer is te warm. Je moet te veel trappen oplopen. De trappen zijn niet gelijkmatig verdeeld. Het tapijt heeft niet de juiste kleur. Het tapijt is niet zacht genoeg voor onze dierbare voeten. De keuken is niet groot genoeg voor onze dierbare mond. En dus proberen het huis te herzien.

Dit behouden lichaam gezond. Hoeveel uur moeten we slapen? Ze zeggen erin lamrim- de meeste mensen slapen acht uur. Dat betekent dat een derde van ons leven onbewust wordt doorgebracht - slapend. Denk erover na. Een derde. Als je 60 wordt, heb je 20 jaar geslapen. Dat is schandalig. En hoe zit het met mensen die negen, tien, elf, twaalf uur slapen? Niet slechts een derde van het leven, meer. Slapen. En je bent niet eens wakker om te genieten van hoe goed je je voelt als je slaapt.

Slapen is grappig, nietwaar? Je gaat slapen, je bent bewusteloos. Er is absoluut geen plezier in al die uren dat je bewusteloos bent. Dan word je wakker en zeg je hoe goed ik me voel na zo lang geslapen te hebben. Maar je was helemaal uit om te lunchen.

We moeten een bed hebben dat niet te zacht is. Want als het te zacht is, doet onze rug pijn. Niet te hard. Want als het te zwaar is, doet onze rug ook pijn. We moeten een bed hebben dat in de juiste hoek staat volgens wat ons is lichaam houdt van. Als u uw voeten omhoog moet houden omdat u zwelling heeft. Als u uw hoofd omhoog moet houden omdat u GORZ heeft. Dus veel tijd aan het repareren, ons speciale bed opmaken zodat we comfortabel zijn. Dan onze dekens. "MIJN dekens waar ik MIJN dekens mee wil nemen als we elk voorjaar van kamer veranderen." Weet je dat nog? 'Ik wil de dekens van iemand anders niet gebruiken. Dit zijn mijn dekens.” En dan: 'Ik moet een vloerkleed hebben waar ik uit bed kom. Een kleed om mijn voeten op te leggen. En net genoeg dekens. De ruimte moet een bepaalde temperatuur hebben. Als het te koud is, wil ik geen extra dekens aandoen, ik wil de verwarming hoger zetten. Als het te warm is, wil ik mijn dekens niet verwijderen en een raam openzetten, want er kunnen insecten binnenkomen. En, god verhoede, ziektekiemen met de frisse lucht. (Ik heb een vriend met wie we hier lange discussies over voeren.) Dus de temperatuur. Dat is wanneer we slapen.

Als we wakker zijn, moet de temperatuur goed zijn. Vooral tijdens de terugtocht. Vooral tijdens de retraite is de temperatuur van de kamer van het grootste belang. Dus je staat op en opent het raam omdat het te benauwd is, en de persoon naast je staat op en sluit het raam omdat het te koud is. Wacht dan tot je opvliegers krijgt! Je wilt de helft van het raam open en de andere helft dicht, want de helft van je lichaamis warm en de helft van jou lichaam'uitschelden. En dan schakelt hij na 30 seconden over. Maar de temperatuur moet precies zijn zoals ik het wil. Niet te warm, niet te koud.

Ik moet perfect water drinken en al het voedsel hebben dat ik lekker vind. Mijn lichaam moet altijd gezond zijn. En ik zal tien back-flips doen om er zeker van te zijn dat het gezond is. Ik moet een speciale kamer hebben voor yoga. Vraag me niet om yoga te doen in een kamer met een laminaatvloer, zelfs (als) ik een yogamat heb. Nee mijn lichaam is te kostbaar om dat te doen. Dus ik moet mijn juiste kamer hebben voor yoga, en de juiste temperatuur, en mijn yogakleding. Ik kan niet in zomaar wat kleding yoga doen. Ik moet mijn yogakleding aan. Zeker als je naar een yogacentrum gaat.

