De volgorde waarin aandoeningen zich ontwikkelen

Volgorde van ontwikkeling van de aandoeningen

• Hoe de aandoeningen de neiging hebben om te ontstaan ​​​​en zich te ontwikkelen in onze dagelijkse ervaring
• De slang en touw analogie
• Hoe een aandoening eruit ziet? gehechtheid leidt tot andere aandoeningen, zoals jaloezie en angst

LR 054: Tweede edele waarheid 01 (Download)

Oorzaken van de aandoeningen

• Afhankelijke basis: het zaad van de kwellingen
• Leegte realiseren is een manier van ontwortelen boosheid vanaf de wortel
• Verschillende niveaus van boosheid

LR 054: Tweede edele waarheid 02 (Download)

Oorzaken van de aandoeningen (vervolg)

• Het object dat hen stimuleert om op te staan
• Ons leven vereenvoudigen om het aantal dingen dat we gebruiken voor zintuiglijke stimulatie te verminderen

LR 054: Tweede edele waarheid 03 (Download)

We hebben het gehad over de kwellingen¹ onder het onderwerp "Oorzaken van lijden", de tweede van de vier edele waarheden. In de vorige sessies hebben we het gehad over de onderliggende aandoeningen en de bijkomende of secundaire aandoeningen.

Volgorde van ontwikkeling van de aandoeningen

We zijn nu bij het onderwerp "Orde van ontwikkeling van de aandoeningen." Eigenlijk hebben we alle kwellingen gehad sinds de tijd zonder begin. De "volgorde van ontwikkeling" verwijst niet naar de ene aandoening gevolgd door de andere en dan nog een. Het verwijst eerder naar hoe de aandoeningen de neiging hebben op te komen en zich in onze dagelijkse ervaring te ontwikkelen.

Hoe ontstaan ​​en ontwikkelen de aandoeningen? Op basis van onwetendheid, dat is de mentale duisternis, de duisternis, het niet-begrijpen in onze geest, genereren we de verkeerde mening van de vergankelijke verzameling die naar het zelf grijpt als een solide, concrete persoon.

De volgende analogie wordt gebruikt: er was iets opgerold en gestreept in een kamer en het licht in de kamer was zwak. Vanwege de schemering werd het ding dat opgerold en gestreept was aangezien voor een slang. Niet duidelijk zien vanwege het zwakke licht is als onwetendheid. Denken dat er een slang is, is als de verkeerde mening van de tijdelijke collectie. Met andere woorden, je begrijpt iets totaal verkeerd en denkt dat iets er is terwijl het er niet is.

Er is een lichaam en een geest, maar we begrijpen dat ergens daarin lichaam en geest, er is een solide, permanente, onveranderlijke, onafhankelijke essentie die ik ben. Dat is een misvatting die ons in de problemen brengt. Als we een solide 'ik' en een solide 'mijn' grijpen, wordt alles erg dualistisch - er is een zelf en er is de 'ander'.

We beginnen heel scherp onderscheid te maken tussen mij, die deze solide persoonlijkheid is, en alle anderen, die ook solide persoonlijkheden zijn.

Omdat het "ik" zo solide en echt aanvoelt en anders is dan alle anderen, zijn er veel... gehechtheid tot dit zelf ontstaat. Deze gehechtheid zorgt ervoor dat we ons ook aan andere dingen hechten omdat het zelf gelukkig wil zijn. We hebben ski's nodig, we hebben een videorecorder nodig, we moeten Chinees eten, we hebben een nieuwe auto nodig en we hebben zoveel dingen nodig. Het voelt bijna alsof er een leeg gat in onszelf is en we proberen het te voeden.

We hebben niet alleen materiële dingen nodig, we hebben ook lof en bevestiging nodig. We hebben mensen nodig die ons vertellen wat we moeten doen, om te zeggen dat we goed zijn en om onze goede reputatie te verspreiden. Maar hoeveel we hiervan ook krijgen, we voelen ons nooit echt tevreden en voldaan. Het is als een bodemloze put die we proberen te vullen. Het werkt niet.

