Leven met integriteit

• Verbale manieren van handelen: liegen
• Verschillende soorten liegen
• De resultaten van liegen
• Wanneer mensen het niet aankunnen om de waarheid te horen
• Weven rond de waarheid over gevoelige onderwerpen

De essentie van een menselijk leven: leven met integriteit (Download)

Gisteren hadden we het over de 10 destructieve paden van acties, en ik deed de drie fysieke. Vandaag zijn de vier verbale.

De eerste daarvan is liegen. De grootste leugen om op te geven gaat over onze spirituele verworvenheden, want dat bedriegt mensen echt op een manier die hun vertrouwen in de Dharma volledig vernietigt. En ook van de kant van de kloosterlingen - of leken die liegen over hun verworvenheden - is het ook echt jezelf bedriegen, en een groot teken van arrogantie of overschatting. Dat is de grote leugen.

Dan hebben we natuurlijk alle andere leugens. Dat betekent niet dat deze andere leugens kleine leugens zijn. We vertellen ook hele grote andere leugens. Ze zijn gewoon niet deze die de breekt voorschrift van de wortel, maar ze zijn ook behoorlijk serieus.

Liegen is in feite het verdraaien van de waarheid: iets zeggen is wat het niet was, zeggen dat iets niet was toen het wel was, wat het tegenovergestelde is van wat er werkelijk gebeurt. De vraag komt altijd op: 'En als je iemands leven probeert te redden? Als een jager naar de abdij komt rennen en zegt: "Waar zijn de herten?" zeg je: "O, ik zag er net een gaan", zodat hij het hert kan gaan schieten. Ik bedoel, dat doe je natuurlijk niet. Ik denk dat liegen, het moet echt een element hebben van voor ons eigen persoonlijk voordeel. En het komt meestal omdat we iets doen waarvan we niet willen dat andere mensen ervan weten, of we proberen iets te krijgen dat niet echt van ons is, zoals liegen in zaken. Bedriegen om een ​​baan te krijgen, om meer geld van de klant te krijgen, of wat dan ook. Al dit soort bedrog.

Dit hele gesprek kan over liegen gaan, want er valt veel over te zeggen, nietwaar?

Ten eerste, liegen vernietigt het vertrouwen, nietwaar? Ik weet dat als mensen tegen me liegen, ik ze daarna niet meer kan vertrouwen.

Ethiek van liegen

De New York Times heeft een column genaamd “The Ethicist”, die ik soms lees omdat ik wil zien wat mensen tegenwoordig denken dat ethisch gedrag is. Er zat een brief in van een jonge man die homo is en die zei dat zijn vader betaalt voor zijn hbo-opleiding, maar zijn vader vermoedt dat hij homo is (hoewel hij zijn vader onvermurwbaar vertelt dat hij dat niet is, hoewel hij dat wel is), omdat zijn vader - de reden dat hij tegen zijn vader liegt - is omdat zijn vader zei dat als hij homo is, hij zijn studie niet zal financieren en hem het huis uit zal gooien en niet meer met hem zal praten. Het is dus duidelijk een behoorlijke bedreiging, nietwaar? Dus deze jonge man vroeg wat daar ethisch is. Ik was nogal verbaasd over de reactie.

Ze hadden drie verschillende mensen die reageerden. Een van hen zei: 'Nou, je vader doet zijn plicht niet als hij je niet naar de universiteit stuurt, want dat is onderdeel van de ouderlijke plicht, namelijk om de opvoeding van je kind te ondersteunen. Dus als je vader dreigt zijn plicht niet te doen, dan heb je het volste recht om te liegen, want je verdient die universitaire opleiding.” De andere twee mensen zeiden iets soortgelijks - niet zozeer over de vader die zijn plicht doet, maar "waarom moet naar de universiteit gaan zo traumatisch zijn, ga je gang en lieg tegen je vader, en als je klaar bent met studeren, vertel hem de waarheid en betaal hem het geld terug.”

