Angst om onze identiteit te verliezen

• Een angst die leidt tot de angst voor de dood is de angst om onze identiteit te verliezen
• Alle labels die we op onszelf aanbrengen, creëren onze identiteit
• Dharma kan zijn als het schoonmaken van een huis, het loslaten van identiteiten

Angst 05: Onze identiteit verliezen (Download)

Dus meer over angst. Ik dacht dat we ook bang zijn om onze identiteit te verliezen, dat is waarschijnlijk een van onze grootste angsten en dat voedt de angst voor de dood. Maar zelfs in ons leven werken we heel hard om een ​​identiteit te creëren.

Hoe we onze identiteit creëren

We hebben dus allerlei labels die we op onszelf plakken; onze nationaliteit, onze religie, ons geslacht, ons ras, al deze verschillende soorten dingen en we maken er een identiteit van. En dan voelen we ons gevangen door die identiteit, maar we zijn ook bang om het op te geven, want wie zullen we zijn? Oké? Het is dus heel interessant om te zien hoe we onze identiteit creëren. En, weet je, we gebruiken het veel met woorden, maar je trekt je nu terug, dus je spreekt niet, dus niet zo veel gelegenheid om onze identiteit door woorden te creëren. Maar het is heel interessant, als je in ieders kamer kijkt, heeft iedereen een identiteit gecreëerd door de bezittingen die ze hebben en door het aantal bezittingen, de rangschikking van bezittingen, of andere mensen ze durven aan te raken of niet, en wat de dingen die we zijn wel of niet willen opgeven. We creëren onze eigen kleine imperiums en dat wordt onze identiteit. Je hebt me horen praten over in de meditatie hal, iedereen heeft zijn eigen zitje met al zijn bezittingen en de kleuren die ze mooi vinden en de dingen die hen comfortabel maken. En toen we een experiment hadden en iedereen van stoel moest wisselen; mensen raakten in paniek: "Deze stoel is niet comfortabel ... nee, nee ... ik hou niet van de hoes." Dus in onze kamers is het echt een ding, en het is echt, weet je, we zeggen "Nou", we denken er niet veel over na, "Oh, het zijn gewoon de dingen die ik graag in de buurt heb." Maar als we dieper kijken, is onze identiteit er sterk mee verbonden. Omdat we van een bepaald soort hoes op ons bed houden. En dan plaag ik iemand daar altijd mee, weet je, waar ze op stapt als ze 's ochtends uit bed komt, zoals iets specifieks. Weet je, we hebben onze boeken op een bepaalde manier gerangschikt. Eigenlijk hebben we in de Abdij het beleid dat de bewoners maar een paar boeken op hun kamer hebben, maximaal één plank. Sommige mensen hebben veel planken; vergeet het beleid van de abdij, het maakt niet uit, veel planken vol boeken en niemand kan ze aanraken; "Het is mijn eigendom, mijn identiteit." En dan hebben we de manier waarop we het meubilair in de kamer zetten en hoe we het opzetten, en ons altaar, welke afbeeldingen we op ons altaar plaatsen en hoeveel altaren we hebben. Weet je, doen we de moeite om iets te maken? aanbod op het altaar? Als je langskomt en je vinger afveegt, is er dan vuil? Maar het is allemaal heel interessant omdat we dit allemaal gebruiken om onze identiteit te creëren. En soms is er een echte angst om dit op te geven, zoals "Wie zal ik zijn?" Want als je Chinese kloosters binnengaat, is het ongelooflijk interessant. Je gaat naar de trainingsruimte van de nonnen en het is een slaapzaal, dus daar zijn misschien acht, tien bedden. Elk exemplaar ziet er precies hetzelfde uit. Elke quilt is precies hetzelfde en het is precies hetzelfde opgerold, niemand heeft zijn eigen altaren. Ieders persoonlijke boeken of kleding wordt in een bepaalde kast geplaatst en ieders kast is precies hetzelfde; dezelfde grootte, dezelfde deur erop, weet je, het is ongelooflijk. We zouden gek worden.

Een deel van onze identiteit loslaten

Maar ik denk dat retraite een zeer goede kans is, want als je jezelf als Manjushri probeert te genereren, is het alsof je een deel van je rijk moet opgeven om Manjushri te zijn. Omdat Manjushri al deze dingen niet met hem meesleept. Het is dus een goede gelegenheid om te proberen een deel van onze identiteit los te laten door te veranderen welke bezittingen we hebben, door er een paar weg te geven. Je kent of hebt zelfs een andere gekleurde handdoek. Hoeveel van ons kijken naar de handdoeken die we in de badkamer nemen en kiezen een bepaalde kleur of een bepaald gevoel voor de handdoek? We kunnen overal aan gehecht raken! En retraite is een zeer goede gelegenheid om onszelf een beetje van een aantal van deze dingen te ontdoen en het echt te zien; “Laat ik lijden om mijn rijk op te geven? Zorgt het ervoor dat ik lijd om te zijn zoals iedereen?” En dit is een van de dingen over het dragen van gewaden en als je hetzelfde kapsel hebt, is het net als iedereen. Maar dan ga je naar Dharamsala en het echte statussymbool is welke schoenen je draagt ​​als a kloosterlijk, of wat voor tas je hebt, dat is dus wat anders. In het Chinese systeem zijn de schoenen van iedereen zelfs hetzelfde; er zijn drie soorten schoenen, en dat is alles. Maar het is een heel interessant experiment om te zien wat onze knoppen zijn en hoe we bang worden om bepaalde dingen op te geven. En probeer het gewoon een beetje en kijk wat er gebeurt. Ik weet dat toen ik naar mijn eerste Dharma-cursus ging, toen ik terugkwam, ik deze ongelooflijke schoonmaak deed van de flat waarin ik woonde, omdat ik het gevoel had dat Dharma was als het opruimen van veel van mijn mentale spinnenwebben en dat wordt natuurlijk weerspiegeld in onze fysieke situatie. Dus ik ruimde zoveel spullen op. Natuurlijk heb ik wat spullen van mijn man weggegeven, hij was niet zo blij met mij, maar ik voelde me zoveel beter. Met mijn spullen heb ik tenminste zoveel dingen weggegeven en het heeft echt geholpen om van gedachten te veranderen in termen van het verminderen van hoe ik een identiteit creëer door mijn bezittingen en hoe ik ze rangschik. Dus het kan interessant zijn, weet je? Verander dingen! Geef iets op of ruil wat met iemand anders of doneer iets aan een goed doel, of, weet je wel? En kijk, kijk wat er gebeurt. Kijk of het bevrijdend is of dat je geest afgaat: "Mijn waterfles, mijn waterfles! Ik moet mijn waterfles hebben!” Sommigen van jullie lachen niet. We kunnen zien dat dit ernstig is. Maar probeer, vooral als je je terugtrekt, iets van die identiteit op te geven. Wees er niet bang voor.