Als je gaat fietsen moet je je fietskleding bij je hebben. Je kunt niet zomaar een spijkerbroek en een sweatshirt aantrekken. Fietskleding moet je hebben. En een bijpassende helm. Helm moet toch dezelfde kleur hebben als je fietskleding? Of meng en compenseer in ieder geval de subtiele kleuren in je fietskleding die met de helm naar voren komen.

Zo maar door, en zo door met ons lichaam. Dit verwennen lichaam. Dan stoten we onze teen: “Ahhh! Dit grenst aan een nationale ramp.”

Ik herinner me dat toen ik in de 2e of 3e klas zat, er een meisje was dat in de tuin haar enkel verstuikte. Ze kreeg zoveel aandacht. Iedereen snelde om haar heen. Alle jongens wilden haar helpen en ze hing over hun schouders (dit was in groep 3) en kreeg alle aandacht van de lopende jongens. Dan geeft de juf je zoveel aandacht. Dus nadat ik zag hoeveel aandacht ze kreeg toen ze haar enkel verstuikte, probeerde ik mijn enkel te verstuiken. Ernstig! Ik probeerde mijn enkel te verzwikken. Maar ik ben zo'n kluns dat ik het nooit zou kunnen! [gelach] Dus ik kreeg nooit dezelfde aandacht als dit andere meisje kreeg door haar enkel te verstuiken.

Alles wat er met ons lichaam gebeurt…. Weet je nog dat je softbal speelde en in je maag werd geraakt? [trekt gezicht] "Oh, ik wil wat aandacht, dit is verschrikkelijk, kijk eens hoe ziek ik ben!" Je wordt verkouden en dan draag je ineens al je Alaska-uitrusting. Je bent zo ingepakt dat dit verschrikkelijk is. Het is gewoon een verkoudheid. Je hebt alles aan en dan vijf of tien maskers. Want de dunne doen het niet meer. Nu ontdekte ik onlangs met de rook dat ze dikkere maskers hebben. Het 9.5 en 10 masker. De volgende keer dat ik verkouden word, kan ik er beter zo'n dragen. Niet een van die dunne. Dan heb ik het medicijn nodig. Ik moet naar de dokter. Ik krijg de rillingen….

Ik herinner me dat ik in Singapore begin te hoesten, ze willen je meteen naar de dokter brengen. Wat gaat de dokter doen als je verkouden bent? Hij gaat zeggen: "Ga naar bed en slaap." Maar ik moet naar de dokter.

Het is gewoon geweldig. We maken ons hier zo druk over lichaam, nietwaar? En zorgen. En als het dan echt ernstige ziekten heeft, worden we echt gek. Je krijgt een nierziekte, je krijgt kanker, je krijgt een hartaandoening. Of je raakt ernstig gewond. Dan gaan we helemaal los. “Mijn leven valt uit elkaar. Hoe kan mij dit overkomen?” En onze hele wereld wordt hierin verdicht lichaam, en dat is het enige dat belangrijk is. Onze Dharma is uit het raam, en zorgen en angst zijn de lucht die we inademen.

En dan aan het einde van deze dag wat doet dit lichaam doen? Overlijdt. Hoeveel jaar hebben we er zo goed voor gezorgd? En dan verraadt het ons volledig en sterft. Het vertelt ons niet wanneer het zal sterven, of hoe het zal sterven. We kunnen het niet inplannen. Het zou heel handig zijn om te plannen, toch? Je zou al je projecten kunnen afmaken en dan je droomdood kunnen visualiseren. Plan het. Heb alles wat je wilt voor je. Maak je los van alles wat je niet wilt. Zorg ervoor dat de bedden erg comfortabel zijn. Dan ga je liggen….

Je moet er mooi uitzien als je sterft. Weet je nog dat er onlangs een filmster was die een facelift had of zoiets? Na ze stierf. Weet je nog dat je erover hebt gelezen? Ze was een beroemd persoon. Omdat ze er mooi uit wilde zien in haar kist.

