De valkuilen van perfectionisme

• Wat het betekent om overtuiging te ontwikkelen in de Dharma-leringen.
• Hoe de Dharma op een constructieve manier te benaderen.

Green Tara Retreat 012: commentaar op absorptiefase (Download)

Deel 1

Deel 2

Er zijn hier enkele vragen. Iemand vraagt ​​​​wanneer je de absorptie van de? Buddha in jou: “Om dit te doen, lijkt het alsof je al de geest moet hebben van de Buddha om te kunnen doen meditatie correct." Dit is waar onze perfectionistische geest ons in de war brengt. We vergeten het woord praktijk. We vergeten dat we deze visualisaties niet doen omdat we die dingen al zijn, maar omdat we proberen ze te worden; op dezelfde manier als we kleine kinderen zijn, verkleden we ons en stellen we ons voor dat we al deze volwassen banen doen. Door die verbeeldingskracht te hebben, zullen we het als we opgroeien in staat zijn om het te doen. Zo ook hier, wanneer de Buddha in ons opslorpt, zouden we niet moeten denken: "Oh, my meditatiehet is een mislukking, want ik ben geen Boeddha na de Buddha in mij opgenomen.” Als we al een Boeddha we zouden dit niet hoeven te doen meditatie.

Onthoud alsjeblieft dat wanneer je dingen doet op het niveau van de verbeelding, je ze niet verkeerd doet als je niet het eindresultaat krijgt. Als je jezelf visualiseert als de godheid, als je mediteert op leegte, kom je aan als de godheid en dan denk je misschien: 'Mijn grote teen doet pijn. Oh, mijn hele meditatie een mislukking is, heb ik niet over leegte gemediteerd. Ik heb de zelfopwekking niet goed gedaan. Deze techniek werkt niet voor mij.” Heb dat soort verwachtingen niet. Dit zijn allemaal manieren voor ons om te oefenen, om deze dingen te proberen, om langzaam begrip te krijgen.

Deze hele veroordelende kritische geest is een heel groot probleem voor ons. Deze hele geest die één kleine instructie ziet, en als we dan niet het resultaat krijgen dat we denken te krijgen, gebeurt er een van de twee dingen. Ofwel zeggen we: "Ik ben een mislukkeling." Of het tweede wat we zeggen is: "De Dharma werkt niet." Waar blijven we als we een van die dingen doen? Kunnen we het ons veroorloven om in onze lijdende staat van samsara (rond en rond in wedergeboorte) vast te zitten in een van die ideeën wanneer we de Dharma zo hard nodig hebben om de wortel van onze samsara te doorbreken? Die geest die naar een van die dingen gaat, is gewoon de onwetende geest, egocentrische geest, die ons saboteert. We kunnen het ons niet veroorloven om die geest te volgen, omdat het ons in de verkeerde richting zal leiden.

Het kost ons tijd om enige overtuiging in de Dharma te krijgen. Als we nieuw zijn en we de leringen horen, krijgen we in het begin soms een golf van opwinding omdat veel dingen voor ons klikken. Dan gaat de tijd verder en: "Nou, ik ben nog steeds dezelfde oude persoon." Dan beginnen we wat oefeningen te doen met al deze verwachtingen, zoals dit soort vragen aangeeft. We moeten onszelf de tijd geven om overtuiging in de Dharma te ontwikkelen. Dat doen we door te studeren, erover na te denken, vragen te stellen en het uit te proberen.

Na verloop van tijd, wanneer je begint te beseffen dat wat de Buddha zei dat op je eigen situatie van toepassing is, en dat het eigenlijk wel logisch is, dan krijg je er enige overtuiging in. Dan blijf je vanuit die overtuiging oefenen en heb je niet de verwachting dat je al hoort te zijn Boeddha. Uw overtuiging wordt de Buddha's beschrijving van de basis (wat er nu is), en zijn beschrijving van het pad (van hoe je dat transformeert, hoe je het oefent), en zijn beschrijving van het resultaat (waar we naartoe gaan). We hebben vertrouwen in alle drie en we beginnen het pad te oefenen om tot het resultaat te komen. Maar we moeten dat doen door de basis te begrijpen, waar we ons nu bevinden.

