De nadelen van egocentrisme

• De geest als de continuïteit van het bewustzijn
• egocentrisme als de oorzaak van negatieve acties
• Egocentrische kijk als belemmering voor het bereiken van bevrijding en verlichting

bodhicitta 11: De nadelen van egocentrisme (Download)

Aan het begin van de lessessies genereren we het perspectief van het echt waarderen van onze kans om te luisteren en de Dharma te beoefenen. Dit is niet onze gebruikelijke kijk op het leven. We hebben meestal het sterke gevoel dat er maar één leven is. Maar vanuit boeddhistisch perspectief is er niet alleen dit leven. Als er alleen maar dit leven zou zijn, zou er nergens veel zin in zijn. Als het alleen dit leven is en daarna, er is niets, dan zou het heel logisch zijn als we problemen hebben om ze te beëindigen door zelfmoord. Ik denk dat dat is wat veel mensen die zelfmoord plegen denken: "Ik zal mijn lijden beëindigen door mijn leven te beëindigen." Maar zo werkt het niet. We hebben het gevoel dat zelfmoord niet de oplossing is voor onze problemen. We willen blijven leven, nietwaar? Maar als er alleen maar dit leven zou zijn, dan zou het leven niet veel zin hebben of veel zin hebben, want na je dood zou er niets meer zijn: rits, blanco en vergeet het maar.

Continuïteit van bewustzijn

Als we goed kijken naar wat de geest is en zien dat er een continuïteit van bewustzijn is die door dit leven gaat en vervolgens naar toekomstige levens gaat en we kijken naar de betekenis daarvan in termen van hoe we onze tijd besteden en wat we doen, dan krijgen we een heel, heel ander perspectief. Het haalt ons uit dit ongelooflijke gehechtheid naar alleen het geluk van dit leven omdat we zien dat het niet alleen dit leven is. Er zijn vele levenstijden en deze levenstijd, zoals ze zeggen, is als een bliksemflits in een donkere lucht. Het gaat heel, heel snel voorbij. Bliksem duurt niet lang. Wanneer we dit perspectief hebben van de ene wedergeboorte na de andere wedergeboorte, beladen met zoveel ontevredenheid en verwarring, dan wordt het hebben van een kostbaar menselijk leven waarin we de gelegenheid hebben om de leringen en beoefening te horen, heel, heel bijzonder en heel, heel zinvol. Als we het plaatsen in het perspectief van meerdere levens, waarvan er vele worden doorgebracht in rijken waar het onmogelijk is om te oefenen, waar het onmogelijk is om zelfs maar enige woorden van Dharma te horen, dan waarderen we echt wat er nu in ons leven gebeurt. We beginnen in te zien hoe kostbaar het is en hoe belangrijk het is om onze energie echt te steken in bevrijding en verlichting.

Het belang van de Dharma erkennen

Als we sterven, is deze kans in dit leven voorbij. We weten niet wat onze toekomstige wedergeboorte zal zijn. Als we naar veel van onze acties kijken en een kleine mentale tabel maken van hoeveel acties we hebben gedaan met een pure motivatie, zoals oprechte zorg voor anderen, en hoeveel we hebben gedaan waarbij ons basisbelang alleen onszelf was, dan het wordt een beetje duidelijker. Hebben we veel positiefs gecreëerd karma? Hebben we onze geest ingeprent met goede zaden of hebben we in wezen gewoon op mij, ik, mijn en de mijne gelet door onze vrienden te helpen en onze vijanden te schaden? Wat zullen de effecten daarvan zijn, niet alleen in dit leven, maar ook als we sterven? Wat zijn de effecten in ons toekomstige leven?

Als we hier serieus over nadenken en naar ons leven kijken, onze aspiratie het beoefenen van de Dharma wordt veel sterker en we beginnen in te zien dat het beoefenen van de Dharma niet alleen iets is dat we doen om ons goed te voelen. Het brengt wel het bijproduct van een beter gevoel met zich mee, maar we beoefenen geen 'feel-good Dharma'. Je gaat naar de sportschool om je goed te voelen en je gaat naar de film om je goed te voelen, dus je gaat naar de Dharma-les om je goed te voelen. Het is een soort amusement, weet je. Van de leraar wordt verwacht dat hij wat grappen maakt en nogal aardig is, en dat soort dingen. Wanneer we de situatie waarin we leven echt beginnen te begrijpen, zien we dat het niet alleen "feel-good Dharma" is.