Publiek: [onhoorbaar]

Aan de ene kant kun je zien hoe de geeststroom van een hongerige geest zich ontwikkelt. De hongerige geestenmentaliteit is hetzelfde als de consumentenmentaliteit. Het verschil is dat de hongerige geesten constant gefrustreerd raken in hun poging om te krijgen wat ze willen. Maar er is zeker dit voortdurende willen, willen, willen.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Ja, je kunt zien hoe ze stromen, de een na de ander. Door de onwetendheid om niet duidelijk te zien, grijpen we naar een solide, bestaand zelf. Dat versterkt de dualiteit tussen jezelf en anderen. Dan moeten we dit zelf een plezier doen en het gelukkig maken, dus we krijgen veel gehechtheid. Van de gehechtheid komt boosheid en angst.

De Tibetanen noemen angst niet, maar je kunt heel duidelijk in je eigen ervaring zien hoe angst vandaan komt gehechtheid. Wanneer er veel is gehechtheid, je bent bang om niet te krijgen wat je wilt of te verliezen wat je hebt. Boosheid, irritatie of haat groeit uit onze gehechtheid want hoe meer we aan iets gehecht zijn, hoe bozer we worden als we het niet krijgen of als we het verliezen.

Ook van de gehechtheid, komt trots - dit echte gevoel van 'ik ben', een overmatige inflatie van het zelf.

[In reactie op het publiek] De geest wordt hard en taai als hij boos is, dus het zelfgevoel wordt moeilijker. Je weet hoe we zijn als we boos zijn - we voelen dat we gelijk hebben: "Vertel me niet wat ik moet doen!" Er is op dat moment een veel opgeblazen beeld van het zelf. Die koppigheid is beslist een vorm van trots.

En daarna krijgen we alle andere aandoeningen. We krijgen alle verschillende soorten verkeerde opvattingen, want als we trots zijn kan niemand ons iets vertellen. Onze geest begint een groot aantal getroffenen te conceptualiseren² . en dan krijgen we twijfelen.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Er zijn verschillende soorten hoop. Er is een positieve hoop en een negatieve hoop. De negatieve hoop, denk ik, is eigenlijk een onderdeel van gehechtheid, omdat het een geest is die ontbreekt: "Ik hoop dat het morgen zonnig zal zijn." Eigenlijk heeft wat we hopen niets te maken met hoe morgen zal zijn. Maar mijn hoop is dat mijn geest volledig gefixeerd wordt op wat ik wil, zodat als het morgen sneeuwt, ik me ellendig zal voelen.

Oorzaken van de aandoeningen

Het volgende punt is wat we de oorzaken van de aandoeningen noemen, met andere woorden, de dingen die ervoor zorgen dat de aandoeningen ontstaan. Als we kunnen begrijpen waardoor de kwellingen ontstaan ​​- waardoor de... boosheid ontstaan, wat veroorzaakt de gehechtheid om op te staan, wat veroorzaakt de getroffenen? twijfelen ontstaan, waardoor de luiheid ontstaat - dan kunnen we proberen een aantal van die oorzaken te stoppen. We kunnen in ieder geval gevoeliger zijn voor deze aandoeningen wanneer ze functioneren, zodat we er niet door worden opgeslokt.

1. Afhankelijke basis

Nu de eerste oorzaak, de technische term ervoor is 'afhankelijke basis'. Sommige van deze termen zijn misschien lang, maar ze betekenen niet veel. Dit verwijst naar het zaad van de verontrustende houding. Het Tibetaanse woord is “bak chag”- je hebt het waarschijnlijk al eerder gehoord. Het wordt vertaald als zaad of afdruk of afdruk.

Dus laten we zeggen dat ik nu niet boos ben. Er is geen manifest boosheid in mijn gedachten. Met andere woorden, boosheid- wat een soort bewustzijn en een mentale factor is - manifesteert zich op dit moment niet in mijn geest. Maar dat kunnen we niet zeggen boosheid is volledig uit mijn gedachten verwijderd, omdat het potentieel om boos te zijn er nog steeds is. Het zaad van de boosheid, de indruk van de boosheid is er nog steeds, zodat zodra ik iets tegenkom dat niet overeenkomt met wat ik wil, de boosheid manifest gaat worden.

