Vers 20: De boze geesten die anderen verslinden

• Mensen hebben leiderschap nodig, maar geen overheersing
• Degenen die macht misbruiken vernietigen anderen, verslinden hen
• Wat als misbruik wordt beschouwd, hangt af van het perspectief

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 20 (Download)

Hier is vers 20:

Welke boze geesten verslinden anderen, zelfs als ze geen honger hebben?
Machthebbers die degenen onder hen misbruiken en hen als waardeloos beschouwen.

Waar, nietwaar? "Welke boze geesten verslinden anderen, zelfs als ze geen honger hebben?" Mensen, ook al hebben ze geen honger, ze verteren anderen met hun krachten. Ze vernietigen anderen, ze eten ze op door hun macht te misbruiken. Het is interessant omdat dit is geschreven door de Zevende Dalai Lama die zelf een positie van grote macht had. Hij was de politieke leider van de Tibetanen.

Trouwens, de Dalai Lama is niet het hoofd van de Gelugpa Traditie. Veel mensen maken die fout. De Ganden Tripa is het hoofd. De Dalai Lama is, zou je kunnen zeggen, in het algemeen de religieuze leider van Tibet, en de politieke leider…. Tenminste, dat was hij, maar hij nam een ​​paar jaar geleden ontslag. Nu heeft Tibet een premier en zo leiden ze de regering. Het is interessant omdat het de enige groep mensen is die ik ken op de planeet waar de leider minder macht wil en de mensen willen dat hij aan de macht blijft. Je weet wel? Want voordat hij ontslag nam, zeiden ze: 'Nee, neem geen ontslag. Neem geen ontslag.” En hij zei: "Maar ik wil wel, je moet democratischer zijn." Vrij interessant.

Maar de zevende Dalai Lama, in zijn tijd was hij algemeen heerser over Tibet. Tibetanen hebben nooit een echte gecentraliseerde regering gehad. Er waren altijd lokale koningen en stamhoofden, maar hij moest een soort van "de katten hoeden", zodat ze op de een of andere manier bij elkaar bleven. En natuurlijk hadden de mensen in de Himalaya-gebieden in Mongolië ook veel respect voor hem. En ook had hij destijds veel scepter in de Manchu-rechtbank in Peking. Hij was iemand die heel goed wist wat er zou kunnen gebeuren als iemand macht misbruikt, en ik denk dat hij daarom grote moeite heeft gedaan om dat niet te doen.

We kunnen in elke institutionele structuur zien dat mensen leiderschap nodig hebben, maar geen overheersing. En soms is de grens tussen leiderschap en dictatuur (of overheersing) niet zo duidelijk. Hoe geef je leiding zonder controle, maar aan de andere kant moet een leider een zekere mate van controle hebben. Het is dus echt een plakkerig gebied.

George, die dit weekend bij ons op bezoek was, is het hoofd van het hoofdkantoor voor... FPMT en ik vroeg hem een ​​beetje naar zijn strategie en hij zei dat hij ziet dat zijn positie iedereen tevreden houdt. En hij zei tegen de mensen die op kantoor werken: "Ik vertrouw erop dat je je werk doet en ik ga niet op je rug ademen." En tot nu toe lukt dat best aardig. Mensen zijn echt opgewassen tegen de gelegenheid en doen hun werk. Dus als je de juiste mensen onder je hebt die, als je ze vertrouwt, betrouwbaar zijn, werkt het op een hele fijne manier. Als je iemand hebt die niet zo betrouwbaar is, die lui is en naar rechts gaat en naar links gaat, dan zal dat soort dingen niet werken. Dus het is moeilijk, weet je, om op die manier een leider te zijn.

Maar absoluut machtsmisbruik is een heel ander balspel. Dat is wanneer mensen andere mensen bedreigen. Dreig ze bijvoorbeeld te ontslaan, dreig dit te doen, dreig dat te doen. Wanneer mensen hun macht gebruiken om anderen fysiek te misbruiken, of anderen seksueel te misbruiken, of anderen emotioneel te misbruiken. Van dat soort dingen worden mensen zich in onze samenleving veel bewuster. Maar het is als een boze geest die geen honger heeft, maar mensen verslindt, wanneer macht wordt misbruikt.

