Vriendelijkheid, liefde en mededogen terugbetalen

• Nadenken over hoe alle ouders voor hun jongen zorgen
• De automatische wens om vriendelijkheid terug te betalen
• De betekenis van hartverwarmende liefde
• Het belang van mededogen

Wijsheid van de Kadam-meesters: oorzaak en gevolg met zeven punten, deel 2 (Download)

Om door te gaan met onze manier van ontwikkelen bodhicitta, gezien het feit dat alle voelende wezens onze ouders waren in vorige levens en nadenkend over hun vriendelijkheid. Als je nadenkt over de vriendelijkheid van je huidige ouders, dan denk je dat al deze andere levende wezens die in vorige levens ook mijn ouders zijn geweest, op dezelfde manier aardig zijn geweest. Je zit niet alleen vast aan je relatie met de ouders van dit leven, maar je generaliseert het. Je gebruikt gewoon je ouders van dit leven als voorbeeld. Maar je kunt ook rondkijken in de natuur en zien hoe ouders voor hun jongen zorgen.

Sommigen van jullie waren bij Cloud Mountain. Waar is iemand van jullie daar geweest in het jaar dat mama pauw verschillende eieren had en ze uitkwamen? Ze zat zo ijverig op die eieren, met zoveel liefde, en toen kwamen ze eindelijk uit en had ze overal kleine babypauwen. Ze zou ze leren pikken zodat ze wat te eten kunnen krijgen. Ik denk niet dat ze ze hoefde te leren hoe ze moesten krijsen en de mediteerders moesten storen. Dat pikten ze automatisch op. Maar ze waren zo schattig.

En het was heel interessant om 's avonds te zien hoe ze ze allemaal bij elkaar zou verzamelen. En ze lopen allemaal rond en doen hun eigen ding. En dan ging ze erop zitten om ze warm te houden. En gewoon om te zien hoe ze op een natuurlijke manier zo goed voor ze zorgde.

Toen ik in Kopan was, was er een hond genaamd Sasha. Ik weet niet wat er met haar achterste twee benen is gebeurd, maar ze kon niet op haar achterpoten lopen. Misschien is ze ergens door geraakt. En ze had wonden op haar hoofd waar maden op groeiden. En ze had een nestje puppy's. En het was geweldig om haar in die vorm te zien zorgen voor haar nestje puppy's. Ze sleepte zichzelf voort om naar de verschillende keukens te gaan en te pakken wat er over was, en verzorgde toen haar puppy's. Zo geweldig.

Ik herinner me dat onze kat als kind kittens had, en om te zien hoe de mamakat voor ze zorgde.

Gewoon om rond te kijken in de natuur, kijk om je heen hoe je mensen voor hun jongen ziet zorgen, en vertel het altijd terug en denk: "Ze hebben ook op die manier voor mij gezorgd, toen ik als dier geboren ben, toen ik als mens werd geboren, altijd die vriendelijkheid, die me beschermde, me liet zien hoe ik dingen moest doen, wat ik moest leren om een ​​goed leven te hebben.”

Ze denken dat wanneer we hier diep over nadenken, en echt voelen dat we de ontvanger zijn van al deze vriendelijkheid, er zonder enige moeite een gevoel komt dat we de vriendelijkheid willen terugbetalen. Dat is de derde stap.

En het is logisch, nietwaar? Als we echt voelen, en om ons heen kijken, van "Wauw, ik heb zoveel ontvangen", dan is er niet veel nodig om te zeggen: "Ik wil iets teruggeven, ik wil liefde en genegenheid en dankbaarheid tonen voor al die mensen wezens die mij dat hebben laten zien.”

Nogmaals, het punt is om te onthouden dat dit naar alle levende wezens gaat, niet alleen naar de ouders van dit leven. Want als we het alleen voor de ouders van dit leven houden, kan het soms overgaan in gehechtheid en vastklampen, in plaats van het soort liefde en dankbaarheid dat we echt willen creëren in Dharma-zin. Heel belangrijk om te onthouden dat het naar iedereen gaat.

