Vers 101: Het magische paard

• Drie soorten vreugdevolle inspanning
• Methoden om vreugdevolle inspanning te vergroten
• Het belang van bodhicitta
• Zelf de leringen in praktijk brengen

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 101 (Download)

Wie is het magische paard dat overal kan gaan waar teugel is?
Iemand met vreugdevolle inspanning die onvermoeibaar elke onderneming voltooit.

Dus we hebben het erover gehad afgelopen nacht, je kunt er niet aan ontsnappen. Dus we gaan de drie soorten vreugdevolle inspanningen bekijken:

1. Pantserachtige vreugdevolle inspanning die enthousiast met veel vertrouwen en veel goede energie aan de dingen deelneemt. Dat is een beetje de manier waarop we ons leven willen leven, nietwaar? We willen ons leven niet alleen maar voortslepen…. Je wilt het leven met een soort vreugdevolle energie en enthousiasme voor wat je ook doet.

2. En de tweede is om gezonde acties te creëren.

3. En de derde, om bewuste wezens te helpen.

Deze moeten alle drie worden uitgevoerd met bodhicitta. En ik denk, als je nadenkt, wat verhoogt je vreugdevolle energie?

Dus gisteravond [Easy Path-leringen] we spraken over de drie soorten luiheid en hoe ze te overwinnen, en toen spraken we over de vier factoren…. Aspiratie (of interesse) en geloof. Wat was de tweede? De derde was vreugde, de vierde was rust…. Standvastigheid of stabiliteit.

1. Aspiratie.

2. En dan standvastigheid, om te voltooien wat je van plan was te doen.

3. Vreugde, wat ook te maken heeft met het afmaken en tevreden zijn met wat je doet.

4. En dan rusten nadat je iets hebt voltooid, zodat je je energie kunt verjongen en weer vol enthousiasme verder kunt gaan.

Bij het nadenken over al deze, weet je, die vier zijn specifieke methoden om je vreugdevolle inspanning te vergroten, maar ik denk bodhicitta is echt het ding achter het hele werk. Want als je dat niet hebt bodhicitta dan is er echt niet veel vreugde in het leven. Want als we gewoon op zoek zijn naar ons eigen plezier, kun je een tijdje een zekere mate van enthousiasme krijgen en dan blijft het soort wereldse plezier dat je krijgt niet doorgaan, het stopt na een tijdje en daarom eindigen mensen halverwege -levenscrises. Het is als: "Ik heb dit mijn hele leven gedaan en wat nu? Wat moet ik nu doen?" En er is een crisis. Waar vinden ze hun vreugde? Waar vinden ze hun betekenis?

Terwijl wanneer je de bodhicitta aspiratie om volledig te ontwaken om de bewuste wezens zo goed mogelijk te helpen, dan ben je altijd enthousiast over wat je doet omdat je iets heel goeds doet. En ook als het je in het begin niet lukt, ga je door. terwijl zonder bodhicitta als we er niet in slagen om aan onze wilde verwachtingen te voldoen, of zelfs onze bescheiden verwachtingen, dan steken we gewoon onze handen in de lucht en zeggen, nou, het heeft geen zin. Maar met bodhicitta we blijven doorgaan en uiteindelijk zijn we in staat om te bereiken wat we willen bereiken. Het kan wel of niet in dit leven zijn, maar ... zo veel van ons probleem, denk ik, is dat we onszelf opgeven. En we zeggen gewoon: "Oh, ik heb dit probleem, ik heb deze belemmering, ik heb deze moeilijkheid, dus het heeft geen zin om te proberen." En we geven onszelf gewoon op en proberen het niet. En wat meer is, we nemen niet eens de belemmering op het pad, terwijl als je gedachtetraining beoefent, oké, je hebt een belemmering, dan denk je "het is mijn karma rijpen, dit is goed, nu dat is karma wordt opgeruimd, dus ik zal nu met meer enthousiasme en met meer gemak verder kunnen gaan,' weet je? Dus je verandert op de een of andere manier van gedachten, zodat je met een goede instelling verder kunt gaan. Maar als we onszelf gewoon opgeven en we niet aan gedachtetraining doen, zelfs niet als we hindernissen hebben, [haalt onze schouders op, zucht]. En wie wil er zo leven?

Het is aan ons. Het is aan ons, echt. Weet je nog dat ik je gisteravond het verhaal vertelde over hoe de professor mensen echt onderzoekt om te zien hoe ze het doen als ze niet slagen. En dat is in zekere zin de test van wat er met de persoon aan de hand is. Omdat we allemaal te maken krijgen met situaties waarin we er niet in slagen om aan onze verwachting te voldoen - ofwel omdat het een wilde verwachting was, of zelfs een bescheiden verwachting, omdat er belemmeringen zijn - is dit volkomen normaal in samsara dat dit gaat gebeuren. Dus wat doen we dan als het gebeurt? Geven we het gewoon op? Ga je naar de kroeg? Of daar zitten en ruimte maken om films te kijken op de buis of op de computer? Of zet je de Dharma in je hoofd aan het werk en ga je door?

Dus nogmaals, het hangt echt van ons af. Niemand anders kan in onze geest kruipen en onze houding veranderen. Niemand anders kan het. Dat moeten we zelf doen. Dus we kunnen luisteren naar advies en we luisteren naar leringen, maar we moeten het toepassen op onze eigen geest. Alleen naar hen luisteren is niet voldoende.

We hebben allemaal een onhandelbare, moeilijke geest. Dat is de definitie van in samsara zijn. Een gewoon wezen zijn in samsara. Dus wat is er nog meer nieuw? Denk je dat je meer hindernissen hebt dan alle anderen? Dat is niet waar. Dus we moeten gewoon omgaan met wat er ook is, en onthoud onze bodhicitta, en ga verder. En op die manier kunnen we veel vreugde en enthousiasme in ons leven creëren. En het bouwt op zichzelf voort. Oké?

Dus onszelf vergelijken met andere mensen? Zien waar we staan ​​op de lijst met grote successen? Nutteloze onderneming. Totaal nutteloos. Het is beter gewoon te zijn waar we zijn en te oefenen en door te gaan, met een gelukkige geest. Oké?