Nadelen van de egocentrische houding

• De ellende van de egocentrische houding
• Alles wat ons overkomt buiten proportie opblazen
• Gevoelens van eenzaamheid, isolement en verbroken verbinding

Wijsheid van de Kadammeesters: nadelen van de egocentrische houding (Download)

De beste discipline is temmen je gedachtenstroom.

We zijn nu bij het deel over: temmen de egocentrische houding. De laatste keer dat ik je vroeg om aan de gebreken te denken. Heb je dat gedaan? Wat heb je bedacht?

[In reactie op het publiek] Op welke manier ellende veroorzaken? De egocentrische houding maakt onze geest erg, erg smal, omdat we alleen op onszelf gefocust zijn en onze zin krijgen, of ons ontdoen van wat we niet leuk vinden. De geest houdt geen rekening met het grote geheel, het wordt heel, heel smal. Dan doe je dingen en zeg je daar dingen van. Als je je daarna realiseert hoe bekrompen je was en hoe beperkt en onvriendelijk de egocentrische houding ons maakte, dan komt de egocentrische houding weer naar voren en bekritiseert ons omdat we zo'n eikel zijn. Het is alsof waar je ook gaat, de egocentrische houding iets heeft dat het uit zijn zak haalt om ons ellendig te maken.

Het is waar, nietwaar?

Ik las vandaag enkele transcripties van een lering van een geshe die ik ontmoette toen ik een jaar in Dharamsala was, hoe bekrompen onze geest gaat, en hoe dat alles wat er met 'mij' gebeurt buiten proportie opblaast. Maar hij zei - omdat hij een jaar heel erg ziek was, superziek, hij was erg ziek toen ik hem ontmoette, maar dit was toen hij zieker was - en hij zei toen hij daar gewoon lag omdat hij niet erg veel waar hij aan dacht was, wat was het grote geheel. Hij dacht dat er meer aan de hand was. Er is wat voor hem is, wat achter hem is, wat aan beide kanten is. Hij zei dat wat voor hem ligt, toekomstige levens zijn. Wat er achterin zit, zijn vorige levens. Wat aan beide kanten is, zijn ervaringen van andere bewuste wezens. Hij zei dat toen hij over dat alles begon na te denken toen hij daar zo ziek lag, zijn geest echt ontspande omdat hij zag dat het lijden dat hij had eigenlijk vrij klein was in vergelijking met het grote plaatje van alle levende wezens, en zelfs het grote plaatje van zijn eigen verleden en toekomstig leven.

Evenzo is zo opgewonden raken over een hedendaags geluk ook een beetje buiten proportie, want, nogmaals, vergeleken met vorige en toekomstige levens en alle levende wezens is het maar een kleinigheidje. Dus waarom te opgewonden raken, waarom te down, geen van beide heeft veel zin.

Dit grote plaatje is echt iets dat de volledige sluier die de egocentrische houding over ons legt, tegenwerkt.

[In reactie op het publiek] Het vernauwt je wanneer je niet beperkt wilt zijn, en het breidt je uit wanneer je niet wilt worden uitgebreid. Wanneer je je probeert te concentreren op iets doen, komt egocentrisch denken in de vorm van afleiding die je meeneemt en weghaalt. En als je probeert je perspectief te verbreden, laten we zeggen door te mediteren op de vier onmetelijke, egocentrische gedachten zegt: "Maar hoe zit het met mij?" En zoomt terug naar onszelf.

Nogmaals, het is zo stiekem. Het is zo ongelooflijk stiekem. En het komt met deze prachtige redenen die op dit moment volkomen logisch zijn. Is het niet?

