Onze percepties in vraag stellen

• Het bestuderen van de Dharma leidt er vaak toe dat we onze gedachten in twijfel trekken
• Leegte, ethiek en geldige percepties
• Leegte en afhankelijk ontstaan ​​spreken elkaar niet tegen

Green Tara Retreat 021: Percepties in vraag stellen en wat valide is (Download)

Publiek: Als het gaat om het omgaan met anderen, merk ik dat ik na het bestuderen van de leringen van leegte veel tijd kan besteden aan het twijfelen aan mezelf. Zelfs nadat ik mijn geest heb gecontroleerd voordat ik handel, zelfs nadat ik mijn motivatie heb gecontroleerd voordat ik handel, kom ik vaak nog steeds terug na de daad en twijfel ik aan mezelf. Ik denk dat ik dat gewoon voel, omdat ik onwetend ben, ik ben nooit 100 procent zeker.

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Als je leegte bestudeert (zelfs als je geen leegte bestudeert, als je de Dharma in het algemeen bestudeert), begin je je gedachten in twijfel te trekken en vraag je jezelf af of wat je waarneemt waar is, of wat je denkt waar is, of je veronderstellingen zijn waar, als wat je lijkt waar is.

Publiek: Zoals ik het begrijp, zien wij gewone wezens de dingen niet nauwkeurig.

VTC: Correct.

Publiek: Dingen lijken niet op onwetendheid zoals dingen op wijsheid lijken. Maar wij onwetende wezens moeten nog steeds beslissingen nemen. Er komen dingen naar voren. We moeten handelen. Zou je iets kunnen zeggen over leegte en ethiek, over geldige percepties? Hoe iets een geldige waarneming kan zijn, zoals het zien van een slang waar een slang is en gepast handelen, ook al zie je de slang tegelijkertijd niet nauwkeurig, zoals wijsheid zou doen.

VTC: Dus hoe kunnen we een geldige perceptie hebben en wetende dat het niet juist is, toch met echt vertrouwen handelen?

Dit heeft te maken met hoe leegte en afhankelijk ontstaan ​​elkaar niet tegenspreken. Dingen kunnen leeg zijn, maar ze ontstaan ​​nog steeds afhankelijk. We kunnen nog steeds betrouwbare conventionele kennis hebben van verschillende objecten, ook al zien we de ultieme natuur van die objecten. We moeten hier dus een klein stukje terug.

Wanneer we analyseren om te proberen het object in zijn basis van aanduiding te vinden, kijk ik naar dit ding [ze kijkt nu naar een stoel] en ik probeer de stoel te vinden in die verzameling onderdelen; of ik probeer Jampel te vinden in die verzameling onderdelen. Als we dat doen, als we kijken en we kunnen niets vinden waar we een lijn omheen kunnen trekken en zeggen: 'Dit is eigenlijk wat het object is. Dit is eigenlijk waar de naam naar verwijst', dan zoeken we in de basis van aanduiding en vinden we het object niet. Maar we zijn op zoek naar een inherent bestaand object. Dat vinden we niet terug in de aanwijzing. Dat betekent dat het geen inherent bestaan ​​heeft.

Op het moment dat je dat direct ziet, nadat je het inferentieel hebt gedaan, wanneer je een directe waarneming hebt, verschijnt er alleen leegte aan je geest - niet het object dat aan je geest verschijnt. Dat betekent niet dat het object ophoudt te bestaan, en het vinden van de leegte van een object betekent niet dat dat object niet meer bestaat. Het betekent alleen dat het niet inherent bestaat. Het object bestaat nog steeds.

Als je nu uit je komt meditatie, dan zijn je waarnemingen zoals die van ons nu: waar dingen nog echt lijken te bestaan. Maar ze zijn anders dan de onze in die zin dat de arya ze niet grijpt om echt te bestaan. Terwijl wanneer dingen met ons opkomen, we ze als echt bestaand beschouwen. Niet altijd, maar als we getriggerd worden, doen we dat zeker. Waar we naar toe gaan is dat het zien van de leegte van iets het conventionele bestaan ​​ervan niet teniet doet. Het betekent niet dat het ding niet meer conventioneel bestaat.

