Wat is leegte?

• Leegte begrijpen is een geleidelijk proces
• Leegte is eigenlijk een gebrek aan gefantaseerde manieren van bestaan
• Gebrek aan inherent bestaan ​​betekent niet dat dingen helemaal niet bestaan

Green Tara Retreat 19: Een uitleg van leegte voor degenen die nieuw zijn in het onderwerp (Download)

[Reageren op schriftelijke vraag uit het publiek]

We hebben hier één vraag die waarschijnlijk in [typegrootte] vijf lettertypen staat: het is zelf bijna leeg.

Dus iemand zegt: “Als er over leegte wordt gesproken, tolt mijn hoofd helemaal niets over leegte. Als leegte aan mij of aan de rest van ons zou kunnen worden uitgelegd in een paar korte uitleg, dan zouden we deze leringen kunnen volgen. Leegte is... wat, Eerwaarde?'

Weet alsjeblieft wie dit heeft geschreven, je bent niet de enige. Zelfs de mensen die het vaak hebben gehoord, begrijpen het niet goed omdat het geen gemakkelijk onderwerp is. Als het gemakkelijk was, zouden we al leegte hebben gerealiseerd; we zouden al bevrijding en verlichting hebben bereikt. Het is geen gemakkelijk onderwerp. De eerste paar keer dat we het horen, moeten we gewoon wennen aan de woordenschat. Dan merk je dat sommige woorden terugkeren, en dan probeer je enkele concepten achter de woorden te achterhalen. U probeert eerst een intellectueel begrip te krijgen van het fundamentele wat er aan de hand is. Dan, terwijl je verder gaat, begin je het meer te onderzoeken en dan naar je eigen ervaring te kijken en naar de dingen om je heen te kijken - dan krijg je er een veel dieper begrip van.

Wat leegte eigenlijk betekent: het is een gebrek aan gefantaseerde manieren van bestaan. Met andere woorden, door onze onwetendheid en de latente onwetendheid in onze mindstream, wanneer we begrijpen fenomenen ze lijken ons alsof ze van hun eigen kant bestonden, onafhankelijk van elke andere factor. We kijken naar iets:

'Er is een stoel. Buiten. Doelstelling."

'Er is nog een persoon. Buiten. Doelstelling."

'Er is iemand die aardig is. Hun vriendelijkheid is objectief.”

'Er is iemand die niet aardig is. Hun onaangenaamheid is objectief.”

Dus we denken dat dingen een soort inherente aard hebben die ze tot de entiteiten maakt die ze zijn, op zichzelf, zonder afhankelijk te zijn van iets anders. Het is precies dit waarvan de leringen over leegte zeggen dat het niet bestaat. Het zegt niet fenomenen bestaan ​​niet, maar deze inherente manier van bestaan ​​die we op hen hebben geprojecteerd, bestaat niet.

Het moeilijkste van het hele ding is om erachter te komen wat inherent bestaan ​​betekent, omdat we zo gewend zijn om het waar te nemen dat we het niet eens zien. En in onze gedachten is het zo gemengd - inherent bestaan ​​en gewoon normaal, conventioneel bestaan ​​- dat we het verschil tussen de twee niet kunnen achterhalen. We zijn hier gewoon zo aan gewend: we openen onze ogen, onze oren, onze zintuigen, zelfs onze denkprocessen - hoe dingen aan ons verschijnen. We nemen het gewoon als vanzelfsprekend aan: "Zo bestaan ​​ze eigenlijk." Wij ...... nooit twijfelen het nooit. Doe je ooit twijfelen dat iets wat je waarneemt ooit verkeerd is? Wij zeggen: "Oh nee! Nou, oké, toen ik hasj rookte. Toen ik alles liet vallen wat ik liet vallen, oké, dat was een hallucinatie. Maar al het andere? Wat ik om me heen waarneem, is echt.” Het punt is natuurlijk dat als wat we om ons heen waarnamen echt was, iedereen de dingen op precies dezelfde manier zou moeten zien, en daarom denken we dat andere mensen dom zijn. Omdat wij de dingen op de juiste manier waarnemen en zij niet. Dus dit is gewoon praten, zelfs op een zeer grof niveau, nietwaar? “Mijn mening klopt. Mensen die het niet met me eens zijn, hebben ongelijk." Dat is gewoon een heel grove vorm van geloven in wat we denken.

Dit is een veel subtielere waar de manier waarop dingen aan ons verschijnen is alsof ze hun eigen essentie hebben; ze bestonden op eigen kracht. Als we aan onszelf denken, "Nou, er is hier een echte persoon, nietwaar?" Ja? Als iemand je naam zegt: "Ja, ik ben hier." Vooral als ze je naam heel zacht zeggen, zodat je hem nauwelijks kunt horen. "Oh oh, ze hebben het over mij." Dan wordt dit gevoel van mij heel groot, nietwaar? 'O, ze hebben het over mij. Ze fluisteren.” Dat hebben we geleerd toen we klein waren, toch? Wanneer onze ouders fluisterden, wisten we het. Dus er is het gevoel van mij dat heel sterk komt.

Als we andere mensen zien, kijken we en daar zijn echte mensen. Denk je niet dat alle anderen echt zijn? Echt. Doelstelling. Zo komen mensen voor ons over en daar zijn wij het mee eens. Dat is waar de dingen leeg van zijn, is dat soort objectief bestaan. Dus daar hebben we het over als we het over leegte hebben.

Het betekent niet dat dingen helemaal niet bestaan. We zullen morgen op dat deel ingaan.