Vers 5: Het wilde paard van trots

• Trots kan een grote belemmering zijn op het spirituele pad en ons van onze doelen afhouden
• Nederigheid is belangrijk om te cultiveren in onze praktijk

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 5 (Download)

Vers vijf van Juweeltjes van Wijsheid door de zevende Dalai Lama. Hij stelt de vraag: "Wat is het wilde paard dat iemand van de berg werpt die hij aan het beklimmen is?"

Wat zeg jij? Als je vorderingen maakt op het pad, wat is dan de ongecontroleerde geest die ervoor zorgt dat je naar beneden valt? Trots. Arrogantie. verwaandheid. Onszelf opblazen. Hij zegt: "Trots..." Ik geef de voorkeur aan "arrogantie" om het te vertalen. "Arrogantie die zichzelf superieur vindt en stilstaat bij de eigen goede eigenschappen." Je weet wel? Die geest.

Wat is het wilde paard dat iemand van de berg gooit die hij aan het beklimmen is?
Arrogantie die zichzelf superieur vindt en blijft hangen bij de eigen goede eigenschappen.

Trots langs het pad

Ze zeggen altijd dat we aan het begin van het pad niet arrogant zijn omdat we niets weten. Maar als we een klein beetje Dharma leren, is het heel gemakkelijk voor ons om opgeblazen te worden. Want dan komen er nieuwe mensen en kunnen we dit uitleggen en kunnen we dat uitleggen. En omdat wij dit veel meer weten dan zij, kijken ze zo naar ons. [Kijk tegen ons op.]

Denken dat we meer weten dan we doen

Er zijn twee redenen. Eén: als je een beetje weet, denk je dat je meer weet dan je eigenlijk weet. Omdat je de woorden misschien wel kent, maar de betekenis niet echt. Of misschien ken je de betekenis zelfs intellectueel, maar heb je het niet gerealiseerd. Of vaak ken je de woorden, je denkt de betekenis te kennen, maar eigenlijk heb je een totaal verkeerde opvatting en dat is wat je andere mensen leert. Wat veel meer schade aanricht dan goed. Dus wat is daar arrogant aan?

Wie heeft ons geleerd wat we wel weten?

Hoe dan ook, als we de Dharma onderwijzen, wat is er dan om arrogant over te zijn? Omdat we de Dharma niet hebben uitgevonden. We hebben het van andere mensen geleerd. Dus opgeblazen worden en denken: “Ik ben een geweldige beoefenaar, ik ben een geweldige leraar, ik heb me dit gerealiseerd, ik heb me dat gerealiseerd. Kijk, er zijn al die studenten die me zo geweldig vinden...' Weet je, wie denken we wel dat we zijn? De Buddha? Ik bedoel, niets van de Dharma kwam van ons. Dus geen reden om ooit arrogant te worden over iets weten. En evenzo, geen reden om arrogant te worden over - zelfs als we realisaties hebben - over het realiseren van iets. Sterker nog, als je echte realisaties hebt, word je nederiger.

Nederigheid in een spirituele mentor

Ik herinner me hier echt Geshe Yeshe Tobden, een van mijn leraren. Herinner je je hem nog toen hij naar DFF kwam? Geshe-la, zijn haar bleef hier altijd hangen. Hij was oud, zijn shemdap krom was. Een beetje zoals sommigen van jullie. [gelach] Zijn shemdap was hoog en zijn sokken vielen naar beneden. En hij had van die oude smerige schoenen. Omdat hij mediteerde boven Dharamsala. Weet je, wanneer hij zou doen? Vroeg [omloop] rond de tempel, alle jongeren, de jonge monniken met hun Nike-packs en hun mooie schoenen liepen hem voorbij. Niemand ter wereld wist wie hij was. Hij was zo bescheiden. Zo nederig. En voor mij is dat echt indicatief voor het soort beoefenaar dat hij was.

Zelfs zijn bediende Losang Donden vertelde me dat toen hij naar Geshe-la's hut ging - omdat Losang Donden hem elke week voorraden zou brengen - hij zelfs Geshe-la's tantrische werktuigen of foto's of iets dergelijks nooit had gezien. Toen Zijne Heiligheid hem vroeg om naar Italië te gaan, zei hij: “Nee, ik wil daar niet heen. Ik wil niet gaan lesgeven. Ik ben gelukkig in mijn kleine hut.” Hoe dan ook, Zijne Heiligheid vertelde het hem, dus deed hij wat zijn leraar zei. Ik was in Italië toen Geshe-la arriveerde. We hebben hem deze mooie grote troon gemaakt als een manier van respect of nieuwe leraar. In de villetta - het huisje waar hij woonde - maakten ze mooie porseleinen borden en bestek en alles. En Geshe-la kwam en hij ging in de villetta en hij zei: "Gooi deze borden en bestek weg en geef me plastic borden." En hij kwam de eerste dag in de tempel en mensen brachten hem naar de grote troon en hij nam het kussen af ​​en legde het op de grond en ging erop zitten. Ik bedoel, dit is het soort persoon dat hij was. Hij hield gewoon niet van dit soort dingen.

