Toewijdingsverzen

• Waarom het belangrijk is om toegewijd te zijn om nooit gescheiden te zijn van de Drievoudig juweeltje
• Wat het betekent om "zegeningen" en "inspiratie" te vragen
• Herziening van de juiste houding tijdens het eten

We hebben het over het eten gehad het aanbieden van gebeden. De vorige die we deden was de echte het aanbieden van aan de Buddha, Dharma, en Sangha. De volgende zegt:

Mogen wij en iedereen om ons heen
nooit worden gescheiden van de Drievoudig juweeltje in elk van ons leven.
Mogen we altijd de mogelijkheid hebben om te maken aanbod naar hen.
En mogen we voortdurend hun zegeningen en inspiratie ontvangen
om op de weg vooruit te gaan.

Dit is eigenlijk een toewijdingsvers. We wijden de verdienste van het aanbieden van het eten naar de Drie juwelen. Eerst wijden we het op zodat wijzelf en alle anderen om ons heen nooit kunnen worden gescheiden van de Drie juwelen in een van onze levens. Dat is een heel belangrijke toewijding om te maken. Als we geboren zijn in een rijk waar we geen contact hebben met de Drie juwelen, of zelfs we zijn geboren als mens waar we geen gelegenheid hebben om de Dharma te ontmoeten of om leraren te ontmoeten, of we zijn geboren in een historische tijd vóór de Buddha is verschenen en onderwezen…. Er kunnen talloze verschillende hindernissen en obstakels opduiken. Dus hier bidden we dat geen van hen naar boven komt en dat we altijd de gelegenheid hebben om de Dharma te ontmoeten. Want laten we eerlijk zijn, als we de Dharma niet ontmoeten, zijn we echt gezonken. Denk aan je leven. Wat zou je doen met je leven zonder de Dharma? Als je in de loop van een dag kijkt naar hoeveel deugd versus hoeveel niet-deugd we op een dag doen, gaat onze geest naar de tien niet-deugden zoals deze [knipt met de vingers], nietwaar? Het loopt altijd achter een soort onwetendheid aan, boosheid en gehechtheid, in onze geest rondrennen en dat vervolgens uitdragen. Zonder de Dharma te ontmoeten (die ons daarop wijst) zouden we geen bewustzijn hebben….

Ik denk gewoon aan voordat ik de Dharma ontmoette, ik dacht niet…. Ik bedoel, er was iets mis met de hebzucht van andere mensen en... boosheid, maar in het algemeen, mijn boosheid was oké, want mijn boosheid nodig en belangrijk was. Andermans boosheid was stom en was de oorzaak van oorlogen, maar ik zag niet echt een reden om mijn boosheid, want als ik mijn . zou vermijden boosheid dan zouden mensen gewoon over me heen zijn gelopen. En voor zover gehechtheid, nou, daar ben ik voor opgevoed. Ik zou aan dingen gehecht moeten zijn. Ik zou moeten consumeren. Ik zou verliefd worden. Ik word verondersteld dit en dat en nog veel meer te willen, en een goede reputatie te hebben, en het allemaal te laten zien aan mijn vrienden. En als je dat niet doet, ben je abnormaal in onze samenleving. In termen van het zien van de kwellingen als iets dat moet worden opgegeven, had ik dat niet echt in mijn opvoeding. Egoïsme was slecht als je er teveel van had wat andere mensen opmerkten. Maar als je egoïsme in bedwang was, was het oké, en zelfs, weet je, je zou voor jezelf moeten zorgen en eerst jezelf behandelen en zo. Onwetendheid was gewoon stemmen op de verkeerde politieke partij, er was geen idee dat onze geest ergens onwetend van was.

Als je kijkt naar hoe we zijn opgevoed, hebben we bepaalde ethische normen geleerd, en we zijn allemaal erg dankbaar voor onze familie en leraren, enzovoort, die ons dat hebben geleerd, maar in termen van kijken naar onze geest en hoe we deugd en niet-deugd vermijden in termen van onze motivaties? Niet zo veel. Niet zo veel. Ik denk dat zelfs als mensen in therapie gaan…. Dit is een grote generalisatie, alsjeblieft, ik wil geen vijfhonderd e-mails als reactie…. Ik zeg het en dan [publiek] is een therapeut en kan me vertellen wat ze denkt. Ik denk dat het er in therapie vaak toe leidt dat mensen een niveau van aandoeningen krijgen die maatschappelijk aanvaardbaar zijn. Onze therapeut knikt instemmend. Is er hier nog iemand een therapeut? Ga je akkoord? Kan zijn. Blijf langer hangen. [gelach] Ik hoor therapeuten niet praten over het wegwerken van al onze... boosheid of het wegwerken van al onze gehechtheid. Zeker niet kijkend naar de aard van het zelf, dat is de wortel van dit alles.

