Vers 79: De geest bevrijden van gehechtheid

• Gehechtheid is wat ons bindt aan het cyclische bestaan
• De geest van gehechtheid is niet gratis
• Gehechtheid tot kleine dingen, lof, reputatie
• Echte vrijheid in vrij zijn van gehechtheid

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 79 (Download)

Wie kent dat geluk dat voor altijd vrij is van gebondenheid?
Degenen die gehechtheid aan de dingen die de geest binden hebben losgelaten.

Gehechtheid is echt wat ons bindt aan het cyclische bestaan. Onwetendheid is de wortel van het cyclische bestaan. Gehechtheid, hunkering, vastklampen, grijpen, dit alles is wat ons bindt, en ons voortdurend in een cyclisch bestaan ​​laat fietsen.

Dat kunnen we echt in onze geest zien. Als we erg gehecht zijn aan iets, zit onze geest gevangen. Onze geest is op dat moment niet vrij omdat hij zegt: 'Ik wil dit. Ik wil dit. Dat wil ik niet. Ik heb dit nodig. De wereld zou me dit moeten gunnen.” De geest zit hier volledig in vast mantra van "Ik wil dit, ik verdien dit, ik heb hier recht op, de wereld zou me moeten geven wat ik wil...." En er is geen vrijheid in de geest.

Je kunt het zelfs aan kleine dingen zien. Ik herinner me, voordat ik werd gewijd, en je was met je vriend uit eten en ze willen Chinees eten, en je wilt Italiaans eten, en het is als: "Nou, ik ben erg gehecht aan mijn Italiaans eten, en ik wil naar een Italiaans restaurant.” En ze zeiden: "Nee, ik ben gehecht aan mijn Chinees eten, ik wil naar een Chinees restaurant." En dan begin je ruzie te maken. In eerste instantie gaat het erom naar welk restaurant je moet gaan. Maar dan wordt het een groter probleem. "Je staat er altijd op om het op jouw manier te doen!" "Nee, dat doe ik niet, ik geef gewoon de hele tijd aan je toe omdat je zo dogmatisch en onbuigzaam bent." En dan zit je vrij snel midden in dit enorme gevecht. Gewoon vanwege het soort voedsel dat je wilt.

Ondertussen ga je naar het restaurant, je besteedt misschien een half uur aan het bestellen van het eten. Want zo bouw je een band op met de ander. "Oh wat staat er op het menu, wat wil je, dit, dit." En bel dan de ober. "Heeft het dit, heeft het dat, kun je dit vervangen, kun je dat vervangen?" En: "Hoe groot is de portie?" Dus weet je, het duurt een half uur voordat je overlegt met je vriend en dan overlegt met de ober of serveerster, en dan bestel je. Dan komt het eten. Tegen die tijd praat je met je vriend, eet je het eten op, proef je het niet en is het klaar. En ondanks dat was er eerder een enorm argument, waarbij de ene partij ongelukkig wordt achtergelaten en zich vertrapt en niet gehoord voelt, en de andere voelt: "Ik heb mijn zin gekregen, ik mag eten wat ik wil, en die persoon zal het gewoon moeten opzuigen ... " [gelach] We worden echt egoïstisch. Allemaal uit gehechtheid. Wij niet?

Ondertussen zegt de arme ober of serveerster: "Wanneer gaan deze mensen het restaurant verlaten? Ik hoop dat ze niet terugkomen." Omdat we ze gek maakten, evenals de kok. Want in plaats van wortelen op deze manier te snijden, kunnen we wortelen op die manier laten snijden….

Wat ik bedoel….en we zien het in ons leven, nietwaar?….we raken zo gehecht aan kleine dingen. Soms is het een klein bezit. "Ik wil dit vloerkleed." Of soms zijn we gehecht aan lof. “Kom op, ik heb wat aardige woorden nodig, ik voel me niet zo goed over mezelf, dus zeg wat aardige woorden tegen me. En als je dat niet doet, dan voel ik me vreselijk en ga ik huilen. En dan zul je je vreselijk voelen omdat ik je gek maak omdat ik huil. En misschien zeg je daarna wat aardige woorden tegen me om me beter te laten voelen. Maar eigenlijk doe je dat meestal niet omdat je het zo zat bent omdat ik het te druk heb met huilen om op iets anders te letten….” Rechts? [gelach] Dus we willen wat lieve woorden.

Of we willen een goede reputatie. Zoals: 'mijn recensie op het werk komt eraan en ik ga echt indruk maken op de baas, dus ik kom vroeg binnen en blijf laat. En ondertussen ga ik zo gespannen raken dat ik iedereen om me heen gek ga maken. Maar ik moet die goede recensie en die goede reputatie op het werk hebben.”

De hele tijd: 'Ik wil. Ik wil. ik wil niet. ik wil niet.” Ik bedoel, het zijn de "verschrikkelijke tweeën" ons hele leven. Ja?

De geest is dus niet vrij. De geest is niet vrij. En dat is wat heel dodelijk kan zijn. Je kunt het zien als we gehecht raken aan 'ik' en 'mijn'. Het wordt dodelijk. We hebben onszelf volledig in de gevangenis gestopt.

