Het object van meditatie visualiseren

• Bij het visualiseren van de Buddha buiten jou, hoe kleiner hoe beter
• Hoe je jezelf kunt visualiseren als de godheid in zelfopwekkingsoefeningen
• We komen tot het besef dat ons bewustzijn van onze lichaam is volledig conceptueel

Groene Tara Retreat 047: Sereniteit meditatie voorwerp (Download)

Iemand vraagt ​​wanneer we de oefening voor zelfopwekking doen. We genereren onszelf als de godheid en gebruiken dan die gegenereerde godheid die de manifestatie is van onze wijsheid die leegte realiseert. Wanneer we dat gebruiken als het object voor het cultiveren van sereniteit of shamatha, hoe groot visualiseer je het? Gen Lamrimpa schrijft in zijn meditatie boek, en meestal wordt er gezegd, dat wanneer je de Buddha buiten jezelf (niet als een zelf-generatie, maar extern), zeggen ze meestal hoe kleiner hoe beter omdat het je concentratie helpt. Je stelt dus kleiner scherp en bent echt scherp. Ze beginnen te zeggen dat als je kunt, het zo groot is als het sesamzaad. Als je dat niet kunt, probeer dan de grootte van een duim. Als je dat niet kunt, probeer dan ongeveer een voet hoog.

Wat de externe objecten betreft, denk ik dat je moet doen wat voor je geest comfortabel is. Als je het te snel te klein probeert te maken, krijgt je geest deze windonbalans omdat je zo gaat [gebaar]. Je moet dus doen wat goed voor je geest is.

In termen van jezelf visualiseren als de godheid, is het hetzelfde. Meestal beginnen we met de godheid zo groot als onze normale lichaam, want dat is het soort gevoel dat we hebben voor wat onze lichaam is. Wat interessant is om dit te doen, is dat we een idee beginnen te krijgen van hoeveel ons bewustzijn van onze lichaam is eigenlijk conceptueel. We denken meestal aan onze lichaam als: "Ik heb er gewoon deze directe ervaring van." Maar iedereen die leraar is van basisschoolkinderen zal weten dat je moet leren hoe je je lichaam en uw lichaam afbeelding. Kinderen hebben dat van nature niet. Baby's worden bang door hun eigen gehuil en kunnen zich niet identificeren als ze kijken naar wat van hen is lichaam en wat niet. Die hele manier waarop we daar zitten en gewoon "mijn" voelen lichaam”, dat is conceptueel in onze geest. Het is echt heel interessant om naar te kijken, omdat het voelt alsof er een echte lichaam daar, maar het is eigenlijk ons ​​concept van onze lichaam.

Wat denk je? Je bent een basisschoolleraar? Moest je kinderen leren hoe ze moeten, een idee krijgen van hun? lichaam?

Publiek: Niet zozeer dat, maar om weg te blijven van die van andere mensen. [gelach]

Eerwaarde Thubten Chodron (VTC): Ze moest hen leren weg te blijven van andermans lichamen. Dat is waar.

Publiek: Ik heb een paar dingen geleerd over perceptie bij zuigelingen, hoe ze perceptie leren. Ze doorlopen deze fasen van bijvoorbeeld waar je speelgoed hebt en je legt het bij hen weg, en ze zullen zich niet herinneren dat het er zelfs is. Later zullen ze een bepaald ontwikkelingsstadium bereiken waarin ze dingen onthouden. Zuigelingen hebben al dit soort dingen geleerd en ontwikkelen zich in hun ontwikkeling.

VTC: Vast en zeker. Er zijn hele ontwikkelingsstadia in onze waarneming, maar vaak beginnen we deze dingen achteraf heel concreet te maken.

Het is interessant als je je . hebt opgelost lichaam in de leegte, en dan genereer je als de godheid lichaam en denk dat het jouw wijsheid is die genereert. Waarom voelen we automatisch dat de godheid? lichaam is de grootte van onze gewone lichaam? We zijn zo diepgeworteld in dit idee van ons gewone lichaam. Je kunt zo zitten, en Tara zit zo, en dan is het ineens zo van: "Nou, wacht even, waar is mijn hand? Is het hier? Als ik mediteer, moet ik dan zo zitten om echt rust te krijgen op de? meditatie object? Maar als ik zo zit, wacht even, wat is hier aan de hand?" Het is best interessant. Ik denk dat het ons echt doet twijfelen aan ons idee van onze lichaam en wie we zijn, hoeveel we ons hiermee identificeren lichaam. Zelfs nadat we het zogenaamd in leegte hebben opgelost, hebben we een heel sterk idee: "Het is hier."

Publiek: Wanneer ik deze visualisatie doe, merk ik dat om een ​​meer levendige visualisatie te hebben, ik de kwaliteiten naar voren moet brengen. Ik denk niet dat je dat hoort te doen, maar ik zeg: "Snel en onverschrokken", of een van de verzen van Complimenten voor Tara.

VTC: Dat is prima. Wat je ook helpt om een ​​mentaal beeld te krijgen van Tara's lichaam; de details doornemen en de hand en het been onthouden, en de symboliek onthouden. Zoals je al zei, als je enkele verzen zegt, kan dat helpen om het gevoel voor Tara's te krijgen lichaam (en de symboliek ervan) helderder in je hoofd.

Wat echt belangrijk is, is dat lichaam is gemaakt van licht. Dus je voelt het niet zoals je je normaal voelt lichaam. Het is een ander soort opmerkzaamheid van de lichaam meditatie. Wanneer je de . doet vier vestigingen van mindfulness, je doet het op deze lichaam, en gaan begrijpen wat het is en waaruit het is samengesteld, enzovoort, enzovoort. Als je het doet op Tara's lichaam, op dezelfde manier heb je dit gegenereerd lichaam gemaakt van licht, en je raakt er vertrouwd mee en waar het van gemaakt is en hoe het is gestructureerd. Hoe voelt het om een lichaam van licht? Een .... hebben lichaam van licht dat niet inherent bestaat, zal heel anders aanvoelen dan ons gewone lichaam.

Als je mediteert op het beeld van jezelf als Tara en probeert om daarop gerichtheid te ontwikkelen, moet je daar steeds op terugkomen. Dus je maag zal geen pijn doen. Je kleine teen zal geen pijn doen. Dingen gaan niet jeuken. Al deze dingen die we associëren met onze vaste lichaam gemaakt van vlees en bloed, zullen we die dingen in leegte moeten oplossen terwijl we ons concentreren op dit niet-inherent bestaande lichaam dat verschijnt gewoon. Waarom is het gemaakt van licht? Omdat dat ons helpt te zien dat het niet inherent bestaat. Het is als een regenboog. Het is niet een lichaam gemaakt van licht [in de zin dat]: "Dit licht heeft deze specifieke vorm, en het licht gaat maar zo ver en dan stopt het." Dat is ons idee van licht, nietwaar? "Oké, ik ben Tara gemaakt van licht en het is het licht dat alleen zo ver gaat en dat ben ik." Dat moeten we beginnen in twijfel te trekken. Het is dus een ander soort mindfulness van de lichaam, maar behoorlijk effectief.

Dan veronderstel ik dat als je meer gefocust bent, je het waarschijnlijk kleiner kunt maken. Maar nogmaals, ik zou dat niet meteen proberen, omdat je geest dan te strak wordt.