Hoeveel tijd en energie we besteden, en zorgen maken, en gehechtheid deze lichaam. En angst hierover lichaam. Wanneer in feite de lichaam- vanuit een Dharma-standpunt - is gewoon de basis voor het hebben van een kostbaar menselijk leven. We moeten het dus schoon houden en er voor zorgen, zodat we de Dharma kunnen beoefenen. Dat is alles. We hoeven het niet te verwennen. We hoeven geen ascetische trips te doen. Gewoon schoonmaken, ervoor zorgen, zodat we kunnen oefenen. En gebruik het om de Dharma te beoefenen. En als het tijd is om te sterven, "Dag." Lama Ja, hij zei altijd dat je als een vogel wilt zijn die opstijgt van een schip midden op de oceaan. De vogel gaat gewoon. De vogel [kijkt achterom] niet "Oh god, mag ik van dit schip vliegen?" En begint dan te fladderen en kijkt achterom en: “Oh, dit kostbare schip…. Waar ga ik heen?" De vogel gaat gewoon. Zo willen we zijn.

We hebben wat werk te doen aan het snijden van de gehechtheid deze lichaam als we op een vreedzame manier gaan sterven.

Daar had ik het net over de tijd die we nemen om voor ons lichaam te zorgen. Hoe zit het met de karma we creëren om dit te beschermen lichaam? De karma we creëren om dit te behagen lichaam. De karma gemaakt van gehechtheid. We vermoorden anderen om dit te beschermen lichaam. We stelen van anderen om dit te beschermen lichaam. Heb onverstandige en onvriendelijke seksuele relaties om plezier te geven aan de lichaam. Lieg om de te beschermen lichaam. Praat achter andermans rug om, spreek hardvochtig, al deze dingen. Alleen om dit te geven lichaam plezier en bescherm het tegen schade. En dan aan het eind van de dag de lichaam blijft hier. het wordt een rot, stinkend lijk waar niemand bij in de buurt wil komen. En ons bewustzijn gaat alleen verder met al het andere karma die we hebben gemaakt.

Ik denk dat er iets heel belangrijks aan de hand is mediteren hier. Als we een goede relatie kunnen hebben met onze lichaam dan kunnen we onszelf bevrijden van het creëren van zoveel destructiefs karma en veel meer tijd hebben om te oefenen, en een geest hebben die veel meer ontspannen is.

[In reactie op toehoorders] Ik zei dat we veel tijd besteden aan het regelen hiervan lichaam. Wat ik bedoelde met 'zorgen' was 'dit geven' lichaam plezier en het beschermen tegen schade.” Maar je hebt helemaal gelijk, op een andere manier behandelen we dit niet lichaam heel goed, want in ons streven naar plezier eten we niet goed, we nemen allerlei stoffen die schadelijk zijn voor ons lichaam (alcohol, recreatieve drugs, enzovoort). Wij zorgen dus eigenlijk niet voor de gezondheid hiervan lichaam omdat we zoveel tijd besteden aan het zoeken naar zijn plezier. We eten te veel, we eten de verkeerde dingen, we sporten niet (want wie wil er nu van de bank af?) Dus eigenlijk, op een Dharma-manier, als we dit willen behouden lichaam schoon en gezond te oefenen, dan moeten we echt op ons dieet letten, letten op wat we consumeren, zorgen dat we bewegen, naar de dokter gaan wanneer dat nodig is.

Eerbiedwaardige Thubten Chodron

Eerwaarde Chodron benadrukt de praktische toepassing van Boeddha's leringen in ons dagelijks leven en is bijzonder bekwaam in het uitleggen ervan op manieren die gemakkelijk te begrijpen en te beoefenen zijn door westerlingen. Ze staat bekend om haar warme, humoristische en heldere lessen. Ze werd in 1977 tot boeddhistische non gewijd door Kyabje Ling Rinpoche in Dharamsala, India, en in 1986 ontving ze bhikshuni (volledige) wijding in Taiwan. Lees haar volledige bio.