We doen dit niet alleen als hobby of als iets dat ons alleen helpt met onze stress en onze emotionele beproevingen in dit leven. We doen dit omdat het echt veel belangrijker is dan alles waarvan we zeggen dat het levensbedreigend of levensbevorderend is. Als iets echt belangrijk is, zeggen we dat het levensbedreigend of urgent is. Het beoefenen van Dharma is zelfs nog belangrijker, want als we dit leven verliezen, krijgen we er nog een. Als we de Dharma verliezen en we terechtkomen in een rijk of in een leven waar het onmogelijk is om te oefenen, dan hebben we echt veel verloren. Om die reden doen we dit met een behoorlijk nobele motivatie, niet alleen om ons nu beter te voelen en een beetje vrediger te zijn, maar om echt te proberen onszelf uit deze hachelijke situatie van het cyclische bestaan ​​te krijgen. Het is belangrijk om zo te denken en echt het juiste perspectief te hebben.

Ik denk dat toen Alex [Berzin] hier was, hij je vertelde dat we de term 'Dharma lite' hadden bedacht. "Dharma lite" is feel-good Dharma. Weet je, "Dharma lite" zorgt ervoor dat je je beter voelt, je bent niet zo gestrest, je bent niet zo boos, dat is alles. Dat is goed, het is heilzaam, het is beter dan gestrest en boos zijn, nietwaar? Het is nog steeds “Dharma lite” en dat op zichzelf zal ons niet uit het cyclische bestaan ​​halen. We moeten ons echt bezighouden met een veel diepere beoefening en het Dharma-perspectief echt serieuzer nemen.

Terugblik op vorige week

We hebben het gehad over de manieren om te genereren bodhicitta, dat liefdevolle, medelevende aspiratie om een ​​te worden Buddha om alle wezens zo effectief mogelijk te laten profiteren. Er zijn twee manieren om te genereren bodhicitta: De zevenpuntsinstructie van oorzaak en gevolg en vervolgens het gelijkmaken en uitwisselen van het zelf met anderen. We hebben de eerste methode voltooid en vorige week zijn we begonnen met de tweede methode van het gelijkstellen en uitwisselen van het zelf met anderen. We hebben het er vorige week over gehad Zelf en anderen gelijk maken en de negen punten om daarop te mediteren. Heeft iemand die negenpuntsbemiddeling deze week gedaan?

Het is belangrijk wanneer u deze leringen krijgt om ze mee naar huis te nemen en mediteren op hen, want dat is de manier waarop ze echt een impact zullen hebben op je hart en geest. We hadden het er vorige week over dat iedereen even gelukkig wil zijn en niemand wil lijden. We gaven het voorbeeld van tien bedelaars die allemaal geluk willen en dat het oneerlijk is om deze of gene bedelaar te discrimineren omdat ze allemaal geluk willen. Zieke mensen willen allemaal verlost worden van hun lijden en het is oneerlijk om tussen hen te discrimineren. We spraken over hoe anderen aardig voor ons zijn geweest en zelfs als ze ons soms kwaad hebben gedaan, weegt hun vriendelijkheid veel zwaarder dan het kwaad. Gezien het feit dat we gaan sterven, heeft het toch weinig zin om wrok te koesteren.

We spraken over hoe het zelf en anderen conceptueel worden aangeduid fenomenen. Als het zelf en anderen niet afhankelijk waren van aanduiding en etikettering, dan zou de Buddha zou een inherent bestaand zelf en een inherent bestaand ander zien. De Buddha ziet dat niet. We bedachten ook dat deze categorieën van zelf, ander, vriend, vijand en vreemdeling ook van voorbijgaande aard zijn en voortdurend veranderen. Dan is voor mij het punt dat het echt duidelijk maakt het voorbeeld over deze kant van de vallei en de andere kant van de vallei of deze berg en de andere berg. Vanuit het gezichtspunt hier is dit het zelf. Vanuit dat gezichtspunt daarginds is het anders. Als je aan 'ik' denkt, wordt dat 'ik' gelabeld op wat ik beschouw als een ander, en jouw ander wordt gelabeld op wat ik beschouw als mij. Of je nu zelf of een ander bent, deze zijn conceptueel gecreëerd en bestaan ​​door alleen maar te worden gelabeld, afhankelijk van welk referentiepunt je hebt. Of je nu aan deze kant staat of aan die kant, of je nu hier op deze berg bent of daar op die berg, want als je daar op die berg bent, wordt die berg deze berg en deze berg die berg .

