Het beste tegengif

• Het belang van het toepassen van specifieke antidota voor de aandoeningen
• Hoe de wijsheid die leegte realiseert is het algemene tegengif voor alle aandoeningen?
• Onderzoeken hoe alles fenomenen zijn afhankelijk ontstaan ​​en zijn leeg van inherent bestaan

Wijsheid van de Kadam-meesters: het beste tegengif (Download)

De volgende regel is,

Het beste tegengif is de erkenning dat alles verstoken is van intrinsiek bestaan.

Wat dit betekent is dat we onze verontrustende emoties hebben (zoals: boosheid, gehechtheid, jaloezie, luiheid, gebrek aan integriteit, wrok en allerlei verrukkelijke dingen zoals dat) waar we tegengif op moeten toepassen. Wanneer aandoeningen in onze geest opkomen, is het niet alleen een kwestie van ze te negeren en te wachten tot ze verdwijnen. Soms kunnen we dat doen, maar dat lost het probleem niet echt op, want als we even later weer aan de situatie denken, worden we weer boos, of weer hebzuchtig, of iets dergelijks. Dus in de Tibetaanse traditie richten we ons vooral op het toepassen van een tegengif, met andere woorden, het opwekken van een andere gemoedstoestand die het tegenovergestelde is van die verontrustende emotie.

In het geval van boos worden we genereren standvastigheid en liefde. In het geval van wreedheid of geweld wekken we compassie op. In het geval van hebzucht of gehechtheid we mediteren op vergankelijkheid of de voordelen van vrijgevigheid, of iets dergelijks. In het geval van onwetendheid karma en de effecten ervan, dan overwegen we hoe? karma en de gevolgen ervan, die wet, werkt.

Dit zijn individuele tegengiffen die specifiek van toepassing zijn op individuele aandoeningen die we hebben. Maar er is één tegengif dat het beste is (waar we het hier over hebben) dat universeel van toepassing is op alle verschillende kwellende toestanden die we hebben, en dat is het inzicht dat alle dingen enige vorm van inherente (of intrinsieke) aard missen.

In 25 woorden of meer…. [gelach] …wat dat betekent (het is moeilijk om hier een korte uitleg over te geven) is dat dingen, zoals ze aan onze zintuigen verschijnen, heel echte objecten lijken te zijn. Ze lijken iets te zijn dat niets met ons te maken heeft. Dit is een tafel. Dit is een recorder. Dit is de kleur rood. Dit is het tapijt. Dit is een muur. Of het plafond. Of wat dan ook. Het lijkt erop dat al deze dingen buiten ons bestaan ​​en geen relatie hebben met onze geest, behalve dat we toevallig langslopen en contact met hen opnemen. Ze lijken ons dus erg onafhankelijk. Ze lijken niet afhankelijk te zijn van onze geest, van ons perspectief, van hoe we naar dingen kijken, van hoe we ze noemen.

Maar als we echt wat dieper analyseren, zien we dat de dingen heel erg afhankelijk zijn. We noemen dit om een ​​bepaalde reden een muur, nietwaar? Als diezelfde stukken faswall (dat is het materiaal waaruit het is gemaakt) plat zouden worden gelegd, zouden we het een vloer kunnen noemen. Maar als die materialen zo loodrecht (of verticaal) worden gelegd, dan worden ze een muur genoemd. Als het gebouw gedeeltelijk is verwoest, staan ​​die stenen er misschien nog, maar is het een muur? Moet een muur niet iets dragen? [luistert naar de input van het publiek] Oké, dus misschien is het nog steeds een muur. Het is zeker niet langer de muur van een huis. In feite kan het als een puinhoop worden beschouwd in plaats van zelfs als een muur.

Zou dit zonder de rest van het gebouw een verdieping zijn? Of moet je de rest van het gebouw hebben om een ​​verdieping te hebben? Zou er mij zijn zonder dat jij bestond? Met andere woorden, als er niemand anders bestond, zouden we dan "ik" zeggen? Zouden we "mij" zeggen? Of staat ‘ik’ altijd in relatie tot iemand anders: ‘ik’ en ‘anderen’.

Wat gaan we nu lunchen? Soep is een goed voorbeeld. Als je soep hebt, komt soep uit veel verschillende dingen, nietwaar? Je moet wortelen en selderij en aardappelen hebben en wat je ook maar in de soep wilt doen. Maar is de soep een van de groenten? Is de soep de bouillon? Wat is de soep precies? Wat denk je dat de soep is? [luistert naar de input van het publiek] De wortelen zouden deel uitmaken van de soep, maar het is niet de volledige soep, toch? Is er iets dat de complete soep is?