Het zaad van de boosheid is geen bewustzijn, want ik ben op dit moment niet boos. Er is geen mentale factor van boosheid direct. Maar daar is het zaad van boosheid. Dit zaad van de boosheid zal zich manifesteren zodra Achala [de kat] me bijt [gelach], of zodra ik naar buiten ga en het ijskoud is. Zodra deze gebeuren, zal het zaad dat geen bewustzijn was, zich in mijn geest manifesteren als de mentale factor van boosheid (wat een bewustzijn is), en ik zal van streek raken.

Nu is dit heel anders dan de gangbare opvatting, zoals ik die heb begrepen. Mensen praten vaak over het onbewuste of het onderbewustzijn. We hebben het over onderdrukt boosheid. Het is alsof dit verdrongen is boosheid is een solide, echt ding dat een bepaalde vorm en vorm heeft en het is daar binnenin je, maar je blokkeert het. Je bent je er misschien niet van bewust, maar het vreet aan je. Je bent de hele tijd boos. Dit is een zeer solide weergave van de boosheid.

Ik denk dat de boeddhistische visie heel anders is. In het boeddhisme staat: "Wacht even, er is geen manifest boosheid op dit moment in gedachten. Er zijn de afdrukken van boosheid; er is de mogelijkheid om weer boos te worden. Maar het is niet zo dat je de hele dag boos rondloopt en het niet beseft.

Het zaad van boosheid is slechts een zaadje van potentieel. Het is niet moleculair. Er is hier niets gemaakt van atomen en moleculen. Het is gewoon een potentieel. Als je je brein opensnijdt, zou je het daar niet kunnen vinden.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Ja. Dit is de reden waarom het erg belangrijk is om leegte of onbaatzuchtigheid te realiseren. Het realiseren van leegte verwijdert niet alleen het manifest boosheid, maar het heeft ook de kracht om het zaad van de boosheid dat kan later aanleiding geven tot boze momenten. Leegte realiseren is een manier van ontwortelen boosheid vanaf de wortel, vanaf het fundament, zodat boosheid kan zich nooit meer manifesteren. Dan, wie je ook ontmoet en hoe vreselijk ze je ook behandelen, je wordt niet boos. Het is totaal onmogelijk voor jou om boos te worden. Zou dat niet fijn zijn?

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Zie het zaad niet als een vast zaad. Je kunt aan dit voorbeeld zien hoe we het inherente bestaan ​​begrijpen. Het zaad is slechts het potentieel. Het is iets dat slechts wordt gelabeld op dat steeds veranderende potentieel dat iets anders kan voortbrengen.

Dit is iets goeds om te doen: wanneer je in een zwaar zelfconcept terechtkomt: "Ik ben een boos persoon" (of "Ik ben een gehecht persoon" of "Ik ben een verward persoon"). Kijk naar de boosheid. Er zijn eigenlijk een paar manieren om hiermee om te gaan. Vraag: “Wat is? boosheid?” En onthoud dat boosheid is niet één solide ding. Het zijn gewoon momenten van geest die een gemeenschappelijke eigenschap hebben die we het label geven "boosheid” tot, dat is alles.

Boosheid is iets dat alleen maar wordt gelabeld bovenop die momenten van iets soortgelijks. Depressie is iets dat alleen maar wordt gelabeld op momenten van de geest - die allemaal anders zijn, die allemaal veranderen - die een soort gemeenschappelijk kenmerk hebben. Wanneer we hierover beginnen na te denken, beginnen we te begrijpen dat dit hele rigide concept dat we van onszelf hebben, hoe we onszelf inlijsten, helemaal verkeerd is. Of we beginnen te zien hoe we onszelf laten lijden door ons negatieve zelfbeeld. We maken de “ik” heel concreet en we maken de X in “ik ben X” heel concreet. In feite zijn het dingen die alleen op soortgelijke momenten van de geest worden gelabeld. Dat is alles. Als je hierover nadenkt en er dringt iets tot je door, dan is het van: “Oh ja!”