Het is hetzelfde met jezelf en anderen. Deze dingen zijn niet inherent bestaand en hard en snel, ze ontstaan ​​afhankelijk van elkaar. Daarover nadenken kan echt een zeer sterke invloed op de geest hebben. We beginnen dat allemaal in te zien vastklampen voor jezelf is echt vastklampen naar iets dat is verzonnen door onze afvalgeest. Garbage mind is een term die Lama Yeshe heeft uitgevonden, wat betekent dat al onze verkeerde opvattingen in onze geest. Je vindt het niet in een boeddhistisch woordenboek.

Nadelen van egocentrisme

Deze week gaan we verder in op de rest van de meditaties in die volgorde. We spraken over zichzelf en anderen gelijk maken, we gaan het nu hebben over de nadelen van egocentrisme, de voordelen van het koesteren van anderen, zichzelf en anderen uitwisselen, en dan het nemen en geven meditatie.

Terugkomend op de nadelen van egocentrisme, we zijn het er allemaal over eens dat egoïstisch zijn niet zo goed is. Daar zijn we het allemaal over eens op intellectueel niveau, nietwaar? Als we mensen tegenkomen die erg egoïstisch en met zichzelf bezig zijn, is het heel moeilijk om met hen om te gaan. Daar zijn we het allemaal over eens egocentrisme is echt niet zo best. Er is één uitzondering. Ons eigen egocentrisme is goed. Als we in de buurt moeten zijn van andere mensen die egocentrisch zijn, is hun egoïsme echt een belemmering, maar de onze egocentrisme is gewoon zelfbescherming, voor onszelf zorgen, onszelf gelukkig maken. We hebben allerlei manieren om onze eigen preoccupatie met onszelf te rechtvaardigen, zodat het niet egoïstisch lijkt, omdat niemand zichzelf als egoïstisch wil beschouwen. We willen onszelf niet als egoïstische mensen beschouwen, toch? Nee, die andere mensen zijn egoïstisch. We zijn erg aardig; we zijn goede boeddhisten, toch? Boeddhisten zijn niet egoïstisch, alleen die andere mensen zijn dat wel. “Maar ik kan je nu echt niet helpen omdat ik zoveel dingen te doen heb en ik geen donatie kan geven aan je goede doel omdat ik net mijn vijfde fiets heb gekocht en, weet je, het spijt me dat ik niet kan gaan bezoek tante Ethel in het ziekenhuis ook al is ze erg ziek en het zou haar helpen, want mijn favoriete tv-programma is vanavond te zien, enz, enz.” Zie je hoe we deze uitzondering voor onszelf creëren en alles wat we doen rechtvaardigen in termen van het onze egocentrisme?

Als we kijken naar de nadelen van egocentrisme, dat helpt ons om die gedachte te doorbreken en niet ten prooi te vallen aan al deze rationalisaties. Als ik nu les ga geven over de nadelen van egocentrisme, het belangrijkste is dat je je er niet schuldig over voelt. Je schuldig voelen omdat je egocentrisch bent, is ook egocentrisch. Spijt hebben omdat we egocentrisch zijn, is gepast, want als we spijt hebben, zien we de schade die we hebben aangericht. Als we schuldgevoelens hebben, zijn we te veel in onszelf gewikkeld om echt iets te bereiken. We blijven steken in onszelf haten en onszelf naar beneden halen. Het is heel belangrijk om jezelf niet te gaan haten omdat je egocentrisch bent. Dat maakt het probleem alleen maar groter. Daarom praten we over de nadelen van egocentrisme want dan komen we kijken egocentrisme als onze vijand. We erkennen dat we geen eenheidseenheid zijn met onze egocentrische houding, dat het iets is dat ons wordt ingeprent. We kunnen het daar neerleggen en ernaar kijken en zeggen: "Het is jouw schuld" en het de schuld geven.

Hoe groter de deal die we maken met alles wat 'mij' overkomt, hoe verwarder ons leven zal worden. (Foto door Matthijs Benton)

