Vers 43: Kleine beproevingen dragen

• We hebben de neiging om in zelfmedelijden te vervallen als het moeilijk wordt
• Tegelijkertijd proberen we de aspiratie om alle levende wezens uit samsara . te leiden
• We moeten ons vermogen om lichamelijk lijden te dragen vergroten

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 43 (Download)

Wat is het doelwit van talloze pijlen van ellende?
Het humeur van de geest kan zelfs kleine beproevingen niet verdragen.

Dit is onze zelfmedelijdende geest, nietwaar? De klagende geest. De zelfmedelijdende geest. De "ik lijd en het is niet eerlijk" geest. De 'waarom overkomt het mij? Het gebeurt niet met anderen' geest. Ja? "Dit doet zoveel pijn en de wereld moet stoppen omdat ik pijn heb en iedereen zou moeten weten dat ik pijn heb en dit is gewoon te pijnlijk, te ongemakkelijk, te stressvol...." Hm?

Maar het is waar. We nemen wat ons overkomt zo serieus. Een kleine opmerking die iemand maakt, wordt iets groots in onze gedachten. Een kleine actie die iemand doet of een blik die ze geven en onze geest schrijft deze ongelooflijke fantasie en we lijden zo veel.

En dan zelfs als we last hebben van dingen die gebeuren, we zijn ziek of wat dan ook, opnieuw leggen we zoveel focus op me. "Niemand op deze planeet heeft ooit zoveel pijn gedaan als ik." Ja? "Niemand kan dit begrijpen." En dus sluiten we onszelf in, we sluiten ons af, we vertrouwen niet, we geven de schuld en we klagen.

Een van de hoofdstukken in De geest temmen is "Mijn favoriete tijdverdrijf: klagen." Dat heb ik goed geperfectioneerd. Ik kon niet goed bowlen. Ik kon niet zo goed tennissen. Dus wat deed ik als hobby? Ik klaagde. En net zoals de klagende geest een heel verhaal opbouwt over hoe “het universum oneerlijk is, de wereld oneerlijk. Ik verdien dit niet." Er is geen bewustzijn van karma, dat waar de voornaamste oorzaak van dit lijden vandaan kwam? Mijn vroegere daden. Wat heeft het negatieve veroorzaakt? karma? Mijn eigen egocentrische geest, mijn eigen zelfgrijpende onwetendheid.

Wie is de echte vijand in deze situatie? Egocentrische geest, zelfgrijpende onwetendheid. Maar zo denkt de klagende geest niet. Met de klagende geest is het de schuld van iedereen en ik ben dit onschuldige slachtoffer. En we kunnen niets verdragen. De elektriciteit is weg en: "Oh, het is zo heet, ik kan er niet tegen!"

Ik bedoel, je zou het hier eens moeten zien. Kom naar onze ochtend stand-up meetings. "Het is zo koud! We moeten de ramen sluiten, het vriest hier.” En de persoon naast hen zegt: "Het is zo warm in de kamer waarin ik werk, ik wil het raam opendoen!" [gelach] En dan zegt iemand anders: "De manier waarop we afwassen is te gek." En iemand anders zegt: "Maar we moeten ze op die manier wassen, het is niet gek!" En iemand anders zegt: "Niemand stofzuigt de vloer op tijd." “Ik heb het te druk om de vloer te stofzuigen, waarom vraag je me altijd om de vloer te stofzuigen? Er zijn hier al die andere mensen die ook de vloer kunnen stofzuigen! Je plaagt me altijd!”

Dus ja, we kunnen het minste niet verdragen.

Ik ben blij dat mensen lachen.

Sommige ervan zijn. Sommigen van hen zijn dat niet. [gelach]

Maar hoe we onze eigen ellende creëren en niets kunnen verdragen. En dan komen we in de meditatie hal en: "Ik word een bodhisattva en leid elk voelend wezen naar volledig ontwaken, alleen, alleen.”

"Nee, misschien moeten ze me tot volledig ontwaken leiden..." [gelach]

'Ik zit hier gewoon ellendig. [snuiven]"

Aan de ene kant genereren we deze ongelooflijke, magnifieke motivatie, en dan is het in ons dagelijks leven als: "Oh, ik heb de sniffles, ik kan niet mediteren vandaag." Als je in je kamer blijft, krijg je dan geen sniffles? Of je maag doet pijn, en als je op je kamer blijft, doet het geen pijn meer? Dus: "Ik kan niet" mediteren, maar als ik sterf, ga ik de stadia van de opname van de dood in het heldere licht volgen ..." [gelach] Ja? “Maar vandaag onmogelijk, want ik stootte mijn teen. Kan me niet concentreren. Moet vroeg naar bed. Als ik minstens twaalf uur slaap, misschien vijftien, zal mijn kleine teen zich beter voelen. En dan kan ik oefenen.”

[In reactie op het publiek] Om je niet met deze dingen te identificeren. Het is net als: "Oké, dit gebeurt en het leven gaat door." Tot onze verbazing zijn deze dingen echt niet het einde van de wereld. Al lijken ze dat op dat moment wel.

In de praktijk van standvastigheid, wat een zeer belangrijk aspect is van de bodhisattva's pad moeten we ons vermogen vergroten om fysiek lijden te dragen, om ongemakkelijke situaties, ongemakkelijke emoties, leed te verdragen.... Want als we bewuste wezens op de lange termijn ten goede komen, als elke keer dat er iets gebeurt dat we niet leuk vinden en we afbrokkelen, hoe kunnen we dan iemand ten goede komen?

We moeten langzaamaan echt werken aan het opbouwen van onze tolerantie voor dit soort dingen en het tegengif leren. Het nemen en geven meditatie is erg goed. Wanneer er fysieke pijn is, en zelfs mentale - emotionele pijn, is nemen en geven echt uitstekend. En de reflectie op karma, zeer goed. Maar we moeten eraan denken deze meditaties te doen wanneer die situatie zich voordoet.

Meestal als de situatie zich voordoet, is onze oude gewoonte zitten en pruilen en huilen en op onze duim zuigen of boos worden op iemand. Of ga drinken. Ga drinken, ga drugs roken. Ga een film kijken. Iets om onze eigen pijn te verzachten. En dus in plaats van die strategieën te gebruiken - die absoluut niet werken - om te proberen de dharma-tegengiffen toe te passen. Beginnend met kleine dingen die ongemakkelijk zijn en dan langzaam ons vermogen opbouwen tot we op een dag grote bodhisattva's kunnen zijn.

[In reactie op het publiek] Heel goed. Dus als je ziet dat er bepaalde situaties in je leven zijn, zoals de dood van je ouders, dat als je niet oefent en je voor nu voorbereidt, je zult afbrokkelen als ze gebeuren. En laat staan ​​dat je hem niet kunt helpen, jijzelf ook niet. En dus het belang van het ontwikkelen van een innerlijke kracht die deze moeilijkheden kan dragen.