Ik zat daar en dacht: ik ben niet zo zeker van dit soort antwoorden, omdat het in onze eigen geest een cultuur van liegen bevordert. En ik weet niet hoe het met jullie zit, maar als ik lieg voel ik me van binnen niet goed. Ik voel me gewoon niet goed. Ik probeerde te liegen toen ik een kind was, ik faalde daarin. Ik probeerde tegen mijn ouders te liegen. Ik kon het niet. Ik verdoezelde dingen door ze geen dingen te vertellen die ze niet hoefden te weten. Dus ik bewaarde gewoon mijn privacy en vertelde hen geen dingen die hen van streek zouden maken. Maar ik kon geen paars zeggen als iets roze was. En ik kon niet zeggen "was" als dat niet zo was.

Ik vraag me alleen af, als de samenleving mensen begint te vergoelijken om in dit soort situaties te liegen, hoe voelen we ons dan over onszelf? Ik weet dat het heel moeilijk is, vooral voor jonge mensen die opgroeien. Ik bedoel, ik heb het ook meegemaakt. Het meeste van wat ik deed, wilde ik niet dat mijn ouders wisten, omdat het hen van streek zou maken. Maar zoals ik al zei, ik ging gewoon niet naar die onderwerpen. Of van onderwerp veranderd. Of er op een of andere manier omheen geweven, zodat ik niet het tegenovergestelde hoefde te zeggen van wat was.

Ik voelde me daar nog steeds niet prettig bij. Ik wilde heel duidelijk en eerlijk zijn tegen mijn ouders, en ze alles vertellen, maar toen ik die ene keer probeerde, was het een enorme mislukking. In wezen was de boodschap daarna: "Vertel het me alsjeblieft niet. Ik wil het niet weten, dus vertel het me niet.” En in feite vertelde mijn moeder ooit een verhaal over iets - over haar vriend en de dochter van haar vriend - en de moraal van dat verhaal was: "vertel het me niet." En ik zag het gedrag van mijn ouders met hun ouders. Ze hebben gelogen tegen hun ouders. Omdat mijn grootmoeder erg bezorgd zou worden als we naar Chicago zouden vliegen, dus mijn moeder zou haar niet vertellen wanneer we vlogen. Of vertel haar een andere dag. En dan zouden we daar gewoon aankomen. Omdat haar moeder anders de hele tijd dat we in het vliegtuig zaten zich zorgen zou maken. Dit soort dingen dus. Het is alsof mijn moeder dat deed om haar moeder het verdriet te besparen, maar ik weet niet hoe het met jou zit, het is alsof ik daar ook niet mee bezig wil zijn. Want dan ben je de hele tijd aan het dansen, op eieren lopen, proberen de gevoelens van andere mensen te beschermen, maar hun gevoelens worden toch gekwetst. Dus ik weet het niet.

Ik denk zeker dat liegen met de bedoeling iemand pijn te doen, dat is iets dat behoorlijk negatief is. Maar liegen om iemands gevoelens te beschermen? Ik bedoel, ik wou dat mensen de waarheid aankonden. Zoals ik al zei, in mijn familie was de boodschap leugen omdat we de waarheid niet aankunnen. Dus misschien is het in die toestand oké omdat ze je vertellen om het te doen. [gelach] Maar toch, het zou fijner zijn om de waarheid te kunnen vertellen en genoeg vertrouwen te hebben dat andere mensen de waarheid aankunnen.

Ik denk dat dat is wat me stoort als mensen tegen me liegen, vind ik het nogal beledigend, zoals: 'Wat, denk je dat ik de waarheid niet aankan? Probeer me niet te beschermen, ik ben een volwassene. Ik kan de waarheid aan.”

Ik gooi hier gewoon wat ideeën om over na te denken, want ik weet voor mezelf dat ik me altijd veel beter voel als ik kan zeggen: "Oké, dit is gewoon hoe ik ben, en dat is het." Niet op een manier die het in het gezicht van mensen brengt, of de verschillen in wrijft, of dat soort dingen, maar niet op een manier waarop ik probeer te anticiperen hoe ze zich zullen voelen en hen niet respecteert omdat ik denk dat ze kan de waarheid niet aan.

Aan de andere kant, als ik denk dat ze de waarheid misschien niet aankunnen, dan laat ik, zoals ik al zei, verschillende dingen weg.

Het is iets om over na te denken. En denk niet alleen aan wat het effect is op de ander, maar wat is het effect op onszelf als we dat doen.