Verkeerd versus onjuist

Bovendien kan ons conventionele bewustzijn dat deze dingen waarneemt, zich vergissen met betrekking tot het feit dat het inherente bestaan ​​nog steeds aan hen verschijnt. Maar niet al onze conventionele bewustzijnen zijn foutief, omdat ze die schijn niet allemaal als waar beschouwen en de objecten niet als echt bestaand beschouwen.

Er zijn hier twee punten. [Eerst:] Er is de schijn van een echt bestaan ​​- alleen vanwege de onwetendheid en de latenties, en de dingen lijken op die manier voor ons. [Ten tweede:] Dan begrijpt onze geest soms dingen. Het is alsof: "Oh ja, ze bestaan ​​echt." We zeggen dat niet tegen onszelf: "Oh ja, dit bestaat echt." Maar dat is de manier waarop onze geest het object vasthoudt als: “Ja, dit ding is echt. Deze chocoladetaart is echt. Ik wil wat! Er is een echte ik die het wil.” Al dat soort dingen.

Wanneer we het ware bestaan ​​begrijpen, is die geest foutief omdat de dingen niet echt bestaan ​​zoals die geest ze voorhoudt. Als we het ware bestaan ​​niet begrijpen, verschijnen dingen aan de geest, maar we houden ze niet op die verkeerde manier vast. Dus dat bewustzijn vergist zich, maar het is niet fout. Terwijl degene die het ware bestaan ​​grijpt [beide] zich vergist omdat het inherente bestaan ​​aan hem verschijnt en het is ook onjuist omdat hij die schijn voor waar houdt.

Met betrekking tot wat we het verschijnende object noemen, kunnen dingen zich vergissen. Onze conventionele bewustzijnen vergissen zich omdat de dingen voor hen echt lijken te bestaan. De wijsheid die leegte realiseert is wanneer je een direct besef hebt dat je niet vergist, omdat leegte bestaat zoals het lijkt. Leegte is leeg en lijkt leeg.

Vanuit het gezichtspunt van wat er aan het bewustzijn verschijnt, is het besef van leegte niet verkeerd. Ons conventionele bewustzijn vergist zich omdat het inherente bestaan ​​aan hen verschijnt. In termen van het aangehouden object (van wat we feitelijk vasthouden in onze conventionele wereld), als we het ware bestaan ​​niet begrijpen, zien we de kat als de kat en de fles als een fles. Dat is een betrouwbaar conventioneel bewustzijn, ook al vergist het zich doordat de kat, en die fles, en de stoel, enzovoort echt voor hem lijken te bestaan.

Als ik veel heb gehechtheid voor iets, zoals: "Ik wil die mooie auto", dan bestaat dat echt. Ik ben echt aanwezig. Mijn gehechtheid komt daar uit. Dat bewustzijn vergist zich niet alleen omdat de dingen verschijnen als het ware bestaan, maar dat is ook onjuist omdat ik naar het ware bestaan ​​grijp.

Voor een arya die een directe realisatie van leegte heeft terwijl hij in meditatieve rust op leegte, lijken dingen niet echt te bestaan. Ze grijpen niet naar het ware bestaan. Hun bewustzijn is niet fout, noch onjuist. Als ze uit hun meditatieve evenwicht komen, hebben ze de schijn van echt bestaan, maar ze geloven niet dat het waar is. Terwijl ze mediteren op leegte, is er niet de schijn en er is niet het grijpen. Dat bewustzijn vergist zich niet, en het is niet onjuist.

Publiek: En komt het door het zelfgrijpen dat de kwellingen ontstaan ​​in relatie tot het zelfgrijpen?

VTC: Ja.

Publiek: Zolang zelfbeheersing daarboven is, zijn de kwellingen?

VTC: Juist, het is het zelfgrijpen dat ervoor zorgt dat de kwellingen ontstaan. Herinner me hier later aan, want dit is de hele reden waarom leegte belangrijk is om te beseffen. Als we dit punt niet begrijpen - dat de kwellingen voortkomen uit zelfgreep - dan begrijpen we niet waarom het belangrijk is om leegte te beseffen.

De rest van de vraag zal ik morgen beantwoorden. Ik denk dat je genoeg te verteren hebt.