[In reactie op het publiek] Alleen al het beperkende effect ervan, vooral het gevoel van eenzaamheid, het gevoel van niet verbonden te zijn, het gevoel van isolement of vervreemding, komt vaak doordat we ons alleen maar op 'ik' concentreren. "De wereld begrijpt me niet, ik pas niet bij wat de wereld wil, niemand mag me", of wat voor smaak dan ook van het moment dat we hebben om te interpreteren waarom we op de een of andere manier niet passen in of thuishoren waar we zijn, en hoe dat is gefocust op 'mij'. En zelfs als we proberen uit te breiden, en dan kijken we naar onze vrienden en onze families, en misschien wat genegenheid of wat voor relatie dan ook met hen hebben, het is nog steeds geformuleerd rond het idee van 'ik', want dit zijn de mensen die van mij houden, die dicht bij mij staan, enz. Dus zolang er altijd 'ik' in het middelpunt staat, zullen er problemen zijn. De echte oplossing is om te kunnen…. Je kunt nu zien waarom liefde en mededogen gebaseerd moet zijn op gelijkmoedigheid, omdat we voorbij de egocentrische geest moeten komen die mensen in vrienden, vijanden en vreemden indeelt, zodat we echt evenveel om mensen kunnen geven, simpelweg omdat ze' het zijn levende wezens die geluk willen en geen lijden willen zoals wij.

[In reactie op het publiek] The egocentrisme kan ons ook ziek maken, en dit is helemaal waar. Als we daar zitten en nadenken over "ik, ik, ik, wat er met me gebeurt, wat ze van me denken, wat er in mijn leven gebeurt, zullen de dingen gaan zoals ik wil dat ze gaan?" niet gaan zoals ik wil, dingen gaan nooit zoals ik wil, wee mij, waarom is het leven zo, ik ben altijd zo ongelukkig, dit is totaal oneerlijk, misschien moet ik dit doen….” Dat. Wanneer onze geest zo begint te tollen, raken we mentaal uitgeput, en fysiek zullen er gevolgen zijn van de mentale uitputting. En dat kunnen we zien. Wanneer onze geest zo vaak gestrest raakt, komt dat omdat de egocentrische houding zich zorgen maakt over iets dat ME betreft. En we weten allemaal dat wanneer we gestrest raken, we ongelukkig worden en het beïnvloedt ons fysiek, nietwaar? We voelen ons niet goed, we zijn uitgeput.

[In reactie op het publiek] The egocentrisme richt zich op een andere situatie die de oorzaak is van je lijden, en om dan te beseffen dat wat je nu eigenlijk moet doen een vriendelijke houding naar jezelf is, is de egocentrische houding degene die zich richt op de externe oorzaak van lijden, maar het is ook het ding dat je ervan weerhoudt om te zien: "Oké, ik moet mezelf kalmeren en een beetje aardiger voor mezelf zijn, en niet zo 'met de vinger' naar mezelf wijzen, hoe rot ik ben."

[In reactie op het publiek] Die gedachte, de angst die is: "Nou, hoe zit het met mij? Wat gaat er met mij gebeuren?” Hoe komt dat dan uit als boosheid. Soms is het rusteloosheid, zoals je zei. Soms is het boosheid die vervolgens wordt gedumpt op wie het gelukkige wezen om je heen is, die zijn negatieve mag zuiveren karma door de ontvanger van onze rommel te zijn.

[In reactie op het publiek] De egocentrische houding komt in termen van, we willen ons leven zo organiseren dat we het meeste plezier en het minste ongemak uit elke ervaring halen. Ik ben hier nauw bij betrokken geweest bij het plannen van de aanstaande reis naar Europa, waar ik ervoor wil zorgen dat ik voldoende rust heb, en dan dat er genoeg tijd is om deze vriend en die vriend te bezoeken, "maar als ik moet neem deze veerboot, het is veel te lang en daar word ik moe van…..” En zo verder…. Dus hoe je het meeste plezier kunt krijgen. Je gaat op een treinreis, op een vliegtuigreis, oh, die mooie internationale vliegtuigritten waarbij je in foetushouding moet zitten. En ik ben een klein mens. Ik denk aan deze jongens van XNUMX meter. Ik kan nauwelijks in de stoelen passen, hoe doen ze dat? En dan komt het natuurlijk gewoon naar voren: "Dit is mijn kwart inch op de armleuning. Haal je arm van mijn kwart inch. Mijn elleboog wil daarheen.” [gelach]

Goede discussie. Goed dat we hier aan blijven denken. De volgende keer zal ik je om meer manieren vragen.