Het beste leren

• Hoe de realisatie van niet-zelf de wortel van samsara doorsnijdt
• Verdiensten creëren aan de methodekant van het pad
• Vergankelijkheid beschouwen als een opstap naar leegte

Wijsheid van de Kadam-meesters: het beste leren (Download)

We blijven praten over de eerste regel,

De beste manier om te leren is de waarheid van geen zelf te beseffen.

Waarom is dat de beste leerschool?

Het is interessant dat leren hier 'realiseren' betekent. Het beste leren is beseffen. Er staat niet dat de beste manier van leren is om alle punten te onthouden. Of de beste manier om te leren is te weten hoe je alle woorden moet zeggen zonder ze te begrijpen. Hij zei dat het beste leren is om te beseffen.

Waarom realiseert het geen-zelf? Want dat is het enige besef dat de wortel van het cyclische bestaan ​​doorsnijdt. bodhicitta, en al onze andere praktijken aan de methodekant van het pad zijn heel erg belangrijk. Zo creëren we verdienste. Zonder bodhicitta we kunnen niet volledig ontwaakt worden Boeddha. Maar zonder het besef van leegte kunnen we de wortel van samsara niet doorsnijden. bodhicitta kan die wortel niet snijden. Alleen de geest die direct het tegenovergestelde herkent van wat onwetendheid kent, is in staat de wortel van de onwetendheid door te snijden.

Onwetendheid grijpt naar het inherente bestaan. Deze wijsheid realiseert het tegenovergestelde daarvan, de afwezigheid, de leegte van het inherente bestaan.

Het is ook een van de moeilijkste dingen om te realiseren. Heiligheid zegt dat leegte moeilijker te begrijpen is dan... bodhicitta, Maar bodhicitta is moeilijker te realiseren, maar dat betekent niet dat leegte een vingerknip is, want als dat zo was, dan zouden we al lang de bevrijding hebben bereikt. Het is niet zo makkelijk. Het kost veel werk en veel nadenken.

Als je de leringen over leegte moeilijk voor je vindt, begin dan na te denken over vergankelijkheid. Dat is een heel goede manier om jezelf te helpen een beter begrip te krijgen van hoe dingen bestaan, en van daaruit is het gemakkelijker om de leegte te bereiken.

Met vergankelijkheid is er grove vergankelijkheid, zoals de zon opkomt, de zon ondergaat en de dood. Dat zijn grove vergankelijkheid. Maar hier (we hebben het) echt over subtiele vergankelijkheid, het feit dat dingen in elke fractie van een seconde ontstaan, blijven en ophouden. En eigenlijk, als je ernaar kijkt, kun je geen fractie van een seconde vinden. We hebben dit beeld, soms horen we, het ene moment, het tweede moment, het derde moment, alsof het leuke discrete momenten zijn met een soort lijm die ze bij elkaar houdt zodat ze een continuïteit vormen.

Eigenlijk, als je daar echt zit, kun je geen moment isoleren. Je kunt geen moment vinden, want wat je ook kiest, de helft is al weg en de helft moet nog komen. Dus waar is dat huidige moment? En toch is het heden de enige keer dat we leven. Het is echt een puzzel als je erin komt. Maar hoe meer je erin verdiept, het kan echt helpen om leegte te begrijpen. Als je nadenkt over subtiele vergankelijkheid en het feit dat dingen van moment tot moment veranderen, ze zijn het volgende moment niet hetzelfde, dan komen automatisch de vragen: "Welnu, wat gaat er van het ene moment naar het andere?" Als ze niet hetzelfde zijn, en ze zijn niet door en door hetzelfde, kun je dan zeggen dat er een essentie is die van het ene moment naar het volgende gaat? Dat is een manier die je naar de leegte leidt.

Een andere manier die je naar de leegte leidt, is wanneer je in subtiele vergankelijkheid komt... Waarom hebben dingen zo'n subtiele vergankelijkheid? Omdat ze afhankelijk zijn van oorzaken en voorwaarden. Dat betekent dat de dingen niet op eigen kracht bestaan. Ze kunnen zichzelf niet onderhouden omdat ze volledig afhankelijk zijn van oorzaken en voorwaarden die voor hen kwam. Iets dat volledig afhankelijk is van iets anders, kan zijn eigen inherente essentie niet hebben.

Een inherente essentie zit daar gewoon. Dat is wat dit ding IS. ik ben MIJ. Inherent. Hier aan het zitten. En dat is het. Niet afhankelijk van iets anders. En dat is hoe we ons voelen. Maar op het moment dat we beginnen te kijken en zien "Bestaan ​​we echt als een onafhankelijke entiteit op een of andere manier", moeten we zien dat we, hoe we ook kijken, volledig afhankelijk zijn van andere dingen. We zijn afhankelijk van onze lichaam, onze geest. We zijn afhankelijk van onze ouders. We zijn afhankelijk van de samenleving. We zijn afhankelijk van deze hele make-up. Alles om ons heen voorwaarden wie we zijn, en we bestaan ​​in relatie daarmee. We zijn niet één klein balletje in deze hele zee van afhankelijke dingen, en we zijn dit ene ding in het centrum dat onafhankelijk is en de rest van de rotzooi zou moeten kunnen beheersen. Ja, zoals "Dat is allemaal afhankelijk, maar ik ben hier en ik zou de rest van die puinhoop moeten kunnen beheersen."

Wanneer je begint te zien: "Nou eigenlijk nee, ik ben niet dit kleine kloddertje hier..." En vergeet niets te controleren. Vergeet het maar. Dan krijg je een idee van hoe dingen veranderen, ze hebben geen inherente essentie, zoals dat.

Dat zijn slechts enkele manieren, naast het bestuderen van de filosofie, maar misschien zijn het wat gemakkelijkere manieren om tijdens het mediteren over leegte te gaan nadenken.

Lama (Yeshe) keek ons ​​altijd aan en zei: “Leegte is niet ergens ver weg in een ander universum. Het is hier, schat.” Het zit in je aard, je ziet het gewoon niet. Dus denk niet aan leegte als iets op een andere plek waar je naartoe moet.

Daarom denk ik dat het veel beter is om 'ultieme waarheid' te zeggen in plaats van 'absolute waarheid'. "Absolute waarheid" geeft je dit idee van een absolute werkelijkheid die onafhankelijk is van alles. "Ultiem" betekent gewoon de diepste manier van bestaan. Het is niet iets absoluuts ergens, een plaats in een andere dimensie waar we helemaal gek van moeten worden om het te beseffen. Lama zou ons aankijken en zeggen: “Het is hier. Hier."

[In reactie op het publiek] Een continuüm van hetzelfde type betekent dat wat van moment tot moment verschijnt, lijkt op het ding dat er was vanaf het vorige moment. Deze tafel, er is een continuüm van hetzelfde type omdat deze tafel gisteren bestond, en de tafel de dag ervoor, enzovoort. Het betekent alleen dat wat je van moment tot moment ziet er ongeveer hetzelfde uitziet. Maar alleen omdat het er hetzelfde uitziet, wil nog niet zeggen dat het hetzelfde is. Dat is het punt.