Hoe Tara . te zien

• Het is onjuist om menselijke eigenschappen op Tara te projecteren of haar als een theïstische god te zien
• Wanneer we bidden of verzoeken doen, is het een psychologische methode om onze beoefening te inspireren

Green Tara Retreat 009: Hoe Tara te zien (Download)

Met betrekking tot enkele vragen die zijn gesteld, zegt iemand dat ik adviseerde om Tara niet te antropomorfiseren, maar sommige uitdrukkingen in de sadhana maken haar daarover in de war. Als we bijvoorbeeld zeggen: 'Moeder Tara' of als we zeggen: 'Tara, zorg alsjeblieft voor me' en dat soort dingen. Wat ik bedoelde met antropomorfiseren is - en er zijn hier een paar dingen aan de hand. Als we van Tara een persoon maken, is ze toevallig groen in plaats van de kleur die mensen gewoonlijk hebben (wat een grote variëteit is, maar we komen niet te veel groene tegen). Dan is ze net als iedereen in mijn leven. Ze wijst me af. Ze bekritiseert me. Ze laat me in de steek. Wat ons ding ook is, het gebruikelijke dat we op mensen projecteren en aan hen relateren hoe ze op ons reageren, dan doen we dat ook gewoon met Tara. Dat werkt niet, toch? We maken van Tara een ander persoon, maken haar zoals iedereen in ons leven waarop we dit ding hebben geprojecteerd, en gaan dan op die manier met haar om. Dat werkt niet bij ons meditatie at all.

Aan de andere kant, als we Tara antropomorfiseren en haar tot een god maken (zoals een theïstische god), dan zeggen we: "Tara, bescherm me alsjeblieft." We verwachten dat ze naar beneden komt en ons meesleurt en ons meeneemt op haar magische tapijt naar het pure land van Potala. Dat gaat bij ons ook niet lukken meditatie. Dat soort idee past niet echt in het boeddhisme. Dat is een van de redenen waarom ik zeg niet te antropomorfiseren.

Als we in sommige van de verzoekgebeden zeggen: "Tara, inspireer me alsjeblieft", of "Alsjeblieft zegenen me om dit of dat te realiseren', wat we doen is een zeer bekwame psychologische methode (omdat we meestal alles naar buiten projecteren). We beschouwen Tara als de toekomst Boeddha dat we zullen zijn. We vragen inspiratie uit die toekomst Boeddha om nu in ons te integreren, zodat we die realisaties krijgen. Of we kijken naar Tara als iemand die al een... Boeddha en we vragen om haar aanmoediging, haar inspiratie, om die realisaties te ontwikkelen. We vragen haar niet om de realisaties in onze geest te komen brengen, want dat is onmogelijk. Er is een vers dat zegt dat de Buddha kan zijn realisaties niet in ons gieten zoals jij water giet. Hij kan ze niet naar u overmaken zoals u geld van de ene rekening naar de andere zou overboeken. (Ik denk niet dat [laatste] voorbeeld in de Schriften stond.) Maar zo is het niet. Hoe doet de Buddha "geef ons realisaties"? Het is door ons de Dharma te leren en ons te instrueren hoe we mediteren daarover en integreer die leringen in onze eigen geest. Dat zeggen we eigenlijk tegen onszelf als we Tara's hulp inroepen.

Zelfs in een situatie waarin we veel lijden, als we Tara om hulp roepen, als we de karma misschien kon Tara ingrijpen en de externe situatie veranderen. Meestal vragen we, wat we vragen, is: "Tara, help me alsjeblieft om de mentale hulpmiddelen te zien die ik nu naar voren moet roepen in mijn praktijk, zodat ik deze ongelukkige situatie in een manier die het zal transformeren in het Dharma-pad naar verlichting.” Dat is wat we eigenlijk zeggen als we zeggen: “Tara, help me alsjeblieft. Ik ben terminaal ziek, help me alsjeblieft.” Wat we eigenlijk zeggen is, geef me de middelen om deze ervaring om te zetten in het Dharmapad. Als ik de . heb gemaakt karma in het verleden om van deze ziekte te kunnen genezen, help dat karma rijpen. Maar we kunnen Tara niet vragen om iets te doen dat we niet hebben gemaakt de karma te zijn gebeurd. Als we vragen: "Alsjeblieft, genees me", maar we hebben de karma te genezen, dat gaat niet gebeuren. Als we echt roepen en zeggen: "Help me alsjeblieft om de Dharma-methoden te zien om toe te passen, zodat mijn geest gelukkig en vredig is", dan kan Tara dat zeker doen.

Door op die manier te vragen, maken we onze geest open en ontvankelijk, zodat wanneer Tara ons wat instructie geeft, we er echt naar zullen luisteren en er acht op slaan en er aandacht aan schenken. We denken meestal dat we heel open en ontvankelijke vaten zijn. Als we kijken naar hoe vaak we de Dharma-leringen toepassen die onze leraar ons vertelt (hetzij op een individuele manier of in een groep), hoe vaak we de instructies daadwerkelijk opvolgen, dan zullen we zien dat er enige verbetering is van onze kant dat moet gemaakt worden. Dus dat verzoek doen is tegen onszelf zeggen: "Ik moet mezelf verbeteren en echt proberen de instructies op te volgen." Vaak gaan we naar onze leraar en zeggen we: "Ik heb dit probleem, wat moet ik doen?" We krijgen instructies en dan doen we het niet. We zeggen min of meer: ​​"Ach, dat klinkt goed, maar mijn leraar begrijpt niet echt wat mijn probleem is", dus proberen we de instructies niet eens. Of we zeggen: "O, dat zou goed zijn, maar later zal ik dat doen." Je weet hoe het is. We doen dit de hele tijd. Dus het punt van het doen van deze gebeden is om onze geest te openen, zodat we de instructies echt serieus nemen en proberen ze toe te passen, of ze nu individueel of in een groepssituatie worden gegeven - om de tools in onze gereedschapskist te gebruiken.