Als ik erover nadenk, als ik ben geboren op een plek waar ik de Dharma niet ontmoet, dan is het echt moeilijk om enig licht te hebben over hoe je een goed leven kunt leiden en hoe je een zinvol leven kunt leiden. Daarom is het belangrijk om te bidden om nooit gescheiden te worden van de Drievoudig juweeltje in elk van ons leven.

Het tweede waar we ons aan toewijden, is altijd de mogelijkheid hebben om te maken aanbod aan de Drie juwelen. Wanneer we echt waarderen dat verdienste iets belangrijks is om in ons leven te creëren, dat we door goede motivaties en vriendelijke acties te hebben, goede afdrukken in onze geest achterlaten, en dat het aanbieden van aan de Buddha, Dharma, en Sangha, vanwege hun spirituele verworvenheden zijn ze een ongelooflijke verdienste voor ons om te maken aanbod tot. Dus, om niet alleen te bidden om de Buddha, Dharma, en Sangha, maar ook om te maken aanbod naar hen. Hier, als we zijn het aanbieden van ons eten, het is heel eenvoudig het aanbieden van. We eten vele malen per dag, dus het is een kans om veel verdienste te creëren door gewoon te doen wat we overdag doen, maar er even voor te pauzeren en onze geest te transformeren.

Om altijd de mogelijkheid te hebben om niet alleen het voedsel en de materiële dingen te geven, maar ook de geest te hebben die graag geeft en de geest die graag een het aanbieden van. Je hebt twee dingen nodig. Van die twee is de belangrijkste de geest die graag maakt aanbod. Wat we ook geven, we geven gewoon... We hoeven niet rijk te zijn om veel verdienste te creëren, want het belangrijkste is onze motivatie als we geven. Maar om het vermogen te hebben om aanbod aan hen, het mentale vermogen, en dan tenminste iets kleins om te geven, nogmaals, niet iedereen heeft die kans. Dus om ons te wijden aan het hebben van die kans, zodat we verdienste kunnen blijven creëren.

“Om altijd de mogelijkheid te hebben om te maken aanbod naar hen." En dan, "om voortdurend de zegeningen en inspiratie te ontvangen om vooruitgang te boeken op het pad."

Zegeningen en inspiratie zijn de vertalingen voor hetzelfde Tibetaanse woord (kin schoot). Wat 'kinlap' eigenlijk betekent, is 'transformeren in pracht'. Het is niet zoiets als een zegen als iemand je op je hoofd slaat, of iets dergelijks. Toen we rond het water liepen, kregen we allemaal wat van het water aan het einde van de nyung ne-sessie, de echte zegen is hoe we mediteren op het moment dat we van het water nippen. Er waren de drie dingen om te denken: dat de kwellende emoties worden uitgeroeid, de cognitieve emoties worden overwonnen en de dharmakaya wordt bereikt. Als je zo denkt, is die manier van denken een zegen voor onze geest. Het water is iets bijkomstigs aan het geheel.

Om onze geest te laten zegenen, zijn er twee nodig voorwaarden. De ene is onze ontvankelijkheid, de andere is de ontwakende of verlichtende invloed van de boeddha's. Deze twee moeten samenkomen. Het is niet zo dat we om zegen vragen en dan zitten we daar maar te wachten totdat de bliksem ons inslaat en we gaan *hijg* "Nu heb ik leegte gerealiseerd!" Het is niet zoals dat. Het is door onze oefening te doen, en de heilige wezens hebben enige ontwaakte energie, of ontwakende energie, die ons kan beïnvloeden als we daarvoor ontvankelijk zijn. Dus ook toegewijd om hun zegeningen en inspiratie te ontvangen. Maar zegen is geen gratis kaartje. Het is niet zo dat je doet wat je wilt en dan om een ​​zegen vraagt ​​en het is allemaal gewist. Zo werkt het niet.

Het volgende vers:

Door dit voedsel als medicijn te zien,
Ik zal het consumeren zonder gehechtheid of klacht,
niet om mijn arrogantie, kracht of uiterlijk te vergroten,
maar alleen om mijn leven in stand te houden.

