Vers 93: Ouderlingen met wijsheid

• Hoe en waarom oudsten in sommige culturen worden geëerd
• Wijsheid die de twee waarheden kent
• Hoe de dingen afhankelijk bestaan
• Het ontwikkelen van mentale flexibiliteit, openheid en tolerantie

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 93 (Download)

Wie worden als ouderlingen geëerd door elk levend wezen?
Degenen met het licht van wijsheid die in staat zijn de essentie van het zijn te onderscheiden.

Wie worden als ouderlingen geëerd door elk levend wezen? Gewoonlijk worden in traditionele culturen ouderlingen geëerd omdat ze ervaring hebben opgedaan, en door ervaring op te doen zijn ze volwassen geworden en hebben ze wijsheid verworven. Onze cultuur ziet ouderen helaas niet zo. Ik denk dat we daardoor veel verliezen.

Wie zijn de oudsten die geëerd worden? Er staat: "degenen met het licht van wijsheid die in staat zijn de essentie van het zijn te onderscheiden."

"Het licht van wijsheid" begrijpen we, wijsheid die de dingen kan zien zoals ze zijn.

"De essentie van zijn." Hier vertaalde hij een term - ik weet niet precies wat de term is, want hij heeft niet geschreven wat het was - maar het verwijst (denk ik) naar de manier waarop de dingen zijn, zowel conventioneel als uiteindelijk. Het verwijst dus naar de twee waarheden. Het wezen dat wordt vereerd als een ouderling is iemand met het licht van wijsheid die de twee waarheden kent. Als je oud bent maar de twee waarheden niet kent, sorry. [gelach] En als je jong bent en je kent de twee waarheden, dan is dat goed. Maar het idee is dat wij gewone wezens erg bedrogen zijn. Er zijn dingen die ons conventioneel lijken te bestaan ​​als objectieve entiteiten die er zijn en we beschouwen die schijn gewoon als waar en grijpen de dingen aan alsof ze op die manier bestaan. En dan denken we dat de aantrekkelijke eigenschappen in het object zitten. Of de onaantrekkelijke eigenschappen zitten in het object. En dan vechten we constant met de buitenwereld die we leuk vinden of niet leuk vinden.

Als we de twee waarheden begrijpen, begrijpen we dat deze conventionele dingen die ons als werkelijk bestaand lijken, onjuist lijken. Met andere woorden, hoewel ze hun eigen essentie in en van zichzelf lijken te hebben als objectieve entiteiten, hebben ze in feite niet zo'n essentie. Als we gaan zoeken naar wat die essentie zou kunnen zijn, kunnen we niets bedenken. Dus dat het niet vinden van een ultieme essentie, wanneer er naar gezocht wordt - het niet vinden van een objectieve entiteit (wanneer we er op die manier naar zoeken), dat is de ultieme natuur van - dat is de leegte van het inherente bestaan.

Als we zien dat dingen in de kern geen objectief bestaan ​​hebben, dat ze allemaal bestaan ​​in relatie tot andere factoren, zoals hun oorzaken en voorwaarden, hun delen, of de dingen waarmee ze in relatie staan ​​(zoals lang en kort, groot en klein), dat ze afhankelijk zijn van namen en conceptuele geesten die die namen aanduiden…. Als we deze afhankelijke aard zien, kunnen we zien dat hoewel dingen geen onafhankelijke aard hebben, ze toch een afhankelijke aard hebben, maar dat die afhankelijke niet echt bestaat zoals het lijkt.

Iemand die de twee waarheden op deze manier begrijpt, beschouwt de dingen alleen als bestaand op het niveau van de schijn, neemt de dingen als nominaal bestaand en daarom neemt hij niet alles zo serieus. Dingen zijn niet zo zwaar, ze zijn niet zo concreet, dus er is veel meer een houding om ermee te kunnen spelen in plaats van "oh mijn god kijk eens wat er gebeurt!" Dus het voegt wat speelsheid toe, wat ontspanning, en het helpt ons ook om duidelijker te worden over wat onze prioriteiten zijn.

Die duidelijkheid in termen van onze prioriteiten helpt ons ook om een ​​zinvoller leven te leiden en er niet in verstrikt te raken stomme aggio's denken dat de dingen die ons zo concreet lijken te bestaan, echt zo ongelooflijk belangrijk en cruciaal zijn. En dat geeft ons dus meer ruimte om echt na te denken over andere levende wezens, en te werken voor het welzijn van andere levende wezens - ook al bestaan ​​deze wezens niet inherent, ze bestaan ​​nog steeds afhankelijk. Hun afhankelijk bestaan ​​maakt dat hun lijden en ellende afhankelijk is van andere factoren, deze factoren kunnen worden geëlimineerd zodat we een houding van hoop en optimisme krijgen. En dus kunnen we medeleven hebben met levende wezens en kunnen we werken om hun lijden te elimineren en werken om het onze te elimineren, omdat we ook zien dat onze ellende niet iets concreets is, en dat ook wij geen concrete levende wezens zijn. Dat we alleen in naam bestaan, alleen als schijn.

Dit is een grote verschuiving ten opzichte van de manier waarop we gewoonlijk naar onszelf en anderen kijken, maar hoe meer we onszelf op deze manier kunnen trainen, hoe meer mentale flexibiliteit, openheid en tolerantie we hebben met wat we om ons heen zien. En dat maakt ons een ouderling met wijsheid. Niet ons grijze haar. [gelach]