Omgaan met gebruikelijke emotionele patronen

• Kijkend naar het soort acties dat we gewoonlijk doen
• Hoe we reageren op kritiek of dingen die we niet leuk vinden
• Introspectief bewustzijn gebruiken om deze gewoonten te veranderen

Wijsheid van de Kadam-meesters: omgaan met gebruikelijke emotionele patronen (Download)

We hadden het over de zes factoren waardoor aandoeningen ontstaan. We eindigden de eerste vijf. Kun je ze onthouden? Het zaad, het object, ongepaste aandacht, nadelige invloeden (slechte vrienden), verbale prikkels (media), en dit is gewoonte. Gewoon denken en gewoontegedrag. Beide.

Deze zien we veel. We zijn zo veel gewoontedieren. Het is heel interessant om te traceren in uw meditatie (vooral sinds we leringen hebben gehad over) karma recentelijk) om te zien wat voor soort acties we gewoonlijk doen, en wat voor soort mentale houdingen we gewoonlijk hebben. En het is echt opmerkelijk, wanneer je de patronen in je leven begint te zien en hoeveel je op automatisch draait.

Sommige mensen, op het moment dat iemand iets op de kleinste manier zegt, is kritisch. Of misschien zijn ze niet eens kritisch, ze geven alleen wat feedback. Wat je wilde horen…. Je wilde lof horen en ze zeggen "verbeter dit, verbeter dat..." Dan de gewoonte van sommige mensen? (verpletterd) “Mensen waarderen me niet. Ze waarderen me gewoon niet.” Of de gewoonte van anderen? “Ik kan niets goed doen. Ik ben verkeerd. Opnieuw." De gewoonte van anderen? "Ik heb zoveel moeite gedaan, hoe durven ze dat tegen me te zeggen!" En dan zijn er vast nog wel meer.

Hier is een situatie, het komt heel vaak voor in ons leven. We doen iets en…. We zetten het glas ondersteboven, ze willen het met de goede kant naar boven, en we nemen het persoonlijk op, en we voelen ons geïrriteerd, boos, haatdragend, depressief, draaien volledig op automatisch. We stoppen nooit om te denken: "Wel, wat was de inhoud van wat de persoon zei? Kan ik reageren op de inhoud?” Maar in plaats daarvan beschouwen we alles onmiddellijk als een persoonlijke opmerking over wie we zijn. En dan laait het zelfgrijpen op. egocentrisme laait op. En we raken ons gebruikelijke patroon van emotionele reacties kwijt, wat natuurlijk ons ​​gebruikelijke patroon van verbale reactie triggert. Dat is dat we terugdeinzen en medelijden met onszelf hebben. We bekritiseren de ander. We praten over de andere persoon achter zijn rug om te ventileren wat we voelen.

Zie je dit bij jezelf? Zelfde situatie. Wanneer gaat deze situatie ooit eindigen in ons leven? De externe situatie. Wanneer gaat het ooit eindigen dat iedereen 105% goedkeurt van alles wat we hebben gedaan? Wanneer gaat dat gebeuren? We zullen altijd opmerkingen horen over hoe we kunnen verbeteren, of wat mensen ongemakkelijk vonden. We hebben een keuze. We kunnen doorgaan op onze egocentrische automaat, of we kunnen ons introspectieve bewustzijn verhogen en proberen deze gewoonten te veranderen.

Het is zeer, zeer behulpzaam, in uw meditatie, om te kijken welke emotionele gewoonten je hebt. Een manier om dat te doen is door te kijken wat je afleidt. Waar gaat je geest heen? Wanneer je niet op het punt staat van meditatie, waar denk je aan? In eerste instantie zul je zeggen: "Nou, ik dacht aan dat project dat ik aan het doen was." Je dacht niet aan het project. Je dacht aan wat iemand anders zei over het project, en wat dat betekende voor jou en je waarde als mens. Maar in eerste instantie realiseren we ons niet eens waar we aan denken. We denken dat we aan het project denken. We denken eigenlijk aan onszelf. We moeten naar deze dingen kijken en leren herkennen. Het is erg handig, maak eventueel een lijst. Voor het geval je het vergeet. De fouten van anderen hoeven we niet op te sommen, die onthouden we altijd. Maar dit soort dingen vergeten we vaak. We hebben er een probleem mee. Maar het kan echt nuttig zijn.