Echte vrijheid is wanneer je niets wilt. Als je niets wilt, ben je tevreden met wat je hebt. Mensen zouden kunnen zeggen: “Nou, dat klinkt erg saai. Dingen willen is het kruid van het leven. Het geeft je iets te doen op zaterdag, zoals naar het winkelcentrum gaan en door alle ramen kijken en hebben hunkering ontstaan, het ene na het andere, evenals begeerte, het ene na het andere. En het is patriottisch. Het is goed voor de economie. Het doet de natie goed dingen te willen. En als je dingen niet krijgt, hoe kun je dan gelukkig zijn?” Maar dan krijg je dingen en dan moet je ervoor zorgen. En het is hoofdpijn.

Iemand mailde me net dat ze een huis hebben aan een meer ergens aan de oostkust – niet waar ze altijd wonen, maar…. Dus alle leidingen barsten, omdat het zo koud is aan de oostkust. Dus, wat je ook hebt, dan heb je het helse rijk van dat ding. Huis hel. Computer hel. Auto hel.

En dan gehechtheid naar mensen. Oh mijn god. Mensen worden er gek van gehechtheid aan iemand anders. Het is als: 'Ik heb kreeg om bij deze persoon te zijn.” En waar ben je aan gehecht? Iemand die onwetendheid heeft, boosheid en gehechtheid. Ik bedoel, tenminste als je gehecht was aan de Buddha je bent gehecht aan iemand die gezond is, van wie je zou kunnen leren. Maar als je met onwetendheid aan iemand gehecht bent, boosheid en gehechtheid, dan wat? Uw gehechtheid en hun gehechtheid. Jouw boosheid en hun boosheid. Je hebt alles in het kwadraat. En daarom noemen ze het de 'nucleaire familie'. [gelach] Omdat dit gehechtheid, je wordt er gek van en de ander gek.

[In reactie op toehoorders] Dus hoe zit het met iemand die erg gehecht is aan inwijdingen? "Ik wil dit inwijding, Ik wil dat inwijding, ik wil de andere.” En dan willen ze nog een Rinpoche zien na…. "Oh, deze Rinpoche, die Rinpoche..."

Oké, ik denk dat dat erop neerkomt gehechtheid aan reputatie. Ik denk dat het daar op neerkomt. "Ik wil de reputatie hebben veel initiaties te hebben." “Ik wil de reputatie dat ik met zoveel belangrijke mensen op de foto ga. Met hun handtekening op de foto.”

Ik denk dat de meesten van hen niet aan de praktijk doen inwijding daarna. Wat de lama zegt, negeren ze het meestal, tenzij het iets is dat ze al wilden doen. Het is dus niet zo dat ze echt op zoek zijn naar de Dharma of op zoek zijn naar wijs advies. Het is gewoon een andere manier om een ​​soort reputatie of een soort lof te krijgen.

Er is een van de regels in de zevenpuntstraining van de geest over 'een god naar het niveau van een duivel brengen'. Dat is het. Je neemt iets heiligs en dompelt het onder in je eigen samsara. Het is nogal triest.

Dus je geest bevrijden betekent de geest bevrijden van gehechtheid. En gewoon oefenen "wat ik heb is goed genoeg." Niet alleen op het gebied van bezittingen. Wat voor lof ik ook heb, het is goed genoeg. Welke reputatie ik ook heb, het is goed genoeg.

Totdat je geest zegt: "Nee, dat is het niet!"

En dan moet je naar je geest kijken en zeggen: "Wel, wat wil je?" "Ik wil dit dit dit dit..." En dan zeg je tegen je geest: "En wat ga je dan doen als je dat allemaal hebt?" En dan weet de geest niet goed wat hij moet zeggen. Je weet wel? “Nou, wat ga ik doen als ik al die roem krijg, als ik al die liefde krijg, als ik al die aandacht krijg, en ik krijg alle dingen die ik wil. Wat ga ik dan doen?” Flippen. Gek worden.

Terwijl, als we actief in ons hart een houding van tevredenheid cultiveren - en dan heb ik het niet over onverschilligheid. Tevredenheid is geen onverschilligheid: “Wat ik ook heb, het kan me niet schelen. Ik geef nergens om. ik ben vrij van gehechtheid. Het kan me niet schelen. Je mag doen wat je wilt." Dat is geen tevredenheid. Dat is geen voldoening. Dat is ook een gekwelde geest.

Maar als je echte tevredenheid en voldoening hebt, kijk je om je heen naar wat je hebt en zeg je: "Wow, ik heb echt geluk." Wat het ook is. Kijk wat ik heb. Dit is geweldig. De vrienden die ik heb. Of de kans. Wat het ook is. Wat een geluk. En dan een voldaan gevoel.

We kunnen in de toekomst altijd beter worden op het gebied van onze kwaliteiten en dat soort dingen. Maar in termen van externe dingen, brengt het cultiveren van een geest die tevreden is zoveel vrijheid.