Als je het op iedereen toepast, is het natuurlijk makkelijker om te denken dat je vrienden en de mensen die je leuk vindt je ouders zijn geweest, maar dan te bedenken dat de spinnen en de bediende van het benzinestation en al deze verschillende mensen - vreemden of wezens die in verschillende rijken – zijn onze ouders geweest. Dat is wat meer rek.

En dan het ware…. Je weet wat ik ga zeggen. Ik zei altijd George W., nietwaar? Te denken dat hij mijn moeder was. Hij is vervangen, dus dat vertellen ze me. Door DT. Wie geeft ons de DT's. [gelach] Dat hij onze moeder is geweest en aardig - aardig! - tegen ons is geweest, en ons heeft geleerd beleefd te zijn en met andere mensen om te gaan. Mensen zijn niet een soort concrete persoonlijkheid. Er zijn niet slechts twee DT's. Er zijn oneindige beginloze levens van hen. Je ontmoet verschillende wezens, verschillende 'algemene 'ik's' in verschillende situaties en hebt verschillende relaties met hen. Het is dus belangrijk om zo te genereren.

Vanaf daar is de volgende stap wat ze noemen “hartverwarmende liefde'. Hartverwarmende liefde is iets anders dan gewone liefde. Regelmatige liefde is willen dat iemand geluk heeft en de oorzaken van geluk. Hartverwarmende liefde is ze als beminnelijk te zien en te willen dat ze geluk hebben en de oorzaken van geluk. Het is een soort liefde die je moet cultiveren om echt te zien dat iemand beminnelijk is, of onze genegenheid waard is. Aanhankelijk. Om dat echt te zien, dat ze het waard zijn, zijn ze iemand die het waard is om goed te wensen.

En om te onthouden dat liefde niet het ding is waar ze over zingen op de radio, met "Ik kan niet leven zonder jou en ik ga dood als je geen deel uitmaakt van mijn leven..." Terwijl iedereen prima is zonder die persoon. Het is niet zo. Het is een kwestie van mensen echt liefdevol te zien, simpelweg omdat ze bestaan, en omdat ze op een of ander moment in onze vorige levens heel, heel aardig voor ons zijn geweest.

Dat geeft een gevoel van een zekere nabijheid en vertrouwdheid. Normaal gesproken is het zo als we mensen zien (op armlengte afstand), vooral vreemden, vooral de manier waarop de wereld nu wordt met iedereen in dit land tot de tanden bewapend. Het is als (wegduwen). De mensen die gewapend zijn, vermoeden dat alle anderen een terrorist zullen zijn. En degenen onder ons die niet gewapend zijn, zijn wantrouwend dat de mensen met wapens denken. Wie weet wat hen zou kunnen afschrikken. Omdat je mensen hebt die mensen vermoorden... Een man schoot iemand neer in een bioscoop. Een of andere kerel... Hij en zijn vrouw keken naar de film in de bioscoop. Hij sms'te of belde naar huis omdat zijn kleine meisje ziek was, om er zeker van te zijn dat ze in orde was. De man achter hem zei: "Zet die sms uit, zet die telefoon uit en doe dat niet." Hij draaide zich om, of stond op om met de man te praten, en de man schoot hem neer. Dus degenen onder ons die geen wapens dragen, zijn bang voor alle mensen die wel wapens dragen. Ik ben banger voor hen dan voor terroristen, om je de waarheid te zeggen.

