Vers 108: De wortel van alle goedheid

• De fundamentele, aangeboren heldere lichtaard van de geest
• Hoe de geest zuiver is
• Hoe de fundamentele geest van helder licht de basis is van zowel samsara als nirvana
• De verzending afsluiten door het begin van de tekst opnieuw te bekijken

Juweeltjes van Wijsheid: Vers 108 (Download)

Wat is de enige wortel van alle goedheid in samsara en nirvana?
Het heldere licht van de eigen geest, die van nature vrij is van elke vlek.

"De heldere, lichte aard van de geest." Waar we het hier over hebben is het fundamentele, aangeboren heldere licht, dat het meest subtiele niveau van de geest is dat bestaat op het moment van overlijden, en op het moment dat yogi's alle winden in het centrale kanaal hebben geabsorbeerd en dan gebruiken ze die heldere, lichte geest om de leegte direct te realiseren. En door dat zeer subtiele niveau van de geest te gebruiken om leegte te realiseren, zijn ze in staat om alle vlekken uit de geest te zuiveren. Waarom zijn ze in staat om alle vlekken uit de geest te zuiveren? Omdat de geest - die fundamentele, aangeboren geest van helder licht - van nature onbevlekt is.

Dit werkt op twee manieren.

1. Eén: het is onbevlekt - of het is puur - in de zin dat het nooit inherent is geweest en nooit zal bestaan. Het is dus puur en niet bevlekt door inherent te zijn. Als de geest van nature al zou bestaan, zou hij niet kunnen veranderen. Want onthoud, iets bestaat inherent niet kan worden beïnvloed door oorzaken en voorwaarden, het is permanent, het kan niet veranderen. Dus het feit dat de geest vrij is van inherent bestaan, is zijn fundamentele zuiverheid. Of wat we de natuurlijke zuiverheid van de geest noemen.

2. Dan op de tweede manier: de geest is onbevlekt in die zin dat de kwellingen niet tot de natuur van de geest zijn doorgedrongen. Dat wil zeggen, dat de aard van de geest als helderheid en gewaarzijn verschilt van de aandoeningen. Dus de aandoeningen kunnen bestaan. Ze zijn ook een soort helderheid en bewustzijn, in de zin dat het mentale factoren zijn. Dus in die zin zijn ze ook duidelijk en bewust. Maar de aandoeningen zijn niet in de natuur van de geest terechtgekomen en daarom kunnen ze worden gescheiden van de natuur van de geest. Als u bijvoorbeeld een vuile doek heeft, is het vuil niet in de aard van de doek terechtgekomen. Het is gewoon iets dat bovenop het doek ligt. Het lijkt alsof het vuil in de doek zit en dat de doek van nature vuil is, maar dat is niet zo, omdat het vuil er gewoon bovenop ligt. Of het zit tussen de vezels. Maar het punt is dat als je zeep neemt, je de doek kunt wassen en dat elimineert het vuil. Op dezelfde manier, wanneer we de wijsheid die leegte realiseert ondersteund door het methode-aspect van het pad, dan kunnen we al het vuil en alle andere verontreinigingen uit de geest verwijderen. Terwijl als dat zijn ware aard zou zijn - zoals de aard van vuur heet en brandend is, kun je nooit de hitte uit vuur halen en toch vuur hebben, maar je kunt de kwellingen uit de geest halen en toch de heldere en wetende aard hebben van de geest.

Deze fundamentele geest van helder licht is de basis van samsara en nirvana in die zin dat wanneer deze geest wordt bedekt door de verduisteringen, wezens zich in samsara bevinden. Wanneer deze geest is bevrijd van de verduisteringen, hebben die wezens nirvana bereikt. Wanneer de geest vrij is van alle verduisteringen, dan is dat wezen volledig ontwaakt. Dus deze aard van de geest is de onderliggende basis waarop zowel samsara als nirvana bestaan. Het is dus niet zo dat je één geest hebt als je in samsara bent en dan is die geest totaal vernietigd en krijg je een nieuwe geest als je in het nirvana komt. Die geest die van nature puur is, wordt gezuiverd.

Het is moeilijk om dat te begrijpen. Ze leggen het uit in de Subliem continuüm (Maitreya's tekst), "Hoe kan het van nature puur zijn en toch gezuiverd worden?" Nou, het is puur van nature in de zin dat het geen inherent bestaan ​​heeft, en het wordt gezuiverd in de zin dat het vuil dat erop zit wordt verwijderd. Dus daarin kunnen we ons verheugen.

En toen dacht ik dat ik het eerste couplet nog eens zou lezen, omdat we altijd de gewoonte hebben als we iets afmaken om helemaal opnieuw te beginnen, wat aangeeft dat we het de tweede keer onvoltooid laten, dus we moeten terugkomen en het opnieuw doen .

De proloog begint, de zevende Dalai Lama zegt:

Met eenpuntige toewijding buig ik me neer voor Guru Mañjuśrī, de Eeuwige Jeugdige, de allerhoogste godheid, de spirituele arts die als een elixer voor alle wezens dient en hen geluk en goedheid brengt; terwijl hij zelf een maan was vol met de alwetende wijsheid, en voor altijd de fouten van elke samsarische onvolmaaktheid had opgegeven.

En dan zijn Hommage, dat tevens de belofte is om de tekst te componeren,

Een goochelaar manifesteert een dubbel, één wordt twee.
Een vraagsteller en een antwoorder verschijnen en rijgen deze rozenkrans van kostbare edelstenen.

Dus hij is de vraagsteller en de antwoorder geworden in al deze verzen.

En dan het eerste vers,

Wat is de grote oceaan het moeilijkst om te verlaten?
De drie rijken van het cyclische bestaan, die golven van pijn naar binnen gooien.

En twee,

Wat is de krachtige lijm die ons bindt aan de onaangename omgeving van wereldsgezindheid?
Sensorische fixaties die zich vastklampen aan gehechtheid naar de verleidelijke dingen van de wereld.

En we doen er drie:

Wat is het grote vuur dat woedt als we te dicht bij anderen komen?
Verschrikkelijk boosheid die zelfs de kleinste uitdaging niet aankan.

En vier:

Wat is de dikke duisternis die de waarheid voor onze ogen verduistert?
Onwetendheid die sinds tijd bestaat zonder begin.

Dus we gaan van dat naar een herinnering aan het einde van de tekst dat de aard van onze geest puur is. En dat daardoor volledig ontwaken kan worden bereikt.