Afhankelijk ontstaan: Afhankelijke aanduiding

• Iets bestaat pas als een bepaald object als het met die naam wordt gelabeld
• Dingen verdwijnen niet als we ze niet labelen, maar dat betekent niet dat alles wat we labelen bestaat
• Het verschil in filosofische scholen met betrekking tot afhankelijk ontstaan

Green Tara Retreat 056: Afhankelijk ontstaan ​​en afhankelijk aanduiding (Download)

Deel 1:

Deel 2:

We spraken over één schema voor het organiseren van de verschillende soorten afhankelijke ontstaan:

• de causale afhankelijkheid
• dan afhankelijkheid van zijn delen die ook betrekking heeft op permanent fenomenen
• en dan is de derde afhankelijke aanduiding.

Deze derde betekent ontstaan ​​in afhankelijkheid van term en concept, die ze ook bestaan ​​noemen door louter naam te zijn. Wat dit betekent is dat iets niet bestaat als een bepaald object totdat het met die naam wordt gelabeld. Het klassieke voorbeeld dat ze geven is heel eenvoudig. Het is dit: je werd pas David als je ouders je David noemden. De poes werd pas Manjushri toen we hem Manjushri noemden. Het idee is dat die dingen niet bestaan ​​als dat specifieke object totdat ze worden gelabeld.

Soms, als je iets labelt, verandert het echt de functie ervan. Soms niet. Nadat Obama bijvoorbeeld was gekozen, was hij niet de president, maar de gekozen president. Dan is er een ceremonie en plotseling zetten we de labelpresident aan en zijn hele rol verandert. Ook zijn identiteit verandert omdat hij dan doordrenkt is met de macht van de president. Terwijl andere dingen misschien niet zo veel veranderen als ze een naam krijgen, zoals tussen "baby" en "David", of tussen "kat" en "Achala" [de naam van een van onze katten]. Het verandert niet zo veel door het label te geven.

Een ander voorbeeld van hoe dingen veel veranderen door het label te geven, is hoe ze spraken over het bouwen van een huis in de tijd dat je geen speciale keuken had (geen sanitair, enz.). Iets werd pas de keuken toen we ons bedachten: "Oh, die kamer is de keuken." Toen werd het de keuken. Daarvoor was het niet de keuken en het had iets anders kunnen zijn.

Het is interessant, dit hele concept van het label 'mijn' en hoeveel er verandert zodra we het 'mijn' noemen. Het is alleen een verandering van label. In termen van de substantiële oorzaak van het object, in termen van hoe het is ontstaan ​​en dat soort dingen, verandert dat helemaal niet. Maar zodra we het het label 'mijn' geven, wauw, in onze geest is het compleet anders, nietwaar? Zoals dag en nacht. Er zijn van die dingen waar ze behoorlijk drastisch veranderen.

De vraag komt op: 'Hoe zat het met 500 jaar geleden toen ze niets wisten over kanker? Bestond kanker?” Dat is de vraag die mensen altijd aan onze leraren stellen, omdat ze altijd zeggen dat iets niet bestaat, tenzij het een term en label heeft. 500 jaar geleden bestond het label 'kanker' niet. Betekent dat dat het niet bestond? Maar hoe kon dat, want er gingen toch nog mensen aan dood? Het idee is dit: in die tijd stond het niet bekend als kanker omdat het niet als kanker werd bestempeld, maar het had een ander label. Het werd bestempeld als ziekte of ziekte of iets dergelijks. Dus mensen stierven aan een ziekte, hoewel ze niet per se aan kanker stierven. Of mensen herstelden van de ziekte, hoewel ze niet noodzakelijkerwijs herstelden van kanker omdat dat label er op dat moment niet was. Maar er zat nog een label op, dus het object bestond nog en kon nog steeds functioneren.

De Tibetanen hebben hier een leuk verhaal over omdat de vraag opkomt. Het lijkt een beetje op onze puzzel dat als er niemand in het bos is om het geluid te horen, er dan echt geluid is? Hun versie is: als er niemand is om het object te labelen, bestaat het dan? Zijne Heiligheid vertelt dit verhaal over iemand die een heel high ging zien lama. Ze hadden het over dit alles - over labels en zo. Tibetaanse architectuur had veel pilaren. Op een gegeven moment tijdens de discussie, lama commentaar: “Goh! Ik zou blij moeten zijn dat dingen niet voortdurend geëtiketteerd hoeven te worden om te bestaan, anders zal deze pilaar verdwijnen en valt de kamer op me neer.”