Wat zijn de nadelen van egocentrisme? Ten eerste zien we in ons gewone leven dat als we erg egocentrisch zijn, we een groot probleem maken van alles wat er met ons gebeurt. me, en de grotere deal die we maken van alles wat er gebeurt me, hoe verwarder ons leven is, omdat we zo supergevoelig worden. "Oh, iemand glimlachte niet naar me zoals gewoonlijk, ik vraag me af wat dat betekent", en we beginnen er van alles in te lezen. 'Oh, ze hebben me niet gekopieerd op een e-mail. Ik denk dat ze achter mijn rug om gaan en me buiten dit proces houden.” We worden zo supergevoelig dat we motivaties gaan projecteren op andere mensen. Dit komt van onszelf egocentrisme. We raken niet zo van streek als een andere persoon niet wordt gekopieerd op een e-mail. We raken niet zo van streek als iemand anders 's ochtends niet wordt begroet met een fantastische hallo. De egocentrisme maakt ons zo supergevoelig. We houden er niet van om bekritiseerd te worden. We houden niet van feedback. Telkens wanneer iemand ons negatieve feedback geeft, worden we defensief, worden boos en vallen terug. We verdedigen onszelf of we sluiten ons af en zeggen: “Oh, ik doe gewoon niet mee. Ik laat andere mensen het doen”, en we lopen achteruit. Al die reacties komen van egocentrisme omdat we niet graag dingen horen die een aanval op ons ego lijken.

Zelfs als de andere persoon niet van plan is ons ego aan te vallen, nemen we het zo op vanwege de egocentrisme. Dan worden we defensief, en als we defensief zijn, raken we boos op de andere persoon. Dan wordt de andere persoon boos op ons. Daardoor ontstaan ​​veel conflicten. Dit gebeurt op persoonlijk en internationaal vlak. Je ziet duidelijk het buitenlands beleid van ons land als voorbeeld. We blijven onszelf in de problemen brengen omdat we als natie erg egocentrisch zijn. We kunnen zien dat elke natie alleen voor zichzelf zorgt en geen groter plaatje heeft, en dat daardoor veel conflicten ontstaan ​​en in stand worden gehouden. egocentrisme functies op allerlei verschillende niveaus. Het maakt ons supergevoelig en veroorzaakt veel conflicten in ons leven.

Sterker nog, als je terugkijkt op je leven, was dat in elk conflict dat je hebt gehad egocentrisme er op de een of andere manier bij betrokken? Deze vraag kan heel goed voor zijn meditatie. Het is je huiswerkopdracht. Ga terug en bekijk enkele onaangename ervaringen die je hebt gehad en overweeg in welke mate egocentrisme bij hen betrokken was, om jezelf in die situatie te krijgen en hoe je in die situatie handelde. Dit is erg interessant om te onderzoeken.

egocentrisme is ook wat achter al onze negatieve acties ligt. Wanneer we de meditatie on karma en bij de tien destructieve handelingen denken we aan doden, stelen, onverstandig seksueel gedrag, liegen en disharmonische spraak, harde taal en roddels, begeerte en kwade wil en vervormde weergaven. Telkens wanneer we beginnen na te denken over hoe we betrokken raken bij die tien, zien we dat het allemaal terugkomt egocentrisme. Denk er over na. Is er hier iemand die nog nooit iets heeft gestolen? Dit omvat tijden dat we hebben gestolen, belastingfraude hebben gepleegd, vergoedingen niet hebben betaald die we zouden moeten betalen, van alles. Deden we dat voor het welzijn van anderen? Nee, we deden het voor ons eigen voordeel. We hebben allemaal levens genomen en gedood, nietwaar? We hebben muggen, insecten, kevers, kakkerlakken en allerlei soorten dieren gedood. Misschien hebben we levend zeevoedsel gegeten, als het voor ons in het hete water was gevallen. We zijn allemaal betrokken bij moorden. Hebben we gedood uit welwillendheid en vriendelijkheid? Nee, doden is uit egocentrisme. Kijk naar harde taal. We zeggen iets heel kwetsends tegen iemand anders, is dat uit vriendelijkheid of uit egocentrisme? Wanneer we doornemen en naar onze eigen acties kijken, wordt het echt duidelijk.

Als we bedenken dat al deze acties negatieve karmische zaden in onze geestesstroom leggen en dat deze negatieve karmische zaden van invloed zijn op hoe we herboren worden, wat we ervaren wanneer we herboren worden, wat voor gewoontes we hebben in ons toekomstige leven, dan zien we dat, ook al lijkt het misschien dat we iemand anders pijn doen met de schadelijke acties die we nu doen, het echte slachtoffer ook onszelf is, omdat we de karmische gevolgen ervaren van de acties die we hebben gedaan. De karmische gevolgen die we moeten dragen, zijn eigenlijk veel zwaarder en intenser lijden dan wat de ander heeft ervaren. Telkens wanneer we schadelijke acties creëren, doen we onszelf veel meer pijn. Als we zien dat de schadelijke acties die we doen gemotiveerd zijn door egocentrisme, dan zien we hoe dit egocentrisme saboteert ons eigen geluk door ons steeds meer oorzaken voor ongeluk te laten creëren. Snap je het? Is dit duidelijk?

