Angst om gescheiden te worden van dierbaren

• met vastklampende bijlage, zelfs als we bij degenen zijn van wie we houden, zijn we nog steeds bang voor scheiding
• Angst weerhoudt ons ervan te genieten van relaties in het heden
• Onthouden dat mensen niet onze bezittingen zijn, helpt onze gehechtheid

Angst 13: Scheiding van dierbaren (Download)

Oké. Dus een ander ding waar we vaak bang voor zijn, is angst om relaties te verliezen, angst om gescheiden te worden van mensen waar we om geven, en dit is echt een grote. In de samenleving in het algemeen, weet je, een belangrijk doel van gehechtheid is mensen en relaties. En sindsdien gehechtheid is de voedingsbodem voor angst, dan ontstaat er angst. Want als we gehecht zijn en we zijn vastklampen, dan zijn we bang om gescheiden te worden van wat we koesteren. Dus je ziet, zelfs als je bij de mensen bent die je koestert, als er veel... gehechtheid, zelfs als je bij hen bent, is de geest niet helemaal vredig en gelukkig omdat er angst is om ze daar te verliezen. Is er niet? Is die angst prettig of onaangenaam? Doet gehechtheid geluk of lijden brengen?

Dus we kunnen heel duidelijk zien in onze eigen ervaring dat verband tussen de vastklampende bijlage en het lijden dat we ervaren. Oké? Dus als we geen … laten we zeggen dat we gescheiden zijn, is de persoon waar we om geven op vakantie, of ze zijn ergens weg, dus we missen ze. Je weet wel? Dan is er onrust in de geest omdat ze er niet zijn. Er zijn zorgen, zoals: "Oh misschien zullen ze gewond raken of misschien komen ze niet terug..." Misschien dit, misschien dat. Zoveel zorgen over hen. En dan zijn ze er niet, weet je. En dus is er nog steeds de hunkering en een soort angst en zorgen. En als je dan samen met hen bent, is de geest nog steeds niet vredig omdat we ons zorgen maken over toekomstige scheiding, en daar zijn we bang voor. En je weet: "Wat moet ik zonder deze persoon?" “Hoe overleef ik?” "Wat zal er met hen gebeuren?" "Zullen ze in orde zijn?" Weet je, er komt zoveel binnen vanwege de... gehechtheid en de relatie met angst en zorgen en angst.

En brengt de angst voor scheiding iets goeds in de relatie? Nee. In feite verhindert het dat je het echt waardeert om bij de persoon te zijn als je bij hem bent, omdat de geest zo druk is met piekeren over hoe het zal zijn als je van hem gescheiden bent. Of je maakt je zorgen wanneer je gaat sterven of zij zullen sterven, en je gaat je van hen scheiden. Dus de geest is zo in beslag genomen door de zorgen dat je het niet kunt doen als je daadwerkelijk bij de persoon bent als die er is, omdat de geest op zichzelf staat en zijn eigen script schrijft voor het volgende verhaal. Oké?

Dus, weet je, ik denk dat een aantal echt goede tegenmaatregelen hiervoor in de eerste plaats het realiseren van de fouten en de nadelen van gehechtheid omdat het angst met zich meebrengt en onze gehechtheid. En ik denk een goede manier om te verminderen gehechtheid is om te onthouden dat mensen niet onze bezittingen zijn en dat mensen niet van ons zijn. Je weet wel? We zeggen: “Mijn vrienden… mijn familie… mijn familieleden… mijn broer… mijn zus… mijn moeder… mijn vader… mijn kinderen… mijn poesjes… mijn hond… mijn dit… mijn dat… ” Oké? En er is een heel sterk gevoel van my daar, weet je? Maar zijn ze van mij? Hoe zit het met hen is van mij?

Ik herinner me, ik weet niet hoeveel decennia geleden, ik wat poëzie van Khalil Gibran las. Weet je nog toen dat de rage was? En ik hield echt van ... Er was een gedicht waarin hij sprak over hoe, ik denk dat het kinderen waren, weet je, niet het bezit van de ouders zijn. Maar evenzo zijn de ouders niet de bezittingen van de kinderen, en wij zijn niet de bezitters van onze vrienden of de bezittingen van onze vrienden, weet je. Deze geest die dingen tot ons bezit maakt en dan zegt omdat ze van mij zijn, ze kunnen niet van mij worden gescheiden, is erg pijnlijk, nietwaar? En het is gebaseerd op totale misleiding, want wat is de mijne over een andere persoon? Oké.

Je zou kunnen zeggen, ze hebben mijn genen, oké. Maar als je naar je eigen kijkt lichaam, jij hebt die genen. Wat is de jouwe over die genen? Ja. Is er iets van jou over je genen? Nee, ze kwamen van je ouders. Ja. Dus zelfs wij zeggen "mijn" lichaam”, zouden we moeten zeggen “onze ouders lichaam”, omdat de genen van hen of van onze grootouders kwamen lichaam of onze betovergrootouders lichaam. Dat is wat dit ding is. Het heeft niets te maken met mijn en de mijne, want het kwam allemaal van hen. Ja. Dus alleen omdat er een genetische relatie is? En dan? Werkelijk. Je weet wel? Want als je gaat zeggen: "Maar het zijn mijn genen", dan ben jij je genen? Dan is jouw lichaam ben jij? Ja? Als jouw lichaamben jij, dan wanneer de lichaam ophoudt, je gaat helemaal uit het bestaan, en er is geen toekomstige wedergeboorte. Denk je dat?

Dus, weet je, we moeten, als we mijn gebruiken met betrekking tot andere mensen, we het echt moeten controleren, weet je? Omdat ze zo gemakkelijk zijn, reïficeren we de my. We maken het behoorlijk solide, en er is niets van mij over een andere persoon. Er is niets van mij aan dat van ons lichaam en geest, dus wat is er om te denken dat die van een ander? lichaam en geest zijn van ons om te bezitten en te beheersen.

En dan is het ook handig om te onthouden dat alles wat samenkomt, moet scheiden, weet je, en dit is gewoon de natuur. Dit is gewoon hoe de dingen zijn. Ja. Dus wanneer we met iemand samen zijn, maakt het niet uit hoeveel we om hen geven, we moeten op een of ander moment van hen scheiden. Ja? We zullen hiervan moeten scheiden lichaam, dus laat staan ​​van iemand anders. Dus, denkend dat er ofwel een echte persoon in hen is om te bezitten, een echte mijn in hen die hen mijn bezit maakt, of een echte ik die controle kan uitoefenen. Dat alles is gewoon onwetende waanvoorstelling. En je kunt zien hoe dat soort . veel leed brengen. Oké? En veel angst.

Dus, weet je, ga daar maar mee zitten in je... meditatie. Je weet wel. Breng iemand naar voren aan wie je erg gehecht bent, aan wie je bang bent om te verliezen, en vraag: "Wat vind ik van die persoon?" "Wat is de mijne over die persoon?"