Kijk maar naar situaties die zich vaak voordoen in je leven. Misschien is het een andere situatie waarin iemand je ergens voor complimenteert. Ze zeggen: "Oh, goed gedaan, goed gedaan." Wat is dan meteen je gewoonte? "Ik ben de beste ter wereld." En nogmaals, in plaats van alleen maar "dankjewel" te zeggen of bij onszelf te denken: "Ik was in staat om dat te doen dankzij alle mensen die me lesgaven en me aanmoedigden..." In plaats daarvan vatten we het weer persoonlijk op en blazen we onszelf op, en denken dat we een speciaal iemand zijn en dat mensen ons op een bepaalde manier moeten behandelen. En nogmaals, zonder het te beseffen, zijn we nogal arrogant geworden. Als we arrogant worden, zijn we natuurlijk het perfecte doelwit voor andere mensen om neer te schieten, want niemand mag iemand die arrogant is. Dan worden andere mensen boos op ons, of ze worden jaloers op ons.

Dat is hun patroon: “Elke keer als iemand iets beters doet dan ik… Of de eer krijgt voor iets waar ik geen eer voor krijg…. Het is niet eerlijk…." En we worden jaloers. Dat is de gewoonte van die persoon. Nogmaals, er is geen besef dat dit een gewoonte is, dat ik jaloers word. Wat we denken is: "Die persoon had succes dat niet verdiend was." En dat is een objectieve realiteit. We denken niet: "Mijn subjectieve gewoonte is 'elke keer als iemand enig succes heeft of iets doet wat ik niet mag doen, dan word ik jaloers'." Maar kijk ernaar en kijk hoeveel het opkomt . Dat is die persoon, die op automaat draait, jaloers wordt.

Elke keer dat iemand jaloers op ons is, wat doen we dan? We hebben er een hekel aan. 'Waarom ben je jaloers op mij? Ik doe niets om extra speciaal te zijn, waarom bekritiseer je me en ben je jaloers op me?" Nogmaals, wat functioneert er, wat is onze gewoonte? Egocentrische geest die alles wat iedereen doet beschouwt als een persoonlijke opmerking over wie we zijn. En dan zijn we boos.

Mensen hebben andere gewoonten, wat ze doen als ze boos zijn. Sommige mensen worden erg stil als ze boos zijn. Andere mensen, als ze boos zijn, laten ze dat aan de hele wereld weten. Sommige mensen concurreren. Sommige mensen trekken zich terug. We hebben allemaal verschillende gewoontepatronen die worden ingegeven door onze wrok.

Wij opereren op gewoonte, de andere persoon opereert op gewoonte. En dan vragen we ons af waarom we problemen hebben. Het is heel nuttig om gewoon naar deze gewoonten te kijken die we hebben.

Een deel ervan is de gebruikelijke manier om dingen te interpreteren. Dat verwijst naar het ongepaste bewustzijn, hoe ik bepaalde dingen altijd interpreteer als dit en dat. Dit en dat over mij, of dit en dat, dat is de motivatie van die persoon. Interpretatiepatronen. Dan patronen van emotionele reactie op alles wat we interpreteerden. Er zijn daar twee soorten patronen. Plus een derde patroon, hoe we handelen nadat die gebruikelijke emotionele reactie komt.

Kan iemand terloops een voorbeeld bedenken dat je wilt delen? Of wil je zelfs niet delen, maar ga je dapper zijn en het delen?

[In reactie op toehoorders] Haar patroon is dat wanneer iemand een vraag stelt over wat ze doet terwijl ze in een leidinggevende positie zit (of wat dan ook) mensen instrueert wat ze moeten doen, haar gebruikelijke interpretatie is dat ze mijn slimheid en capaciteiten in twijfel trekken. zonder te beseffen dat ze een vraag om informatie stellen. Ze verandert het in 'ze denken dat ik stom ben, ze denken dat ik het niet weet', en dan is de emotionele reactie zelfverzekerd.twijfelen, defensief. De woorden komen defensief over. En dan stoppen de mensen met vragen omdat ze gewoon een vraag stellen en ze ontmoeten met "hoe" en dan stellen mensen geen vragen voor de informatie die ze nodig hebben en dan wordt alles in de war als je probeert te werken samen. [Tegen het publiek] Het leven hier in de Abdij helpt je dat te zien, nietwaar?