Dit is een heel belangrijk punt om over na te denken. Wanneer we ellende in ons leven hebben, in plaats van te vragen waarom ik, als we eenmaal de Dharma kennen, weten we heel goed waarom ik. Het is volkomen duidelijk, waarom ik. Waarom ik? Omdat ik de oorzaak heb gecreëerd. Wat was de oorzaak? Mijn schadelijke acties. Wat zorgde ervoor dat ik die schadelijke acties bedacht? Mijn eigen egocentrisme. Als je een boeddhist bent, hoef je niet te vragen: "Waarom ik?" Het is heel duidelijk. Het punt is: als we het resultaat niet leuk vinden, laten we dan stoppen met het creëren van de oorzaak ervoor. Dit is een echte reden om ons leven weer op de rails te krijgen. Als we dit heel sterk voelen, keren we ons naar deze egocentrische houding die hier in ons oor fluistert, en we zeggen: “Kijk, jij bent de oorzaak van mijn lijden. Ga weg met jou. Ga weg, ik wil niets met je te maken hebben omdat je me pijn bezorgt.

De egocentrische geest belemmert onze beoefening van de Dharma

Mensen klagen altijd omdat ze Dharma niet zo goed kunnen beoefenen als ze zouden willen. 'Oh, ik kan niet oefenen omdat het zo moeilijk is mediteren; de kinderen maken zoveel lawaai in de ochtend. Oh, ik kan niet oefenen omdat ik moet werken. Oh, ik kan niet naar retraite omdat ik moet gaan werken. Oh, ik kan niet zitten en een Dharmaboek lezen omdat ik vanavond mijn voorraden moet beheren. En ik kan niet naar de Dharma-les omdat ik al deze sociale verplichtingen heb om voor te zorgen.” Ik dacht erover om een ​​boek te schrijven met de titel, Duizend tweehonderd achtenvijftig excuses waarom ik niet kan oefenen want we hebben het ene excuus na het andere! Wie raakt er gewond? Wie ervaart de nadelen als we niet oefenen? Wie is de primaire ontvanger van de nadelen van niet oefenen? Ik ben het, dat is wie.

Wat houdt mij tegen om te oefenen? Het is mijn egocentrische geest, dus egocentrische geest saboteert mijn eigen geluk. Het is een van de belangrijkste obstakels voor het bereiken van bevrijding en verlichting, omdat het die egocentrische geest is die ons zo betrokken houdt bij slechts onze acht wereldse zorgen, zorgen voor ons geld, bezittingen, reputaties, lof en zintuiglijke genoegens en het afweren van alles wat bemoeit zich daarmee. Het saboteert echt onze Dharma-beoefening.

Als we dit zien, beginnen we ons echt te identificeren egocentrisme als onze vijand. Op dat moment is er een zeer effectieve oefening. Als we dat eenmaal heel duidelijk zijn egocentrisme is onze vijand, dan kunnen we kijken wanneer we ellende ervaren egocentrisme en zeg: “Het is jouw schuld! Alle ellende gaat naar jou, vriend! We geven al onze problemen, al onze ellende aan onze egocentrisme en we verheugen ons, omdat onze vijand, de egocentrisme is aan het lijden. Het is echt netjes meditatie wanneer je jezelf afscheidt van je egocentrisme. De egocentrisme is onze vijand. Ik heb wat belemmeringen en het gaat niet zoals ik wil. Het lijkt erop dat mensen problemen op me stapelen. Ik voel me ellendig, dus ik neem al die ellende en ik geef het aan de egocentrisme en ik zeg: "Hier ervaar je het, omdat jij het hebt gemaakt."

Ik kan zelfs zeggen dat andere mensen me alsjeblieft nog meer kwaad willen doen, want als je me kwaad doet, geef ik het aan mijn egocentrisme en het zal haar schaden. Ze is mijn echte vijand, dus laten we haar of hem vernietigen. Het is een heel effectieve manier van denken. Wanneer je dit doet, wordt je geest sterker en in staat om ontberingen te verdragen. Ik doe deze oefening bijvoorbeeld als mensen achter mijn rug om slecht over me praten. Kun je je voorstellen hoeveel lef ze hebben? Slecht over mij praten, lief, engelachtig, goed bedoeld, bijna perfect mij! Weet je, het is verschrikkelijk dat ze zelfs maar zoiets doen, achter mijn rug om praten. Iemand bekritiseert me en ik denk "ugh" als ik erachter kom dat ze me achter mijn rug om bekritiseren. Hoe is dat mogelijk? Het universum zou niet moeten toestaan ​​dat mensen achter mijn rug om slecht over mij praten. Dit is totaal onaanvaardbaar en het is oneerlijk en ik ga naar het Hooggerechtshof! Dan komen we gewoon zo vast te zitten in dit soort verhalen.

