Vers 85: Kostbaar en zeldzaam medicijn

• Het voordeel van woorden die onze beproevingen uitdagen
• Het verschil in Dharma-beoefening
• Feedback (kritiek) ontvangen als een manier om onszelf te helpen groeien

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 85 (Download)

Wat is het kostbare en zeldzame medicijn dat de eetlust doodt maar de geest doet herleven?
Ware en heilzame woorden die door anderen worden gesproken om iemands fouten aan te vechten.

Die ware en heilzame woorden die op onze fouten wijzen, zijn een vriendelijk en zeldzaam medicijn dat de eetlust lest. De eetlust is voor "Ik wil wat ik wil wanneer ik het wil", en "Ik wil niet wat ik niet wil wanneer ik het niet wil." Dus wat de ideeën ook uitdaagt, de leugen achter ons gehechtheid, Onze boosheid, onze jaloezie, onze trots. En dus woorden die heilzaam zijn, woorden die waar zijn, die onze beproevingen uitdagen.

Nu is er een verschil tussen wereldse mensen en Dharma-beoefenaars. Wereldse mensen, wanneer andere mensen op hun fouten wijzen, zeggen: “Ik heb die fout niet. Jij bent het! Je projecteert op mij. Je bent kritisch op mij. Je doet dit, je doet dat...' Zo reageren we meestal toch? Zo reageren wereldse mensen. Je wordt defensief. Je rechtvaardigt alles. Je legt lang uit waarom je deed wat je deed, want die ander moet alles wat je dacht tot in detail begrijpen. Je wordt defensief, je geeft een lange uitleg. Dan word je boos. En dan word je depressief. Ja? Is dat de manier waarop het meestal werkt?

De manier waarop een Dharma-beoefenaar hierop reageert, is dat ze open en waarderend zijn en luisteren naar wat de ander zegt met een open geest, met een waarderende geest, wetende dat deze informatie hen zal helpen groeien en hen zal helpen stoppen met hun kwellingen en hun slechte gewoonten. Dus deze mensen, echte beoefenaars, waarderen dit behoorlijk. "Oh, je wijst op iets in mij dat ik niet in mezelf kan zien, dank je." Omdat, zoals de Kadampa-geshes zeggen, mensen die op onze fouten wijzen, erg aardig zijn omdat ze ons laten zien waar we aan moeten werken. Omdat we er niet aan kunnen werken als we het niet kunnen zien. En zolang het "de schuld van iemand anders" is, kunnen we het niet in onszelf zien en weten we niet waar we aan moeten werken. En dus groeien we nooit. We verbeteren nooit.

Dit is het hele idee van "rotsen in een glas die elkaar polijsten" is dat we dingen in elkaar kunnen zien die we niet in onszelf kunnen zien en dat we andere mensen op die dingen wijzen. Maar we blijven open en waarderen het als andere mensen ons daarop wijzen. De nadruk ligt hier dus op ontvangende de terugkoppeling.

Sommigen van ons zeggen: “Oh! Ze zei dat we dat zouden moeten doen geven feedback aan iedereen.” Ze horen alleen het eerste deel van de zin. Dus geven ze feedback aan iedereen in de gemeenschap: "Je doet dit en je doet dit en je doet dat...." Dat is het punt niet. Het punt is dat je het tweede deel van de zin moet horen, namelijk om wat de andere persoon ons vertelt echt te beschouwen als iets dat wordt gezegd met het idee om ons te helpen en ons te helpen, zodat we iets aan onze fouten kunnen doen.

Als we het gevoel hebben dat we geen fouten hebben, dan klinkt alles wat iedereen zegt als een valse beschuldiging voor ons. In dat geval moet je heel dicht bij het boeddhaschap zijn, als je geen fouten hebt en de mensen valselijk spreken volgens jou. Natuurlijk zou je kunnen denken dat je heel dicht bij het boeddhaschap bent. Als je denkt dat je heel dicht bij het boeddhaschap bent, is dat een teken dat je niet veel weet. [gelach] Het is alsof mensen rondgaan om hun realisaties en hun niveau van verworvenheden te verkondigen, het is een heel goed teken dat ze nep zijn.

We moeten hier voorzichtig zijn met onze trots. Want we mogen heel trots zijn. "Die fout heb ik niet. Ze projecteren hun spullen op mij.” Dan graven we onszelf in hetzelfde gat, nietwaar? En we kunnen niet van gedachten veranderen, en waar gaan we ooit heen in dit universum waar mensen niet op onze fouten zullen wijzen? Ik daag je uit. Zoek een plek waar je naartoe gaat waar mensen je niet op je fouten zullen wijzen.

“Oh, het zuivere land. Amitabha zal niet op mijn fouten wijzen.'

Wil je wedden? [gelach]

Ik bedoel, het zuivere land is waar je heen gaat, zodat je de Dharma echt intens kunt beoefenen. Dus om de Dharma intensief te beoefenen, zal je spirituele mentor je op je fouten wijzen. Dus pas op, Amitabha gaat het je geven. [gelach] En natuurlijk ook het tegengif leveren dat we moeten onthouden en oefenen.

Maar echt, waar gaan we heen in samsara waar dit niet gaat gebeuren? Er is geen plek. Geen plek. Dus we kunnen er maar beter aan wennen. En we kunnen er maar beter mee leren omgaan op een manier dat we goed gebruik maken van de feedback die mensen ons geven.

En dan lest het onze honger naar egoïsme en trots en jaloezie en gehechtheid en boosheid, en het doet onze geest herleven, want dan brengt het ons echt terug naar onze beoefening. Want wat er ook gebeurt, we moeten onze praktijk erop toepassen.