Ik denk dat dit vers uit Nagarjuna komt, ik heb die herinnering ergens in mijn hoofd. Maar nogmaals, zoals in de vijf contemplaties, om te onthouden dat het voedsel als medicijn is en het voedt onze lichaam zodat we de Dharma kunnen beoefenen. We eten het niet met gehechtheid. Of we zijn proberen niet om mee te eten gehechtheid, waarbij we elke hap op onze vork samenvoegen, zodat we het geluk dat we eruit halen maximaliseren. En niet erin scheppen zodat we meer kunnen krijgen dan de rest. Al dit soort dingen. Maar proberen te eten met een geest die zegt dat ik eet om mijn lichaam levend, zodat ik de Dharma kan beoefenen.

Niet met gehechtheid. Niet met klacht. De oorspronkelijke vertaling was "zonder haat" en ik dacht altijd na: "Waarom zou je met haat eten?" Toen realiseerde ik me dat het niet letterlijk haat betekende, het betekende klagen. Dat is een vorm van afkeer, niet? Een vorm van haat, zeg maar. 'Dit eten is te koud. Het is te warm." Wat ik vorige week doormaakte: “We hebben niet genoeg eiwitten, we hebben te veel suiker. Waarom heb je witbrood gemaakt? Tarwebrood is beter voor je. Maar het tarwebrood dat ze geven smaakt naar karton, ik wil het niet. Geef me brood dat zo zacht is als cake. Geef me wit brood.” Je weet hoe we zijn. Ik bedoel, klagen is verleden tijd, vooral over het eten. En vooral in een klooster waar het eten je laatste zintuiglijke verlangen is. Die je moet nemen om je te voeden lichaam, maar het is net als alle zintuiglijke verlangens, hunkering, gaat in het eten. Het is alsof een blaadje sla ineens wordt: "Wauw, ik kan geen vriendje hebben, maar ik kan wel een blaadje sla hebben." [gelach] Het is gemakkelijk om te eten met veel gehechtheid, en dan veel klachten als het niet is wat we hadden verwacht.

Het is heel interessant om naar onze geest te kijken wanneer we eten, want als je naar het eten kijkt, heb je een verwachting van hoe het zal smaken. Dan proef je het en het smaakt nooit zoals je dacht dat het zou gaan. Af en toe smaakt het beter, meestal niet zo lekker. Dus we zijn altijd op de een of andere manier teleurgesteld. "Dit had echt goed moeten zijn."

We eten zonder gehechtheid of klacht. "Niet om onze arrogantie te vergroten..." Waarom zouden we arrogant worden? "Kijk hoe rijk ik ben, kijk hoe bevoorrecht ik ben, ik heb al dit goede eten." Of arrogantie kan passen bij 'kracht' en 'goed uiterlijk'. We eten om sterk te zijn lichaam zodat we mensen kunnen laten zien hoe sterk ik ben. Kijk naar die spieren. En ziet er goed uit. Want in de oudheid was een beetje mollig zijn een teken van rijkdom. Je wilde mollig zijn. Dus we willen misschien eten zodat we er gezond uitzien, we er sterk uitzien, en dat kan ook arrogantie veroorzaken, nietwaar? "Kijk eens hoe knap ik eruitzie door wat ik eet."

Tegenwoordig kunnen mensen een beetje arrogant worden omdat ze veganist zijn of omdat ze biologisch eten, want om biologisch te eten moet je het kunnen betalen. Mensen kunnen dat gebruiken als een subtiele manier om te zeggen: "Kijk, ik ben iemand die het biologische voedsel kan betalen." Ik zeg niet dat iedereen dat doet, maar ik zeg dat het zou kunnen dat iemand dat doet.

We worden eraan herinnerd om met de juiste motivatie te eten, zonder gehechtheid, zonder te klagen, zonder arrogantie over hoe geweldig we zijn om dit soort heerlijk eten te hebben, zonder onze lichaam sterk en knap om lof te krijgen, om iemand te zijn, maar alleen eten om onze lichaam in leven…. Niet alleen om de lichaam levend omdat we niet dood willen, maar om het in leven te houden zodat we de Dharma kunnen beoefenen. En om de Dharma te beoefenen, niet alleen zodat we onszelf kunnen bevrijden van het cyclische bestaan, maar zodat we volledig ontwaakte boeddha's kunnen worden en anderen kunnen helpen om ook het boeddhaschap te bereiken.

We zeggen deze gebeden elke dag, het is soms gemakkelijk, je sluit je af terwijl je ze zegt, en dan is het ineens voorbij, maar je weet dat het goed is als we onze aandacht echt richten op elk woord dat we zeggen en bedenk de betekenis ervan. Het verrijkt de praktijk enorm.