Vragen en antwoorden

Publiek: [onhoorbaar]

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Juist, omdat hij zichzelf verbergt door het zijn ouders niet te vertellen. Aan de andere kant, wie wil onder ogen zien…. Ik bedoel, hij kent zijn ouders beter dan ik. Maar als het zoiets was als mijn ouders, ik hou niet van dit soort uitbarstingen. Zo kun je een ontploffing voorkomen die zeker leuk zou zijn.

Aan de andere kant doet hij het misschien omdat hij zijn opleiding wil. Maar dan voelt hij zich rot van binnen, zoals je zei. Zelfs met je eigen ouders kun je ze niet de waarheid vertellen.

[In reactie op het publiek] Ja. Iets belangrijks in zichzelf in gevaar brengen.

[In reactie op het publiek] Ja, hij probeert zijn relatie te beschermen, wat belangrijk is. Maar uiteindelijk zal zijn vader erachter komen, nietwaar?

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Overgevoelig zijn dus... Proberen door je leven te gaan om andere mensen te beschermen, dat is overgevoelig zijn voor wat je denkt dat ze zouden kunnen voelen, wat anders is dan gewoon hoffelijk zijn tegen iemand. En het is iets anders dan het niet in hun gezicht te stoppen.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Er is veel risico en je wilt mensen niet van elkaar vervreemden. Maar het is ook ongemakkelijk om een ​​relatie te onderhouden waarin je niet eerlijk kunt praten. Het is echt heel, heel moeilijk. Ik bedoel, mijn ouders stopten met financieren toen ik 18 was, omdat ik iets wilde doen wat ze niet wilden dat ik deed. Dus ik zei oké. En ik denk dat ik er in mijn geval eigenlijk beter voor was.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Dat is een interessante vraag. Als je vader je financiert, denkend dat je hetero bent, en je bent niet hetero, en je vertelt hem niet de waarheid, terwijl hij zei dat hij je niet zal financieren als je homo bent, is dat dan het nemen van wat wordt niet vrij gegeven? Interessante vraag.

[In reactie op het publiek] Ja, het is erg wreed... Maar ouders doen dit de hele tijd. Ik bedoel, mijn ouders zeiden: "Als je met je vriend naar Europa gaat, dan is dat het." Ik bedoel, ze doen dit de hele tijd.

Publiek: [onhoorbaar]

VTC: Dus hier is een andere oplossing. Vertel het hem niet, maar neem ook niet de financiering aan. Omdat je op die manier niet neemt (misschien wat niet vrij wordt gegeven). En je leeft geen leugen, of liegt, om geld te krijgen. Aan de andere kant voel je je niet klaar om ze te vertellen wat ze nog niet willen horen, en je hebt je eigen integriteit dat je niet uitverkocht bent. Ja, dat is een andere manier om het te doen. Dat heeft veel zin.

Dit zijn moeilijke keuzes. Maar moeilijke keuzes maken ons volwassen. Als we geen moeilijke keuzes zouden maken, zouden we altijd baby's zijn.

Liegen schaadt het vertrouwen

Dan in relaties tussen volwassenen, of zelfs tussen ouders en kinderen…. Als je als kind je ouders ziet liegen, wordt het verwarrend, omdat ze je vertellen niet te liegen, maar je ziet ze liegen. En vertrouw ik ze dan? Als ik mijn ouders zie liegen, vertellen ze me dan de waarheid? Het is dus erg verwarrend voor kinderen. En ook tussen volwassenen schaadt het echt het vertrouwen, want…. Nou, weet je. Ik weet zeker dat er bij jullie allemaal werd gelogen.

En ik denk ook bij volwassenen, soms doen we iets waar we ons niet goed bij voelen, en dan liegen we om het te verdoezelen. In dat geval zijn er twee dingen. Er is het eerste wat we deden, plus de leugen om het te verdoezelen. En dus in dat soort situaties denk ik dat het beter is om gewoon toe te geven wat het was dat we in eerste instantie deden, do zuivering beoefen, wees eerlijk tegen onszelf, zuiver het, laat het los en hoef er dan niet tegen onszelf of iemand anders over te liegen.