We komen niet aan het einde door te verwachten dat we aan het einde zijn. Om te oefenen hebben we dit soort vertrouwen in de leringen nodig. Ik weet voor mij in het begin, de manier waarop het vertrouwen bij mij kwam was hoe de Buddha sprak over hoe gehechtheid is een bron van lijden. Dat had ik eerder gedacht gehechtheid een bron van geluk was. Toen ik naar mijn leven begon te kijken, realiseerde ik me: "Wauw, de... Buddhaklopt!” Ik begon te zien wat een verbazingwekkende hoeveelheid gehechtheid Ik had. Op dat moment had ik kunnen zeggen: "Oh, ik heb zoveel! gehechtheid. Ik doe het helemaal verkeerd. Ik zou er geen moeten hebben gehechtheid omdat gehechtheid is slecht, maar mijn geest wordt erdoor geplaagd. Ik kan het pad niet oefenen, het is helemaal verkeerd. Ik heb het mis, het pad is verkeerd, het werkt niet. Ik ga naar buiten en geniet in plaats daarvan." Ga terug naar mijn gewoontes. Ik had dat kunnen doen, maar mijn geest werkte niet op die manier omdat ik wist dat als ik terugging naar de... gehechtheid, zou ik in hetzelfde gat zitten waar ik eerder in zat.

De manier waarop mijn gedachten gingen was: "Oh, mijn god, ik zie zoveel gehechtheid in mijn gedachten, maar dit is precies wat de Buddha zei dat het de oorzaak van het lijden was, en hij heeft gelijk!” Als ik naar mijn leven kijk, dit gehechtheid maakte me gek. Ik dacht de hele tijd dat het geluk was. Dus ook al heb ik nog steeds alle gehechtheid, nu zie ik tenminste dat het iets is dat mij niet dient. Waar heb ik dat inzicht vandaan? Het was van de Buddha's onderwijs.

Vanaf die basis voelde ik toen: "Wauw, de Buddhais een goede gids.” En ik dacht: “Wauw, het pad werkt. Het werkt in die zin dat het me gewoon in staat heeft gesteld om dit ding te identificeren dat me zoveel ellende veroorzaakte, waarvan ik dacht dat het een oorzaak van mijn plezier was. Dus hoewel ik het nog steeds had, was er vooruitgang op het pad om het te kunnen identificeren.

In plaats van onszelf voor de kop te slaan omdat we dat nog steeds hebben gehechtheid en we zijn nog geen boeddha's, wanneer de Buddha absorbeert in ons zeggen: "O, ik herken nu meer van wat me ervan weerhoudt om dat te doen, wat de bron van mijn lijden is." Dat kunnen herkennen is vooruitgang. Dat geeft ons echt een diepe overtuiging in de Boeddhadharma, en die diepe overtuiging is wat ons op de lange termijn zal ondersteunen.

Terwijl, als we de Dharma ingaan met dezelfde geest die we ingaan als we studeren in een seculier veld, zoals: "Wel, ik bestudeer het, en dan moet ik het leren kennen, en de leraar vertellen wat ze weten het al', dan is dat niet de juiste manier om de Dharma te benaderen. Als we erop ingaan en verwachten dat we net als de NBA zijn, is het zoiets als: "Ik moet meteen de beste NBA-basketbalspeler zijn, anders gaat de coach tegen me schreeuwen." Ondertussen zit je in het basketbal van de vijfde klas en ben je één meter tachtig lang.

Dus dat heeft allemaal geen zin, toch? Verwacht niet dat je een NBA-kampioen wordt. Gewoon interesse hebben in basketbal, zelfs als je klein bent, dat is goed. Je gaat er komen. Michael Jordan, hij is een basketballer, toch? (Ik breng ze allemaal in de war.) Hij was ook eens één meter tachtig lang, nietwaar? Zo kwam hij niet uit de baarmoeder van zijn moeder. Oh, mijn god, wat zou zijn moeder hebben doorgemaakt. Het is dus op dezelfde manier als we het pad oefenen. Onthoud dit alstublieft. Het zal je een hoop ellende besparen.