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Er zijn verschillende niveaus van boosheid. Er is het aangeboren boosheid en er is wat we "kunstmatige" noemen boosheid.” Kunstmatig is niet het grootste woord, maar ik heb nog geen ander woord ontdekt. de aangeboren boosheid is wat we hebben gehad sinds de beginloze tijd. Je hoeft het niet te leren. de kunstmatige boosheid is de boosheid die we in dit leven leren. We leren bijvoorbeeld dat we boos moeten zijn als een kind onze bal steelt of als iemand ons uitscheldt.

[In reactie op het publiek] Wat we onthouden van vorige levens is het aangeboren. Het aangeboren gaat met ons mee. Het kunstmatige kan afdrukken maken, zodat we in het volgende leven weer zo denken. Het kunstmatige creëert een bepaalde karmische indruk en in je volgende leven hoor je misschien iets dat die manier van denken weer triggert. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat iemand de overtuiging heeft dat er een schepper is. Dat is een aangeleerde overtuiging. Dat is een kunstmatige vorm van verkeerde mening. Dat hadden we niet meer sinds de beginloze tijd. Dat hebben we geleerd en daar hebben we een heel denkpatroon omheen gecreëerd. In het volgende leven als we baby's zijn, hebben we dat nog niet, zo denken we niet. Maar het enige wat we nodig hebben is dat iemand het zegt, en dan zeggen we: "Oh ja, dat klopt."

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: De kunstmatige kunnen soms heel diep geworteld zijn.

Het is goed om ons af te vragen: “Wat geloof ik echt?” In plaats van die overtuigingen te hebben en ons er niet van bewust te zijn, worden we ons meer bewust van wat we geloven en dan beginnen we het te onderzoeken.

Ik heb gemerkt dat wat we soms doen als we naar leringen luisteren, is dat we de leringen horen door de oren van een vier- of vijfjarig kind dat religie leert van mama en papa. Ik heb dit bij mezelf en bij andere mensen gezien. Het is soms erg moeilijk voor ons om met een frisse geest naar boeddhistische leringen te luisteren. We filteren het door al deze ideeën die we kregen toen we klein waren over beloning, straf, schaamte enz. Soms is het moeilijk voor ons om zelfs maar de woorden te begrijpen Buddha zegt, omdat we een herhaling horen van wat we hoorden toen we vier of vijf jaar oud waren.

Bijvoorbeeld - je hebt me dit waarschijnlijk al eerder horen zeggen - ik ga naar een plek waar nieuwe mensen zijn en geef een lezing over boosheid. Als ik praat over boosheid, ik begin altijd te praten over de nadelen van boosheid. Iemand zal zijn hand opsteken en zeggen: “Je zegt dat we niet boos mogen zijn en… boosheid is slecht…." Maar dat heb ik nooit gezegd. Ik zou dat nooit zeggen omdat ik dat niet geloof.

Zie je, als ze de nadelen horen van... boosheid, de woorden die uit de mond van de spreker komen, gaan over de nadelen, maar de woorden die ze door hun filter begrijpen, zijn de woorden die ze horen toen ze vier of vijf jaar oud waren van mama en papa: “Je zou niet boos; je bent een stoute jongen (of een stoute meid) als je boos bent.”

Ik denk dat we ons veel meer bewust moeten worden van deze oude manieren van denken, die oude manieren van waarnemen, zodat we kunnen gaan controleren: “Nou, is boosheid heel slecht? Ben ik een slecht mens als ik boos ben? Moet ik niet boos zijn?" Verondersteld, wat is "verondersteld?"