Waar ik op doel is in onze samenleving waar mensen zo achterdochtig zijn, we willen niet ons hele leven achterdochtig en bewaakt worden met andere bewuste wezens. Dat is geen manier om te leven. En zoals ik denk, als je wordt neergeschoten, kun je net zo goed een vriendelijke houding hebben tegenover de persoon. Want achterdochtig zijn is niet... De houding van achterdocht beschermt je nergens tegen. Je wordt er alleen maar ongelukkig en ongelukkig van. Als we een gevoel van verbondenheid met anderen kunnen hebben, snijdt het echt al deze vervreemding af, en alles is zo geglobaliseerd, en hoe pas ik erin, en ik ken niemand, en wie zijn deze mensen eigenlijk…. En het overwint echt al dit vooroordeel om mensen in kleine groepen te plaatsen en te zeggen dat we ze niet in het land willen, of wat dan ook, omdat we beginnen te beseffen dat iedereen geluk wil zoals wij, iedereen wil vrij zijn van lijden zoals wij doen. Er is geen verschil. Ze zijn allemaal aardig voor ons geweest. Ze zijn zeker het hebben van geluk en de oorzaken ervan waard. Ze zijn onze vriendelijke houding tegenover hen waard. Ik denk dat dit nu vooral belangrijk is. Jij niet? Als je echt nadenkt over wat er gaande is in de samenleving.

En dan vanuit liefde, wat het vierde van de zeven punten is, dan is er mededogen, dat nu net zo belangrijk is in onze samenleving. Mededogen is willen dat iemand lijdt en de oorzaken van lijden. Dat mededogen hebben, anderen niet opzettelijk pijn willen doen uit boosheid. Dat zien boosheid doet geen goed aan het tot stand brengen van harmonie in de samenleving. Boosheid doet geen goed, zelfs niet om te krijgen wat we willen. Omdat we mensen kunnen pesten wat we willen, ze bang voor ons maken, maar dat brengt niet wat we echt willen, namelijk hechte relaties. En mensen verwarren angst voor iemand vaak met respect voor iemand. Ze denken dat als iemand bang voor me is, dat betekent dat ze me respecteren. Nee, het zijn totaal verschillende emoties. Ik denk dat compassie, meer dan ooit, in onze wereld, met wat er gebeurt, echt, echt nodig is, en dat iedereen compassie waard is.

En laten we eerlijk zijn, de Grondwet zei dat iedereen gelijk is geschapen, maar ze zijn slechts in één opzicht gelijk. We hebben dit al doorgenomen. Als je een blanke Angelsaksische, protestantse, rijke man bent die slaven bezit, dan zijn jullie allemaal gelijk. Maar iedereen snijdt het niet. Afgezien daarvan, gewoon het feit dat iedereen gelijk is in de zin van een mens die respect verdient, en dat respect voor iedereen te tonen, maar te erkennen dat niet iedereen met dezelfde kansen wordt geboren.

Zoveel van de situatie waarin we geboren zijn, is afhankelijk van het verleden karma. We worden niet geboren met gelijke kansen. En dus om wat medeleven te hebben met degenen die geboren zijn met minder kansen dan wij, en om medeleven te hebben met mensen die geboren zijn met meer kansen dan wij, maar hun kans misbruiken. Of andere problemen hebben omdat ze die mogelijkheid hebben. Als je geboren wordt als kind van iemand die rijk en beroemd is, heb je heel andere problemen dan iemand die is geboren uit zeer bescheiden ouders.

Dus om een ​​hart te hebben dat ziet dat iedereen voor uitdagingen staat in samsara, en om te wensen dat iedereen vrij is van hun ellende en de oorzaken ervan. We hebben dit nu echt nodig. Het is geen leuk filosofisch idee om op ons kussen te zitten en je te verheugen. Het is iets dat we echt nodig hebben om met deze wereld om te gaan. En om een ​​voorbeeld te geven, vooral degenen onder ons hier, voor mensen die zich afvragen wat er gebeurt, en die begeleiding nodig hebben, en ze hebben een goed voorbeeld nodig. Dus we moeten daarin voorzien door aan onze eigen geest te werken. Het is niet iets dat je kunt doen door het te faken. Je moet het echt hebben.