Trots: een hindernis langs het pad

Je kunt zien dat als je geest opgeblazen wordt, je weet dat je de berg beklimt en dat het wilde paard je gooit. Je probeert de Dharma te beoefenen en wat deugd te creëren en realisaties te genereren, maar je eigen arrogantie wordt daar een enorme belemmering voor en gooit je op de berg van realisaties. Want ook, als je denkt dat je alles weet, wat kun je dan van iemand leren? En de natuurlijk alle innerlijke groei stopt. En het wordt een echt probleem. Ik bedoel, we zien vaak in het Westen dat mensen die niemand in Tibet waren, naar het westen komen en iemand worden. Of westerlingen die denken dat ze iemand zijn terwijl ze dat niet zijn. En dan gebeuren er echt heel veel dingen. Daar moeten we ons dus goed van bewust zijn. Omdat het niet alleen ons schaadt, maar ook andere mensen.

Tegengif voor trots

Nadenken over de nadelen is onderdeel van het tegengif. Maar wat ze ook aanbevelen als we aan arrogantie lijden, is mediteren op de 18 bestanddelen en zes bronnen, twaalf bronnen en vijf aggregaten en zo, en dan gaan mensen, nou, wat zijn al die dingen? En goed, dat is het punt. Het is eigenlijk moeilijk om deze dingen te begrijpen.

Maar dat vind ik nog beter voor mij…. Ik kwam op deze wereld zonder iets te weten en alles wat ik weet, zelfs niet hoe ik moet spreken, zelfs hoe ik mijn handen moet wassen, alles kwam van anderen. Dus er is niets om arrogant over mezelf te zijn. Ik zou de vriendelijkheid van anderen ongelooflijk dankbaar moeten zijn, want zonder hun vriendelijkheid zou ik niets weten.

Weet je, soms schrijven we een boek en denken we: "Oh, dit zijn al mijn ideeën. Ik zet my ideeën in een boek.” Denken we echt dat we iets hebben gedacht dat niemand ooit eerder heeft gedacht? Denken we echt: "Oh, ik ben de eerste die ooit die gedachte heeft gehad?" Nou, dat denken we. Maar hoe groot is de kans dat niemand in een tijd zonder begin - inclusief de... Buddha- heeft ooit dat soort kennis gehad? Het is niet.

Ik bedoel, ik vertel het altijd aan mensen Werken met Boosheid is geplagieerd van Shantideva. Want die is echt duidelijk geplagieerd. Bij de andere boeken wordt ook geplagieerd. Ik bedoel, niets daarvan komt van mij. Mensen komen naar voren en zeggen: "Oh, ik hou echt van je gesprek." Het heeft niets met mij te maken. Ze houden van de Dharma. En dat is wat belangrijk is. Ik heb het niet uitgevonden. Ik heb er niets aan.

Ik vind op die manier denken heel erg nuttig. En om te onthouden dat we altijd studenten zijn totdat we zelf boeddha's worden.

[Reactie op het publiek] Iemand die niet alleen zegt: "Ik weet wat het beste voor mij is", maar met een zeer koppige arrogantie zegt: "Ik weet wat het beste voor mij is. Dus vertel me niet wat ik moet doen.” Je kunt niet veel tegen die persoon zeggen. Er is geen ruimte voor hen om iets in te nemen. Je moet gewoon…. Wat kan je zeggen?

Je moet wachten, en het leven heeft een manier om ons te laten crashen. Als we slim zijn, leren we. Als we niet slim zijn, blijven we hetzelfde doen.

Ik herinner me dat ik onlangs iets met iemand besprak - dit was toen ik in Australië was - en ik zei iets en die persoon zei: "Nou, bla bla." En ik zei gewoon: "Nou, oké. Als je je zo voelt, dan is dat het." Er viel verder niets te beleven. Niet open.

Ik bedoel, wat kun je doen? Ze op het hoofd slaan? En zeg: "Je bent koppig en arrogant!" Ik denk dat het gemakkelijkste om dit te helpen begrijpen is om te kijken wanneer we koppig en arrogant zijn. En we graven ons in. En we willen van niemand anders iets horen. Dan komt er zelfs iemand met een vriendelijke houding, hoe handelen we?

Een goede relatie met een spirituele leraar komt ons ten goede

Het is heel waar. Als je geen leraar hebt, weet je het niet. Of als je geen hechte band hebt met je leraar. Je hebt er misschien een, maar het is geen hechte relatie. Dan zal je leraar je niet direct op dingen wijzen omdat ze dat weten - ik bedoel, zelfs een leraar, als de persoon niet open is, zullen ze niets zeggen omdat het nutteloos is. Maar als je een goede relatie hebt en je bent oprecht dan kan je leraar iets zeggen.

De vriendelijkheid van onze “vijanden”

Het leuke is dat zelfs als onze leraar het niet doet, onze vrienden - of onze vijanden - het wel zullen doen, moet ik zeggen. En dit is de vriendelijkheid van de vijanden. Omdat onze vijand, 'vijand', ik zeg dat hier iemand is die we niet mogen. De mensen die we niet mogen, zullen onze rotzooi niet verdragen. En ze zullen het ons rechtstreeks zeggen. Daarom houden we niet van ze. Maar dat is ook de reden waarom ze soms de enige zijn die ons kunnen bereiken.