[In reactie op toehoorders] Dit is een goede manier om te laten zien hoe je dat soort dingen kunt verhelpen. Jouw ding is wanneer je een goede motivatie hebt en je doet iets en het loopt niet zoals je had verwacht, en andere mensen laten het je weten, en dan is je onmiddellijke reactie: “Ze waarderen me niet! Ik werk zo hard, en ze waarderen niet wat ik doe. Ik kan ze niet uitstaan. Ik ga me terugtrekken.” [gelach] [Tegen het publiek] Je trekt je heel erg terug uit de gemeenschap. Wat je leert is, oké, je ziet die gewoonte, met de interpretatie, de emotie en het gedrag, en dan besef je dat het niet een kwestie is van "die mensen waarderen je niet", en dat je niet gewaardeerd wordt, het is een kwestie van dat we gewone bewuste wezens zijn en niet alle wijsheid hebben die nodig is om een ​​fantastisch plan te maken dat alles goed gaat. En weet je wat? Ik wed dat je zelfs als de Buddha hier waren en met een goede motivatie dit fantastische plan hebben gemaakt, gaat er nog iemand zeuren. Maar om te beseffen dat ik de wijsheid niet heb, er is niets mis met mij, ik beweer niet dat ik een Boeddha. Ik zou moeten proberen na te denken over een aantal dingen die daarna komen. Erken ook dat wat ik ook doe, iemand het niet leuk zal vinden. Het is niet iets persoonlijks. Als mensen kritiek hebben, zeggen ze meestal meer over zichzelf dan over jou. Als we naar de inhoud van de kritiek kunnen luisteren, leren we misschien iets dat waardevol voor ons is. Maar we luisteren niet naar de inhoud, we maken dat gewoon weg en gaan meteen in op ongepaste aandacht en emotionele dingen. Maar als we kunnen stoppen en luisteren, kunnen we misschien iets leren. En leer dan ook dat het niets persoonlijks is. En dat wat we ook doen, het is zoals het is.

[In reactie op het publiek] Het is interessant. Eerst de boosheid aan de andere persoon, dan de schaamte van hoe je je gedroeg? Of de schande van zo'n grote kom vol eten? Beide.

[In reactie op het publiek] Dat is een andere gewoonte, nietwaar? Wij herkauwen. Wie piekert er nog meer? Herkauwen is de weg naar ellende. We gaan gewoon rond en rond. We zeggen elke keer hetzelfde tegen onszelf. We zitten echt vast. En gewoon herkauwen en herkauwen, en je slechter voelen en bozer worden.

[Tegen het publiek] En nu wil je jezelf verdedigen over de opmerking. [gelach] Wat zei ik net? Dat wanneer iemand kritiek levert, ze meer over zichzelf zeggen dan over jou.

[In reactie op het publiek] Ze begrijpen me niet. Dat is haar. Ze begrijpen me niet en nu ga ik me terugtrekken.

Dat is het leuke van samenwonen, we kennen elkaars gewoonten allemaal beter dan onze eigen gewoonten, toch?

[In reactie op het publiek] Je gewoonte is om wat iemands gevoel ook te interpreteren als: "Oh, ik heb het veroorzaakt." (Ze is zo belangrijk dat ze iedereen alles kan laten voelen. Zo belangrijk is ze.) Ze is dus verantwoordelijk voor onze emoties. En als ze zich realiseert dat ze verantwoordelijk is, voelt ze zich belabberd, voelt ze zich schuldig en heeft ze ook een hekel aan ons alsof we allemaal weggaan. En dan schrijft ze me lang, lang (notities).

Dit soort gewoonten zijn best goed om naar te kijken, om te realiseren. Omdat de kans groot is dat we ze het grootste deel van ons leven al doen en dat we ons door deze gewoonten behoorlijk ellendig hebben gevoeld. Heel ellendig. Goed om ze op te merken, probeer ze te veranderen.

[In reactie op publiek] Ze komen van aangeboren, maar misschien hangt de specifieke context af van een gewoonte die in dit leven is ontwikkeld. De context kan de voorwaarden die weer in ons leven verschijnen, maar het komt van aangeboren zelfgreep en boosheid, en dit soort dingen.

[In reactie op toehoorders] Dat vereist meer het opbouwen van een gewoonte in onze Dharmabeoefening. Je kunt de grove aandoening zien als die er is, maar je stopt niet en denkt: "Oh, er is op dit moment een greep naar het inherente bestaan ​​gaande." Dat zijn de momenten waarop ze altijd aanraden om even stil te staan ​​en te kijken hoe het 'ik' op dat moment aan ons verschijnt. Maar dat vergeten we meestal. Dus als je het vaak genoeg hoort en je probeert er een gewoonte van te maken: "Oh, ik voel een sterke emotie, laten we stoppen en kijken hoe het 'ik' verschijnt", dan bouw je een nieuwe gewoonte op. Of identificeer in ieder geval: "Oh, dit is zelfbegrijpen dat dit veroorzaakt." Of identificeer op zijn minst: "Ik heb een aandoening die wordt veroorzaakt door zelfbegrip."

[In reactie op het publiek] Alle kwellingen zijn verkeerde gedachten. Ze hebben het mis en ze zijn fout, omdat ze hun object niet correct begrijpen. Er is een soort van overdrijving. Ook al denken we dat we het goed zien!