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: We hebben twee grote problemen. Een daarvan is dat we alles geloven wat we denken. De tweede is dat we niet altijd weten wat we denken. We denken dingen, maar we weten niet wat we denken.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Ja, we realiseren leegte op een heel geleidelijke manier. Eerst horen we de leringen en halen daar wat wijsheid uit. Dan denken we aan hen. Als je enkel op de juiste conceptuele kijk op leegte kunt blijven staan, kan dat heel krachtig zijn. Dat is geen intellectueel woordbeeld van leegte. Het is een begrip van leegte. Het is nog steeds conceptueel, maar het is op een dieper niveau; het is niet intellectueel. Dan kom je op een bepaald punt waar dat conceptuele begrip van leegte niet-conceptueel wordt, en dat is wanneer je begint met het elimineren van de kwellingen. Eerst begin je de kunstmatige lagen van de aandoeningen weg te snijden. Als je dan meer en meer vertrouwd raakt met deze geest die leegte begrijpt, begin je zelfs de aangeboren niveaus van de aandoeningen weg te snijden.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Ja, er zijn verschillende niveaus van conceptualisering. We denken meestal aan conceptualisatie als academisch college, bla, bla. Ons begrip van leegte zou zo kunnen beginnen. Het kost tijd om de woordenschat goed te krijgen. Als je eenmaal het vocabulaire hebt, kun je naar binnen gaan kijken en dat vocabulaire toepassen op wat er in je ervaring gebeurt. Het is toen nog conceptueel, maar het is niet alleen intellectueel bla, bla, want je neemt het in je hart en kijkt naar je ervaring. En dat wordt gaandeweg dieper en dieper. Het is nog geen directe waarneming; er is nog steeds een concept, maar het is ook niet alleen intellectueel geklets.

2. Het object dat hen stimuleert om op te staan

De tweede is het object dat hen stimuleert om op te staan. Pizza, chocolade, kaas, enz. - dit zijn de dingen die ervoor zorgen dat onze aandoeningen ontstaan. Het kan een persoon zijn, een plaats, een ding, een idee, wat het ook is. Wanneer onze zintuigen contact maken met een object, gehechtheid, boosheid, trots of een andere aandoening kan ontstaan.

Dit is waarom ze zeggen dat het aan het begin van de oefening voor beginners goed is om niet in de buurt te zijn van de dingen die onze aandoeningen veel stimuleren, omdat we niet veel controle hebben. Het is als zappen! We zijn vertrokken.

Dit is ook de grondgedachte achter sommige van de kloosterlijk geloften-je blijft uit de buurt van situaties die ertoe zouden leiden dat je veel ellende veroorzaakt. Het is zoiets als, als je een probleem hebt met je gewicht, ga je niet naar een ijssalon.

Daarom is het goed om te begrijpen wat onze sterkste aandoening is en wat de externe objecten zijn die ze zo gemakkelijk veroorzaken. We proberen dan weg te blijven van die externe objecten, niet omdat die dingen slecht en slecht zijn, maar omdat onze geest ongecontroleerd is. Je gebruikt die ruimte om er even helemaal tussenuit te zijn en je geest iets rustiger te hebben, om de meditatie heel diep. Op deze manier wordt je geest stabieler en of je nu in de buurt van dat ding bent of niet in de buurt van dat ding, je geest wordt niet gek.

Het gaat er dus niet om te ontsnappen aan de dingen die je afschrikken. Onze geest kan hoe dan ook gehecht raken aan alles. Waar gaan we heen waar geen object is? gehechtheid? Er is geen plek; geen plaats waar we naartoe kunnen gaan waar geen voorwerpen zijn gehechtheid. Het is dus zaak om een ​​tijdje weg te blijven van het object dat ons echt verontrust, totdat onze geest sterker wordt. Dan kunnen we in de buurt van die dingen zijn en dat is oké.

Het is alsof je een gewichtsprobleem hebt, je blijft weg van de ijssalons. Niet alleen dat, maar u actief mediteren over de nadelen van ijs. Of jij mediteren op de vergankelijkheid of de onbevredigende aard, zodat je geest de hele projectie begint te doorbreken die je hebt opgebouwd van hoe heerlijk ijs is. Als je daar dan stabiel in bent geworden, kun je naar de ijssalon. Je geest zal niet gek worden.

