Vers 15-3: Alles opgeven voor anderen

• Bereidheid om alles te geven om bewuste wezens te helpen
• geconfronteerd met onze gehechtheid en geconfronteerd met onze egocentrisme
• Werken met onze kinderlijke geest

41 Gebeden om te cultiveren bodhicitta: Vers 15-3 (Download)

We zijn nog steeds bij de 15e:

"Mag ik me in het cyclische leven storten in het belang van alle wezens."
Dit is het gebed van de bodhisattva bij het afdalen van een trap.

"Mag ik duik in een cyclisch bestaan ​​in het belang van alle levende wezens.” Wanneer we echt mediteren over de nadelen van samsara willen we er zo snel mogelijk vanaf. Geen dilly-dallying, mañana en la mañana houding. Als we echt de verschrikkingen van samsara zien, willen we er zo snel mogelijk uit en ons hele leven is daar volledig aan gewijd. Dus hier is een bodhisattva zeggende: "Mag ik me in samsara storten voor de levende wezens."

Wat dit aangeeft is, de manier waarop de bodhisattva traint de geest in liefde en mededogen en bodhicitta is dat ze bereid zijn alles te geven om bewuste wezens te helpen. Daar zijn we nu niet toe in staat. We kunnen niet alles opgeven. Bodhisattva's geven zelfs hun lichaam op. We koesteren dit lichaam, dit ding dat plas en poep, oorsmeer en snot maakt. Wij vinden het een prachtig ding. We willen het niet opgeven. Maar bodhisattva's, ze maken liefdadigheid van hun lichaam. Het verhaal van de Buddha wanneer hij een prins is en de zijne gaf lichaam naar de tijger. Daar zijn we niet toe in staat, maar we moeten in ieder geval beginnen met kleine dingen die we kunnen opgeven.

We zien dat we daar zelfs niet toe in staat zijn. Het is zoiets als: "Ik wil mijn kamer zoals ik mijn kamer wil, en ik wil het bed hier, en ik wil dit hier en ik wil deze lakens gebruiken en ik wil dit als ontbijt en ik wil dat niet als ontbijt en Ik moet hier genoeg van hebben en ik wil er niet genoeg van, en het moet allemaal op mijn manier, want anders stort ik in en kan ik de Dharma niet beoefenen.”

Vergeet het ontbijt op te geven, bodhisattva's geven hun eigen lichaam op. Ze manifesteren miljoenen en ontelbare vormen om alles te doen wat ze als bewust wezen niet wilden doen. En ze doen het met plezier ten behoeve van ons en we leunen gewoon achterover en nemen alles in ons op, wat bodhisattva's voor ons doen.

We proberen de te volgen bodhisattva pad, dus we moeten echt moeite doen om onze gehechtheid en om onze . onder ogen te zien egocentrisme. Ik zeg niet dat je de lokale tijger gaat zoeken en je geeft lichaam. Eigenlijk mogen we dat pas doen als we het pad van het zien hebben bereikt. Maar we moeten proberen, in ieder geval met sommige dingen, en onszelf een klein duwtje geven. Duw onszelf een beetje buiten onze comfortzone. En ik weet dat dat moeilijk is en ik weet dat we het niet willen doen en ik weet dat we heel vaak terug zullen vallen in, "MAAR IK HEB DIT NODIG!" Maar als onderdeel van onze beoefening moeten we onszelf een klein duwtje geven. Ik zeg niet dat je veel moet doen, maar geef jezelf gewoon een duwtje.

Het is net als wanneer je een kind hebt dat niet naar de kleuterschool wil. En het kind jammert: "Ik wil niet naar de kleuterschool..." Je geeft je kind een soort duwtje, je neemt ze bij de hand en dan gaan ze naar de kleuterschool en ze ontdekken dat ze het naar hun zin zullen hebben en ze zullen niet instorten zonder dat mama en papa 25 uur per dag boven hen zweven dag. We zouden kunnen ontdekken dat als we onszelf een beetje zachtjes in de richting duwen waarin de bodhisattva's oefenen, we zouden kunnen ontdekken dat we gelukkig kunnen zijn. Maar zolang we in dit ding blijven van: "Ik absoluut moet hebben, of ik ga….” alsof de aarde zal eindigen, dan komen we nooit verder dan onze egocentrisme.

Ik vind deze regel erg nuttig om in gedachten te houden: "Mag ik me in het cyclische bestaan ​​storten in het belang van alle wezens." Zelfs als we dat nu niet echt kunnen doen, laten we er dan in ieder geval naar streven, en laten we die regel steeds weer voor onszelf herhalen. En genereer dat echt ongelooflijke, nobele aspiratie om in het lijden te kunnen springen ten behoeve van voelende wezens. En als we dat herhalen en dat genereren aspiratie genoeg, dan als de dag komt om de thermostaat een halve graad lager te zetten, beseffen we misschien dat we het kunnen verdragen.

Dit maakt allemaal deel uit van onze praktijk hier. Maar maak deze echt nobel aspiratie, zet dat edele aspiratie daarbuiten en focus de geest erop. In plaats van "Mag ik mijn samsara herschikken zodat ik alles krijg wat ik wil, en Dharma beoefenen", in plaats van dat als onze aspiratie, "Mag ik zoveel mededogen hebben en zo weinig" egocentrisme dat ik me gewoon in een cyclisch bestaan ​​stort', net zoals ze het voorbeeld in India gebruiken in de moesson als het heet is, zoals de buffel die in een plas water duikt, zoals een klein kind op een hete zomerdag in een plas water springt , met zoveel enthousiasme om bewuste wezens te helpen.

Houd dat vast als onze aspiratie van waar we heen gaan. En als je dat doet, zou je kunnen ontdekken dat je daadwerkelijk enkele stappen in die richting kunt zetten en dat het misschien niet zo moeilijk is.