Vers 100: De wapenrusting van standvastigheid

• Nergens in samsara kunnen we gaan waar mensen ons niet bekritiseren of het niet met ons eens zijn
• Loslaten van "arme ik"
• Lichamelijke en mentale pijn maken deel uit van het hebben van een lichaam en geest onder controle van kwellingen en karma
• Geduld met de moeilijkheden die je tegenkomt in de Dharma-beoefening

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 100 (Download)

Welk pantser wordt nooit door een soort wapen doorboord?
Standvastigheid in het licht van uitdagingen die voortvloeien uit beledigingen en aanvallen.

Zoals we vorige week deden in “Gemakkelijke weg”, spraken we over drie soorten standvastigheid.

1. De standvastigheid van het dragen van gewoon lijden in het algemeen, zoals wanneer we ziek worden, mentaal en fysiek lijden.

2. En de tweede, de standvastigheid van het verdragen van beledigingen en aanvallen, wanneer mensen ons kwaad doen, vooral kritiek enzovoort.

3. En dan de standvastigheid van onze spirituele oefening, en de moeilijkheden die kunnen optreden als we een spirituele oefening doen.

Dus het eerste type van standvastigheid, beledigingen en aanvallen, we moeten dit oefenen, want er is nergens in samsara waar we heen gaan waar iemand ons niet gaat bekritiseren. Dit is het eerste wat we nodig hebben om door onze dikke schedel heen te komen. Ik moest tenminste door mijn dikke schedel heen. Omdat een van mijn eerste regels van het universum is: "niemand mag mij bekritiseren". Maar waar ga ik heen waar niemand me gaat bekritiseren? Alleen volledig ontwaken. Afgezien daarvan, misschien de puur land. Maar het hangt ervan af wat voor wezens daarin zijn, er zijn verschillende soorten puur land. Zelfs jij gaat naar Amitabha BuddhaHet is puur land, als je aan het rotzooien bent, zal hij zeker iets zeggen. Denk je dat Amitabha je de hele dag laat rotzooien en slapen? Vergeet het.

Er is geen plek waar mensen onze fouten niet opmerken en er commentaar op geven, dus we kunnen er maar beter aan wennen en leren dit soort dingen te accepteren in plaats van alles persoonlijk op te vatten. In plaats van dat dit dit ongelooflijke veroorzaakt twijfelen in onze gedachten over “Ben ik de moeite waard? Vinden mensen mij leuk? Hoor ik erbij?” Je weet wel? Al dit soort dingen die eenvoudig worden geactiveerd door geluidsgolven die door de lucht gaan en die we interpreteren en vervolgens verzinnen tot de meest verbazingwekkende verhalen die allemaal draaien om hoe slecht we zijn. Of als ze niet gaan over hoe slecht we zijn, gaan ze over hoe slecht de ander is, omdat ze opmerkingen maken over hoe slecht we zijn.

We hebben dit probleem al sinds mensen zonder begin. We zijn er behoorlijk ellendig mee geweest sinds levens zonder begin. Dus nu hebben we echt de kans en de keuze om er iets aan te doen. Als we er niets aan doen, zullen we voor altijd zijn als de grote knop die halverwege de gang uitsteekt en zegt "duw me niet" die zelfs door de wind wordt geactiveerd, weet je? En we zullen boos blijven worden op elk klein ding, omdat we denken dat alles met MIJ te maken heeft. Wat iedereen in hun leven doet, heeft betrekking op mij, want ik ben absoluut het middelpunt van het universum. Dus als ze een bepaalde blik op hun gezicht hebben, komt dat door mij. Als ze tijdens de lunch geen kool eten, komt dat door mij. Als ze te laat zijn voor meditatie het komt door mij. Als hun eyeliner niet goed is, komt dat door mij. Alles heeft betrekking op mij.

Boren. Kom op, we moeten hieruit opgroeien. Het is echt te saai om door het leven te gaan en te denken dat elk klein ding dat gebeurt, te wijten is aan onszelf en het is omdat mensen ons niet waarderen, ze houden niet van ons, ze begrijpen ons niet, ze accepteren ons niet , ze zijn onbeleefd tegen ons, ze zijn gemeen tegen ons, ze vergeten ons, alles wat verschrikkelijk is gebeurt met mij [snikken].

Weet je, we doen dit al sinds de beginloze tijd. Is het al niet saai? Nee, we komen er nog steeds vanaf, nietwaar? Wij nog steeds: “Oh wauw, het betekent dat ik besta! Als mensen me haten, betekent dat dat ik besta!” Je kunt dus echt zien hoe belangrijk de kijk op de persoonlijke identiteit is, want zelfs als we ons ellendig voelen, betekent het dat ik besta, er is een echte 'ik' om aan vast te grijpen. [zucht]

Weet je, het is echt saai na een tijdje.