Het is echt moeilijk als andere mensen de waarheid niet aankunnen, nietwaar?

Weven rond de waarheid

Laat me nog één ding maken. Hoe ik om dingen weef. Een paar jaar geleden, toen we hier voor het eerst kwamen wonen, had de doopsgezinde kerk om de hoek een open huis of een kermis. ? Gelooft u in God?" En ik was niet van plan om 'nee' te zeggen, want dat zou de relatie stoppen en dat zou niets helpen. Die vraag heb ik dus niet beantwoord. Ik zei: “Net als jij vinden we ethisch gedrag erg belangrijk, dus we leren over niet doden, niet liegen, dit soort dingen. En we leren over vergeving. We leren over liefde en mededogen. Zoveel van onze leringen en onze waarden komen overeen met die van u.” En ze was heel blij met dat antwoord.

En wat ik zei was helemaal waar. Ik heb haar vraag gewoon niet beantwoord, omdat ik denk dat het niet handig zou zijn geweest om een ​​direct antwoord op die vraag te geven. Het zou een relatie onnodig hebben geschaad.

[In reactie op het publiek] Als ze echt had doorgezet? Ik zou hebben gezegd: "Weet je, er zijn veel verschillende definities van 'god'." En ik zou zeggen: "Als je god ziet als een heilig wezen dat kennis en vaardigheden heeft die mensen niet hebben, ja , boeddhist, wij geloven dat er zulke heilige wezens zijn. We noemen ze 'boeddha's', niet god. Als je gelooft dat god alleen het principe van liefde is - zelfs niet een schepper of zoiets, alleen het principe van liefde - beweren boeddhisten dat zeker. Als je aan god als schepper denkt, dan hebben we een klein verschil.” Dus ik zou dat helemaal aan het einde zetten, en een klein beetje verschil laten, en dan teruggaan naar iets waar we het allemaal over eens zijn.

Ik wilde nog een punt toevoegen dat iemand naar voren bracht. Iemand zei dat ze uit een christelijk gezin komen en dat hun neef homo is en uit de kast kwam tegen haar zus, en de zus zei dat het haar deed beseffen hoe homofoob ze was en hoe ze van gedachten moest veranderen. Omdat ze duidelijk van haar zoon hield en hem niet wilde vervreemden of kwijtraken. Iemand anders merkte op dat deze jonge man in de zaak ook in een risicovolle situatie zit omdat hij zijn opleiding niet op het spel wil zetten, hij zijn relatie met zijn vader niet op het spel wil zetten. Aan de andere kant offert hij zijn eigen integriteit op, en hij voelt zich niet goed om op een oneerlijke manier te leven, en dat is het soort dingen dat tot zelfmoord kan leiden. Hij zit dus in een moeilijke situatie. Maar het is moeilijk. Het is alsof je op een gegeven moment je beslissing moet nemen en er vrede mee moet hebben. En als hij besluit om uit de kast te komen, om het te doen en vertrouwen te hebben in wie hij is.

Er zijn zoveel situaties in het leven waarin je moet kiezen tussen twee opties die je liever niet hebt. En zoveel situaties waarin je niet het beste kunt krijgen dat je wilt. En dus is het zaak om echt naar binnen te kijken en te zien wat voor ons het belangrijkst is. En ga dan verder en accepteer de uitkomst. Omdat ik denk dat een deel van de moeilijkheden in deze situatie is dat we geen van beide uitkomsten willen, en we proberen een manier te vinden om geen van beide uitkomsten te hebben, wat onrealistisch is. In moeilijke situaties moet je zeggen: “Nou, ik zal de ene of de andere uitkomst onder ogen moeten zien, dus welke wil ik? Hoe wil ik zijn? En: “Ik heb de vaardigheden en middelen en capaciteiten om het hoofd te bieden aan welke uitkomst het ook is. Het is misschien niet leuk, maar het zal ook niet eeuwig duren. En ik haal bepaalde voordelen uit het maken van de keuze die ik heb gemaakt.”

Ik denk dat we vaak in de war raken als we proberen een resultaatvrije beslissing te nemen. En resultaatvrije beslissingen komen niet altijd zo gemakkelijk. Die zijn er niet vaak.