Gedachten en emoties labelen

• Hoe de geest te observeren en ermee te werken tijdens retraite
• Het voordeel van het labelen van gedachten en emoties wanneer ze zich voordoen en hoe dit op een constructieve manier te doen

Green Tara Retreat 001: Gedachten labelen (Download)

We gaan binnenkort met retraite beginnen en ik denk dat we er allemaal naar uitkijken. Hoewel we allemaal mooie zalige meditaties willen hebben, is dat meestal niet wat er gebeurt; af en toe misschien. We beginnen de verschijningen van onze geest te zien en de emoties en gedachten heel duidelijk te zien. Het soort gedachten en emoties die we hebben - het kan heel nuttig zijn om ze te benoemen en dan kunnen we allereerst zien wat er aan de hand is. We zullen weten wat voor soort gedachten er zijn. Ten tweede kunnen we zien wat voor soort tegengif de Buddha beveelt aan om in dat soort situaties te gebruiken - wanneer dat soort gedachte of dat soort emotie in onze geest actief is.

Het is echt belangrijk, wanneer we labelen, dat we weten hoe we correct moeten labelen. Soms is wat we als een emotie bestempelen eigenlijk een manier om iemand anders verantwoordelijkheid te geven voor wat we voelen. Als ik bijvoorbeeld zeg: "Ik voel me afgewezen." Conventioneel, als iemand zegt: "Ik voel me afgewezen", weten we allemaal hoe dat voelt. Maar is 'afgewezen' een gevoel? Nee, "afgewezen" is geen gevoel. Gekwetst, boos, eenzaam, verdrietig, dat zijn gevoelens. Afgewezen is geen gevoel. Als we zeggen: "Ik voel me afgewezen", wat er in onze geest omgaat, is: "Je wijst me af." Het is dat, "Je wijst MIJ af!" Ik weet niet goed hoe ik dat moet uitdrukken, behalve door te zeggen: "Je wijst me af", en dus zeg ik: "Ik voel me afgewezen." Maar eigenlijk is 'afgewezen' geen gevoel.

Als we vaak kijken wanneer we beschrijven wat we voelen, zullen we het in dat soort taal zetten. Nog een voorbeeld: "Ik heb het gevoel dat hij me niet begreep." Dat zegt niet hoe we ons voelen, dat zegt wat we denken dat de ander wel of niet heeft gedaan. Of als ik zeg: "Ik voel me in de steek gelaten", zeg ik wat ik denk dat ze deden: "Ze hebben MIJ in de steek gelaten!" Ik zeg niet hoe ik me voel.

Het is heel belangrijk in dit soort situaties om onszelf erop te betrappen dat we het op die manier zeggen. We moeten ons afvragen: "Is wat ik voel echt een gevoel of is dit wat ik denk dat iemand anders doet?" "Ze laten me in de steek, ze wijzen me af, ze begrijpen me niet, of ze laten me buiten." Je zult zeggen: "Ik voel me buitengesloten." Wat we eigenlijk zeggen is: "Je laat me buiten".

Al dit soort dingen om naar te kijken; en als we onszelf betrappen op het gebruik van die taal, ga dan terug en besef dat we daar een of ander verhaal hebben. We moeten echt teruggaan en zien wat het gevoel is, zelfs als we alleen maar zeggen: 'onaangenaam' of 'lijden' of 'verdrietig'. Zelfs iets algemeens. Merk dan op dat er een verhaal gaande is, dat we aan de andere persoon toeschrijven door op de een of andere manier te zeggen: "Je laat me zo voelen." Begrijp je wat ik bedoel? "Je maakt me gek", dan heb ik geen verantwoordelijkheid voor mijn boosheid. "Je hebt het gedaan!"

Laten we echt eens kijken wat we als onze emoties bestempelen, zorg ervoor dat we ze zo labelen dat we er echt iets mee kunnen doen. In plaats van daar te zitten en het gevoel te hebben: "Wel, al deze mensen doen dingen met mij."