Leegte als de aard van fenomenen

• Leegte is geen substraat waaruit alles ontstaat.
• De relatie tussen ultieme en conventionele waarheden

Green Tara Retreat 015: Leegte als de natuur, niet de schepper, van fenomenen (Download)

Iemand vroeg zich af hoe als alles de aard van leegte is, en ik zei dat we in leegte bestaan, die persoon dan dacht dat we op de een of andere manier werden voortgebracht door leegte, dat leegte op de een of andere manier de oorzaak van alles was. Dat is niet waar we het over hebben.

Leegte is de aard van fenomenen. Het is iets blijvends op zich. Het wordt niet veroorzaakt door oorzaken en voorwaarden. Beschouw leegte niet als een grote ultieme substantie waaruit alles voortkomt. Er zijn bepaalde niet-boeddhistische groepen die denken dat er een ultieme werkelijkheid is die een soort mystieke of kosmische substantie is, en van daaruit fenomenen ontstaan. Het boeddhisme weerlegt dat volledig. Het boeddhisme verwerpt elk idee van een oer, kosmische substantie die alles creëert. Dat is positief fenomenen. Het is onder invloed van oorzaken en voorwaarden. Dan raak je in allerlei logische verwikkelingen met het proberen te zien als de ultieme realiteit.

Leegte creëert niets, en het is niet alsof er leegte is en dan komt er een bloem uit. Denk er niet uit dat [ie leegte] jou en mij en al het andere opduikt. Zo is het ook niet. Het is wanneer iets bestaat, het is ultieme natuur is dat het leeg is van inherent bestaan. Het bestaat in die aard van leeg zijn van inherent bestaan.

Wat we hier bereiken, is dat alle conventionele waarheden van alle dingen die in onze wereld verschijnen en de ultieme waarheid, de ultieme manier van bestaan, onafscheidelijk zijn. Het is niet zo dat de ene bestaat en enige tijd later begint de andere ook. Het is niet zo dat je eerst leegte hebt en dan, zoals ik al zei, de bloem eruit springt; of eerst heb je de bloem en later raakt de bloem leeg van inherent bestaan ​​- dat is het niet. Het is: wanneer iets dat bestaat, vanaf het moment dat het bestaat, is het leeg van inherent bestaan. Dus de conventionele waarheid, zoals de bloem, en de ultieme waarheid, de leegte ervan, zijn één natuur in die zin dat het een niet zonder het ander kan bestaan. Ze zijn ook anders, fenomenaal anders; ze zijn niet hetzelfde, want de bloem is slechts een verschijning en de leegte is haar werkelijke manier van zijn.