Vers 12: Gehechtheid aan comfort

• Onze gehechtheid troosten brengt ons eigenlijk lijden
• Onze behoefte aan comfort kan belachelijke eisen aan anderen stellen

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 12 (Download)

"Wie is de dronken dwaas die zichzelf altijd lijden aandoet?"

Niemand van ons, hè?

"Degene die zijn tijd besteedt aan het begeren van comfort, plezier, rijkdom en roem."

Zullen we naar het volgende vers gaan? [gelach] Laten we deze gewoon doorstrepen, huh?

Wie is de dronken dwaas die zichzelf altijd lijden aandoet?
Degene die zijn tijd besteedt aan het begeren van comfort, plezier, rijkdom en roem.

Met andere woorden, de acht wereldse zorgen.

Laten we het hier gewoon nemen: "Belust op troost." Hoe brengt begeerte naar troost ons lijden?

Publiek: Als we niet krijgen wat we willen, is er lijden

Eerbiedwaardige Thubten Chodron (VTC): Ja, als we het niet snappen, is het lijden. En zelfs als we het krijgen, zijn we bang om het te verliezen. Of we worden er moe van en willen iets anders. We zijn ontevreden.

Hoe begeren we troost? Waar verlang je naar? Verlangen is hier een goed woord. Het betekent niet seksuele lust, het betekent die geest die gefixeerd is op: "Ik moet me op mijn gemak voelen." [Voorbeelden] “Deze kamer is te warm. Open de ramen. Het kan me niet schelen of de rest van jullie ijskoud is. Open de ramen." 'Deze kamer is te koud. Sluit de ramen. Het kan me niet schelen of de rest van jullie benauwd is. We moeten de ramen sluiten." “Mijn bed is te zacht. Mijn bed is te hard. Het eten is te warm. Het eten is niet warm genoeg.”

Wat nog meer "comfort?" De auto. "Deze auto is hobbelig." "Deze auto ruikt naar muizenplassen." Dat is onze auto. Omdat de muizen in de motor nestelen. Dus als je dan de ventilatieopeningen in de auto opent... De auto ruikt naar muizenpis.

Andere dingen van comfortabel zijn…. Temperatuur. Honger. Lichamelijke sensaties. De thee is niet heet genoeg, zoet genoeg, sterk genoeg.

Ik was echt geïntrigeerd door het feit dat tijdens een gemeenschapsbijeenkomst die we deze week hadden, toen Eerwaarde Chonyi zei dat in Gotami, als ze mensen 's ochtends hoort rondlopen en dat soort dingen, ze zich heel goed voelt omdat het haar eraan herinnert dat ze veel vrienden heeft en we doen allemaal hetzelfde samen. Eerwaarde Jigme zei gisteren iets dergelijks tegen me toen we in de auto zaten, dat wanneer ze in Ananda is en verschillende mensen verschillende dingen doen en je ze kunt horen, ze zich heel goed voelt, het is als: "Ik heb veel vrienden, we werken allemaal in dezelfde richting.” Dus als dat inherent bestaand comfort zou zijn, als dat comfort inherent zou bestaan ​​en de oorzaak van dat comfort inherent aanwezig zou zijn, dan zou iedereen die situatie plezierig vinden. Maar andere mensen niet. Sommige mensen worden gek: “Ik hoor je voetstappen. Ik kan niet slapen. We moeten een ..." Hoe noem je het? Als een touw met een wiel aan de bovenkant? En je pakt het aan het ene uiteinde van de gang en je neemt het mee naar de badkamer. "En dan hoor ik je voetstappen niet, want ik heb last van je voetstappen."

Toehoorders: Een katrol

Citybike: Ja, een katrol. “Dus je krijgt gewoon een katrol en zo ga je door de gang. Omdat je voetstappen me wakker maken.”

Of zoals Tarzan. We halen wat van de wijnstokken uit het bos. Ze zijn trouwens erg sterk. We zullen er een paar binnenhalen en je kunt gewoon door de gang zwaaien en je voetstappen zullen niet .... Dan zetten we schuim tegen de muur zodat het geen geluid maakt. [gelach]

Dus voor één persoon maakt het geluid hen gewoon gek. Hetzelfde in Ananda. Het is zoiets als: "Waarom werken al deze mensen hier in dit gebouw? Ze storen me. We zouden allemaal onze eigen individuele gebouwen moeten hebben waar we werken en dan zal niets me storen.”

Enige tijd geleden had Eerwaarde Yeshe het gevoel: "Oh, echt, ik kan er niet tegen om in de buurt van mensen te zijn, ik heb wat ruimte nodig." Het was een dag waarop we allemaal uitgingen, iemand nodigde ons uit voor de lunch en ze wilde niet komen omdat ze zei: "Ik kan er gewoon niet tegen om bij jullie allemaal in de buurt te zijn, je maakt me gek." Dus we gingen uit, we hadden een goede tijd, en we kwamen terug en ze zei: "Jullie waren allemaal weg, en ik was nog steeds ongelukkig."

Dit alles laat alleen maar zien dat al deze dingen, als we denken dat ons ongeluk te wijten is aan een externe situatie, ons ongemak te wijten is aan een externe situatie, als dingen inherent bestonden zoals we ze op dat moment waarnemen en zoals we ze geloven om op dat moment te zijn, dan zou iedereen diezelfde situatie ongemakkelijk moeten vinden. En iedereen zou de afwezigheid van die situatie prettig moeten vinden. Maar sommige mensen vinden die situatie comfortabel, anderen niet. Sommigen vinden de afwezigheid ervan leuk, anderen niet. Dus het laat alleen maar zien dat dingen daar niet echt bestaan. Maar als we begrijpen dat ze echt bestaan, en we zeggen: "Dit tast mijn comfort aan", dan zijn we "de dronken dwaas die zichzelf altijd lijden bezorgt." Wij niet? Omdat het onze geest is die ons vertelt dat dit een slechte situatie is. Onhoudbare situatie. Kan de situatie niet uitstaan.

