Relaties veranderen

• Kijken naar het gelijk maken van onszelf en anderen vanuit het ultieme niveau
• Veranderende relaties tussen vrienden, vijanden en vreemden
• Relaties eindigen niet, ze veranderen gewoon
• Hoe 'zelf' en 'ander' slechts worden toegeschreven, en relatief?

Wijsheid van de Kadam Meesters: (Download)

We hebben het gehad over de methode voor zichzelf en anderen gelijk maken die deel uitmaakt van het grotere meditatie van gelijkmaken en zichzelf en anderen uitwisselen. We hebben het tot nu toe gehad over zes van de negen punten. Die zes punten hebben allemaal op het conventionele niveau gekeken. De laatste drie punten hebben te maken met het uiteindelijke niveau. Waarom er geen verschil is tussen vrienden, vijanden, vreemden en onszelf en anderen.

Allereerst veranderen de relaties voortdurend. Dit is meer in termen van vrienden, vijanden en vreemden. Ze kunnen geen echt bestaande vrienden of vijanden of vreemden zijn omdat de relaties veranderen. Als dingen echt zouden bestaan, dan zouden ze, in welke categorie dan ook, altijd als eerste zijn ingedeeld en nooit veranderen.

Je kunt zien dat dit een probleem is met onze geest, want zodra we iemand in een bepaalde categorie plaatsen, maken we hem permanent, en daarom hebben we vaak zoveel problemen als onze ideeën over iemand veranderen, of onze relatie met hem verandert.

Laat ik hier even van afwijken, want ik hoor mensen wel eens praten over “Ik beëindig de relatie. We hebben een relatie gehad en ik beëindig de relatie.” Ik heb daar lang over nagedacht, en we beëindigen nooit relaties. We veranderen alleen relaties. We hebben een relatie met elk bewust wezen in het hele universum, ook al kennen we ze niet in dit leven, ook al zien we ze niet in dit leven, we bestaan ​​nog steeds onderling afhankelijk met hen, in relatie met hen. Dus als je zegt: "Ik beëindig de relatie", klinkt het alsof je nooit meer een relatie hebt, ooit, nooit, OOIT, maar dat is onmogelijk, want zelfs als je naar een berg gaat, ben je nog steeds omringd door bewuste wezens. We veranderen gewoon relaties. Misschien gaan mensen een tijdje meer in de categorie vreemden. Maar we beëindigen ze nooit. Snap je wat ik bedoel?

Als we dat begrijpen, helpt het ons om niet vast te lopen in echt negatieve emoties over iemand. "Ik beëindig de relatie, ik geef nooit meer om ze!" Allereerst, als je zo denkt, ben je je verloren bodhicitta, wat een groot probleem is. Maar het is ook helemaal verkeerd. We veranderen gewoon, nabijheid, afstand, wat het ook is. Iedereen is onze ouder geweest, dus….

Dus, het feit van de veranderende relaties. Laten we ze niet te concreet maken.

Ten tweede, als het zelf en anderen echt bestonden, Buddha zou ze zo zien. Maar de Buddha niet. En als we de belangrijkste in het universum waren, dan zou de Buddha zou dat zien. En de Buddha niet. Ik weet dat wezens met gevoel dom zijn omdat ze dat niet zien, maar kunnen we zeggen dat... Buddha is, omdat hij niet beseft dat wij het centrum van het universum zijn? Die gaat toch niet werken? We kunnen niet zeggen dat ik en anderen zo verschillend zijn, ik ben de belangrijkste, als dat zo is Buddha, die alwetend is en alles direct weet, zowel in zijn conventionele status als in zijn ultieme modus, ziet dat niet. We moeten ons idee herzien.

En dan de derde (ik hou van deze, deze raakt me echt) is dat de aanduiding zelf en anderen alleen maar wordt toegeschreven, afhankelijk wordt toegeschreven, zoals 'deze kant van de vallei' en 'die kant van de vallei'. Als je hier bent, is dit deze kant van de vallei en dat is [wijzend] die kant van de vallei. Als je daar [wijzend] bent, is "deze kant van de vallei" daar. De andere kant van de vallei is hier. Hier en daar werd er gewisseld. Dat is het hele punt. Hier en daar werd er gewisseld.

Op dezelfde manier hangt 'zelf' en 'anderen' af van het perspectief. In relatie tot jou ben ik mezelf en jij een ander. Maar vanuit jouw perspectief ben jij 'ik' en ik ben 'ander'.

Ik herinner me dat Serkong Rinpoche dit aan het onderwijzen was en Alex het aan het vertalen was en Rinpoche heen en weer ging tussen "jij bent ik en ik ben jou", en Alex zo verstrikt raakte in de vertaling, en Rinpoche zei: "Dus je hoeft niet Ik weet niet of je 'ik' of 'anders' bent, hè?' [gelach] "Je weet niet meer of je 'ik' bent of jij of jij of mij of wie je bent." En dat is het hele punt. Zodra we het woord 'ik' geven, komt er zo'n bagage met zich mee, en dat komt alleen door de aanduiding 'ik' die toevallig wordt gegeven vanuit het perspectief van één voelend wezen. Er is er maar één die dat label geeft. Dan ben jij, vanuit het perspectief van alle anderen, "ik". Het is een geldig gelabeld 'ik' of een geldig aangewezen 'ik'. Ik kan niet zeggen dat ik de werkelijk bestaande 'ik' ben en jij de werkelijk bestaande 'ander' en daarom minder belangrijk, omdat vanuit jouw perspectief 'ik' wordt gelabeld in afhankelijkheid van jouw lichaam en geest en ander wordt gelabeld in afhankelijkheid hiervan lichaam en geest. Als je er echt lang over nadenkt, worden "ik" en "jij" echt precies dat, het zijn maar aanduidingen, het zijn slechts termen en concepten en er is niets om het te ondersteunen. Dit is heel krachtig als je er echt goed over nadenkt. Op die manier zouden we onszelf en anderen gelijk moeten maken. Ook al denken we aan de onderkant nog steeds dat we belangrijker zijn, daarom zijn de volgende stap de nadelen van egocentrisme, maar daar komen we de volgende keer op terug. Shantideva laat ons niet in de steek

.