En het is zo moeilijk om te zeggen waar die grens ligt waar sprake is van machtsmisbruik? Want voor de een kan wat iemand doet machtsmisbruik zijn, maar voor de ander niet. En dit is wat soms plakkerig wordt in organisaties. En het gebeurt ook in Dharmacentra. Elke organisatie waar je mensen hebt, dit soort dingen kan mogelijk gebeuren. Maar het is echt moeilijk te zeggen omdat mensen verschillende definities hebben van wat het is. Dus hoe herken je eigenlijk waar die lijn is? En wat noem je iets?

Er is veel discussie in de pers over deze hele zaak. Mensen hebben heel verschillende definities. En dit kan soms de bron zijn van veel verwarring, veel moeite.

Ook bijvoorbeeld zoals bij de Tibetanen. De manier waarop ze hun organisatiestructuur hebben is heel anders dan een westerse organisatiestructuur. Wat we zouden kunnen beschouwen als machtsmisbruik, zouden ze niet doen, omdat het volkomen legitiem is in de manier waarop ze de zaken runnen. In de Tibetaanse samenleving - of in ieder geval in de kloosters - heb je meestal iemand aan de top en alle anderen [onder hen]. Je ziet deze structuur veel in Dharmacentra. De leraar en dan iedereen [hieronder]. En iedereen luistert alleen naar de leraar. Ze zullen alleen iets doen als de leraar zegt dat ze het moeten doen. Zo leren ze nooit samen te werken. En als de leraar er niet is, weten ze niet wat ze moeten doen. Maar het is ook een open deur voor de leraar om macht te misbruiken omdat mensen niet zullen samenwerken, ze zullen alleen naar de leraar luisteren. Dus dat opent de deur voor de leraar om dit te zeggen, dat, het andere, dat kan echt heel gevaarlijk zijn. Daarom moeten studenten leren samenwerken en met elkaar samenwerken.

[In reactie op het publiek] Dat is een goed punt, dat mensen de leraar zouden vertrouwen, ervan uitgaande dat ze veel oefenen en de leraren mensen verstandig zouden begeleiden. Dus soms heb je leraren die niet zo goed oefenen, en dan heb je machtsmisbruik. Dat kan gebeuren.

Of soms heb je een leraar die niet goed oefent, maar toch een zeer sterke ethiek en goede leiderschapskwaliteiten heeft. En je kunt leraren hebben die goed oefenen, maar omdat ze in een andere samenleving zijn opgegroeid, is misbruik heel anders.

[In reactie op het publiek] Allereerst kun je mensen hebben - de studenten - die de leraar niet vertrouwen, en dan, in naam van de democratie, de organisatie nemen en Dharma echt in een zeer steile daling brengen, omdat ze denken hun wijsheid is beter dan die van de leraar. Maar je kunt ook studenten hebben die de leraar met zoveel macht doordringen dat de studenten de leraar in staat stellen om macht te misbruiken. Of studenten die gewoon zwijgen over dingen die niet zo goed zijn.

Het is echt, het is nogal een plakkerig gebied. Maar het is goed voor ons om ons bewust te zijn van, en om ons bewust te zijn van culturele kwesties. En iedereen heeft een verantwoordelijkheid. En hoe mensen hun verantwoordelijkheid invullen, zal in verschillende culturen en in verschillende situaties anders zijn. Maar ja, ik denk dat heel zeker iedereen een verantwoordelijkheid heeft.

Wat vooral naar voren kwam in de jaren negentig, toen er veel machtsmisbruik was in boeddhistische centra in het Westen, is dat heel vaak de studenten het allemaal mogelijk maakten. Vooral als je een leraar uit een andere cultuur uitnodigt en die alleen is en al dan niet de taal van het gastland spreekt. Ze hebben geen steun. En ze hebben geen van hun leeftijdsgenoten die weten wat er aan de hand is. En toch willen dharmacentra niet een hele groep kloosterlingen bij elkaar brengen omdat het nogal duur is. Maar dan heb je de leraar alleen, zonder zijn leeftijdsgenoten, en ook zonder ondersteuningsstructuur. Dus dat kan gevaarlijk zijn.

Je krijgt allerlei verschillende combinaties in dit geheel. De moraal van het verhaal is om goed te oefenen. En wees verantwoordelijk. Dus volgers hebben verantwoordelijkheden. Leiders hebben verantwoordelijkheden. En om dit soort dingen bij te houden. Motivatie staat natuurlijk centraal.

[In reactie op het publiek] En het is waar dat mensen op de lagere niveaus ook macht kunnen misbruiken. Dat is een goed punt.