Het is niet zo dat dingen gewoon helemaal verdwijnen als ze niet worden geëtiketteerd. Aan de andere kant betekent het niet dat alles wat we labelen ook echt bestaat. We kunnen 'konijnenhoorn' noemen, we kunnen ons een konijnenhoorn voorstellen. We hebben zeker massavernietigingswapens bedacht in Irak en ze bestempeld. Maar alleen omdat er een term en concept is, wil nog niet zeggen dat er een object is. Waarom? Want je hebt niet alleen de term en het begrip nodig, maar ook een aanduidingsgrondslag die geschikt is om dat label te dragen. Wat was er in Irak? Er was niets geschikts om dat label te dragen. Hoe zit het met de hoorn van het konijn? De konijnen hebben oren, maar er is niets geschikts om het label 'konijnenhoorn' te dragen. Het betekent niet dat alles wat we labelen bestaat. Net zoals we leren dat alles wat we denken ook niet bestaat.

Publiek: Zijn de drie soorten afhankelijk ontstaan ​​in het bezit van alle vier de leerstellingen?

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Nee. De causale afhankelijkheid is gemeenschappelijk voor alle verschillende tradities. De andere twee komen niet zo vaak voor, vooral niet in termen van delen die verwijzen naar permanent fenomenen. De meeste scholen voor permanent fenomenen zeggen dat ze slechts een etiket hebben gekregen, dat ze net zijn bedacht en dan een etiket hebben gekregen. Maar voor hen, als ze zeggen dat dingen gewoon bedacht en gelabeld zijn, is dat niet hetzelfde als wat Prasangika betekent. De lagere scholen zouden bijvoorbeeld zeggen dat er niet-obstructieve ruimte bestaat; er is niets om het ruimte te noemen. Er is niets daar. Het bestaat dus alleen door middel van ons eigen concept, dat is alles. Terwijl ze zouden zeggen dat dit wordt toegeschreven aan term en concept. Terwijl ze naar de tafel zouden kijken, of de bril, of de recorder, of jij en ik - en ze zouden zeggen dat deze dingen niet alleen worden toegeschreven, waar 'slechts' het inherente bestaan ​​teniet wordt gedaan. In plaats daarvan zouden ze zeggen, net als mensen, dat ze allemaal echt bestaan. Maar bij mensen zouden ze zeggen: mensen bestaan ​​in die zin dat om een ​​persoon te identificeren je een van hun aggregaten moet identificeren. U identificeert de persoon niet direct; je weet het door middel van de aggregaten. Dus op die manier zouden ze zeggen dat de persoon wordt geëtiketteerd.

Maar de Prasangika zeggen dat het niet alleen is dat je een van de aggregaten moet opmerken, zoals de lagere scholen beweren. Prasangika zegt dat er niets anders is dan jouw term en label - en dat is het enige dat bestaat. Er is niets in de basis dat kan worden geïdentificeerd als de persoon; terwijl de lagere scholen altijd iets in de basis van de aanduiding vinden waarvan ze zeggen dat het de persoon is. Voor hen is het ofwel het mentale bewustzijn of de continuïteit van het mentale bewustzijn. De Cittamatrins zijn van mening dat er dit fundamentele bewustzijn is omdat ze allemaal [dwz alle lagere scholen] zeggen dat er iets moet zijn waarvan je uiteindelijk kunt zeggen dat het de persoon is die de karmische zaden draagt. Anders, hoe werkt dit? karma van het ene leven naar het volgende leven? Terwijl de Prasangika zeggen, het is gewoon het 'louter ik'. Als je probeert te identificeren binnen de aggregaten, "Wat is het 'louter ik?'", is er niets waar je naar kunt verwijzen.

Het woord toegerekend wordt op veel verschillende manieren gebruikt, afhankelijk van verschillende scholen. Het kan soms een beetje verwarrend zijn omdat ze verschillende definities aan het woord geven en ze zullen ook verschillende dingen opnemen en uitsluiten.

Publiek: Ik dacht dat toen je een voorbeeld gaf van het geluid in het bos, en hoe de Mind Only [Cittamatrins] daar hun oplossing voor hebben. Ik vraag me dan af hoe ze denken over term en concept. Het moet heel anders zijn dan de Prasangika.

VTC: Ja. Het is heel anders. Maar zoals met het geluid in het bos, zouden ze zeggen, de mieren en de herten hoorden de boom vallen omdat ze de zaden op hun grondbewustzijn hadden om dat te laten gebeuren.

Publiek: Gewoon een snelle verduidelijking om dat te zien, indien permanent fenomenen vertrouw niet op oorzaken en voorwaarden, is er een fenomeen dat niet afhankelijk is van de andere twee soorten afhankelijke ontstaan?

VTC: Alles fenomenen zijn samengesteld uit delen, zijn afhankelijk van delen en allemaal fenomenen vanuit het gezichtspunt van Prasangika zijn afhankelijk van de term en het concept. En voor de Prasangika, en ook voor de lagere scholen, is het alleen de oorzaak fenomenen, de functionerende dingen die afhankelijk zijn van oorzaken en voorwaarden.