Wantrouwen van valse schijn

• De betekenis en het doel van de woorden "wantrouwen" en "ongeloof" zijn afhankelijk van de context
• We ontwikkelen wantrouwen en ongeloof in valse schijn

Green Tara Retreat 048: Ongeloof en wantrouwen jegens valse schijn (Download)

[Reageren op schriftelijke vraag van publiek]

Iemand vroeg: 'Ik probeer het volgende te begrijpen, geschreven door Guy Newland. Guy zei: 'Naarmate we ons begrip van leegte verdiepen, gaan we deze valse schijn steeds meer wantrouwen en niet geloven, maar de valse schijn blijft bestaan ​​totdat we boeddha's zijn.'" Dus de vraag is: "Hoe kunnen onze liefde en mededogen groeien terwijl ons wantrouwen en ongeloof toenemen?”

We moeten heel duidelijk begrijpen, wanneer Guy spreekt over wantrouwen en ongeloof, wat we wantrouwen en ongelovig zijn. Dit zijn de valse schijn (de schijn van inherent bestaan, de schijn van een vijand daarbuiten), objectief op zichzelf; de schijn van een hopeloze situatie daarbuiten, objectief, solide, concreet. Dat zijn het soort dingen dat we wantrouwen en niet geloven. Al die valse schijn en de objecten van al onze misvattingen, dat is wat we wantrouwen.

Toen we ze hebben geanalyseerd, hebben we gezien dat die dingen niet bestaan. Ze kunnen niet bestaan ​​zoals ze aan ons verschijnen. Ze kunnen niet bestaan, omdat we ze laten bestaan. Daarom wantrouwen we ze. Maar we wantrouwen levende wezens niet. We geloven niet in levende wezens. Er bestaat een conventioneel bestaan, dat wantrouwen we niet. Afhankelijk ontstaan, dat is een valide, betrouwbare, nauwkeurige manier van bestaan. We hebben het door redenering vastgesteld. Dat hoeven we niet te wantrouwen. Er zijn afhankelijk opkomende bewuste wezens. Ze hebben afhankelijk ontstaan ​​lijden en geluk. Wij functioneren in die conventionele wereld. We moeten heel duidelijk zijn.

Als je een bent bodhisattva je gaat niet rond met wantrouwende wezens. Als je dat doet, zul je het heel moeilijk hebben om medelijden met ze te hebben. Als onze geest vol wantrouwen is, is het moeilijk om medelevend te zijn. We hebben het te druk met zitten, “Oh, ze zitten zo…” Te veel achterdocht en wantrouwen, en waar komt die achterdocht en dat wantrouwen vandaan? “Ik wil veilig zijn. Ik wil niet lijden." Er zijn veel egocentrisme en zelf grijpen daarin.

We wantrouwen geen levende wezens, we wantrouwen het wantrouwen. Het wantrouwen is de schijn hebben van objectieve, bewuste wezens die er zo zijn. "Ik kan ze niet vertrouwen, ze zijn het niet waard." Dat is een valse schijn, nietwaar? Als we onderzoeken, zijn er gebieden waarop we voelende wezens vertrouwen. We moeten. Ons hele bestaan ​​hangt van hen af ​​en ze zijn voor ons doorgekomen.