[Tot (jongere in) publiek] Als je kijkt naar wie je bent, wie is Miranda? Kun je aangeven wie Miranda is? Is Miranda een kin? Wie is Miranda? [luistert] Een compleet product van wat? Wat heb je nodig om "Miranda" te maken? [luistert] Je hebt een . nodig lichaam. Wat heb je nog meer nodig? [luistert] Ze zou geen zus zijn zonder een zus te hebben. [luistert] Je hebt je . nodig lichaam. Heb je ook je verstand nodig om Miranda te hebben? Je hebt al je gevoelens nodig, nietwaar? En al je gedachten en al dat soort dingen. Want als er maar de . was lichaam van Miranda, ik denk niet dat we het Miranda zouden noemen. Het is interessant als je ergens over nadenkt. [luistert naar het publiek] [gelach] Maar hij zou geen vader zijn zonder jou.

Als we naar dingen kijken, bestaan ​​dingen afhankelijk van andere dingen. Ze bestaan ​​niet op zichzelf. Op dit moment zijn jullie studenten. Maar jullie zijn studenten omdat er een school is, omdat er de leraar is. Je kunt geen student zijn zonder een school en zonder leraren, toch?

Alles wat we zijn, alles waar we naar kijken, hangt van iets anders af. Het hangt ofwel af van (bijvoorbeeld) de leraar en leerling, of ouder en leraar, zoals dat. Of het kan afhankelijk zijn van zijn onderdelen. (Bijvoorbeeld) we kijken naar de recorder, en de recorder is gewoon een aantal onderdelen die op een bepaalde manier in elkaar zijn gezet. Is het niet? Zijn een van de onderdelen de recorder? Nee. Maar is het vreemd dat je een heleboel onderdelen in elkaar zet die geen blokfluit zijn, maar je krijgt er wel een blokfluit van? Lijkt dat vreemd? Omdat niet alle onderdelen een blokfluit zijn. Hoe kun je een heleboel dingen die geen recorder zijn bij elkaar brengen en een recorder krijgen? Hoe werkt dat?

Kun je een tros sinaasappels bij elkaar leggen en een appel pakken? Nee. Hoe komt het dan dat we een heleboel dingen die geen recorder zijn bij elkaar kunnen zetten en het een recorder kunnen maken? Dat lijkt nogal vreemd, niet?

Wat maakt het een recorder? [Tegen het publiek] Pa [van de twee jonge meisjes in het publiek] je kunt deze beantwoorden. We noemen het een recorder, en we hebben een definitie voor recorder, en het past bij de definitie van recorder. Maar het is vreemd, want alle partijen zijn geen blokfluit, en als je alle partijen zo voor je neerzet, zijn ze nog steeds geen blokfluit. Ze zijn pas een recorder als je ze allemaal op een bepaalde manier in elkaar zet.

[In reactie op het publiek] Een bloem, toch. Denk daar eens over na.

Of denk aan de soep. Je haalt de aardappelen eruit, je haalt de wortelen eruit, je haalt de bouillon eruit, waar is de soep gebleven? Wanneer is het geen soep meer?

Waar we het hier over hebben is dat alles afhankelijk is van andere dingen. En wanneer we de wereld zien als dingen die afhankelijk zijn, dan is onze kijk veel flexibeler dan wanneer we de dingen zien als zeer solide en concreet, als objectief bestaand, niet in relatie tot ons of in relatie tot iets anders.

Dus die "beste erkenning" is de erkenning dat ze geen enkel objectief of intrinsiek bestaan ​​hebben.

Het is heel interessant, heel goed meditatie te doen als je luncht. Je legt salade op je bord en dan denk je: "Wat maakt deze salade? Waarom zeg ik dat er salade op mijn bord ligt?” Wat maakt het salade?

Wat hebben we nog meer? [Kijkend naar de tafel, waar de lunch klaar staat.] Tofu. Wat maakt iets tofu? Het is best interessant om te beginnen, en oké, er zijn al die verschillende moleculen die tofu maken. Dus welk molecuul is de tofu? Ik vraag me af of er maar één tofu-molecuul is. Denk je dat er een heleboel verschillende moleculen samen zijn die tofu vormen? Ik weet het niet. Is er één complex tofu-molecuul? Of zijn er veel tofu-moleculen bij elkaar? En welke is de tofu?

Hoe dan ook, zo denken geeft ons veel meer ruimte in onze geest, zodat we niet zo emotioneel reageren op verschillende dingen.

Alsof je ergens echt aan gehecht bent, vastklampen erop - "Ik wil dit!" - dan kijk je ernaar en je verdeelt het mentaal in verschillende delen, en dan zeg je: "Oké, wat wil ik hiermee?" Iets wat je echt heel graag wilt, dan verdeel je het in verschillende delen, en dan: “Hmm? Geen van deze onderdelen ziet er zo goed uit.” Doen ze? Dus wat ben ik? hunkering?

Het is een heel goed tegengif, zo.