Dan realiseer ik me dat de oorzaak dat andere mensen achter mijn rug om slecht over me praten, mijn eigen oorzaak is egocentrisme. Ik geef al deze onrust aan de mijne egocentrisme en gebruik het om dat te schaden, want dat is wat mij schaadt. Eigenlijk kan ik dan denken dat het best goed is om achter mijn rug om kritiek te krijgen, want dat vernietigt dat egocentrisme. Als ik de pijn op de egocentrisme, het vernietigt het. Het is goed dat ik kritiek krijg. Eigenlijk kan ik meer nadenken, me bekritiseren.

Ik zeg dit alleen als a meditatie techniek, ik meen het niet echt! Het punt is om het te zeggen en het echt te menen. Om het te zeggen en te menen dat het echt heel goed voor me is om bekritiseerd te worden omdat het op mijn wijst egocentrisme en het stelt me ​​in staat er iets aan te doen, want dat is mijn vijand. Zie je, als we echt het Mahayana-pad beoefenen met bodhicitta als we kritiek krijgen, dan zijn we heel blij. Als we lijden, zijn we erg gelukkig. Als de dingen niet gaan zoals we willen, zijn we heel gelukkig omdat we alle hindernissen voor ons eigen geluk, voor de egocentrisme. Het is heel, heel nuttig om na te denken over al deze nadelen van egocentrisme. Als je hier goed over nadenkt en echt in deze termen naar je leven kijkt, zal het je helpen om veel psychologische problemen op te lossen en je geest veel sterker te maken.

Om je een voorbeeld te geven van hoe ik dit gebruikte om te helpen met sommige van mijn psychologische dingen: ik bracht als jongere veel tijd door met denken dat mijn ouders me niet accepteerden zoals ik was. Ze wilden dat ik iemand anders was. Had iemand anders dat in zijn hoofd? Waarom accepteren mensen me niet zoals ik ben? Waarom lijken ze altijd te willen dat ik iets ben dat ik niet ben? Ik was lange tijd echt van streek dat ze me niet accepteerden zoals ik was. Toen ik op een dag aan het mediteren was, realiseerde ik me dat ik ze niet accepteerde zoals ze zijn door dat te zeggen. Het zijn mensen die me niet accepteren zoals ik ben. Ik accepteer niet dat er mensen zijn die mij niet accepteren zoals ik ben. Ik wil dat ze anders zijn. Snap je wat ik bedoel? Ik wilde dat ze anders waren. Ik wilde dat ze op een andere manier zouden denken, op een andere manier zouden handelen, dit en dat op een andere manier zouden doen. Wie accepteerde wie niet? Toen begon ik in te zien dat het niet accepteren van mijn ouders de oorzaak was dat ik zoveel leed ervoer. Als ik ze zou accepteren als mensen die beperkte wezens zijn, die natuurlijk willen dat hun kinderen anders zijn dan zij zijn, dan zou ik niet zo van streek zijn, want ik zou ze accepteren omdat ze zo zijn. Ik zou zien dat het natuurlijk is, en zien dat het van mij was egocentrisme dat creëerde de hele psychologische puinhoop, toen accepteerde ik gewoon dat ze zo waren, en ik accepteerde ze omdat ze zo waren. Dan kon ik me er allemaal geen zorgen meer over maken.

Ouders doen wat ouders doen. Een van de dingen die ze doen, is willen dat hun kinderen anders zijn, zoals alle ouders weten, jij niet! Hoeveel van jullie hebben kinderen? Willen jullie niet allemaal dat je kinderen een beetje anders zijn dan ze zijn? Je hebt zoveel manieren en suggesties om ze te verbeteren! Je doet natuurlijk gewoon wat ouders doen! Waarom zouden onze ouders niet doen wat alle ouders doen? Als we dit accepteren, dan is er op de een of andere manier zoveel rust in de geest. Denk na over de nadelen van egocentrisme. Dan is de stap daarna nadenken over de voordelen die voortkomen uit het koesteren van anderen.