Oke dus, standvastigheid daar tegenover. Standvastigheid opnieuw geconfronteerd met lichamelijk en geestelijk lijden. Nogmaals, het is al aan de gang sinds de tijd zonder begin. “Mijn kleine teen aan mijn rechtervoet, mijn middelste teen aan mijn linkervoet doet pijn, mijn grote teen aan mijn rechtervoet doet pijn aan de…” Heb je een ringvingerteen? [gelach] “Mijn vierde teen doet pijn, mijn tweede teen doet pijn…. Alles doet pijn…. Dit kleine ding doet pijn, dit kleine ding doet pijn..." Je weet wel? Altijd doet iets pijn.

Nou, gefeliciteerd, we hebben een lichaam dat is het gevolg van kwellingen en karma. Hebben we daar een contract mee gekregen? lichaam dat zei dat je nooit pijn zult ervaren? Nee, zo'n contract hoorde daar niet bij lichaam. Dus het soort lichaam we hebben, het gaat kapot. Het gaat ziek worden. Het zal pijnlijk zijn. Wat is er nog meer nieuw? We kunnen erom huilen of we kunnen het transformeren in het pad en het zien als een rijping van ons negatieve karma, als iets dat onze verzaking en vastberadenheid om bevrijding te bereiken, om ons mededogen voor andere levende wezens te vergroten. Er zijn zoveel Dharma-mogelijkheden om met pijn om te gaan. Dus we kunnen klagen en medelijden met onszelf hebben, boos zijn op de wereld, of we kunnen de Dharma beoefenen. Het is onze keuze.

En als je de keuze niet leuk vindt, kan ik je niet doorverwijzen naar een klachtenafdeling omdat er geen klachtenafdeling is, afgezien van onze eigen onwetendheid. Dus als je de keuzes niet leuk vindt, klaag dan over je eigen onwetendheid.

Dan zijn er de moeilijkheden van het beoefenen van de Dharma. Alsof je naar de . komt Abdij (we hadden het er gisteren over). Je komt naar de abdij en alles wordt geweldig! En Dharma is geweldig. En de gemeenschap is geweldig. En als je hier een week of twee bent, is het geweldig. En wat gebeurt er daarna? "Oh god, kijk naar mijn geest." Het is dezelfde oude geest.

Nou, dat is het niet, het is veranderd, maar zo zien we het niet. Het is als, [zucht] "Oh, moet ik gaan zitten voor een ander?" meditatie? Werkelijk?" Het is als "Ik heb hier een pauze van nodig." "Geef me gewoon een pauze van samsara, zodat ik een tijdje kan ontspannen en dan kom ik terug om te oefenen."

Ik weet niet waar die onderbreking van samsara waar je dat gaat vinden. Misschien kun je daar ook over klagen bij de afdeling onwetendheid.

Maar de moeilijkheden van het omgaan met een geest die onder de invloed is van aandoeningen en karma en gaat bananen. De moeilijkheden om verschillende Dharma-punten te begrijpen, waarbij je de alinea op deze manier kunt bekijken, en je kunt hem ondersteboven houden en het betekent precies hetzelfde voor jou, omdat het echt moeilijk is en de betekenis voor ons niet duidelijk is. Of het beoefenen van de Dharma en je denkt dat je het begrijpt totdat iemand je een vraag stelt en dan ga je "mmmm, ik weet het antwoord niet..." En de moeilijkheden van het beoefenen van de Dharma als je me een Dharma-lezing als deze hoort geven in plaats van "arme jij, ik weet dat iemand je beledigt en dat is echt jammer, dit soort standvastigheid, je probeert het te oefenen, maar het is echt de schuld van de ander.” Dat is wat je wilt horen. Maar dat is niet wat je leraar zegt. Dus dat is een deel van de moeilijkheid van het beoefenen van de Dharma. Want als je naar je leraar gaat, wil je dat je leraar {om te zeggen) 'arme jij, het is echt moeilijk, ik weet het, samsara is streng voor jou, harder voor jou dan voor iemand anders, arme jij. Vergelijk jezelf niet met de mensen voor de kust van Thailand die zojuist verder de zee op zijn gestuurd nadat de Thaise regering hun motoren had gerepareerd en ze een beetje water en voedsel had gegeven. Maar weiger ze binnen te laten. En geen enkel ander land laat ze binnen. Vergelijk jezelf dus niet met die mensen. Heb nu gewoon medelijden met jezelf…..”

Dus ja, er zijn moeilijkheden bij het beoefenen van Dharma. Maar het mooie is de Buddha geleerd hoe te oefenen standvastigheid in termen van al deze moeilijkheden, en er zijn duidelijke methoden om te oefenen, en we moeten niet alleen de methoden leren, maar ze ook oefenen. Denk erover na in termen van situaties uit het echte leven die we ervaren. Niet alleen in termen van abstract iets iets, maar in termen van echt wat er met ons gebeurt.