Dit is waarom het Buddha benadrukte het belang van het vereenvoudigen van ons leven, om het aantal dingen dat we gebruiken voor zintuiglijke stimulatie te verminderen. Als we ons leven vereenvoudigen, zullen er minder dingen om ons heen zijn die ervoor zorgen dat we kwellingen veroorzaken³ Dit is natuurlijk het tegenovergestelde van de Amerikaanse manier van leven. [gelach]

Nogmaals, we vermijden dingen niet omdat deze dingen slecht zijn. Het is simpelweg omdat onze geest ongecontroleerd is en we beseffen dat als we onze geest ongecontroleerd laten, we onszelf en anderen pijn zullen doen. Als je een geest hebt die heel gemakkelijk gehecht raakt, ga dan niet naar het winkelcentrum als je niets te doen hebt. Ga niet naar het winkelcentrum, ook niet als je iets te doen hebt! [gelach] Blijf er echt buiten, want de geest zal dromen: "Oh, ik heb dit nodig, ik heb dit nodig en ik heb dit nodig!"

Controleer voordat je er zelfs maar heen gaat om te winkelen: “Heb ik dat echt nodig? Heb ik echt nog een lamp in huis nodig? Heb ik echt een stoel nodig? Heb ik echt nog een archiefkast nodig? Heb ik echt nog een widget nodig?” Het is goed om het zo te controleren, want als we dat niet doen, zodra de geest denkt: "Oh, ik heb een widget nodig", dan zitten we automatisch in de auto op weg naar het winkelcentrum. En we komen niet alleen met een widget, maar ook met tien andere dingen.

Het hele idee van een eenvoudig leven is dat we gewoon gebruiken wat we nodig hebben, niet meer dan dat, en we hebben wat we nodig hebben, niet meer dan dat. Eigenlijk denk ik dat het in Amerika best een strijd is geworden om alleen te hebben wat je nodig hebt en al je andere spullen kwijt te raken. Op de een of andere manier zijn we erin geslaagd zoveel spullen te verzamelen dat wanneer we proberen eenvoudig te leven, het heel veel tijd en moeite kost om ze kwijt te raken.

Kijk naar je huis nu en kijk naar je huis na Kerstmis. We krijgen alleen maar meer en meer spullen. Sommige spullen gaan we gebruiken en de andere spullen stoppen we gewoon in de kast. Onze kasten raken gewoon helemaal vol. Je moet verhuizen naar een groter huis omdat je meer kasten nodig hebt! [gelach] Het is als een persoonlijk museum, met al mijn dozen, blikken en mijn broodroosterovens, inclusief mijn model broodroosteroven uit 1983.

Als er een persoon is die ons echt opwindt, en als we kunnen vermijden om in de buurt van die persoon te zijn, dan is dat goed. Maar aangezien we niet altijd kunnen vermijden om in de buurt van die persoon te zijn, moeten we beslist manieren ontwikkelen om onze reacties op die persoon te beheersen. Op een keer stelde iemand Zijne Heiligheid een vraag toen hij over geduld sprak: “Ik heb heel hard mijn best gedaan om zoveel geduld te oefenen met deze ene persoon op het werk, maar ik word nog steeds boos. Wat zal ik doen?"

Zijne Heiligheid zei: "Nou, misschien krijg je een andere baan!" [gelach] Als de situatie echt te veel voor je is en je gewoon zoveel negatiefs creëert karma, dan als je het kunt veranderen, prima. Maar zie je, dit is heel wat anders dan weglopen voor dingen omdat we ons onzeker voelen.

Laten we een paar minuten rustig zitten.

1. "Afflictions" is de vertaling die Eerwaarde Chodron nu gebruikt in plaats van "verontrustende houdingen". ↩

2. "Afflicted" is de vertaling die Eerwaarde Chodron nu gebruikt in plaats van "misleid". ↩

3. "Afflictions" is de vertaling die Eerwaarde Chodron nu gebruikt in plaats van "wanen". ↩