Ik zat te denken, omdat ze net die ene gevangene die in Afghanistan was vrijgelaten hebben, hij vijf jaar gevangen heeft gezeten. En er waren daar geen andere Amerikaanse gevangenen of NAVO-gevangenen. Hij was helemaal alleen. En ik dacht…. Je zit daar en wat ga je doen? Zeg: "Deze situatie is absoluut onhoudbaar, onaanvaardbaar." Wanneer heb je geen keus? Je zit gevangen door de Taliban. Wat ga je doen? Ga naar de luitenant van de Taliban en zeg: 'Het spijt me, deze situatie is onaanvaardbaar. Ik wil een zacht bed. Ik wil een iPod. En een iPad. En ik wil een telefoon om mijn familie te bellen. Wat je doet is gewoon onaanvaardbaar. Sorry." Jij doet dat? Zelfs in de Amerikaanse gevangenis. Probeer dat maar eens in een Amerikaanse gevangenis. Ze gooien je in de isoleercel, wat nog erger is. Dus je kunt zien dat hoe meer we gehecht raken aan dingen en dan uit vorm raken - vooral comfort - hoe ongelukkiger onze geest zal zijn.

Wanneer je de Dharma beoefent, kan het een zeer nuttige oefening zijn als de dingen niet gaan zoals je wilt. Het eten is bijvoorbeeld te flauw. "Ze heeft er niet genoeg zout in gedaan." Of mijn probleem is: "Ze heeft... te veel zout erin.” En dan zeg je gewoon: "Dit maakt deel uit van mijn praktijk." 'Deze kamer is te koud. Dit is onderdeel van mijn praktijk.” “De kamer is te warm. Dit is onderdeel van mijn praktijk.” En kijk of we onze geest kunnen trainen om in die situaties oké te zijn.

Wat ik best interessant vind, is als ik tegen mezelf zeg: "Dit is te ongemakkelijk, ondraaglijk, ik kan er niet tegen." Dan word ik gewoon helemaal gespannen en woedend. Maar zodra mijn aandacht naar iets anders verschuift, dan vergeet ik het allemaal. Je weet wel? En misschien zit ik in mijn kamer en zweet ik nog steeds, omdat het zo heet is. Of nog steeds bibberen omdat het zo koud is. Maar ik ben het vergeten omdat mijn concentratie op iets anders is. Maar zodra ik terugga naar 'Het is te warm' of 'Het is te koud', dan wordt mijn geest helemaal gek en kan ik aan niets anders meer denken.

Het doet me altijd denken aan hoe ouders, als ze een huilende baby hebben, wat ze doen? Het is heel bekwaam. Je neemt een huilende baby…. Als je binnen bent, neem je ze mee naar buiten, of je neemt ze mee naar een andere kamer. Je verandert wat ze waarnemen en het leidt ze vaak af van waar ze om huilden. En weet je, hetzelfde werkt voor ons volwassen baby's. Maar soms hebben we het moeilijker om onze concentratie te verschuiven. Maar het is interessant hoe dat soms werkt.

Ik weet dat ik soms slaap en dan word ik gewekt door een geluid en zeg ik tegen mezelf: "Ik ben te moe om om dit geluid te geven." En dan ga ik meteen weer slapen. Omdat ik zo moe ben. Wie heeft de energie om zich om dit geluid te bekommeren? Maar als ik wakker word en het is als: "Waarom maken ze dat geluid?" Of: "Waarom schijnt dit licht in mijn kamer?" "Waarom dondert het nu?" Je weet wel, zoals wanneer we de onweersbuien midden in de nacht hebben. "Ik ben gewoon te moe om om ze te geven." En ik viel weer in slaap. Anders verlies je een hele nacht slaap omdat je boos bent op de donder.

Oké, we blijven meer dan één sessie bij dit vers. Het is echt interessant om over na te denken. Ik weet niet of je het je herinnert, maar enige tijd geleden lazen we iets en ze zeiden dat mensen bepaalde dingen hebben waar ze echt op gefixeerd zijn. Sommige mensen hun belangrijkste ding is comfort. Sommige mensen is aan het winnen. Sommige mensen hebben gelijk. En voor sommige mensen wordt het geliefd en gewaardeerd. En dus die vier dingen zien als dingen waar we echt aan vast komen te zitten, waar onze... gehechtheid gaat. Het is dus interessant. We hebben alle vier, maar om te zien welke voor ons de belangrijkste is, lopen we echt vast.

"Ah, ze waarderen me niet genoeg." *snuiven*

'Hoe durf je te zeggen dat ik het mis heb! Ik heb altijd gelijk!"

"Ik moet winnen, wat er ook gebeurt, ik moet als beste uitkomen!"

Heel interessant om te zien hoe we aan deze dingen gehecht raken en hoe dat dan wordt: "De dronken dwaas die zichzelf lijden aandoet." En een dronken dwaas is een heel goed voorbeeld. Want als je drinkt, drink je omdat je denkt dat je gelukkig zult zijn. Wat gebeurt er?

Ik ben één keer in mijn leven dronken geweest. Dat was het. Ik wilde zien hoe het was. Dat heeft me genezen. Afgerond. Niet meer. Te veel lijden.

Maar zelfs als je meerdere keren dronken wordt, wat doet dat met je leven? Vernietigt je leven volledig. "De dronken dwaas die zichzelf lijden aandoet."

Dus de schuld van de kwellingen.